ตอนที่144 จดจ้อง

นัยน์ตาเข้มลึกจดจ้องบุรุษที่กำลังเผยสิ่งที่ซุกซ่อนในใจออกมาอย่างพิจารณา พร้อมทบทวนข้อกล่าวหาอย่างสงบนิ่ง

“เจ้าคิดว่าน้ำใจของข้าคือการให้ทานกระนั้นหรือเทียนหลาง”

“เจ้าเรียกการที่ตนเองหยัดเยียดซูเพ่ยอิงให้ข้าว่าน้ำใจ? เจ้าแค่อยากกันข้าออกไปจากเหยาเหยามากกว่า แล้วรู้หรือไม่เล่า ข้ารำคาญเด็กคนนั้นเป็นที่สุด ไม่ได้ต้องการเลยแม้แต่น้อย”

“ข้าไม่ได้ตาบอด ก็เห็นอยู่ว่าเจ้าคอยปกป้องตอนนางถูกเด็กคนอื่นล้อเลียน ไม่ใช่ว่ารู้สึกเอ็นดูนางหรือไร อีกอย่าง เจ้าเข้าใจผิดแล้ว นางไม่ใช่ผู้หญิงที่ข้าไม่ต้องการ หากแต่ญาติผู้น้องมีใจกับเจ้ามาช้านานต่างหากเล่า ข้าจึงยกเลิกเรื่องที่ผู้ใหญ่หมั้นหมายไว้ กอปรกับเจ้าเข้ามาวุ่นวายกับเหยาเอ๋อร์มากเกินไป ข้าจึงคิดว่าหากเจ้าได้มีใครสักคนที่ดีเคียงข้าง ความรู้สึกอ้างว้างที่ต้องผิดหวังคงค่อยๆ ทุเลา โดยที่พวกเราไม่ต้องทะเลาะเบาะแว้งกันอีก เรื่องวุ่นวายเหล่านี้ ก็จะเป็นเพียงความผิดพลาดเล็กๆ น้อยๆ ในวัยหนุ่ม แต่เจ้ากลับพูดว่ากำลังถูกข้ากลั่นแกล้ง”

เย่เทียนหลางอึ้งงันไปชั่วขณะ ไม่แน่ใจว่าควรจะเชื่อถือน้ำคำเหล่านั้นดีหรือไม่ แต่ส่วนลึกก็รู้สึกถึงความจริงใจที่แผ่ออกมาจากดวงตา