Share
บทที่ 255
Related chapter
เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่ บทที่ 1
“เฉินมู่ ทำไมคุณยังไม่ไปตายล่ะ!”“น่าเกลียด! ต่อให้คุณตายก็คงไม่มีใครสนใจหรอก”“ไร้ยางอาย! คุณมันก็แค่หมาตัวหนึ่งของตระกูลเฉิน”เป็นเสียงแห่งการสาปแช่งที่ไม่มีที่สิ้นสุด หญิงสาวคิ้วละมุนละไมนอนเอนกายบางอยู่บนเตียงใหญ่ของโรงแรมอย่างเหนื่อนอ่อน พร้อมอดทนต่อความไม่สบายกายใจนี้อยู่พักหนึ่ง ก่อนตัดสินใจกรีดข้อมือของตัวเองโดยไม่ลังเล…โลกนี้ช่างน่ากลัวเหลือเกิน เธอแทบจะทนไม่ไหวแม่คะ มันเกินจะรับไหวแล้ว…เวลาแปดโมงเย็น ณ โรงแรมตี้หาวฉินมู่เปิดตามองไปยังห้องที่ไม่คุ้นเคยตรงหน้าตน พร้อมก่นด่าในใจว่า “นี่ฉันทะลุมิติมาใช่ไหม?”แต่ทะลุมิติเหรอ? ไม่สิ ถ้าจะให้พูดให้ถูก เธอมาเกิดใหม่แล้วต่างหากสมาชิกองค์กรฆาตกร เคโจว—ฉินมู่ ทำภารกิจระดับเอสล้มเหลว และความลับก็รั่วไหลทว่าขณะรอคอยการพิจารณาคดีรุนแรงที่เกิดขึ้น วินาทีถัดมา หัวใจของเธอก็สั่น และตื่นขึ้นจากเตียงขนาดใหญ่ที่แปลกประหลาดนี้ฉินมู่ยืนขึ้น พบว่าข้อมือของเธอเจ็บ มือเรียวอีกข้างจึงฉีกผ้าปูที่นอนมาพันรอบข้อมือของตัวเองกรีดข้อมือ เสียเลือดมาก ถูกขังอยู่ในห้อง และไม่มีที่พึ่ง!แขนขาอ่อนแรงจนสลบไสล ถ้าจะบอกไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ก็โ
เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่ บทที่ 2
ฉินมู่สัมผัสร่างกายของฮั่วหยุนเซียวแล้วตัวแข็งทื่อราวกับว่าเธอติดอยู่บนน้ำแข็งอย่างไรอย่างนั้นเธออดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมา พลันใช้ปฏิกิริยาโต้ตอบผลักฮั่วหยุนเซียวออกไปทันที มือบางจับผนังห้องน้ำแล้วหอบหายใจแรงให้ตายเถอะ ตอนที่เธอเป็นนักฆ่าชั้นยอด ยังไม่เคยถูกทรมานแบบนี้เลย!ทันใดนั้น เธอก็เห็นมีดผลไม้บนโต๊ะกาแฟ ฉินมู่รีบวิ่งเข้าไปคว้ามีดแล้วบีบมือข้างหนึ่งลงบนใบมีดอย่างไม่ลังเล เลือดสีเข้มพุ่งออกมา ความเจ็บปวดเริ่มทำให้จิตใจของเธอสงบลงทางด้านฮั่วหยุนเซียวที่เห็นว่าฉินมู่ไม่ลังเลใจทำร้ายตัวเองเพื่อดึงสติกลับมาก็ขมวดคิ้ว ก้าวเท้าฉับ ๆ เดินไปหยิบมีดออก ก่อนจะคว้าตัวเธอเข้ามากอดทันที!ขณะที่เพลิดเพลินกับความรู้สึกที่ถูกชายคนหนึ่งโอบกอด อีกใจฉินมู่ก็รู้สึกรังเกียจกับรูปร่างหน้าตาอันน่าเกลียดของตัวเอง เธอกัดฟันพูดเสียงเบา “คุณกล้าแตะต้องตัวฉัน ฉัน…”“ตึกตึก” เสียงหัวใจที่กำลังเต้นแรง พร้อมร่างบางของฉินมู่ที่ถูกโยนลงไปในอ่างอาบน้ำเย็นเฉียบโดยชายคนนั้น...อากาศเย็นพัดผ่านร่างกายของเธอ ทำเอาฉินมู่แทบไม่อยากลืมตาขึ้นเลยลักษณะใบหน้าของหยิงสาวนั้นงดงาม ใบหน้าของเธอเป็นสีแดงอมชมพู ผมและค
เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่ บทที่ 3
“คุณหนูใหญ่...คุณกลับมาแล้ว...” คนรับใช้เห็นเฉินมู่ที่ประตูด้วยท่าทางหงุดหงิดก็เอ่ยเรียกเฉินมู่พยักหน้า ยกเท้าขึ้น และก้าวเดินเข้าไปข้างใน แต่คนรับใช้ก็วิ่งไปดึงตัวเฉินมู่มาอย่างแรงจนร่างนั่นเดินโซเซ หล่อนตะโกนว่า “คุณเข้าไปไม่ได้!”ใบหน้าของเฉินมู่เย็นชาจนน่ากลัว “หลีกไปให้พ้น”เธอรู้ว่าตอนที่เฉินมู่อยู่ในตระกูลเฉินมีแต่คนรังแก แต่ก็คิดไม่ถึงว่าคนรับใช้ที่กวาดน้ำอยู่จะกล้าทำเช่นนี้กับเธอ!จู่ๆ คนรับใช้ก็ยกมือขึ้นชี้หน้าเฉินมู่เชิงไม่ยอมให้เธอก้าวเข้าไป “คุณหนูใหญ่ถูกคุณหนูสามสั่งห้ามไว้แล้ว คุณเข้าไปไม่ได้!”พลันคนรับใช้ที่อยู่ข้าง ๆ อีกคนก็เอ่ยหัวเราะเยาะ “ปล่อยเธอเข้าไปเถอะ! ยังไงซะ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกของเรื่องแบบนี้ คนในตระกูลของคุณชายลู่ไม่ต้องการเธอ เธอคงรีบเข้าไปใกล้ชิด!”“โห มอง ๆ ดูแล้วมันน่าเกลียดมาก ถ้าเป็นเราตอนที่ยังเด็กล่ะก็ เราคงต้องโดนคนด่าลับหลังกันแน่!”“นี่จำไม่ได้จริง ๆ เหรอว่าคุณหญิงที่เสียชีวิตได้สั่งสอนเธอว่ายังไงบ้าง ท่านสอนเธอไปแล้ว ทำไมยังไร้ยางอายอยู่อีกล่ะ?”คนรับใช้เหล่านี้ที่ทำงานในตระกูลเฉินมาหลายปีและคุ้นเคยกับพวกเขามานาน เวลาที่พวกหล่อน ๆ เบื่อมั
เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่ บทที่ 4
ลู่ซีเจ๋อตกใจเล็กน้อย “อะไรนะ คุณพูดว่าอะไร เฉินมู่ จะมาล้อเล่นกับผมไม่ได้นะ!”ถ้าเป็นเมื่อก่อน เฉินมู่คงร้องไห้อย่างขมขื่นทันทีที่ได้ยินคำว่า “ถอนหมั้น” และแสดงท่าทางที่ไม่พอใจจนทำให้เขาหมดความอดทนอย่างไรก็ตาม แม้ว่าเธอจะมีบุคลิกที่ขยันดูอ่อนแอ แต่เธอก็ปฏิเสธที่จะยอมแพ้ให้กับลู่ซีเจ๋อนอกจากนี้ แม่ของทั้งสองคนยังเคยเป็นเพื่อนสนิทกัน ไม่ว่าจะพูดอะไรแม่ของลู่มักคัดค้านการปฏิเสธของชายหนุ่มเสมอ จึงทำให้งานแต่งที่ว่านี้ยืดเยื้อมาหลายปีจนสรุปผลอย่างเป็นทางการไม่ได้สุดท้ายเฉินมู่ก็สบตาชายหนุ่มอีกครั้ง “คุณหูหนวกเหรอ? มีประโยคไหนของฉันที่บอกว่าล้อเล่นบ้างล่ะ หรือว่าตอนบ่ายคุณชายลู่ไม่ว่าง? งั้นพรุ่งนี้ก็ได้นะ ฉันได้หมด ถ้าคุณว่าง”เฉินชิงเสวี่ยตกตะลึงกับคำที่เฉินมู่ดุกล่าวลู่ซีเจ๋อว่าหูหนวกจริงเหรอ?ยัยนี่เป็นเฉินมู่ตัวจริงหรือเปล่าเนี่ย?ลู่ซีเจ๋อชะงักค้างอย่างกับถูกเฉินมู่ตบหน้าเป็นครั้งแรกในชีวิตของเขา ผู้หญิงคนนี้...ทำไมถึงก่อกวนเขาไม่หยุด?“เฉินมู่ คุณรู้ไหมว่าคุณกำลังพูดเรื่องอะไรออกมา” ลู่ซีเจ๋อถามเฉินมู่พยักหน้าอย่างเฉยเมย “ฉันรู้ ถอนหมั้นไง ยกเลิกการแต่งงานของเรา แปลว่ามัน
เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่ บทที่ 5
เฉินมู่หันไปมองอีกฝ่ายด้วยสายตาไม่แยแส “เธอพูดว่าอะไรนะ?”“ฉันบอกว่า ตราบใดที่พี่ไปงานเลี้ยง คนอื่นก็จะเห็นรอยแผลเป็นบนใบหน้าของพี่ อย่าว่าแต่งานเลี้ยงเลย พี่จะต้องถูกหัวเราะเยาะทุกครั้งที่พี่ออกไป พี่น่าจะชินกับมันนานแล้วนะ!” เฉินชิงเสวี่ยหัวเราะเยาะ ดวงตาของเธอแพรวพราวมากด้วยความขันเฉินชิงเสวี่ยมีใบหน้าที่สวยงามซึ่งไม่เป็นอันตรายต่อมนุษย์และสัตว์ แต่การเสียดสีในดวงตาของเธอมีพิษราวกับงูจะบอกว่าไม่เถียงก็ได้ แต่ด้วยรูปลักษณ์ที่เย่อหยิ่งของเฉินมู่วันนี้ ทำให้เธอไม่ยอมอยู่เฉยให้คนในบ้านของตระกูลเฉินกดขี่ตลอดไปหรอกนะ! เธอจะสู้!เฉินมู่ยกมือขึ้นตบคนน้องเสียงดัง แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “พูดอีกรอบสิ?”“แก!” เฉินชิงเสวี่ยกรีดร้องเมื่อถูกตบหน้า“เสี่ยวมู่! เธอตบชิงเสวี่ยทำไมล่ะ?” ซู่หรูหลานแผดเสียงทันที “ตอนนี้ลูกรักของพ่อเธอคือชิงเสวี่ยนะ ทำแบบนี้ไม่กลัวพ่อเธอโกรธหรือไง?”ขณะเดียวกัน เฉินลี้ซานก็เดินเข้ามาโดยบังเอิญ เสียงเข้มถาม “ทะเลาะอะไรกันอีกเนี่ย?”เฉินชิงเสวี่ยรีบวิ่งแจ้นเข้าไปร้องไห้ในอ้อมแขนของเฉินลี้ซานทันที “พ่อ…”ซู่หรูหลานถอนหายใจอย่างเจ็บปวด ก่อนตอบ “คุณสามี เป็นเพราะฉั
เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่ บทที่ 6
ทันทีที่ฮั่วหยุนเซียวและโอวจินเดินเข้ามายังประตูด้านหน้า พวกเขาต่างก็ได้รับความสนใจอย่างนับไม่ถ้วนแม้ว่าหลายคนอยากได้ยศถาบรรดาศักดิ์ของตระกูลฮั่ว แต่ฮั่วหยุนเซียวนั่นเป็นคนแปลกที่แค่ได้ยินชื่อเสียงก็ไม่มีใครกล้าที่จะออกมาพูดคุยด้วยฮั่วหยุนเซียวเดินตรงไปที่เฉินลี้ซาน พร้อมเอ่ยเรียก “คุณเฉิน”เพียงประโยคนี้ประโยคเดียวเท่านั้น ก็สามารถดึงดูดสายตานับไม่ถ้วนจากผู้คนได้แล้วตัวตนของฮั่วหยุนเซียวเป็นยังไงน่ะเหรอ? เขาไม่เคยปรากฏตัวในงานเลี้ยงทั่วไปเลยสักครั้ง ทว่าเขาในตอนนี้กลับเข้าไปทักทายเฉินลี้ซานเป็นการส่วนตัวด้วย นี่ถือว่าเป็นสัญญาณที่ดีเลยทีเดียว!“คุณฮั่ว...บอสฮั่วมาแล้วเหรอ!” เฉินลี้ซานประหลาดใจมาก เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นฮั่วหยุนเซียว ออร่าของชายหนุ่มคนนี้ช่างน่ากลัวจริงๆฮั่วหยุนเซียวพยักหน้าเล็กน้อย “เรื่องครั้งก่อน ผมต้องขอบใจคุณเฉินมากสำหรับการช่วยเหลือพิเศษ”“ไม่เป็นไร มันง่ายจนแทบไม่ต้องออกแรงเลย!” เฉินลี้ซานพูดด้วยรอยยิ้มว่า “คุณทำตัวตามสบายเลยนะ ผมขอตัวไปหาคุณปู่ที่ด้านหลังก่อน”“เชิญครับ”หลังจากที่เฉินลี้ซานออกไป ฝูงชนก็ร้องอุทานออกมา ฮั่วหยุนเซียวและโอวจินเบนสายตาตาม
เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่ บทที่ 7
จากนั้นก็ทำท่าทางกระแอมไอออกมาเป็นเชิงเข้าใจสถานการณ์ของเพื่อน “ขอโทษที ผมไม่รบกวนดีกว่า! เชิญพวกคุณทำต่อเถอะ…”“เฮ้ ไม่ใช่นะ เดี๋ยวก่อนสิคุณ!” เฉินมู่ยังไม่ทันได้คลี่คลายการเข้าใจผิดนั่น โอวจินกลับวิ่งหนีไปไปในพริบตาเสียอย่างนั้น เธอพูดอย่างหมดกำลังใจ “ทำไมคุณถึงไม่เรียกให้เขาหยุด!”ฮั่วหยุนเซียวคลายมือออก “แก้ออกแล้วล่ะ”ในที่สุดเฉินมู่ก็ได้รับอิสรภาพ เธอยืนตัวตรงและหวีสางผมให้เรียบ เผยให้เห็นรอยแผลเป็นบนแก้มขวาของเธอ ฮั่วหยุนเซียวมันมองอีกครั้งแล้วขมวดคิ้วเล็กน้อยพลันเฉินมู่ก็แต่งทรงผมปิดรอยแผลเป็น “คุณฮั่ว คุณแน่ใจเหรอว่าต้องการออกไปทานข้าวข้างนอกกับฉัน ใบหน้าฉันไม่ได้งดงาม หรือเปลี่ยนเป็นให้ของขวัญคุณแทนดีกว่าไหม?”“แล้วแต่คุณเลย” ฮั่วหยุนเซียวพูดเฉินมู่ไม่รู้ว่า “แล้วแต่คุณ” ที่เขาหมายถึงคืออะไร ดังนั้นใบหน้าสวยจึงพยักหน้าตอบ “งั้นฉันขอตัวไปก่อนนะ”ทว่าขณะที่เธอหันกลับไป ชายที่อยู่ข้างหลังก็โพล่งเอ่ยบางอย่างจนเฉินมู่หยุดยืนนิ่งชั่วคราว “คำว่ามู่ ที่มาจากการโค่นล้มสามราชวงศ์ใหญ่อย่างเฉา ฉิน ฉู่ สมัยจ้านกั๋วสินะ”เฉินมู่ได้แต่คิดในใจ ชื่อของเธอในตอนนี้นั้นดีกว่ามาก ฉินมู
เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่ บทที่ 8
โอวจินเห็นการเคลื่อนไหวเล็ก ๆ ของเฉินมู่ ก็รีบปิดริมฝีปากของตัวเองเงียบ ๆ อยู่ด้านหลังฮั่วหยุนเซียว “ฉันขอพนันร้อยหยวน เฉินชิงเสวี่ยลูกสาวผู้มีชื่อเสียงที่ได้รับการฝึกฝนเรื่องมารยาท เดิมทีจะไม่มีวันล้ม”เฉินชิงเสวี่ยไม่ได้ล้ม แต่ชุดของเธอก็หลุดออกไปเธอชะงักไปครู่หนึ่ง และเสียงกรีดร้องก็ดังก้องไปทั่วทั้งห้องจัดเลี้ยง!“กรี๊ด—”เธอกอดชุดขึ้นมาด้วยความตื่นตระหนก แล้ววิ่งไปที่ประตูหลังผ้าม่านทันที...ผลลัพธ์ก็คือ เธอบังเอิญเหยียบชายกระโปรงตัวเอง และล้มไปที่เค้กบนโต๊ะอาหารโดยไม่ได้ตั้งใจ“ชิงเสวี่ย!” ลู่ซีเจ๋อรีบวิ่งไปหาเธอทันที และมือที่เหยียดออกของเขาหยุดค้างอยู่ในอากาศอย่างเชื่องช้าตอนแรกที่มีคนเห็นเฉินชิงเสวี่ย บางคนก็ผิวปากแซว ทว่าไม่นานต่างก็เงียบเสียงลงไม่รู้ว่าจะพูดอย่างไรกับผู้หญิงคนนี้ที่ตกลงไปในเค้กงานเลี้ยง ซู่หรูหยุนจ้องมองชุดของเฉินชิงเสวี่ยที่หลุดออกมา ดวงตาของเธอเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ เหตุการณ์นี้น่าจะเกิดขึ้นกับเฉินมู่ไม่ใช่เหรอ ทำไมมันถึงกลับกันล่ะ?เฉินมู่แค่อยากจะทำให้เธออาย ซึ่งเธอไม่คิดว่าเฉินชิงเสวี่ยจะจบลงด้วยครีมและผลไม้บนไหล่ของเธอ ร่างเล็กอ้าปากกว้
Latest chapter
- เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่ บทที่ 255
- เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่ บทที่ 254
- เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่ บทที่ 253
- เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่ บทที่ 252
- เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่ บทที่ 251
- เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่ บทที่ 250
- เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่ บทที่ 249
- เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่ บทที่ 248
- เกิดใหม่อีกครั้งกับยัยขี้เหร่ บทที่ 247
