แอเรียนกลับมาที่ห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าพร้อมกับยาของเธอและทานยา เธออาบน้ำในห้องน้ำสาธารณะแล้วเปลี่ยนกลับไปใส่ชุดปกติของเธอซึ่งไม่มีแพลนที่จะเล่นน้ำต่อ หลังจากนั้น เธอมองหาร้านชานม เดินเตร็ดเตร่หาที่นั่งที่มีแอร์ อากาศข้างนอกร้อนมาก เธอรู้สึกถึงไอร้อนบนผิวเธอด้วยระหว่างที่เธอเพิ่งเดินออกมาเจอแสงแดด หลังจากนั้นไม่นาน มาร์คก็เปิดประตูเข้ามาในร้านชานมเหมือนกันและนั่งลงตรงข้ามเธอ เมื่อแอเรียนเห็นเขา เธอหันหน้าหนี เห็นได้ชัดว่าเธอยังโกรธเขาอยู่“มันเป็นความผิดฉันเอง ฉันไม่ควรทำไปตามอารมณ์เลย”เขาไม่ทันสังเกตเห็นว่าแอเรียนตัวแข็งทื่อ ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่ผู้ชายคนนี้รู้จักผอมรับความผิดของเขาเอง? เปลวเพลิงแห่งความโกรธที่เคยแผดเผาในใจเธอ แต่เมื่อเขาขอโทษแบบนี้ เธอก็รู้สึกลังเลใจ แอเรียนนั่งตัวตรงและพูดออกมาอย่างแผ่วเบา “มันไม่ใช่ความผิดของคุณหรอก ทุกอย่างที่คุณทำ คุณถูกหมด คุณคือมาร์ค เทรมอนต์ คุณจะทำอะไรก็ได้ แล้วใครจะมาหยุดคุณได้ล่ะ? ใครจะมาทำอะไรคุณได้ล่ะ?”มาร์คสูดหายใจเข้าเล็กน้อย เขามองด้วยความอบอุ่นและจริงใจ “ฉันจะไม่ทำมันอีก”แอเรียนยังคงเงียบ เธอไม่กล้ามองไปที่เขา ในหัวเธอเต็มไปด้ว
มาร์คปฏิเสธไม่ได้ว่า สำหรับเขาแล้ว สภาพแวดล้อมที่นี่แย่มาก แต่ตราบใดที่แอเรียนอยู่ที่นั่นกับเขา เขาก็จะคอยวนเวียนอยู่ใกล้ ๆ นี่แหละขณะที่พวกเขากำลังกินกันอยู่ ทิฟฟานี่ก็ถามแจ็คสันทันทีว่า “ฉันได้ยินมาว่าผู้ชายจะอ้วนขึ้น ถ้าเริ่มเข้าสู่วัยกลางคน พวงเขาจะพุงพลุ้ย มันจริงไหม? กล้ามท้องของคุณจะหายไปไหม?”มุมปากของแจ็คสันกระตุกยิ้ม “ถ้าคุณยังพาผมกินอาหารแบบนี้ บางทีภายใต้สถานการณ์ปกติก็คงจะเป็นอย่างนั้น แต่มันจะไม่มีทางเกิดขึ้นกับผมแน่นอน”ทิฟฟานี่หัวเราะเสียงดัง “ครั้งหนึ่งฉันเคยคิดว่าถ้าคุณเป็นชายวัยกลางคนหัวล้านและมีพุงใหญ่ ฉันทนไม่ได้แน่ ๆ ฉันควรทำไงดี? ฮ่า ๆ ๆ ...”แจ็คสันรู้สึกปวดหัว “คุณทนไม่ได้เลยหัวเราะแบบนี้เหรอ? ผมจะต่อต้านจนกว่าจะถึงเวลาที่มันเกิดกับผม ถึงแม้ว่าผมจะอายุถึงเจ็ดสิบหรือแปดสิบปีก็ตาม ผมจะไม่ยอมเป็นไปอย่างที่คุณจินตนาการไว้หรอก ผมจะยังหล่อเหมือนเดิม ตั้งแต่เด็กยันแก่เลย เข้าใจไหม? อย่างไรก็ตามคุณผู้หญิง คุณจะเปลี่ยนไปแบบไม่กลับมาเป็นเหมือนเดิมเลยหลังจากคลอดลูก นั่นไม่ใช่สิ่งที่คุณจะสามารถควบคุมได้เลยแหละ”เมื่อบทสนทนาได้พูดถึงการคลอดลูก แอเรียนก้มหน้าดื่มเครื่อ
ในขณะที่พวกเขาพาเอริคไปโรงพยาบาล มันเลยสามทุ่มมาแล้ว การให้น้ำเกลือ กระเพราะอักเสบของเอริคไม่ได้ปวดมากแล้ว แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไร้เรี่ยวแรง นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่มาร์คและแจ็คสันเผชิญกับสถานการณ์นี้ พวกเขาอยู่ในอารมณ์ที่จะเล่นตลก “นายไม่ได้มาที่นี่เพื่อกินข้าวกับพวกฉันเหรอ? นายต้องมีของให้พวกฉันนะ”เอริคตัวซีดเซียวดูเฉื่อยชาแม้แต่ในขณะที่เขาหัวเราะ “ฉันชอบที่จะรีดไถนาย นายจะให้เงินฉันหนึ่งล้านใช่ไหม? ฉันสบายดี อาจต้องนอนโรงพยาบาลไม่กี่วัน ช่วยฉันหน่อย หาใครสักคนมาดูแลฉันที ฉันจะจ่ายค่าผู้ดูแลเองฉันไม่ได้บังคับขู่เข็ญพวกนายนะ”แอเรียนและทิฟฟานี่คิดถึงบางคนที่น่าจะเข้ากันได้ ตอนที่พวกเขาได้ยินว่าเอริคต้องการคนดูแลแลกเปลี่ยนกันมองหา พวกเธอรู้สึกว่ากำลังมองหาคนเดียวกันแน่ ๆ แอเรียนเสนอว่า “ฉันมีลูกน้องที่ขยันขันแข็งทำงานที่ร้าน เธอมีประสบการณ์การดูแลมาก่อน คุณอยากให้ฉันแนะนำให้รู้จักกับเธอไหม? แค่รับเธอเป็นคนดูแลทั่วไป เธอเป็นคนที่ละเอียดรอบคอบมาก จะได้ไม่ต้องลำบาก คุณว่าไง?”เอริคส่ายหัว “ไม่มีปัญหา ให้เธอมาเลย ฉันไม่เหมือนคนไร้ความสามารถสักหน่อย ฉันแค่ต้องการความสะดวกสบาย ดังนั้นฉันจะได
มาร์คขับรถช้าลง ราวกลับเขาไม่อยากส่งเธอให้ถึงบ้านเร็ว ๆ “ฉันบอกเธอไปก่อนหน้านี้แล้ว ฉันจะไม่ยอมหมดหวังในตัวเธอ” แอเรียนหัวเราะอย่างไร้อารมณ์ขัน “เลิกล้อเล่นได้แล้ว ฉันเคยบอกคุณไปก่อนหน้านี้แล้วว่าระหว่างเรามันเป็นไปไม่ได้ ฉันอยากหนีไปจากคุณตั้งนานแล้ว และในที่สุด ตอนนี้ฉันก็สมปรารถนาแล้ว ทำไมฉันต้องกระโดดเข้ากองไฟอีกล่ะ? ฉันยอมรับว่าคุณเปลี่ยนให้ฉันเป็นฉันตอนนี้โดยไม่มีคุณ ฉันคงไม่ได้เป็นตัวเองอย่างทุกวันนี้ คุณได้มอบสิ่งที่ฉันไม่เคยได้รับจากคนอื่น แต่ลึก ๆ แล้ว คุณก็ทำให้ฉันเจ็บปวด อะไรทำให้คุณคิดว่าคุณมีสิทธิ์พูดแบบนี้ได้ คุณเป็นสาเหตุการตายของพ่อฉัน แกล้งทำว่ามีความเมตตาพาฉันไปอยู่ ด้วยหรือแม้แต่แต่งงานกับฉัน แล้วยังไง? เพื่อความสบายใจเหรอ? คุณได้มันไป แล้วฉันล่ะ? แล้วพ่อของฉันล่ะ? นอกจากได้ชื่อว่าเป็นคนชั่วแล้ว พ่อฉันก็ไม่เหลืออะไรทิ้งไว้เลย ฉันจะยกโทษให้คุณได้ยังไง?” พายุแห่งอารมณ์โกรธเกรี้ยวในตาเขาในความมืด เสียงพูดของเขาเจือไปด้วยความเจ็บปวดและความอดกลั้น “ในสายตาของเธอ ฉันไม่น่าให้อภัยเลยเหรอ? เปลี่ยนแปลงไม่ได้เหรอ? “ใช่” แอเรียนตอบอย่างไม่ลังเล มาร์คไม่ได้ตอบอะไรกลับไป
ดูเหมือนว่าแอเรียนจะอารมณ์ดีตั้งแต่เธอได้รับกุหลาบมาในมือ “นี่มันไม่เช้าแล้วนะ เธอแค่มาสายนิดเดียวเอง ไปหาทำสิ่งที่เธอต้องทำได้แล้ว ธัญญ่าน่าจะอยู่ที่โรงพยาบาลแล้วแหละ” เนื่องจากช่อดอกไม้ได้จัดแยกออกจากกันไป ทิฟฟานี่เลยไม่ทันสังเกตเห็นว่ามันเคยเป็นช่อดอกไม้มาก่อน เธอคิดว่าแอเรียนตั้งใจซื้อดอกไม้มาจัดร้านเฉย ๆ “ฉันรู้… ว่าเธอเป็นคนรอบคอบ ใช่ไหม? ดอกไม้ดูสวยนะ แต่แค่ไม่กี่ดอกวางไว้แต่ละโต๊ะ พวกมันคงอยู่ได้มากสุดแค่สามวัน นั่นมันแพงมากเลยนะ เธอโอเคกับมันเหรอ?”แอเรียนยิ้มออกมาโดยไม่พูดอะไรเลย เธอไม่ต้องจ่ายอะไรเลยให้ดอกไม้พวกนี้ นอกจากนั้นกุหลาบที่เหลือจากการแยกช่อไปจัดตามโต๊ะต่าง ๆ แล้ว ก็จะนำไปใส่แจกันวางไว้ที่เคาน์เตอร์ด้วยทันใดนั้น เธอพลันนึกถึงคำพูดมาร์ค “เจอกันพรุ่งนี้” จากเมื่อคืน วันนี้เขาจะมาได้ยังไง? เขาจะมาจริง ๆ เหรอ? มีร่างนึงเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วที่ประตูหมุน แอเรียนกลับสู่ความจริง นั่นคือแม่สามีของนายา นายาคือคนที่กำลังทำความสะอาด เธอดูตกใจเล็กน้อยในขณะเดียวกันนั้นก็รีบเดินเข้าไปกระซิบ “ทำไมคุณมาอยู่ที่นี่ได้?”แม่สามีของนายาพูดออกมาอย่างเสียงดัง “ฉันมาที่นี่เพราะต้อ
หญิงสูงอายุซึ่งเต็มไปด้วยความรู้สึกโกรธจัด กล่าวหาทุกคนว่าผิดเหมือนกัน “สัตว์พันธุ์เดียวกันย่อมสังสรรร่วมกัน พวกเธอทุกคนช่างน่ารังเกียจ!”ทิฟฟานี่สาบแช่งในระหว่างที่จ้องไปที่เธอ “คุณกำลังด่าใคร? อยากมีเรื่องเหรอ? ยัยแก่! นี่ถ้าไม่ใช่เพราะนายา ฉันจะตบให้ฉาดใหญ่เลย!”นายาร้องไห้ออกมาด้วยอารมณ์โกรธกับตาที่แดงก่ำ เธอหยิบโทรศัพท์เพื่อโทรออก ดูเหมือนเธอกำลังโทรหาสามีของเธอ “คุณอยู่ที่ไหน? แม่ของคุณกำลังก่อเรื่องในร้านที่ฉันทำงาน คุณจัดการเรื่องนี้ไหม? อย่าบอกฉันว่าคุณยุ่งและมาไม่ได้ ถ้าวันนี้คุณไม่มา เราหย่ากันที่นี่ ตอนนี้เลย ฉันทนไม่ไหวแล้ว!”เห็นว่านายาแสดงความไม่พอใจลูกชายเขา หญิงสูงอายุเดินเข้าไปหยิบโทรศัพท์ของเธอ “เธอกล้าตำหนิเขาต่อหน้าฉันได้ยังไง? แม่เธอไม่ได้สอนเหรอมาดีสินะ? ไร้มารยาท จริง ๆ นังเด็กเหลือขอ!”ระหว่างที่ยื้อแย่งกันนั้นโทรศัพท์ของนายาตกลงพื้นและถูกเหยียบจนหน้าจอแตกละเอียดแอเรียน ทิฟฟานี่ และพนักงานคนอื่น ๆ เข้ามาดึงพวกเขาแยกออกจากกัน เมื่อพวกเขาทำสำเร็จ ทิฟฟานี้กดให้หญิงสูงอายุนั่งลงบนเก้าอี้ “อย่าขยับนะ ฉันไม่เคยเจอคนแก่ที่ไหนที่น่ารำคาญและทะนงตนเท่าคุณมาก่อนในชี
ทิฟฟานี่ย้ายป้าย “ปิด” ที่ห้อยไว้ตรงประตูออก “อย่าพูดงั้นเลย พวกเราก็เพื่อนกันทั้งนั้น และเพื่อนไม่มีทางรู้สึกแบบนั้น สามีของเธอเป็นคนที่มีเหตุมีผล แต่ยายแก่นั่นไม่ใช่เลย ถ้าเธออยากเก็บลูกชายเธอไว้คนเดียว งั้นเธอก็ไม่ควรปล่อยให้ลูกชายเธอแต่งงานเลย ยิ่งเห็นว่าเธอโดนระรานมันทำให้ฉันอยากจะปะทะสักที! เธอควรต้องพูดกับสามีเธอเกี่ยวกับการย้ายออกไปกับลูกของเธอได้แล้วนะ คนสูงอายุทั้งสองคนนั้นยังดูสุขภาพแข็งแรงดี ดังนั้นเธอไม่ต้องกังวลอะไรเลยจนกว่าพวกเขาจะแก่เกินกว่าไปไหนมาไหนเองไม่ได้”นายาถอนหายใจอย่างโล่งราวกับเพิ่งยกภูเขาออกจากอก “ถ้าเหตุการณ์นี้ไม่เกิดขึ้น ฉันคงไม่ได้ตัดสินใจทำมันเพราะเกรงว่าสามีของฉันจะเป็นมลทิน มันดีที่หญิงสูงอายุสร้างความวุ่นวายในวันนี้ อย่างน้อย ตอนนี้ฉันก็มีคำอธิบายถึงเหตุผลในการย้ายออกแล้ว พูดตามตรงนะ ชีวิตแต่งงานของฉันมันดีมาก ฉันแค่เหนื่อยกาย เหนื่อยใจ จากพิษของพ่อแม่สามีของฉันแค่นั้น”เมื่อนายาออกไปรับลูกที่โรงเรียนในตอนบ่าย ทิฟฟานี่โผล่ไปที่ครัว อยู่ดี ๆ เธอก็ถามแอเรียนอย่างกังวลว่า “เธอคิดว่าฉันจะมีปัญหากับแม่ของแจ็คสันไหมถ้าฉันแต่งงานกับเขาจริง ๆ ในวันข้างหน้า
เมื่อเขาเข้ามาในรถ เขาก็เห็นว่าแอเรียนเลือกที่นั่งข้างคนขับในครั้งนี้ เขาไม่ได้รีบร้อนขับออกไป เพียงแค่เปิดแอร์แรงสุดและพยายามเริ่มบทสนทนา บางทีแม้แต่ตัวเขาเองก็ไม่ทันได้สังเกตว่าเขาระมัดระวังตัวขนาดไหน“เธอสามารถหลับได้ตั้งแต่หัวค่ำเลยเหรอ?”แอเรียนยิ้มให้เขาเล็กน้อย “ฉันคงเหนื่อยมากพอหลังจากทำความสะอาดบ้านและอาบน้ำ ที่จริงแล้ว ตอนนี้ฉันก็เริ่มง่วงแล้วแหละ ฉันค่อนข้างเหนื่อยมากในทุกวัน คุณใช้สมองหาเงินแต่ฉันใช้แรงหาเงิน”มาร์คนิ่งไปชั่วขณะ “ที่จริงแล้วเธอก็ใช้สมองทำงานได้เช่นกันนะ…”แอเรียนพยายามพูดติดตลกกับเขา “ใช้สมองในการเป็นคุณนายเทรมอนต์และคอยให้คุณเลี้ยงดูฉันเหรอ? แน่นอนว่าคุณล้อเล่น คุณรู้ว่าฉันไม่ชอบพึ่งพาคนอื่น มาร์ค ฉันคิดว่า แจ็คสันและทิฟฟี่อาจจะแต่งงานกัน ยิ่งทำให้คุณมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับเขา ฉันมั่นใจว่า เราอาจจะได้เจอกันบ่อยขึ้น ฉันไม่สามารถเกลียดคุณถึงจุดที่เราไม่สามารถอยู่ร่วมกันได้บนโลกใบนี้ แต่ฉันไม่สามารถเป็นคุณนายเทรมอนต์ได้เหมือนกัน ดังนั้น... คุณอยากทบกวนเรื่องหย่าดูหน่อยไหม? มันคงไม่ใช่สิ่งที่เลวร้ายที่จะคงความเป็นเพื่อนไว้” ในตอนนี้ ในที่สุดมาร์คก็เข้าใจ