LOGINShare
ตอนที่ 12 อีกสักรอบ
Last Updated:
2025-12-13 07:48:42
Latest chapter
เกิดใหม่เป็นภรรยาโฉมงามของชาวนา ตอนที่ 25 อยากเป็นสัตว์เดรัจฉาน
ตอนที่ 25 อยากเป็นสัตว์เดรัจฉานหว่านเหยาวางจานลงยังไม่ทันได้ตั้งลมหายใจให้เป็นปกติหานเจ๋อก็เงยหน้าถามเสียงทุ้มต่ำ “อิ่มแล้วใช่หรือไม่”หญิงสาวพยักหน้าเบา ๆยังไม่ทันเอ่ยคำตอบเพิ่มเติม ชายหนุ่มก็ลุกเก็บจานอย่างรวดเร็วทว่า สิ่งหนึ่งกลับตั้งชี้โด่งผ่านเนื้อผ้าบาง ๆพุ่งเข้าตานางจนหน้าแดงวาบร้อนขึ้นทั้งใบหน้าเพียงพริบตาเดียวร่างสูงก็โน้มลงมาแล้ว อุ้มนางขึ้นจากพื้น อย่างง่ายดายลมหายใจของชายหนุ่มเป่ารินอยู่ข้างหูแหบพร่า “เมื่อคืน…”เสียงเขาต่ำลึกจนน้ำเสียงแทบกลืนหญิงสาวทั้งคน “ข้าไม่รังแกเจ้าต่อ…เพราะไม่อยากทำตัวเป็นสัตว์เดรัจฉาน”เขากระชับอ้อมแขน แผงอกร้อนจัดราวกับจะหลอมละลายสติของนางพร้อมกระซิบด้วยเสียงพร่าอย่างเสียการควบคุม“ทว่าเจ้า…รู้หรือไม่เหยาเอ๋อร์…” ลมหายใจเขาเสียดสีกับผิวแก้ม“ตอนนี้ข้าไม่อยากเป็นคนแล้ว”กลิ่นเหงื่ออุ่นอายผสมความใคร่บางอย่างลอยอ่อน ๆ อยู่ในอากาศ สายตาคมปลาบสั่นระริกด้วยแรงอดกลั้นที่ขาดผึงเสียแล้ว “ข้าอยากเป็นสัตว์เดรัจฉานที่กลืนเจ้าเข้าทั้งตัว…เสียแล้ว เหยาเอ๋อร์”คำพูดนั้นทำให้หัวใจหว่านเหยาเต้นสะท้าน เอวนางอ่อนยวบในอ้อมแขนชายหนุ่มและในดวงตาของหานเจ
เกิดใหม่เป็นภรรยาโฉมงามของชาวนา ตอนที่ 24 ข้าวกับไก่ย่าง
ตอนที่ 24 ข้าวกับไก่ย่างหลังจากตักน้ำเสร็จ หานเจ๋อก็ไม่หยุดพักแม้แต่นิดเดียว เขาวางถังน้ำสองใบไว้ข้างเรือน แล้วรีบก้าวไปยังมุมเตาไฟที่สร้างขึ้นใหม่ชายหนุ่มนั่งยอง ๆ ใช้ไม้เล็ก ๆ กระทุ้งเชื้อฟืนให้เรียงกันเสียงไม้เสียดสีกันแผ่วเบาก่อนที่ประกายไฟจะ พรึ่บ ลุกขึ้นแสงสีส้มอุ่นสะท้อนบนใบหน้าเข้มของเขากลิ่นฟืนไหม้อ่อน ๆ ก็ลอยอบอวลไปทั่วลานหานเจ๋อเทข้าวสารลงหม้อดิน เติมน้ำพอดีมือแล้วจุดไฟให้แรงขึ้นเล็กน้อย ท่าทางขยันขันแข็งและกระฉับกระเฉงของเขาล้วนเป็นธรรมชาติหว่านเหยาเงยหน้าขึ้นเพียงเล็กน้อย สายตาหยุดลงที่แผ่นหลังแข็งแรงของชายหนุ่มซึ่งกำลังก้มลงหุงข้าวอย่างตั้งอกตั้งใจลำแสงอ่อนยามบ่ายกระทบไหล่กว้างของเขา ไม่นานหม้อดินก็เริ่มส่งกลิ่นหอมอุ่นของข้าวใหม่นางไม่คิดเลย…ว่าในชีวิตที่ย้อนกลับมาเกิดใหม่ครั้งนี้จะได้พบช่วงเวลางดงาม เรียบง่าย และสุขใจถึงเพียงนี้ไม่นาน หม้อดินก็เริ่มส่งกลิ่นหอมหวานของข้าวใหม่กลิ่นนั้นลอยคลุ้งในเรือนเล็ก ๆ ผสมกับกลิ่นฟืนอุ่น ๆจนหัวใจนางผ่อนคลายลงโดยไม่รู้ตัวหลังจากเพาะเมล็ดเสร็จ หว่านเหยาก็ลุกขึ้นยกถังไม้ใบเล็กไปตักน้ำจากโอ่ง น้ำใสสะท้อนใบหน้าอ่อนห
เกิดใหม่เป็นภรรยาโฉมงามของชาวนา ตอนที่ 23 มีแรงเกินไป
ตอนที่ 23 มีแรงเกินไปหานเจ๋อแบกไก่หนึ่งตัวและตะกร้าไข่เดินเข้ามาในเรือน กลิ่นควันไฟอ่อน ๆ ผสมกลิ่นดินชื้นของลานหน้าบ้านลอยเข้าจมูกพอคนในบ้านเห็นเขาเดินมาถึงก็พากันชะงักงันราวกับเห็นสิ่งประหลาด“อ้าว…เจ๋อเอ๋อร์?” หยางซื่อมารดาที่กำลังเด็ดผักอยู่เงยหน้าขึ้นมอง สีหน้าเต็มไปด้วยความตกใจ“เจ้ามาถึงเรือนแม่พร้อมของพวกนี้…เจ้าคิดได้แล้วใช่หรือไม่?”หานเจ๋อวางตะกร้าลง ยังไม่ทันเอ่ยตอบ เสียงของมารดาก็ดังขึ้นต่ออย่างดีใจ “สตรีนางนั้น…เจ้าอย่าได้ยึดติดเลยนะลูก นางเป็นสตรีมีชาติตระกูลมาก่อนทำอะไรก็ไม่เป็น เช่นนั้น เจ้าให้เขาอยู่ในเรือนเป็นอนุ ดีหรือไม่ แล้วแม่จะไปหาภรรยาที่เหมาะสมให้เจ้าอีกคน สตรีที่ดูแลเรือนและยังช่วยงานชาวนาอย่างพวกเราได้”พี่ชายหานเจิ้นไห่มองน้องชายอย่างครุ่นคิด ส่วนซูหนิงน้องสาวกลับมองพี่ชายอย่างใคร่รู้ไม่พูดไม่จาหานเจ๋อชะงักไปทันที เขาคารวะพี่ชาย พี่สะใภ้ มารดาและบิดาแล้วเอ่ย “ท่านแม่…ข้าไม่มีทางทำเช่นนั้น”หยางซื่อเลิกคิ้วสูง “เจ้าว่าอย่างไร?”หานเจ๋อเม้มริมฝีปากแน่น แต่สายตากลับอ่อนโยนทันทีเมื่อเอ่ยชื่อหญิงสาว “หว่านเหยา…คือภรรยาข้าผู้เดียว และ…ข้าไม่คิดจะร
เกิดใหม่เป็นภรรยาโฉมงามของชาวนา ตอนที่ 22 เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง
ตอนที่ 22 เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง เด็กชายเงียบไปนาน ก่อนจะก้มหน้าเล็กน้อย“ขอบคุณแม่หมอที่สั่งสอน…ข้าจะจำไม่ลืมเด็ดขาด”หว่านเหยา : งานนี้…รุ่งแน่ ๆบิดามารดายิ่งฟังยิ่งศรัทธาส่วนเด็กชายจากความระแวงที่เคยมี เริ่มเปลี่ยนเป็นความเคารพโดยไม่รู้ตัวหว่านเหยาหลับตาลงครู่หนึ่ง เมื่อเปิดตาขึ้น ดวงตานางทอประกายอ่อนราวแสงจันทร์แตะผิวน้ำนางจ้องมองเด็กชายตรงหน้าด้วยสายตานุ่มลึกน้ำเสียงที่เอ่ยออกมาช้าและหนักแน่น “อีกไม่กี่วัน…จะมีผู้หนึ่งเขาบอกว่าเห็นเจ้าแล้วถูกชะตา...อยากจะรับเจ้าเป็นศิษย์ เจ้าตอบรับอย่าปฏิเสธเพราะระหว่างเจ้ากับเขา…มีวาสนาต่อกันตั้งแต่ชาติปางก่อน ที่จะส่งความก้าวหน้าในอนาคตของเจ้า” บิดามารดามองหน้ากันด้วยแววตาแดงวาว เปี่ยมด้วยทั้งความตื้นตันและความโล่งอกเหมือนได้ยินสวรรค์เปิดประตูให้บุตรชายตนเองต่อหน้าต่อตาแต่เด็กชายกลับต่างออกไป เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง แต่ไม่กล้าโต้แย้งหญิงสาวยิ้มบาง ๆ ยิ้มของคนรู้ดีว่าเวลาเท่านั้นจะพิสูจน์ทุกสิ่งนางเอ่ยขึ้นด้วยถ้อยคำอ่อนนุ่มแต่มั่นใจ “ไม่เป็นไร…ไม่ต้องเชื่อข้าในวันนี้อีกเพียงไม่กี่วัน ทุกอย่างจะปรากฏให้เจ้าเห็นเอง”เด็กชายเผลอ
เกิดใหม่เป็นภรรยาโฉมงามของชาวนา ตอนที่ 21 ข้ารู้ข้าเห็น
ตอนที่ 21 ข้ารู้ข้าเห็นมู่หว่านเหยาเพิ่งตื่นขึ้นในยามเช้าตรู่ ร่างกายยังรู้สึกอ่อนระโหยจากค่ำคืนที่ยาวนานเกินคาดนางกะพริบตาช้า ๆ ก่อนจะซุกหน้าลงกับหมอนนุ่ม แล้วบ่นในใจราวกับก่นด่าชายหนุ่มผู้นั้นอย่างแผ่วเบาข้านึกว่าพลังของเขามากกว่าคนทั่วไปอยู่แล้ว…แต่ไม่คิดเลยว่าจะมากถึงเพียงนี้!เตียงที่นุ่มขึ้นนั้นแน่นอนว่าเป็นเรื่องดีแต่—หากไม่ได้ได้นอนจริง ๆ แล้วมันจะมีประโยชน์อันใดเล่า!หว่านเหยาเม้มริมฝีปาก ระลึกถึงเมื่อคืนหลังจากสองรอบอันดุเดือด หนักหน่วงถี่เร็วขนาดนั้นนางคิดว่าเขาคงหมดแรงแล้วเสียอีกใครจะไปคิดว่าเขายังมีพลังเหลืออีกมาก…มากจนหากนางไม่สะกิดขอพักบางทีเขาอาจจะไม่ยอมให้นางได้หลับเลยจริง ๆ“ข้า…ไม่ไหวแล้ว หานเจ๋อ…” ถึงตอนนั้นเขาถึงจะยอมกอดนางให้สงบลงและปล่อยนางหลับซบอกเขาได้หานเจ๋อเปิดประตูเรือนเข้ามาอย่างแผ่วเบา ในมือมีขันน้ำไม้ใบใหญ่กับผ้าผืนสะอาดพาดอยู่บนแขน ชายหนุ่มเดินมาหยุดข้างเตียงแต่พอเห็นหญิงสาวลืมตาอยู่แล้ว เขาก็ยิ้มบาง ๆ รอยยิ้มที่ทั้งอบอุ่นและ…แฝงความเขินปริบ ๆ จากเหตุการณ์เมื่อคืน“เหยาเอ๋อร์…” เขาเอ่ยเสียงทุ้มอ่อนโยน“ไม่ใช่ว่าวันนี้…จะมีคนมาขอให้เจ้าทำ
เกิดใหม่เป็นภรรยาโฉมงามของชาวนา ตอนที่ 20 อยู่ที่การกระทำ
ตอนที่ 20 อยู่ที่การกระทำหานเจ๋อก้าวเข้ามาในลานเรือนพร้อมสิ่งของขนาดใหญ่ที่แบกอยู่ด้านหลัง ไหล่กว้างของเขาดูเหน็ดเหนื่อยเล็กน้อย แต่ดวงตากลับสว่างวาบหว่านเหยาหันไปเห็นเข้า ก็เอ่ยถามพลางยกคิ้ว“สิ่งนี้คืออันใดหรือ”ชายหนุ่มวางของลงอย่างเบามือก่อนตอบเรียบ ๆ“ที่นอนนวมน่ะ…คิดว่าเจ้าคงได้นอนสบายขึ้น”หญิงสาวยิ้มบาง ๆ ดั่งกลีบดอกไม้คลี่ช้า ๆ“วันนี้ท่านจับสัตว์ป่าได้เยอะหรือจึงพอมีเงินเหลือซื้อสิ่งนี้”หานเจ๋อพยักหน้าเล็กน้อย“ไม่ถึงกับมากกว่าปกติ แต่ถือว่าสมควร…พอได้ใช้จ่าย”พูดจบก็ล้วงเงินที่ห่อไว้อย่างดีออกมายื่นให้“เหลืออยู่ห้าสิบอีแปะ เจ้าเก็บไว้เถอะ”หว่านเหยารับเงินมาอย่างไม่ขัดเขินแล้วเอ่ย “ท่านไม่ต้องห่วง ต่อไปพวกเราจะไม่ลำบากแล้ว”ชายหนุ่มขมวดคิ้วน้อย ๆ แต่ไม่เอ่ยขัดหญิงสาว เขาหันตัวจะไปก่อไฟหุงข้าว แต่เห็นว่าหญิงสาวทำไว้เรียบร้อยหมดแล้วเขาจึงเอ่ยเสียงต่อ “ต่อไปเจ้าไม่ต้องทำ…ข้าจะกลับมาทำเอง”หว่านเหยาหรี่ตาลงเล็กน้อย “ได้อย่างไร นี่ท่านจะให้ข้านอนอยู่เฉย ๆ รอท่านอย่างเดียวหรืออย่างไร”คำพูดเรียบง่าย แต่แฝงความหมายเกินกว่าคำพูดธรรมดาทำเอาหานเจ๋อหน้าแดงวาบถึงโคนหูทันทีหว่
You may also like
ข้าจะพาครอบครัวใหม่ไปสู่ความร่ำรวย
ต้าซินซิน63.6K viewsท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป
ป่าดอกท้อ34.2K viewsท่านร้ายข้าก็ร้าย...มีสิ่งใดไม่เหมาะสม
รอรีวัน36.9K viewsแต่งกับขุนนาง
หอมดังเดิม117.3K viewsวาสนาของบุรุษผู้นั้นที่อกหักสิบครั้งก็ไม่ยอมแพ้
พิมพ์สีทอง462 viewsขอเกิดใหม่มาร่ำรวย
เที่ยงคำ302 viewsโฉมสะคราญผู้นี้คือสามีข้า
อาหลานเร่อ2.0K viewsไม่เป็นมันแล้วนางรองผู้แสนดี
มู่ลี่ดาหลา Mulidala2.4K views
