บทที่ 58

ทุกคำที่พูดออกมาสง่าผ่าเผยราวกับเทพบนท้องฟ้า

ซู่หรูหลานยืนตัวแข็งทื่อ ประหนึ่งว่าหล่อนมองผ่านเฉินมู่ไป และมองรู้ถึงฝันร้ายของชีวิตเฉินมู่ในช่วงเวลาที่ผ่านมา

ครั้งสุดท้ายที่หล่อนเห็นคนลักษณะนี้ บุคลิกที่มีเสน่ห์แบบนี้ นั่นคือแม่ของเฉินมู่!

หญิงสาวผู้ภาคภูมิใจที่ยืนอยู่ตรงประตูบ้านของตระกูลเฉิน หล่อนยึดอำนาจของเธอแม้ในยามฝัน!

แต่ผู้หญิงคนนั้นเสียชีวิตไปแล้ว ปัจจุบันมีแต่เธอที่อาศัยอยู่ในคฤหาสน์สวยงามแห่งนี้พร้อมกดขี่เด็กกำพร้าผู้โง่เขลานี้ไปทุกวัน ทว่าตอนนี้ ดูเหมือนว่าเหตุการณ์ในอดีตจะปรากฏขึ้นใหม่อีกครั้งในวันนี้!

เฉินมู่เดินขึ้นไปชั้นบนแล้ว แต่ซู่หรูหลานก็ยังมองแผ่นหลังเธอด้วยความหวาดหวั่นไม่หยุด

เฉินมู่มีอารมณ์เหมือนกับแม่ของเธอ! เหมือนกันอย่างไม่มีผิดเพี้ยน ทั้งสูงส่ง เยือกเย็นทว่าเงียบเหงา ​​ทรงพลังและมีเสน่ห์

ไม่! หล่อนจะแพ้ไม่ได้! ในชีวิตนี้หล่อนไม่เคยต้องสูญเสียอะไร! หล่อนชนะแม่เฉินมู่มาแล้วครั้งหนึ่ง แล้วยังจะต้องกลัวอะไรกับเด็กน้อยตัวแค่นี้?

เฉินชิงเสวี่ยยังคงนั่งร้องไห้อยู่บนพื้น “ไล่มันออกไป! ไล่มันออกไป!”

ซู่หรูหลานตบเฉินชิงเสวี่ยที่ศีรษะอย่างแรงจนเฉินชิงเสวี่ยตกตะ