เธอไม่ได้ตั้งคำถามกับการตัดสินใจของฉู่เฉิน เพียงแต่พิจารณาจากสถานการณ์ของฉู่เมิ่งเหยาทันทีที่พูดแบบนี้ออกมา ทุกคนต่างก็คิดว่าพวกเขาฟังผิดไปเว่ยอิงลั่วเห็นด้วยจริงหรือ?นี่มันเป็นไปได้ยังไง?เป็นไปได้ไหมว่าการเข้าร่วมซวนหวู่เป็นเรื่องง่ายๆ ?ฉู่เมิ่งเหยาก็ตกตะลึงเช่นกันเว่ยซือยวี่ขยับตัว รีบลุกขึ้นยืนและพูดติดอ่าง "ท่านคะ ฉะ... ฉันก็อยากเข้าร่วมซวนหวู่ด้วยค่ะ""เธอมีคุณสมบัติอย่างงั้นเหรอ?" เว่ยอิงลั่วมองเธอด้วยความดูถูกเว่ยซือยวี่: "..."เว่ยอิงลั่วไม่สนใจว่าพวกเขาจะคิดอะไรอยู่ และก้มดูเวลาแล้วพูดว่า "เอาล่ะ นี่มันก็สายแล้ว ผู้ที่ได้รับเลือกให้เป็นสมาชิกใหม่ของซวนหวู่ ตามฉันมา"เมื่อสิ้นเสียงของเธอ คนหนุ่มคนสาวหลายคนต่างก็ลุกขึ้นยืนหนึ่งในนั้นคือเว่ยไห่หลงกับเจียงอี้ฟาน“พี่หก ไปเถอะ” ฉู่เฉินบอกกับฉู่เมิ่งเหยาหลังจากที่ฉู่เมิ่งเหยาได้สติ เธอก็พูดด้วยความไม่แน่ใจ "เสี่ยวเฉิน การประเมินซวนหวู่จะยากมากหรือเปล่า?"“ไม่เลย ผมรับประกันว่าพี่จะผ่านไปได้แน่” ฉู่เฉินปลอบใจเธอด้วยรอยยิ้ม"ได้!"ฉู่เมิ่งเหยาหายใจเข้าลึก ๆ แล้วพูดว่า "ไม่ต้องห่วง พี่หกของนายจะพยายามเต็มที่อย่
ราชาอัคคีสวรรค์ไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าการกระทำอันชาญฉลาดของเขานั้นจะส่งผลร้ายต่อตนเองแถมยังโดนฉู่เฉินทุบตีอีกเขาสัมผัสดวงตาที่บวมเป่ง ลุกขึ้นยืนและกำลังจะไล่เว่ยไห่หลงออกไปทันใดนั้น ฉู่เฉินก็หยุดเขา: "เดี๋ยวก่อน พี่หกของฉันอยู่ที่ไหน?"“คุณหนูฉู่กำลังอยู่ระหว่างการประเมิน” ราชาอัคคีสวรรค์พยักหน้าอย่างรวดเร็วและโค้งคำนับ“นายรู้แล้วใช่ไหมว่าตอนนี้ต้องทำอะไร?” ฉู่เฉินมองเขาด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า"เข้าใจแล้ว รับทราบครับ"“ไปดูแลพี่หกของฉันให้ดี”ฉู่เฉินโบกมือและราชาอัคคีสวรรค์ก็รีบไปที่สถานที่ประเมินราวกับว่าเขาได้รับการนิรโทษกรรมเยว่ฟู่หลงเดินเข้ามาในขณะนี้และพูดว่า "หัวหน้า สมาชิกใหม่ทั้งหมดได้มาเข้าแถวแล้ว คุณคิดว่าพวกเราควรจะไปกันตอนนี้เลยไหม?"“ไม่ต้องรีบร้อน”ฉู่เฉินเงยหน้าขึ้นมองดวงอาทิตย์ที่แผดเผาบนท้องฟ้าแล้วส่ายหัวพร้อมพูดว่า "ไปปล่อยให้พวกเขาวิ่งสักสิบกิโลเมตรก่อน"เยว่ฟู่หลงผงะกับคำพูดนี้ แต่หลังจากคิดว่าฉู่เฉินต้องการประเมินพวกเขา ก็หันกลับไปแล้วออกไปจัดการ……ภายในสนามฝึกอันกว้างใหญ่คนหนุ่มคนสาวยี่สิบคนยืนเรียงกัน เงยหน้าขึ้นและยืดอกตรง มองหน้ากันและกันแม้ว่
“พูด!”“ผะ... ผมชื่อเว่ยไห่หลง!”ใบหน้าของเยว่ฟู่หลงซีดลงในขณะที่เขากำลังพูด: "เว่ยไห่หลงใช่ไหม? นายไม่รู้วิธีนับเลขด้วยซ้ำ? สมองของนายโดนหมาเตะมาหรือยังไง?"“รายงาน ผะ... ผมกำลังเหม่ออยู่” เว่ยไห่หลงรีบอธิบายอย่างรวดเร็วเยว่ฟู่หลงไม่คิดว่าเขาจะตรงไปตรงมาขนาดนี้ ดังนั้นเขาจึงยิ้มออกมา: "นายกำลังเหม่องั้นเหรอ? ก้าวออกมาข้างหน้า!"เว่ยไห่หลงรีบเดินออกมาด้านหน้าท่ามกลางสายตาที่เห็นอกเห็นใจของทุกคน“วิดพื้นห้าสิบครั้ง!” เย่วฟู่หลงพูดอย่างไร้อารมณ์เมื่อได้ยินคำสั่ง ใบหน้าของเว่ยไห่หลงก็เปลี่ยนเป็นสีเขียวไม่ต้องพูดถึงห้าสิบ!แม้แต่สิบครั้งก็ยังลำบากเลย!เขามีคนคอยปรนนิบัติมาโดยตลอด ไม่เคยออกกำลังกาย และส่วนมากใช้พลังไปกับเรื่องผู้หญิงเยว่ฟู่หลงพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ "นายมีอะไรจะคัดค้านหรือเปล่า? ถ้านายไม่ต้องการก็ไปให้พ้น ซวนหวู่ไม่ต้องการคนไร้ประโยชน์ ไม่ต้องพูดถึงคนที่ไม่เชื่อฟังคำสั่งของทหาร!"“ไม่คัดค้านครับ”เว่ยไห่หลงสั่นไปด้วยความกลัว รีบหมอบลงไปกับพื้น และทำการวิดพื้นเหมือนคนอื่นที่เคยทำสามครั้งแรกก็ไม่เป็นอะไรแต่เมื่อถึงครั้งที่สี่ เขากำลังดิ้นรนอย่างเห็นได้ชัด
เว่ยไห่หลงตั้งหน้าตั้งตารอการปรากฏตัวของหัวหน้าผู้ฝึกสอนฉู่อย่างใจจดใจจ่อที่สุดในบรรดาทุกคนเพราะเขารู้ดีว่าผลงานของเขาตอนนี้ย่ำแย่แค่ไหน และมีความเป็นไปได้สูงที่เขาจะไม่ผ่านการคัดตัวแต่ถ้ารอจนได้พบกับหัวหน้าผู้ฝึกสอนฉู่และใช้โอกาสนี้เพื่อเอาใจ บางทีอาจจะยังอยู่ในซวนหวู่ต่อได้นอกจากเขาแล้ว เจียงอี้ฟานยังเป็นคนที่ตั้งตารอมากที่สุดในขณะนี้ เจียงอี้ฟานกำหมัดแน่นเมื่อเขาสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับหัวหน้าผู้ฝึกสอนฉู่ในนามตระกูลเจียงได้ พวกเขาก็จะมีพันธมิตรที่น่าเกรงขามจากนั้น การจัดการกับตระกูลเว่ยและคนอื่น ๆ จะง่ายเหมือนกับการพลิกมือ!สำหรับฉู่เมิ่งเหยาและฉู่เฉิน การกำจัดพวกมันคงจะง่ายยิ่งขึ้นเมื่อนึกถึงสิ่งนี้แล้ว เจียงอี้ฟานก็รู้สึกตื่นเต้นมากยิ่งขึ้น“ตึกๆ...”พร้อมกับเสียงฝีเท้าที่เดินมาอย่างช้าๆ หัวใจของทุกคนสั่นสะท้านขณะที่ได้กลั้นลมหายใจ และจ้องมองตรงไปข้างหน้าโดยไม่กล้าส่งเสียงใดๆเสียงฝีเท้าเหมือนกับการเหยียบย่ำหัวใจของพวกเขา ทำให้ความดันของทุกคนพุ่งสูงขึ้นเมื่อเห็นฉู่เฉินเข้ามาใกล้ เยว่ฟู่หลงก็รีบวิ่งขึ้นไปทำความเคารพแบบทหาร พร้อมพูดด้วยความเคารพ: "หัวหน้าผู้ฝึกส
เขาออกคำสั่ง: "ไล่มันออกไป!"เยว่ฟู่หลงสั่งการให้คนหิ้วปีกเว่ยไห่หลงและเอาตัวออกไปข้างนอกทันทีเจียงอี้ฟานก็คุกเข่าลงบนพื้นอย่างแรงและเอาหัวโขกกระแทกพื้น: "คุณฉู่ ผมขอโทษ ผมไม่สมควรทำให้คุณขุ่นเคือง ได้โปรดไว้ชีวิตผมด้วย"ตอนนี้ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเสียใจหากเขารู้จักตัวตนของฉู่เฉินก่อนหน้านี้ แม้ว่าจะมีความกล้าหาญเป็นร้อยเท่า และก็ไม่กล้าที่จะขอเรื่องนั้นกับฉู่เมิ่งเหยาแน่นอนว่าเขาก็ไม่กล้าที่จะเป็นศัตรูกับฉู่เฉินเช่นกันทันทีที่เขานึกถึงความตั้งใจก่อนหน้านี้ที่จะแก้แค้นฉู่เฉิน เขาก็อยากจะตบหน้าตัวเองหลายๆ ครั้ง“เจียงอี้ฟาน ในระหว่างงานเลี้ยงคืนนั้น ฉันคิดว่าฉันจะให้บทเรียนเล็กๆ น้อยๆ กับนายแล้ว และมันจะทำให้นายยับยั้งชั่งใจได้บ้าง”“สิ่งที่ฉันไม่คาดคิดก็คือหลังจากนั้น นายถึงกับพาพรรคพวกมาโจมตีที่ตระกูลเว่ย และพยายามจะแก้แค้นฉัน”ฉู่เฉินพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “คนโง่อย่างนายที่มีความอาฆาตพยาบาทและหลงระเริงในราคะตัณหาจะต้องถูกลงโทษสถานหนัก!”“เอาตัวเขาออกไป ขังเขาไว้ และรอรับโทษ!”ไม่ช้า เจียงอี้ฟานก็ถูกบังคับให้พาตัวออกไป และไม่กล้าแม้แต่จะขัดขืนหลังจากจัดการกับคนทั้
เว่ยไห่หลงมองดูสีหน้าที่ดูคาดหวังของทุกคน และต้องการพูดออกมาดังๆ : "หัวหน้าผู้ฝึกสอนฉู่แท้จริงแล้วก็คือฉู่เฉิน!"แต่ทันทีที่คำพูดกำลังจะออกมาจากปาก เขาก็กลืนมันกลับไปทันควันไม่ใช่ว่าเขาไม่อยากพูดแต่ตอนที่เขาถูกเฉดหัวออกมา มีคนเตือนเขาไม่ให้เปิดเผยตัวตนของฉู่เฉิน ไม่เช่นนั้นจะถูกยิงตาย!นี่คือคำสั่งจากซวนหวู่และรวมถึงจากเบื้องบน!ก่อนที่ฉู่เฉินจะเข้าร่วมพิธีรับตำแหน่ง ตัวตนของเขาจะต้องถูกเก็บเป็นความลับระดับสุดยอดเนื่องจากใต้พื้นผิวทะเลสาบที่ดูเงียบสงบนี้ แต่ยังมีคลื่นใต้น้ำที่รุนแรงอยู่ และไม่ทราบว่ามีสายลับศัตรูและบุคคลที่มีอำนาจซ่อนตัวอยู่ในเงามืดจำนวนเท่าใดเมื่อตัวตนของฉู่เฉินถูกเปิดเผย มันจะนำปัญหามากมายมาสู่เขาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้เมื่อเห็นท่าทางลังเลของเว่ยไห่หลง เว่ยเหล่าไท่ไท่ก็กระทืบเท้าอย่างกังวลและพูดว่า "แกมีอะไรก็รีบพูดมา"หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เว่ยไห่หลงก็ต้องโกหกออกมา: "จริงๆ แล้วฉันเห็นหัวหน้าผู้ฝึกสอนฉู่เพียงครึ่งหน้าเท่านั้น"“ครึ่งหน้า?”ทุกคนต่างตกตะลึง: "ครึ่งหน้าคืออะไร"เว่ยหลงเว่ยอธิบายว่า "ฉันเห็นใบหน้าของหัวหน้าผู้ฝึกสอนฉู่เพียงครึ่งเดีย
เว่ยเหลาไท่ไท่สมองขาวโพลน!สมาชิกในตระกูลเว่ยหลายคนก็ตกตะลึงเช่นกันพวกเขาได้ยินไม่ผิดใช่ไหม?ฉู่เมิ่งเหยาเข้าร่วมกับซวนหวู่จริงหรือ?เรื่องนี้เป็นไปได้ยังไง?มีเพียงแค่เว่ยไห่หลงเท่านั้นที่มีสีหน้าขมขื่นเขาเองก็รู้ดี มันจะเป็นไปได้อย่างไร ถ้าพี่สาวของหัวหน้าผู้ฝึกสอนไม่สามารถเข้าร่วมกับซวนหวู่ได้ นี่คงเป็นเรื่องตลกแล้ว?ในบรรดากลุ่มคนทั้งหมด ใบหน้าขอเว่ยซือยวี่นั้นน่าเกลียดที่สุดในขณะนี้ ใบหน้าของเธอซีดเซียว และความอิจฉาในใจทำให้เธอแทบจะระเบิดเธอดูถูกฉู่เมิ่งเหยามาโดยตลอด และคิดว่าเธอเป็นเพียงคนบ้านนอกที่เติบโตมาจากข้างถนน แม้ว่าเธอจะมีสายเลือดของตระกูลเว่ย แต่เธอก็ไม่คู่ควรที่จะถูกเปรียบเทียบกับตัวเธอแต่ความจริงตอนนี้บอกเธอว่าฉู่เมิ่งเหยาได้เข้าร่วมซวนหวู่แล้วจริงๆ!เว่ยซือยวี่จะยอมรับเรื่องนี้ได้ยังไง?"เป็นไปไม่ได้!"“นี่มันเป็นไปไม่ได้!”เธอแทบจะกระอักเลือด และกรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง: "กะ... แกเข้าร่วมซวนหวู่ได้ยังไง!"“เธอกำลังสงสัยคำพูดของฉันเหรอ?” เว่ยอิงลั่วจ้องมองเธอทันทีด้วยสายตาที่เย็นชา“ตุ๊บ!”เว่ยซือยวี่ล้มลงกับพื้นและส่ายหัวด้วยความกลัว "ไม่กล้า... ฉ
หลังจากที่เว่ยไห่หลงพูดจบ ทำให้ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นเหมือนโดนฟ้าผ่ากลางวันแสกๆ เว่ยเหล่าไท่ไท่คิดว่าฟังผิดไป: "ไห่หลง แกพูดว่าอะไรนะ?"“คุณย่า ผมถูกซวนหวู่ไล่ออกมา” เว่ยไห่หลงเผยรอยยิ้มที่น่าเกลียดยิ่งกว่าการร้องไห้ออกมาเสียอีก"อะไรนะ?"เว่ยเหล่าไท่ไท่เกือบจะเป็นลมและพูดอย่างตื่นตระหนกว่า “จะเป็นไปได้ยังไง ทำไมถึงเป็นอย่างนั้น”สีหน้าของสมาชิกตระกูลเว่ยหลายคนๆ มีสีหน้าที่น่าเกลียดพอ ๆ กับการกินแมลงวันเลยทีเดียวพวกเขาคิดว่าหลังจากที่เว่ยไห่หลงเข้าร่วมกับซวนหวู่แล้ว ตระกูลเว่ยก็จะผงาดขึ้นมาใครจะจินตนาการออกว่าเขาจะถูกถีบร่วงลงมาในพริบตาเว่ยไห่หลงเหลือบมองฉู่เฉินอย่างระมัดระวังแล้วพูดว่า "นะ... ในระหว่างการฝึก ผมถูกหัวหน้าผู้ฝึกสอนไล่ออกเนื่องจากผมทำผลงานได้ไม่ดี..."“อั๊ก!”เว่ยเหล่าไท่ไท่กระอักเลือดออกมาเต็มปากและเป็นลมไปทันที"คุณย่า!"“นายหญิง!”ตอนนี้ทุกคนในตระกูลเว่ยล้วนต่างตกใจ และอลม่านวุ่นวายไปทั่วฉู่เฉินถอนสายตาและพูดกับฉู่เมิ่งเหยา: "พี่ ไปกันเถอะ"หลังจากเห็นเว่ยเหล่าไท่ไท่ถูกพยุงขึ้นรถ ฉู่เมิ่งเหยาก็รู้สึกโล่งใจและจากไปพร้อมกับฉู่เฉินขณะเดียวกันที่บ้านของ