แอเรียนกลัวว่าเอริกจะเอาเปรียบธัญญ่าทำไม? เธอกลัวว่าพวกเขาจะเมาจนมีเซ็กส์กัน!อย่างไรก็ตาม ธัญญ่าดูสบายดี เธอจึงถอนหายใจด้วยความโล่งอก “เอ่อ... เธอช่วยไปเตรียมตัวให้พร้อมและไปโรงพยาบาลกับฉันได้ไหม? เราต้องทำขั้นตอนงานศพของคุณปู่แอนเดอร์สันให้เสร็จโดยเร็วที่สุด เธอจะเอาขี้เถ้าของเขากลับไปด้วยไหม?”ธัญญ่ากอดผ้าห่มของเธอและเงียบก่อนจะตัดสินใจ “ไม่ ปู่บอกว่าเขาต้องการให้ขี้เถ้าของเขาถูกโปรยลงทะเล นั่นคือความปรารถนาสุดท้ายของเขา หนูต้องทำให้สำเร็จเพื่อเขา จากนี้ไป หนูจะอยู่ด้วยตัวเอง มันค่อนข้างเจ็บที่ต้องคิดเกี่ยวกับมัน… ชีวิตเคยยาก แต่หนูไม่เคยต้องอยู่คนเดียว… ตอนนี้… หนูไม่สามารถผ่อนคลายได้ มันเจ็บจริง ๆ มันเหมือนกับว่าหนูหมดความหวัง พี่แอริ หนูเจ็บปวด”แอเรียนเห็นอกเห็นใจความเจ็บปวดของธัญญ่า เธอเคยผ่านมันมาแล้ว “ไม่เป็นไร มันจะดีขึ้น เชื่อฉัน ไม่ว่าประสบการณ์ของเธอจะเจ็บปวดแค่ไหน มันจะดีขึ้นเมื่อเวลาผ่านไป เวลาเป็นยาที่ดีที่สุด ฉันสัมผัสมันมาแล้ว ลุกขึ้นไปอาบน้ำแล้วไปกันเถอะ”ธัญญ่าฝืนยิ้มเล็กน้อย เธอลุกขึ้นและเดินเข้าไปในห้องน้ำ ทันใดนั้น เธอก็วิ่งออกไปพร้อมกับยาสีฟันเต็มปาก “ไม่นะ
นี่เป็นปัญหาที่ยากเป็นพิเศษ แอเรียนไม่อยากเห็นความผิดหวังบนใบหน้าของแมรี่ แต่เธอคงอยู่ไม่ได้ “หนูจะกลับมานะแมรี่”ทิฟฟานี่นั่งลงบนเตียงที่เพิ่งปูใหม่ “อย่าไปสนใจเธอเลย แมรี่ นายท่านของคุณเป็นคนงี่เง่า ไม่น่าแปลกใจเลยที่แอริจะเย็นชากับเขา แอริจะกลับมาอยู่เมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม”แมรี่ถอนหายใจ “เฮนรี่ขอให้ฉันถามแบบนั้น เขาไม่ชอบพูดและเป็นคนเย็นชา เขาคล้ายกับนายท่านในแง่นั้น อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้เย็นชาไปเสียหมด เขายังคงมีมนุษยธรรม ฉันจะไม่พูดอะไรสักคำถ้าเป็นเหมือนกรณีนี้ เธอควรมาบ่อย ๆ นะแอริ ฉันหวังว่าเธอจะอยู่ตลอดไปในครั้งต่อไปและอยู่กับนายท่าน บ้านหลังนี้รู้สึกไร้ชีวิตชีวาเมื่อไม่มีเธอ”แอเรียนนึกถึงการที่มาร์คล้มป่วยหลังจากเหน็ดเหนื่อยมาเป็นเวลานานและล้มป่วยอย่างกะทันหัน เรื่องนี้รบกวนเธอมาก ใจเธออ่อนล้าไปนานแล้ว เมื่อเธอพบว่าเขาไม่ได้นอนหลับสบายเป็นเวลานาน เธอตกใจมาก เธอไม่เคยคาดคิดว่าเธอจะมีอิทธิพลต่อเขาเป็นอย่างมาก นี่อาจเป็นการแก้แค้นและการทรมานที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่ทุกคนเคยสัมผัส ปัญหาจะไม่ได้รับการแก้ไขหากเธอหลีกเลี่ยงเขาไปตลอดชีวิต เธอต้องประเมินความสัมพันธ์ของเธอกับมาร์คอีกคร
เธอนั่งเงียบ ๆ อยู่บนเตียงเป็นเวลานานก่อนที่เธอจะเริ่มหัวเราะตัวเอง จากนั้นเธอก็ลุกจากเตียงและอาบน้ำตามปกติเพื่อเตรียมตัวไปที่ร้านขณะแปรงฟัน เธอสังเกตเห็นหยดน้ำที่ด้านล่างของแก้ว แปรงสีฟันของมาร์คชื้นเล็กน้อยเช่นกัน นั่นหมายความว่าเมื่อคืนนี้ไม่ใช่ความฝัน เขามาที่นี่จริง ๆ และ… เขาใช้แก้วของเธออีกแล้ว!จิตใจของเธอมึนงง เธอโยนแปรงสีฟันของเขาลงถังขยะ เขาจากไปหลังจากที่ฉวยโอกาสเธอโดยไม่มีคำว่า "ลาก่อน" ด้วยซ้ำ เธอเป็นอะไรสำหรับเขา? เมื่อคืนเขาหลับสบายมากเลยใช่ไหมล่ะ? ไม่มีปัญหากับโรคนอนไม่หลับแล้ว? ในทางกลับกัน เธอกลับนอนไม่หลับและยังตื่นสายไปหนึ่งชั่วโมง!ขณะที่เธอกำลังแปรงฟันและบ่นกับตัวเอง เธอได้ยินเสียงเปิดประตูจากด้านนอก ร่างกายของเธอแข็งทื่อ จากนั้น มาร์คก็ปรากฏตัวที่ประตูห้องน้ำพลางถืออาหารเช้าของเธอ “เธอตื่นแล้วเหรอ? เร็ว ๆ เข้าและมากินอาหารเช้าด้วย ฉันจะไปส่งเธอที่ร้านและกลับไปที่เมืองหลวง ฉันขอโทษที่มาหาดึกไปหนอ่ย”เธอครางตอบกลับจากนั้นก็แปรงฟันอย่างแข็งทื่อต่อไป จิตใจของเธอวุ่นวาย เขายังคงอยู่ที่นี่และเพิ่งออกไปซื้ออาหารเช้ามา เขายังพูดบางคำที่ไม่ตรงกับนิสัยปกติของเขา เขาใ
ธัญญ่าเข้าไปใกล้หูของนายาแล้วถามเบา ๆ ว่า “พี่นายา ตามพัฒนาการแล้ว พี่คิดว่าร้านขนมจะปิดเร็ว ๆ นี้ไหม? สุดท้ายแล้วพี่แอริยังคงเป็นนางเทรมอนต์ เธอจะต้องกลับไปใช้ชีวิตที่หรูหราไม่ช้าก็เร็ว…”นายาหยุดครุ่นคิดแล้วพูดว่า “แอริบอกว่าเขาไม่เคยคิดที่จะจากไป มันคงจะเป็นข่าวดีถ้าเขากลับไปที่เมืองหลวง เธอไม่อยากให้เขาแก้ไขการแต่งงานของเขาเหรอ? อย่างไรก็ตาม เราไม่ต้องคิดมากตราบใดที่ร้านยังเปิดอยู่ แม้ว่าร้านจะปิด สิ่งเดียวที่ฉันกังวลก็คือมันคงเป็นเรื่องน่าเสียดาย อย่างไรก็ตาม เราสามารถหางานใหม่ได้เสมอ อย่าคิดมากเลย”ธัญญ่าส่ายหัว “แน่นอนว่าหนูต้องการให้พี่แอริแก้ไขการแต่งงานของเธอ หนูไม่ได้คิดมากเกินไป หนูแค่ถามเฉย ๆ ปู่ของหนูจากไปแล้ว… หนูอยู่ได้ด้วยตัวเอง หนูจะใช้เวลาทุกวันอย่างที่มันเป็น ตราบเท่าที่หนูสามารถผ่านมันไปได้ ถ้าแอริกลับเมืองหลวงและปิดร้านจริง ๆ หนูจะตามเธอไปที่นั้น หนูต้องการเก็บประสบการณ์ ไม่อย่างนั้นชีวิตของหนูจะน่าเบื่อเกินไป หนูออกจากที่นี่ไม่ได้เพราะคุณปู่ ตอนนี้หนูอยู่คนเดียวแล้ว หนูสามารถไปได้ทุกที่ที่ต้องการ…”นายาตบไหล่ธัญญ่าอย่างปลอบโยน “ปู่ของเธอคงรู้สึกผิดต่อเธอ นั่นเ
ทิฟฟานี่ยื่นขวดของตัวเองให้อายหนึ่งขวด “นี่.. ตอนนี้เราเจ๊ากันแล้วใช่ไหม? หน้าอกของเธอมีขนาดเล็ก เธอควรดื่มเยอะ ๆ บางทีมันจะอาจโตขึ้น”อายตบแขนทิฟฟานี่และแสร้งทำเป็นเขินอาย “หยุดนะ! เอ่อ ช่วงนี้เธอสบายดีมากเลยนะ เราได้รับค่าจ้างเท่า ๆ กัน แต่เธอมีน้ำใจกับตัวเองมาก เธอมักจะใส่เสื้อผ้าที่แตกต่างกันและถือกระเป๋าที่แตกต่างกันทุกวัน นาฬิกาที่เธอสวมใส่นั้นก็มีราคาหลายพันเช่นกัน เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่ร่ำรวย แต่เธออาจถูกมองว่าเป็นคนที่แต่งตัวเก่ง”ทิฟฟานี่ไม่ตอบ ในบริษัทเดิมของเธอ ข่าวลือแพร่สะพัดไปทั่วเพียงเพราะเธอถือกระเป๋าถือมูลค่าหลายหมื่นจนเธอหนักใจและต้องลาออก ตอนนี้ เธอใช้ความพยายามอย่างมากในการประพฤติตนในบริษัทของแจ็คสัน เธอแต่งตัวธรรมดาและใช้นาฬิการาคาถูกที่สุดที่มีที่บ้าน กระเป๋าที่เธอใช้เธอก็ซื้อมาจาก Amazon ในมูลค่า 15 ดอลลาร์ สุดท้ายอายก็ยังมองว่าเธอเป็นคนมีฐานะที่ดี เธอควรจะแต่งตัวในชุดร้านมือสองเพื่อให้ดูยากจนเหรอ? คุณภาพชีวิตของนักออกแบบแฟชั่นควรจะต่ำขนาดนั้นเลยเหรอ?ความเงียบของเธอไม่ได้หยุดปากเล็ก ๆ ที่พูดพล่อย ๆ ของอาย “อ้อ ฉันได้ยินมาว่าคุณเวสต์หมั้นแล้วนะ ข่าวนี้สะเทือนใจม
ใบหน้าของอายปรากฏสีหน้าเจ็บปวด “ฉันนึกว่าเราอยู่ใกล้กัน เธอกลัวว่าฉันจะรู้ว่าเธออาศัยอยู่ที่ไหนเหรอ? ฉันกำลังวางแผนจะเชิญเธอไปเที่ยวช็อปปิ้งสุดสัปดาห์นี้ นี่ทำให้ฉันเศร้ามาก ฉันปฏิบัติต่อเธอเหมือนเพื่อน แต่ดูเหมือนว่าเธอจะเห็นฉันเป็นแค่เพื่อนร่วมงานเท่านั้น!”ทิฟฟานี่มองไปรอบ ๆ อย่างกังวลใจพลางกลัวว่าจู่ ๆ แจ็คสันจะปรากฏตัวขึ้น ทั้งออฟฟิศจะรู้เรื่องพวกเขาถ้ามีคนปากกว้างอย่างอายรู้เรื่องนี้ ทุกคนคงรู้ว่าเธอเป็นเจ้านายหญิงในอนาคตของพวกเขา เธอเย้ยหยัน “มีอะไรให้ต้องกลัวด้วยเหรอ?” เธอเขียนที่อยู่ของบ้านเธอลงตาของอายเป็นประกาย “เรากำลังจะไปทางเดียวกันจริง ๆ ด้วย! บ้านของฉันอยู่ในละแวกเล็ก ๆ ตรงข้ามกับเธอ บ้านของเธออยู่ในพื้นที่ที่มีราคาแพงกว่าของฉัน ฉันว่าแล้วว่าเธอต้องมาจากครอบครัวที่มีฐานะ!”นี่มันเกินความคาดหมายของทิฟฟานี่โดยสิ้นเชิง มันจะมีความบังเอิญเช่นนั้นได้อย่างไร? เธออยากให้ผู้ลักพาตัวสองสามคนมาปรากฏตัวแล้วลากอายออกไปทันทีจริง ๆ “อืม… ฉันอาจจะไม่กลับบ้านคืนนี้ ฉันจะไปบ้านเพื่อน ฉันคิดว่าวันนี้เธอจะต้องกลับบ้านด้วยตัวเองนะ”ยิ่งทิฟฟานี่ปฏิเสธมากเท่าไหร่ อายก็ยิ่งเกาะติดเธอมากข
“ไม่ต้องห่วง” แจ็คสันตอบอย่างช่วยไม่ได้ “ผมไม่ใช่สัตว์ เรื่องนั่นไม่ใช่สิ่งเดียวที่ผมคิด การนอนเป็นสิ่งเดียวที่ผมนึกถึงเมื่อผมรู้สึกเหนื่อย ผมแค่อยากจะนอนกอดคุณ”ทิฟฟานี่ปฏิเสธที่จะเชื่อเขา ผู้ชายทุกคนเป็นคนโกหก ก่อนหน้านี้เขาจะกลายเป็นสัตว์ร้ายเมื่อใดก็ตามที่พวกเขาอยู่คนเดียว เขาจะอิ่มเอมกับเธอก่อนที่จะปล่อยให้เธอนอนเมื่อพวกเขาไปถึงไวท์ วอเตอร์ เบย์ วิลล่า เธอก็อาบน้ำก่อนจะเข้านอนทันที อย่างไรก็ตาม เธอกลัวเกินกว่าจะหลับเพราะเธอมั่นใจว่าแจ็คสันต้องการมีเซ็กส์กับเธอ เธอต้องรอให้เขาทำธุระให้เสร็จก่อนจึงจะหลับได้แต่เธอต้องประหลาดใจเมื่อแจ็คสันไม่ได้แตะต้องเธอในลักษณะนั้นเลย เขาเพียงแค่กอดเธอและนอนหลับไป เธอคิดว่าเธอสามารถให้ความสุขแก่เขาได้ในพื้นที่นั้น เขาให้เธอมากกว่าที่เธอให้เขามาก ดังนั้นเธอจึงมักจะไม่ปฏิเสธเขา เธอรู้สึกซาบซึ้งเมื่อเห็นเขามีน้ำใจจนรู้สึกว่าตัวเองตกหลุมรักเขามากขึ้นอีกนิด……เมื่อทิฟฟานี่ลืมตาขึ้นในเช้าวันถัดมา เธอได้รับการต้อนรับด้วยสายตาของแจ็คสันที่กำลังหลับใหล ด้วยความรู้สึกซุกซน เธอลากนิ้วตามใบหน้าของเขา เธออดไม่ได้ที่จะคิดกับตัวเองว่า ‘บัดซบ คนของฉันมันร้อ
พวกเขาเข้าไปในสำนักงานและเริ่มทำงานอีกวันทิฟฟานี่ตบหน้าตัวเองเบา ๆ เมื่อเธอนั่งลง "ตื่น ๆ!"อายตบหน้าอกตัวเองเพราะยังตกใจอยู่ “ฉันแค่อยากจะทักทายเมื่อฉันเห็นเธอและคุณเวสต์ ฉันลืมไปเลยว่าเขาเป็นเจ้านายของเรา พวกเรามาสายต่อหน้าเจ้านายของเรา นั่นทำให้ฉันตกใจมาก…”ทิฟฟานี่ดูไม่ใส่ใจเลย เธอไม่ผิดที่มาสาย “หยุดตบหน้าอกตัวเองได้แล้ว มันแบนพอแล้ว เธอจะไม่เหลืออะไรเลยถ้าเธอทำอย่างนั้นต่อไป ฉันยังไม่ได้กินข้าวเช้าเลย เธอกินอะไรมาหรือยัง?”อายลูบท้องของเธอและตอบอย่างขมขื่นว่า “ฉันก็ไม่ได้กินเหมือนกัน เราสั่งอาหารมาดีไหม? เรากินมันที่ทางเข้าภายหลังได้ เราจะถูกดุถ้าเรากินที่นี่”ทิฟฟานี่บ่นในใจ แจ็คสันสัญญาว่าเธอสามารถทานอาหารเช้าที่ออฟฟิศได้ แล้วทำไมเขาถึงไม่ทำอะไรเลย? เธอควรจะสั่งอาหารมาให้เขาด้วยเหรอ? เธอกำลังครุ่นคิดถึงเรื่องนี้เมื่อซัมเมอร์ปรากฏตัวในสายตาของเธอและเดินเข้ามาหาเธออย่างสง่างาม ขณะที่ซัมเมอร์เดินผ่านเธอไป ซัมเมอร์ก็วางกล่องอาหารไว้บนโต๊ะทำงานของเธอซัมเมอร์กล่าวว่า “ฉันเอาอาหารมาให้แจ็คสันและนำส่วนแบ่งของเธอมาด้วยเพราะไหน ๆ เธอก็อยู่ที่นี่เหมือนกัน แวะไปที่บ้านบ้างนะเมื่อเธ