ตอนที่ 22 ผู้เฒ่าในป่า

นางเลิกคิดเรื่องการกลับโลกเดิมไปนานแล้ว เพราะเวลาที่ผ่านมานั้นนานเหลือเกิน และนางยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเหตุใดข้อความปริศนานั้นจึงส่งนางมายังที่นี่

ฮวาอี้ส่ายหน้าเบา ๆ ‘ช่างเถิด… ยิ่งคิดก็ยิ่งปวดหัวเปล่า ๆ’ นางคว้าจอบเล็ก แล้วเริ่มพรวนดินแปลงสมุนไพรอย่างเงียบ ๆ ปล่อยความคิดล่องลอยไปกับกลิ่นหอมของดินและต้นไม้

ทางด้านผู้ติดตาม เมื่อกลับมาถึงที่พัก ก็ลังเลอยู่หน้าห้องอยู่นานว่าจะเข้าไปดีหรือไม่ แต่ไม่ทันได้ตัดสินใจ ก็มีเสียงดังออกมาจากข้างใน

“เจ้ายืนทำอะไรอยู่ ไม่รีบเข้ามาอีก!” เหว่ยหยางเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงขุ่นเล็กน้อย

“ขอรับ นายท่าน” ผู้ติดตามเปิดประตูและเดินเข้าไปยืนประจันหน้ากับเจ้านาย

“เรื่องที่ข้าให้ไปทำ… เจ้าสืบได้ความว่าอย่างไรบ้าง?” เหว่ยหยางเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเร่งเร้า

“ข้าน้อยตามหญิงผู้นั้นไปจนถึงป่าขอรับ พอคลาดสายตาเพียงชั่วครู่ นางก็หายตัวไป ข้าน้อยพยายามค้นหาแล้ว แต่ไม่พบแม้แต่เงา และแถวนั้นก็ไม่มีบ้านเรือนสักหลังเดียวเลยขอรับ” เขารายงานด้วยสีหน้าฉงน ไม่เข้าใจว่านางหายไปได้อย่างไร

เมื่อได้ยินคำรายงาน เหว่ยหยางกลับแน่ใจยิ่งขึ้นว่านางต้องเป็นฮวาอี้ของเขาอย่างไม่ต้องสงสัย

“เจ้าสังเกต