แชร์

บทที่ 13 โอ้ว ม่ายนะ

ผู้เขียน: Black Rose in the forest
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-05-14 18:00:42

บทที่ 13

โอ้ว ม่ายนะ

เสียงนกร้องยามเช้าปลุกเอลเลอร์ที่ยังนอนหลับไม่เต็มอิ่มให้ตื่นขึ้นมา หลังจากที่สายตาปรับโฟกัสได้ สิ่งแรกที่เข้ามาในสายตาคือบรรดาหนู ๆ ที่เรียงแถวยืนสองขาอยู่ข้างเตียง สายตาของแต่ละตัวเหมือนกับกำลังรออะไรบางอย่างอยู่

เอลเลอร์เห็นดังนั้นก็มองสำรวจไปรอบ ๆ ห้อง ก็ได้รู้ว่าห้องที่เขานอนอยู่นั้นถูกทำความสะอาดเรียบร้อย บรรดาเศษซากอารยธรรมของผ้าที่เคยกระจัดกระจายอยู่เต็มห้องนั้นถูกจัดการให้ไปรวมกันอยู่ที่เดียว น่าจะเป็นบรรดาหนูทั้งหลายที่เก็บให้ คงรอรับคำชมอยู่แน่ ๆ

“เก่งมากกก ช่วยกันเก็บห้องให้เราเหรอ น่ารักจัง” เอลเลอร์ยิ้มให้หนูที่เรียงกันอยู่ตรงหน้า

“เก่งๆ เก็บเลย เราทำเลอะ” “เราทำเลอะๆ เก็บๆ ให้เอลเลอร์”

“ดีไหมเอลเลอร์ดีไหม”

“ดีครับ เก่งมากขอบคุณครับ เปื้อนฝุ่นกันหมดเลย ตามมานี่ครับอาบน้ำกันดีกว่า”

เอลเลอร์เดินนำกองทัพหนูเข้าไปในห้องน้ำ โชคดีที่เขามีกะละมังซักผ้าที่มีขนาดใหญ่ พอที่จะให้เหล่าหนูเข้าไปอยู่ พอได้มานั่งนับจริง ๆ

จัง ๆ ได้ทั้งหมด 18 ตัว ตอนแรกเขานึกว่าจะมีเย
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • เกิดใหม่เป็นนายซินแบบงง ๆ   บทที่ 14 รอแล้วรอเล่า

     บทที่ 14รอแล้วรอเล่า สามวันแล้ว สามวันแล้ว สามวันแล๊วววอิพี่เกรย์ สามวันแล้วทำอะไรอยู่ ทำไมไม่มาตามหาชายหนุ่มปริศนาสักที บ้าไปแล้ว เรื่องนี้มันไม่จบสักทีเนี่ย อะไรเนี่ย เขาทำอะไรผิดพลาดตรงไหนเนี่ย ไปเต้นรำแล้ว วิ่งหนีแล้ว รองเท้าหลุดก็แล้ว เอ่อ หลุดแบบปาใส่ก็ถือว่าหลุด เช้ามาพระเอกก็ต้องส่งคนมาตามหาแล้วนะ...เช้า“เฮ้ออ ยังไม่มาอีกเหรอ”...กลางวัน“เอ้า ยังไม่มาอี๊กกก”...เย็น“ยังไม่มาอีก นี่วันที่สี่แล้วนะเนี่ย”เอลเลอร์เดินเข้าออกบ้านเป็นว่าเล่นเพื่อดูว่าเกรย์ฟามาหรือยัง หลายรอบต่อวัน อีกทั้งยังบ่นงึมงำกับตัวเอง จนสามแม่ลูกเริ่มกลัวเอลเลอร์ขึ้นมา ว่าจะเสียใจจนเป็นบ้าไปแล้วจริง ๆ“แม่ อิซินมันเป็นบ้าไปแล้ว”“มันน่าจะเสียใจจนเพี้ยนไปแล้วครับคุณแม่ เราจะทำยังไงดี”“มันก็ดีไม่ใช่รึไง ทุกอย่างที่เป็นของมันก็เป็นของเราโดยชอบธรรม หึ ทุกอย่างมันควรเป็นของเราทั้

  • เกิดใหม่เป็นนายซินแบบงง ๆ   บทที่ 13 โอ้ว ม่ายนะ

     บทที่ 13โอ้ว ม่ายนะ เสียงนกร้องยามเช้าปลุกเอลเลอร์ที่ยังนอนหลับไม่เต็มอิ่มให้ตื่นขึ้นมา หลังจากที่สายตาปรับโฟกัสได้ สิ่งแรกที่เข้ามาในสายตาคือบรรดาหนู ๆ ที่เรียงแถวยืนสองขาอยู่ข้างเตียง สายตาของแต่ละตัวเหมือนกับกำลังรออะไรบางอย่างอยู่เอลเลอร์เห็นดังนั้นก็มองสำรวจไปรอบ ๆ ห้อง ก็ได้รู้ว่าห้องที่เขานอนอยู่นั้นถูกทำความสะอาดเรียบร้อย บรรดาเศษซากอารยธรรมของผ้าที่เคยกระจัดกระจายอยู่เต็มห้องนั้นถูกจัดการให้ไปรวมกันอยู่ที่เดียว น่าจะเป็นบรรดาหนูทั้งหลายที่เก็บให้ คงรอรับคำชมอยู่แน่ ๆ“เก่งมากกก ช่วยกันเก็บห้องให้เราเหรอ น่ารักจัง” เอลเลอร์ยิ้มให้หนูที่เรียงกันอยู่ตรงหน้า“เก่งๆ เก็บเลย เราทำเลอะ” “เราทำเลอะๆ เก็บๆ ให้เอลเลอร์”“ดีไหมเอลเลอร์ดีไหม”“ดีครับ เก่งมากขอบคุณครับ เปื้อนฝุ่นกันหมดเลย ตามมานี่ครับอาบน้ำกันดีกว่า”เอลเลอร์เดินนำกองทัพหนูเข้าไปในห้องน้ำ โชคดีที่เขามีกะละมังซักผ้าที่มีขนาดใหญ่ พอที่จะให้เหล่าหนูเข้าไปอยู่ พอได้มานั่งนับจริง ๆจัง ๆ ได้ทั้งหมด 18 ตัว ตอนแรกเขานึกว่าจะมีเย

  • เกิดใหม่เป็นนายซินแบบงง ๆ   บทที่ 12 งานเต้นรำกับเวลาเที่ยงคืน

     บทที่ 12งานเต้นรำกับเวลาเที่ยงคืน แม้เป็นงานที่ใส่หน้ากากแต่เขาก็มองออกทันทีว่าคนไหนคือเกรย์ฟา เพราะคนที่มางานส่วนใหญ่จะเป็นสาว ๆ และหนุ่ม ๆ ที่ไม่รูปร่างสูงโปร่งก็ผอมบาง มีเพียงสองคนเท่านั้นที่หุ่นนักกีฬา อีกทั้งเอกลักษณ์ของบุคลิกก็ยิ่งทำให้แยกง่ายตอนนี้มีเสียงซุบซิบถึงความสง่างามที่แปลกตาของเขา เขาก็ลืมบอกไป โลกนี้ไม่มีสิ่งที่เรียกว่าน้ำยาย้อมผม สีผมที่ทุกคนมีคือสีธรรมชาติเท่านั้น เพราะฉะนั้นผมสีเทายังไม่เคยมีใครมาก่อนเกรย์ฟาหันมองชายหนุ่มที่หน้างาน รูปร่างลักษณะและแววตานั้นยังไงก็คือเอลเลอร์ เพียงแค่สีของผมและสีของดวงตาที่แปลกไป แต่ดูมีเสน่ห์มาก ๆ เขาไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าเขาเดินมาถึงตัวคนตรงหน้าเขาเมื่อไหร่“สวัสดีครับ ผมยังมางานได้อยู่ใช่ไหมครับ”“ได้สิครับ ให้เกียรติเต้นรำกับผมด้วยครับ” เกรย์ฟาถอยหลังโค้งและยื่นมือไปข้างหาเพื่อขอให้ชายหนุ่มตรงหน้าเต้นรำกับเขา“เป็นเกียรติอย่างยิ่งครับ” เอลเลอร์ยื่นมือไปจับกับมือหนาของชายหนุ่มตรงหน้า ยิ่งเกรย์ฟาเดินออกมารับด้วยตัวเองยิ่งทำให้เป็นที่จับตามอ

  • เกิดใหม่เป็นนายซินแบบงง ๆ   บทที่ 11 นางฟ้าแม่ทูนหัว

     บทที่ 11นางฟ้าแม่ทูลหั๊ว! “ไอ้แก่!!!!!!!”ปึก“โอ้ยย ใจเย็น ๆ เอกใจเย๊นนน”เอกภพในร่างเอลเลอร์หยิบถาดที่ใกล้มือที่สุดปาใส่ตาแก่ที่เป็นต้นเหตุของความวุ่นวายทั้งหมด“ใจเย็นเหรอ นี่แหนะ นี่แหนะ ใครพาผมมาหาความหายนะในเรื่องนี่ โยนลงมาก็หายหัว นี่แหนะ ผมเจ็บตัวเคยคิดจะลงมาช่วยไหมห้ะ!!!”“โอ้ยๆ โอ้ย เอกอย่าตี พอแล้วฟังข้าก่อน”เหอะ หยุดก็ได้วะ“พูดมา ขอแบบที่ฟังขึ้นหน่อยนะ”“ใจเย็นแล้วเนอะ คือข้าจะอธิบายให้ฟังนะ โลกนี่ก็เป็นโลกหนึ่งที่ถูกสร้างขึ้นมาเหมือนโลกใบเก่าของเจ้า โลกนี้มีจริง ทุกคนมีชีวิตจริง ๆ ซึ่งก็แค่โครงสร้างมาจากนิทานเรื่องหนึ่งที่พอจบเรื่องหลัก โลกนี้ก็จะดำเนินต่อด้วยตัวเอง เหมือนกับโลกของเจ้าที่ก็เป็นนิทานเรื่องหนึ่งของโลกอื่นเหมือนกัน”“อันนั้นเข้าใจได้ แล้วทำไมตอนที่ผมถูกทำร้ายไม่คิดจะมาช่วยกันสักนิดที่ผมมาอยู่ที่นี่ก็เพราะความผิดพลาดของคุณนะ”“ข้าขอโทษ ข้าศึกษาโครงเรื่องนี้มาอย่างดีแล้วไม่ได้มีการตบตีเกิดขึ้นเลย แต่ก็อย่างว่า โลกนี้นิสัยตัวละ

  • เกิดใหม่เป็นนายซินแบบงง ๆ   บทที่ 10 หวนคืนสู่ในเรื่อง

     บทที่ 10หวนคืนสู่เนื้อเรื่อง ภาพที่เห็นข้างหน้าเขาตอนนี้คือ สามแม่ลูกที่ร้องตกใจโวยวายอยู่ที่หน้าห้องของเขา ซึ่งเป็นห้องใต้หลังคา ไม่มีทางที่คนพวกนี้จะมาอยู่ที่นี่ได้ ยิ่งกับสภาพห้องเขาที่เต็มไปด้วยหนูหลายสิบตัวที่รุมกัดผ้าเขากระจุยกระจายไปทั่วทั้งห้อง รวมไปถึงชุดที่เขาตัดไว้ไปงานวันนี้ด้วย หรือจะเรียกได้ว่าชุดในห้องเขาไม่เหลือสักชุดที่จะสามารถใส่ได้ตอนนี้เสื้อผ้าในตู้เสื้อผ้าทั้งหมดเหมือนถูกดึงออกมาให้หนูกัด ประตูตู้ยังไม่ได้ปิดด้วยซ้ำ ที่นอนหมอนมุ้ง ผ้าม่าน อะไรก็ตามที่เป็นผ้าถูกกัดขาดวิ่นไม่เหลือเคล้าเดิม แต่สภาพไม่น่าจะใช่กัดอย่างเดียวน่าจะถูกตัดผสมโรงเข้าไปด้วย“ตายแล้ววว หนูพวกนี้มาจากไหนกันเนี่ยย พวกแกมาช่วยเอามันออกไปเลยนะ”“นังซินแกปล่อยให้ห้องสกปรกจนมีหนูเต็มห้องยั้วเยี้ยไปหมดได้ยังไง ห้ะ!!!” อลิสโวยวายเสียงดัง“ตายแล้ว อย่างนี้น้องซินจะทำยังไงดีครับเนี่ย ชุดน้องซินพังหมดเลย ชุดพี่น้องซินก็ใส่ไม่ได้อีก ถ้าจะเอามาแก้ไซซ์ตอนนี้คงไม่ทันแล้ว”ตอนนี้เขาหมดคำจะพูดของจริง ชุดสำรองหนึ่งชุดที่เหล

  • เกิดใหม่เป็นนายซินแบบงง ๆ   บทที่ 9 ขอดูชุดหน่อย

     บทที่ 9ขอดูชุดหน่อย “น้องซิน ใกล้ถึงวันงานแล้ว พี่ขอดูชุดที่น้องซินจะใส่ไปหน่อยสิครับ”เขาคิดไว้อยู่แล้วว่าต้องมีวันนี้ เพราะชุดที่เกรย์ฟาให้มานั้นถูกอลันเอาไป อีกทั้งชุดที่เป็นของอลันเองเอลเลอร์ก็ใส่ไม่ได้ เนื่องด้วยเอลนั้นสูงกว่า และตัวใหญ่กว่านิดหน่อย อลันนั้นเป็นนิยามของตัวเล็กตัวน้อยที่แท้จริง ส่วนเอลเลอร์นั้นรูปร่างสูงโปร่งและมีกล้ามเนื้อเล็กน้อยจากการทำงานหนัก“เอ่อคือชุดของผมไม่น่าดูหรอกครับ” ทำเป็นปฏิเสธนิดหน่อยพอเป็นพิธี“แหม มันจะไม่น่าดูได้ไง พี่เห็นว่าเราเอาไปไว้ในห้องไม่ใช่เหรอ เอามาดูหน่อยสิว่าจะสวยแค่ไหน ขอโทษด้วยนะ ชุดพี่เราใส่ไม่ได้เลยต้องหาเอง” ถ้าขอโทษแต่ยิ้มชอบใจขนาดนั้นก็อย่าขอโทษเลยค่ะพี่สาว รำคาญ“ได้ครับ” แม้ในใจจะไม่อยากเอาชุดออกมาก็ตาม เขาเดินไปเอาชุดที่เตรียมไว้ที่ห้องใต้หลังคาชุดของเขานั้นเตรียมไว้สองชุดก็จริง แต่ใครจะชอบที่ผลงานของตัวเองที่ทำออกมาถูกทำลาย อยากจิกหัวอลันมันจริง ๆ ยังไงชุดเขาเนี่ยโดนแน่ ๆ ดูจากรอยยิ้มแล้วไม่น่ารอดเขาเอาชุดที่เตรียมไว้ลงมาให้อล

  • เกิดใหม่เป็นนายซินแบบงง ๆ   บทที่ 8 สุมไฟเพิ่ม

     บทที่ 8สุมไฟเพิ่ม เช้าตรู่วันถัดมา แสงอาทิตย์ลอดผ่านบานประตู และขอบหน้าต่างที่ปิดไม่สนิทดี ปลุกคนที่อยู่ในห้วงนิทราให้ตื่นขึ้น“โอ๊ะ โอย” เขาตื่นขึ้นมาก็รู้สึกได้ถึงความตึง ๆ ที่หน้าสองฝั่ง คิดว่าคงจะเป็นรอยมือแน่นอน แอบปวดนิด ๆ เหมือนกันนะเนี่ยตอนนี้ยังไม่สายมาก สิ่งที่เขาต้องทำวันนี้คือการเข้าไปซื้อของในตลาดให้คนเห็นหน้ากันสักหน่อย แต่ก่อนอื่นเขาต้องไปเตรียมน้ำให้สามแม่ลูกไว้ก่อน ไม่งั้นจะมีประเด็นเพิ่มอีก ไม่เข้าใจจริง ๆ คนงานมีแต่อยากที่จะใช้ให้เขาทำงาน จะว่าเก็บกดก็ไม่ใช่ เพราะแม้ว่าพ่อของเอลจะไม่ได้มีความสัมพันธ์เชิงชู้สาวกับแอนนา แต่ก็ดูแลทั้งสามคนมาอย่างดี เชิดหน้าชูตา ไม่เคยเอาเปรียบเลยสักนิด ทำไมสามแม่ลูกถึงเลือกที่จะเกลียดเอลเขาขึ้นมาเตรียมน้ำและชุดให้กับสามแม่ลูกเสร็จเรียบร้อยแล้วก็เตรียมตัวไปตลาด วันนี้เขาจะอาสาไปซื้อของมาทำกับข้าวที่บ้านเอง เขาอยู่ในร่างนี้มานานเป็นเดือน ความทรงจำของเอลคนเก่ามักจะแวบเข้ามาให้หัวเขาเป็นบางช่วงบางตอน บางทีก็จะมาในรูปแบบความฝันบ้างตอนนี้ทำให้เขาได้รู้เกี่ยวกับ

  • เกิดใหม่เป็นนายซินแบบงง ๆ   บทที่ 7 เจ็บตัวเล่นๆ

     บทที่ 7เจ็บตัวเล่น ๆ หลังจากที่มีการเดินเที่ยวอย่างสนุกสนานกับเกรย์ฟา พอได้เวลากลับบ้านเขาก็ตระหนักได้ว่า คงมีศึกหนักรออยู่บ้านแน่นอน พวกสองพี่น้องประสาทแดกรอเล่นเขาแน่ แม้ว่าอลันจะดูเก็บอารมณ์ได้มากกว่าแต่ความจริงแล้วความอารมณ์ร้ายของสองพี่น้องมีพอกัน รวมไปถึงตัวแม่ด้วยเมื่อเดินทางมาถึงบ้าน ก็เห็นอลันยืนยิ้มต้อนรับอยู่ที่หน้าประตู อลันได้คุยกับอลิสแล้วว่าจะเป็นคนออกมารับเอง กลัวอลิสออกมาแล้วจะคุมตัวเองไม่ได้ เขาจะเป็นคนลากตัวมันเข้าไปให้เอง“กลับกันมาแล้วเหรอครับ ผมกลัวไม่มีคนเปิดประตูให้น้องเอลเลยมารอเปิดประตูให้น่ะครับ” อลันพูดด้วยรอยยิ้มเกรย์ฟามองมาที่เขาเหมือนจะถามว่าจะเอายังไงดี คนข้างกายเขาคงเดาออกว่าสิ่งที่เขาจะเจอหลังจากเข้าบ้านไปคืออะไร เพียงแต่ตอนนี้ในสมองเขาก็ไม่มีคำตอบให้ตัวเองเหมือนกันเอาไงดีวะเขาจะยอมโดนทำร้ายเพื่อทำให้เนื้อเรื่องยังดำเนินไปตามเดิม หรือจะไปกับเกรย์ฟาดี เขาไม่อยากแหกเนื้อเรื่องไปมาก แต่ก็ไม่ได้อยากเจ็บตัวนี่หว่าด้านเกรย์ฟาเองก็รอการตัดสินใจของเอลเลอร์เอง

  • เกิดใหม่เป็นนายซินแบบงง ๆ   บทที่ 6 งานเทศกาลดอกไม้ที่แพร่สะพัด

    บทที่ 6งานเทศกาลดอกไม้ที่แพร่สะพัดเมื่อวันงานเทศกาลมาถึงเอลเลอร์เตรียมตัวรอเกรย์ฟามารับเสร็จเรียบร้อยแล้ว เหลือก็แต่สองพี่น้องอลิส อลัน ที่พิถีพิถันแต่งตัวจนตอนนี้ก็ยังไม่เสร็จสักที เขาคอยเลือกชุดคอยช่วยแต่งตัวมาตั้งแต่ทานข้าวเที่ยงเสร็จตอนนี้ใกล้เวลานัดแล้วก็ยังไม่เสร็จเลย“ไอ้ซินไปเอาชุดใหม่มา! ชุดนี้ฉันเคยใส่แล้วแกจำไม่ได้รึไงจะต้องให้ฉันบอกกี่รอบว่าฉันไม่ใส่ชุดซ้ำไปข้างนอก ลูกสาวตระกูลทอมสันจะมาใส่ชุดง่อย ๆ ออกไปเจอผู้คนได้ยังไง” อลิสเริ่มอารมณ์เสียที่ซินเดอเรลล่ามันไม่ได้ดั่งใจเธอ วันนี้เธอจะต้องสวยที่สุด เพื่อที่จะให้พี่เกรย์ฟาสนใจเพียงเธอ“พี่อลิสใจเย็นๆ นะครับ ตัวพี่สวยมากอยู่แล้วชุดไหนพี่ใส่ก็ดูสวยไปหมดเลย เดี๋ยวผมช่วยเลือกให้อีกแรงนะครับ” วันนี้ใครดีใครได้ เขากับพี่สาวนั้นรักกันดี แต่วันนี้เขาคงต้องขอวันหนึ่ง เพราะพี่เกรย์ฟาต้องเป็นของเขาเท่านั้น“อลันแต่งตัวเสร็จแล้วเหรอ งั้นมาช่วยพี่หน่อย เราคงเลือกชุดได้ดีกว่าไอ้ซินนี่” ที่อลิสมั่นใจว่าอลันเลือกได้ดีกว่า เพราะไม่ว่าครั้งไหนอลันเลือกชุดให้เธอ เธอมักจะได้คำชมอยู่เสมอแต่คงไม่ใช่กับวันนี้เพราะอลันก็ไม่คิดจะเลือกชุดที่ดีที่

สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status