Se connecterShare
บทที่ 16 เอาเลย
Dernière mise à jour:
2025-05-17 18:00:53
Latest chapter
เกิดใหม่เป็นนายซินแบบงง ๆ บทที่ 17 เอกภพ ตบเละ
บทที่ 17เอกภพตบเละ เช้าวันถัดมา เมอร์พร้อมกับสาวใช้ของตัวเองสองคน เตรียมตัวไปซื้ออาหารในตอนเช้า เหลือไว้ให้อยู่กับเอลเลอร์หนึ่งคนทั้งสามคนออกมาถึงตลาดก็ทำการพูดคุยซื้อของกับแม่ค้าเพราะเมอร์เองก็เป็นที่รู้จักว่าเป็นแม่นมของเกรย์ฟาที่เกรย์ฟาให้เกียรติเหมือนญาติผู้ใหญ่คนหนึ่ง“คุณเมอร์วันนี้มาซื้อของด้วยตัวเองเลยเหรอคะ ปกติให้เด็ก ๆ มา”“ตอนนี้ฉันมาอยู่ที่บ้านทอมสันน่ะ คุณเกรย์ฟาให้มาดูหนูเอลเลอร์ให้น่ะ”“อ้าว แล้วคนที่บ้านทอมสันล่ะคะคุณเมอร์ ทำไมคุณเมอร์ต้องมาเองเลยค่ะ”“นั่นแหละค่ะที่ฉันสงสัย แต่พอเมื่อวานที่ฉันไปถึงก็รู้ทันทีว่าทำไม เธอรู้ไหมที่บ้านนั้นน่ะ พากันเรียกคุณหนูเอลเลอร์ว่าซินเดอเรลล่าล่ะ”“ตายแล้ว ทำไมถึงเรียกอย่างนั้นล่ะคะ”“ไม่พอนะ เมื่อวานตอนฉันเข้าไปในบ้าน ถึงกับขึ้นไอ้ขึ้นอีกันเลยล่ะ”“ห้องนอนยังเป็นห้องเล็ก ๆ ใต้หลังคาเลยค่ะ” สาวใช้นามว่ามี เอ่ยเสริม“จริงด้วยค่ะ ชุดในห้องมีแต่เก่า ๆ ที่คุณอลันเบื่อแล้วส่งต่อให้ ไม่มีโอกาสออกจากบ้านด้วยซ้ำนะคะ”
เกิดใหม่เป็นนายซินแบบงง ๆ บทที่ 16 เอาเลย
บทที่ 16เอาเลย หลังจากที่ทั้งสองคนพูดคุยกับชาวเมืองที่ออกมาแสดงความยินดีหมดแล้วก็เดินทางกลับไปที่บ้านของเกรย์ฟา เพื่อเลือกคนที่จะเข้าไปอยู่กับเอลเลอร์ในวันนี้และอยู่จนกว่าเอลเลอร์จะจัดการสามแม่ลูกสำเร็จ“คนนี้คุณเมอร์แม่นมของพี่เกรย์เอง คุณเมอร์ครับนี่น้องเอลเลอร์ว่าที่ภรรยาเกรย์เอง โอ้ย!”“จีบหนูก่อนเหอะ อย่ามาโมเม ขอโทษที่เสียมารยาทนะครับคุณเมอร์ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ”“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ป้าเรียกหนูเอลได้ไหมคะ หนูเอลก็เรียกป้าว่าป้าเมอร์ได้เลยค่ะ อย่าไปเรียกตามคุณหนูขี้แกล้งของป้าเลย”“โถ่ ป้าเมอร์ เกรย์ก็แค่หยอกเล่นเท่านั้นครับ ที่สำคัญผมโตขนาดนี้แล้วยังเรียกผมว่าคุณหนูอีกเหรอครับ” ภาพลักษณ์เกรย์ฟาที่เคยเงียบขรึมในสายตาคนต้องหายไปแน่ถ้ามาเจอเกรย์ฟาเวอร์ชันอยู่กับครอบครัว เขาก็เป็นแค่หมาใหญ่ขี้เก๊กเท่านั้น“ทีคุณยังเรียกป้าว่าคุณเมอร์เลยนี่คะ” สรุปสองคนนี้ขี้แกล้งพอกัน“ป้าเมอร์จำเรื่องที่บ้านเอลเลอร์ได้ไหมครับที่ผมเคยเล่าให้ฟัง คืออย่างนี้นะครับ....” เกรย์ฟาเล่าแผนทั้งหมดให้ป้าเมอร
เกิดใหม่เป็นนายซินแบบงง ๆ บทที่ 15 จบบริบูรณ์?
บทที่ 15จบบริบูรณ์? เช้าวันใหม่มาถึง แสงที่สาดส่องเข้ามาในห้องปลุกเอลเลอร์ขึ้นมาอย่างไม่สดใสเท่าที่ควร วันนี้เขาควรที่จะมีความสุขสดใสเพราะเป็นวันที่เขากำลังจะเป็นอิสระ แต่เมื่อคืนเขากลับคิดขึ้นได้ว่า แล้วถ้าคนอื่นใส่รองเท้าได้ล่ะวะ คนแม่งทั้งเมือง จะไม่มีใครตีนไซซ์เดียวกับเขาเลยรึไง แงงงงง เครียดตั้งแต่เมื่อคืนแล้วเนี่ย ถ้ามีคนใส่ได้ก่อนเขาจะทำไงดี เรื่องจะจบยังไงวะเนี่ยเอลเลอร์ไม่มีกะจิตกะใจทำอะไร เลยนอนกลิ้ง ๆ อยู่บนเตียง ช่วงนี้ไม่รู้บ้านนี้เป็นอะไร ไม่เรียกใช้เขาเลย ปกติแค่หยิบของใกล้ตัวก็ต้องเรียกเขามาหยิบให้ ช่วงนี้ไม่มีอะไรให้ทำ กิน ๆ นอน ๆ ให้อาหารพวกหนูน้อย ตอนนี้จากหนูกลายเป็นหมูกันหมดแล้ว อ้วนตุ๊บตั้บกันไปหมด ต้องพาลดแล้วเดี๋ยวเป็นโรคอ้วนจะอันตราย...เอลเลอร์เฝ้ารอการมาของเกรย์ฟาอย่างกังวลใจเล็กน้อยกลัวจะมีคนเท้าไซซ์เดียวกันถ้ากะเวลาการเดินทางและให้เหล่าหนุ่ม ๆ ลองรองเท้า มาถึงที่นี่ก็น่าจะประมาณเที่ยงหรือบ่าย หวังว่าถ้ามีคนใส่ได้พี่เกรย์ฟาจะจัดการได้นะเมื่อวานหลั
เกิดใหม่เป็นนายซินแบบงง ๆ บทที่ 14 รอแล้วรอเล่า
บทที่ 14รอแล้วรอเล่า สามวันแล้ว สามวันแล้ว สามวันแล๊วววอิพี่เกรย์ สามวันแล้วทำอะไรอยู่ ทำไมไม่มาตามหาชายหนุ่มปริศนาสักที บ้าไปแล้ว เรื่องนี้มันไม่จบสักทีเนี่ย อะไรเนี่ย เขาทำอะไรผิดพลาดตรงไหนเนี่ย ไปเต้นรำแล้ว วิ่งหนีแล้ว รองเท้าหลุดก็แล้ว เอ่อ หลุดแบบปาใส่ก็ถือว่าหลุด เช้ามาพระเอกก็ต้องส่งคนมาตามหาแล้วนะ...เช้า“เฮ้ออ ยังไม่มาอีกเหรอ”...กลางวัน“เอ้า ยังไม่มาอี๊กกก”...เย็น“ยังไม่มาอีก นี่วันที่สี่แล้วนะเนี่ย”เอลเลอร์เดินเข้าออกบ้านเป็นว่าเล่นเพื่อดูว่าเกรย์ฟามาหรือยัง หลายรอบต่อวัน อีกทั้งยังบ่นงึมงำกับตัวเอง จนสามแม่ลูกเริ่มกลัวเอลเลอร์ขึ้นมา ว่าจะเสียใจจนเป็นบ้าไปแล้วจริง ๆ“แม่ อิซินมันเป็นบ้าไปแล้ว”“มันน่าจะเสียใจจนเพี้ยนไปแล้วครับคุณแม่ เราจะทำยังไงดี”“มันก็ดีไม่ใช่รึไง ทุกอย่างที่เป็นของมันก็เป็นของเราโดยชอบธรรม หึ ทุกอย่างมันควรเป็นของเราทั้
เกิดใหม่เป็นนายซินแบบงง ๆ บทที่ 13 โอ้ว ม่ายนะ
บทที่ 13โอ้ว ม่ายนะ เสียงนกร้องยามเช้าปลุกเอลเลอร์ที่ยังนอนหลับไม่เต็มอิ่มให้ตื่นขึ้นมา หลังจากที่สายตาปรับโฟกัสได้ สิ่งแรกที่เข้ามาในสายตาคือบรรดาหนู ๆ ที่เรียงแถวยืนสองขาอยู่ข้างเตียง สายตาของแต่ละตัวเหมือนกับกำลังรออะไรบางอย่างอยู่เอลเลอร์เห็นดังนั้นก็มองสำรวจไปรอบ ๆ ห้อง ก็ได้รู้ว่าห้องที่เขานอนอยู่นั้นถูกทำความสะอาดเรียบร้อย บรรดาเศษซากอารยธรรมของผ้าที่เคยกระจัดกระจายอยู่เต็มห้องนั้นถูกจัดการให้ไปรวมกันอยู่ที่เดียว น่าจะเป็นบรรดาหนูทั้งหลายที่เก็บให้ คงรอรับคำชมอยู่แน่ ๆ“เก่งมากกก ช่วยกันเก็บห้องให้เราเหรอ น่ารักจัง” เอลเลอร์ยิ้มให้หนูที่เรียงกันอยู่ตรงหน้า“เก่งๆ เก็บเลย เราทำเลอะ” “เราทำเลอะๆ เก็บๆ ให้เอลเลอร์”“ดีไหมเอลเลอร์ดีไหม”“ดีครับ เก่งมากขอบคุณครับ เปื้อนฝุ่นกันหมดเลย ตามมานี่ครับอาบน้ำกันดีกว่า”เอลเลอร์เดินนำกองทัพหนูเข้าไปในห้องน้ำ โชคดีที่เขามีกะละมังซักผ้าที่มีขนาดใหญ่ พอที่จะให้เหล่าหนูเข้าไปอยู่ พอได้มานั่งนับจริง ๆจัง ๆ ได้ทั้งหมด 18 ตัว ตอนแรกเขานึกว่าจะมีเย
เกิดใหม่เป็นนายซินแบบงง ๆ บทที่ 12 งานเต้นรำกับเวลาเที่ยงคืน
บทที่ 12งานเต้นรำกับเวลาเที่ยงคืน แม้เป็นงานที่ใส่หน้ากากแต่เขาก็มองออกทันทีว่าคนไหนคือเกรย์ฟา เพราะคนที่มางานส่วนใหญ่จะเป็นสาว ๆ และหนุ่ม ๆ ที่ไม่รูปร่างสูงโปร่งก็ผอมบาง มีเพียงสองคนเท่านั้นที่หุ่นนักกีฬา อีกทั้งเอกลักษณ์ของบุคลิกก็ยิ่งทำให้แยกง่ายตอนนี้มีเสียงซุบซิบถึงความสง่างามที่แปลกตาของเขา เขาก็ลืมบอกไป โลกนี้ไม่มีสิ่งที่เรียกว่าน้ำยาย้อมผม สีผมที่ทุกคนมีคือสีธรรมชาติเท่านั้น เพราะฉะนั้นผมสีเทายังไม่เคยมีใครมาก่อนเกรย์ฟาหันมองชายหนุ่มที่หน้างาน รูปร่างลักษณะและแววตานั้นยังไงก็คือเอลเลอร์ เพียงแค่สีของผมและสีของดวงตาที่แปลกไป แต่ดูมีเสน่ห์มาก ๆ เขาไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าเขาเดินมาถึงตัวคนตรงหน้าเขาเมื่อไหร่“สวัสดีครับ ผมยังมางานได้อยู่ใช่ไหมครับ”“ได้สิครับ ให้เกียรติเต้นรำกับผมด้วยครับ” เกรย์ฟาถอยหลังโค้งและยื่นมือไปข้างหาเพื่อขอให้ชายหนุ่มตรงหน้าเต้นรำกับเขา“เป็นเกียรติอย่างยิ่งครับ” เอลเลอร์ยื่นมือไปจับกับมือหนาของชายหนุ่มตรงหน้า ยิ่งเกรย์ฟาเดินออกมารับด้วยตัวเองยิ่งทำให้เป็นที่จับตามอ
เกิดใหม่เป็นนายซินแบบงง ๆ บทที่ 11 นางฟ้าแม่ทูนหัว
บทที่ 11นางฟ้าแม่ทูลหั๊ว! “ไอ้แก่!!!!!!!”ปึก“โอ้ยย ใจเย็น ๆ เอกใจเย๊นนน”เอกภพในร่างเอลเลอร์หยิบถาดที่ใกล้มือที่สุดปาใส่ตาแก่ที่เป็นต้นเหตุของความวุ่นวายทั้งหมด“ใจเย็นเหรอ นี่แหนะ นี่แหนะ ใครพาผมมาหาความหายนะในเรื่องนี่ โยนลงมาก็หายหัว นี่แหนะ ผมเจ็บตัวเคยคิดจะลงมาช่วยไหมห้ะ!!!”“โอ้ยๆ โอ้ย เอกอย่าตี พอแล้วฟังข้าก่อน”เหอะ หยุดก็ได้วะ“พูดมา ขอแบบที่ฟังขึ้นหน่อยนะ”“ใจเย็นแล้วเนอะ คือข้าจะอธิบายให้ฟังนะ โลกนี่ก็เป็นโลกหนึ่งที่ถูกสร้างขึ้นมาเหมือนโลกใบเก่าของเจ้า โลกนี้มีจริง ทุกคนมีชีวิตจริง ๆ ซึ่งก็แค่โครงสร้างมาจากนิทานเรื่องหนึ่งที่พอจบเรื่องหลัก โลกนี้ก็จะดำเนินต่อด้วยตัวเอง เหมือนกับโลกของเจ้าที่ก็เป็นนิทานเรื่องหนึ่งของโลกอื่นเหมือนกัน”“อันนั้นเข้าใจได้ แล้วทำไมตอนที่ผมถูกทำร้ายไม่คิดจะมาช่วยกันสักนิดที่ผมมาอยู่ที่นี่ก็เพราะความผิดพลาดของคุณนะ”“ข้าขอโทษ ข้าศึกษาโครงเรื่องนี้มาอย่างดีแล้วไม่ได้มีการตบตีเกิดขึ้นเลย แต่ก็อย่างว่า โลกนี้นิสัยตัวละ
เกิดใหม่เป็นนายซินแบบงง ๆ บทที่ 10 หวนคืนสู่ในเรื่อง
บทที่ 10หวนคืนสู่เนื้อเรื่อง ภาพที่เห็นข้างหน้าเขาตอนนี้คือ สามแม่ลูกที่ร้องตกใจโวยวายอยู่ที่หน้าห้องของเขา ซึ่งเป็นห้องใต้หลังคา ไม่มีทางที่คนพวกนี้จะมาอยู่ที่นี่ได้ ยิ่งกับสภาพห้องเขาที่เต็มไปด้วยหนูหลายสิบตัวที่รุมกัดผ้าเขากระจุยกระจายไปทั่วทั้งห้อง รวมไปถึงชุดที่เขาตัดไว้ไปงานวันนี้ด้วย หรือจะเรียกได้ว่าชุดในห้องเขาไม่เหลือสักชุดที่จะสามารถใส่ได้ตอนนี้เสื้อผ้าในตู้เสื้อผ้าทั้งหมดเหมือนถูกดึงออกมาให้หนูกัด ประตูตู้ยังไม่ได้ปิดด้วยซ้ำ ที่นอนหมอนมุ้ง ผ้าม่าน อะไรก็ตามที่เป็นผ้าถูกกัดขาดวิ่นไม่เหลือเคล้าเดิม แต่สภาพไม่น่าจะใช่กัดอย่างเดียวน่าจะถูกตัดผสมโรงเข้าไปด้วย“ตายแล้ววว หนูพวกนี้มาจากไหนกันเนี่ยย พวกแกมาช่วยเอามันออกไปเลยนะ”“นังซินแกปล่อยให้ห้องสกปรกจนมีหนูเต็มห้องยั้วเยี้ยไปหมดได้ยังไง ห้ะ!!!” อลิสโวยวายเสียงดัง“ตายแล้ว อย่างนี้น้องซินจะทำยังไงดีครับเนี่ย ชุดน้องซินพังหมดเลย ชุดพี่น้องซินก็ใส่ไม่ได้อีก ถ้าจะเอามาแก้ไซซ์ตอนนี้คงไม่ทันแล้ว”ตอนนี้เขาหมดคำจะพูดของจริง ชุดสำรองหนึ่งชุดที่เหล
เกิดใหม่เป็นนายซินแบบงง ๆ บทที่ 9 ขอดูชุดหน่อย
บทที่ 9ขอดูชุดหน่อย “น้องซิน ใกล้ถึงวันงานแล้ว พี่ขอดูชุดที่น้องซินจะใส่ไปหน่อยสิครับ”เขาคิดไว้อยู่แล้วว่าต้องมีวันนี้ เพราะชุดที่เกรย์ฟาให้มานั้นถูกอลันเอาไป อีกทั้งชุดที่เป็นของอลันเองเอลเลอร์ก็ใส่ไม่ได้ เนื่องด้วยเอลนั้นสูงกว่า และตัวใหญ่กว่านิดหน่อย อลันนั้นเป็นนิยามของตัวเล็กตัวน้อยที่แท้จริง ส่วนเอลเลอร์นั้นรูปร่างสูงโปร่งและมีกล้ามเนื้อเล็กน้อยจากการทำงานหนัก“เอ่อคือชุดของผมไม่น่าดูหรอกครับ” ทำเป็นปฏิเสธนิดหน่อยพอเป็นพิธี“แหม มันจะไม่น่าดูได้ไง พี่เห็นว่าเราเอาไปไว้ในห้องไม่ใช่เหรอ เอามาดูหน่อยสิว่าจะสวยแค่ไหน ขอโทษด้วยนะ ชุดพี่เราใส่ไม่ได้เลยต้องหาเอง” ถ้าขอโทษแต่ยิ้มชอบใจขนาดนั้นก็อย่าขอโทษเลยค่ะพี่สาว รำคาญ“ได้ครับ” แม้ในใจจะไม่อยากเอาชุดออกมาก็ตาม เขาเดินไปเอาชุดที่เตรียมไว้ที่ห้องใต้หลังคาชุดของเขานั้นเตรียมไว้สองชุดก็จริง แต่ใครจะชอบที่ผลงานของตัวเองที่ทำออกมาถูกทำลาย อยากจิกหัวอลันมันจริง ๆ ยังไงชุดเขาเนี่ยโดนแน่ ๆ ดูจากรอยยิ้มแล้วไม่น่ารอดเขาเอาชุดที่เตรียมไว้ลงมาให้อล
