เธอพยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อหายใจให้นิ่งราวกับว่าเธอหลับไปแล้ว เธอคิดว่าเขาคงจะหยุดหลังจากที่ขโมยจูบไปสองสามครั้งแต่มือของเขาก็เริ่มซุกซน จิตใจของเธอวุ่นวายมาก นี่มัน… ปกติหรือเปล่า? พวกเขาเป็นสามีและภรรยากันอยู่แล้ว ไม่ใช่ว่าพวกเขาไม่เคยลึกซึ้งกันเสียหน่อย แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขา… แอบทำกับเธอแบบนี้“แอริ?” เขาเรียกชื่อเธอออกมาอย่างแผ่วเบา น้ำเสียงนั้นไม่ดังพอที่จะปลุกเธอ เขาเพียงแค่พยายามจะตรวจสอบดูว่าเธอหลับแล้วอยู่หรือยังแอเรียนคิดหนักว่าจะปฏิบัติตามดีหรือไม่หรือเธอควรบอกเขาไปว่าเธอยังคงตื่นอยู่... ขณะที่เธอกำลังครุ่นคิด เขาก็ดำเดินต่อไปอีกเล็กน้อยแล้วจูบเธอที่ริมฝีปาก ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกว่าบางทีมันอาจจะไม่ใช่ความคิดที่ดีที่สุดที่จะมองเขาจากมุมมองที่เธอเคยมีในอดีต ไม่ว่าพวกเขาจะห่างเหินกันแค่ไหนแต่เขาก็ยังเป็นผู้ชาย พวกเขาแทบจะไม่มีเพศสัมพันธ์กันเลยแม้จะแต่งงานกันมาหลายปีแล้ว มันเป็นเรื่องปกติสำหรับเขาที่จะมีความต้องการบางอย่างใช่ไหม?มาร์ครู้สึกประหลาดใจที่เธอยังคงตื่นอยู่ เพราะหลังจากที่ตั้งครรภ์เธอก็มักจะผล็อยหลับไปทันทีและนอนหลับเป็นตายเสมอ เขาตัวแข็งและดึงเธอเข้าไ
เช้าวันรุ่งขึ้น มาร์คเดินลงไปข้างล่างด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม แมรี่ที่เห็นว่าเขาดูมีความสุขมากจึงถามว่า “วันนี้มีอะไรดี ๆ เกิดขึ้นเหรอนายท่าน? เช้านี้นายท่านอารมณ์ดีเชียว นายหญิงตื่นหรือยังคะ? ให้ฉันไปเรียกเธอมาทานอาหารเช้าไหม?”มาร์คยืดจัดเนคไทให้ตรง “ไม่มีอะไรมาก ผมแค่ชอบอากาศวันนี้ เธอตื่นแล้ว ไปบอกให้เธอลงมาเลย”แมรี่มองออกไปนอกหน้าต่างอย่างสงสัย หิมะกำลังตก อากาศแบบนี้ดีตรงไหน?แอเรียนตัวสั่นเมื่อเธอลงมาถึงชั้นล่าง เธอสงสัยว่าใครเปิดประตูที่ชั้นล่างทิ้งไว้ เกล็ดหิมะปลิวไปตามอากาศที่เย็น แมรี่รีบปิดประตูอย่างรวดเร็ว “คุณหนาวเหรอ? ใส่เสื้อผ้าเพิ่มอีกสักชั้นเถอะค่ะ คุณคงไม่อยากเป็นหวัดหรอก เมื่อคุณยังเล็กคุณมักจะสวมเสื้อผ้าบางไปโรงเรียนในช่วงฤดูหนาวเสมอ ดังนั้นคุณจะเป็นหวัดทุกฤดูหนาวและจะฟื้นตัวหลังจากที่ฤดูกาลเปลี่ยนไปเท่านั้น ร่างกายของคุณอ่อนแออยู่เสมอและคุณมีแต่จะอ่อนแอลงเท่านั้น คุณจะต้องใช้เวลานานหลายปีกว่าคุณจะกลับมาสุขภาพแข็งแรงเหมือนเดิม”แอเรียนเหลือบมองไปที่มาร์ค แน่นอนว่าสีหน้าเขาเปลี่ยนไปแล้ว เขารู้ว่าเขาเคยใจร้ายกับเธอแค่ไหนใช่ไหม? เขาจะไม่มีวันให้อะไรดี ๆ กับเธอเว
“แอริ นายท่านดูเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงเลยนะ เธอได้สังเกตไหม?” จู่ ๆ เสียงของแมรี่ก็ดังขึ้นจากด้านหลังเธอแอเรียนกลับมารู้สึกตัวและตอบอย่างไม่ใส่ใจว่า “ไม่ มันหนาวเกินไป ฉันรู้สึกไม่อยากจะขยับเขยื้อนตัวเลย ฉันจะขึ้นไปนอนต่อนะ อ้อ ถ้าเฮนรี่ออกไป บอกให้เขาไปเอาหนังสือมาให้ฉันสักสองเล่มด้วยนะคะ เอาแบบที่ฉันอ่านอยู่ประจำนั้นแหละ คุณบอกให้เขามาถามฉันก็ได้ถ้าเขาไม่แน่ใจ”แมรี่ตอบด้วยเสียงฮึดฮัดและรอให้แอเรียนขึ้นไปชั้นบนก่อนที่เธอจะโทรหามาร์ค “นายหญิงอยากได้หนังสืออีกสองเล่ม ท่านช่วยนำมันมาให้ตอนท่านกลับบ้านได้ไหม? เอาแนวที่เธออ่านอยู่ประจำนั้นแหละค่ะ นายหญิงเพิ่ง…โอเค”ที่ไวท์ วอเตอร์ เบย์ วิลล่าวันนี้แจ็คสันบังคับให้ทิฟฟานี่อยู่บ้าน อันที่จริงเธอไม่ได้เจ็บท้องแล้วแต่เธอไม่สามารถเอาชนะการยืนกรานของเขาได้เธอจำได้ว่าเธอไม่ได้ไปที่บ้านของตัวเองมาระยะหนึ่งแล้ว ลิเลียนอยู่คนเดียวและทิฟฟานี่ก็ไม่ค่อยได้ติดต่อเธอ ทิฟฟานี่ควรจะไปเยี่ยมเธอทิฟฟานี่ขับรถกลับเข้าไปในคอนโดมิเนียม ขึ้นลิฟต์และขึ้นไปที่ชั้นบนอย่างสบาย ๆ เธอได้ซื้ออาหารเช้าสุดโปรดของลิเลียนและของขวัญให้เธอด้วย ขณะที่ทิฟฟานี่เปิดประต
ทิฟฟานี่รู้จักนิสัยประจำวันของแอเรียนดี แอเรียนจะไม่สามารถกลับไปนอนต่อได้อีกหากเธอได้ตื่นนอนแล้ว “ได้ ฉันจะขึ้นไปดูข้างบนนะคะ”ทิฟฟานี่เคาะประตูแล้วเปิดเข้าไป แอเรียนประหลาดใจ “ทิฟฟ์? วันนี้เธอไม่ทำงานเหรอ?”ทิฟฟานี่นึกถึงฉากที่เธอเจอที่บ้าน เธอไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ “ลงมาข้างล่างหน่อย ฉันมีเรื่องจะบอกเธอ ฉันจะไม่ก้าวเข้าไปในห้องของเธอเพราะผู้ของเธอกลัวเชื้อโรค ฉันไม่อยากให้เขารำคาญฉัน”แอเรียนไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรกับโรคกลัวเชื้อโรคของมาร์คเช่นกัน เธอจับมือทิฟฟานี่และเดินไปที่ห้องนั่งเล่นชั้นล่าง “ว่าไง? เธอดูกังวลแต่เช้าเลย”“ฉันไม่ได้กลับไปเยี่ยมแม่ที่บ้านมาพักหนึ่งแล้ว เมื่อเช้านี้ฉันเลยคิดว่าจะไปเยี่ยมเขา” ทิฟฟานี่พูดด้วยสีหน้าที่ขุ่นเคือง “ฉันยังเอาอาหารเช้าและของขวัญไปให้แม่ด้วยเพราะกลัวว่าแม่จะบ่นว่าฉันลืมแม่หลังจากที่เจอผู้ชาย เธอรู้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้น? แม่ไม่จำเป็นต้องจู้จี้ฉันอีกต่อไปและฉันไม่คิดว่าแม่จะว่าอะไรฉันถ้าฉันไม่กลับบ้าน เพราะเขามีผู้ชายอยู่ที่บ้าน! ฉันไม่ได้เห็นผู้ชายคนนั้น ฉันเห็นแค่รองเท้าคู่หนึ่งที่ประตู ฉันเลยรู้สึกเศร้านิดหน่อย”แอเรียนผงะเมื่อเธอฟัง “เ
“ไม่มีอะไรที่น่าประทับใจ” ทิฟฟานี่ตอบโดยไม่คิดเลย อาจเป็นเพราะเธอยังคงไม่พอใจที่แม่ของเธอจะแต่งงานอีกครั้ง “เขาดูไม่ดีเลย เขาเก่งแต่พูดเท่านั้น เราเคยเจอกันมาก่อน แต่ฉันไม่รู้จริง ๆ ว่าเขาเป็นคนยังไง เขาไม่ใช่พ่อม่าย แต่เป็นผู้ที่หย่าร้าง ต้องมีเหตุผลเบื้องหลังการหย่าใช่ไหม? ฉันไม่ได้จะบอกว่าคนที่หย่าแล้วจะเป็นตัวปัญหา แต่อย่างน้อยฉันต้องเข้าใจว่าการหย่าเกิดขึ้นได้อย่างไรและทำไม ดูข้อมูลจากนักสืบสิ แกรนท์เพิ่งอย่าได้ไม่ถึงปี ฉันต้องหาข้อมูลเพิ่มเติมแล้วแหละ”แอเรียนยิ้มอย่างเงียบ ๆ ดูเหมือนว่าทิฟฟานี่จะไม่ได้สนิทสนมกับแกรนท์แต่เพียงพยายามที่จะเกลี้ยกล่อมตัวเอง เธอจะไม่ถอยจนกว่าเธอจะได้สืบบสวนอย่างละเอียดถี่ถ้วน ถ้าลิเลียนวางแผนที่จะแต่งงานใหม่ พวกเขาจะต้องผ่านอุปสรรคนี้ไปก่อนทิฟฟานี่ลูบท้องที่ป่องเล็กน้อยของเธอขณะที่เธอเคี้ยวของหวานที่แมรี่เสิร์ฟให้ “แอริ ถ้าพูดอย่างมีเหตุผลแล้ว ตามวิธีที่พวกเทรมอนต์ให้อาหารเธอ ตอนนี้เธอน่าจะอ้วนเท่าหมูได้แล้ว ทำไมเธอดูผอมลง? ถ้าฉันทานอาหารที่นี่อีกสักสองสามมื้อ ฉันจะบวมและหนักขึ้น เธอมีอาหารอร่อยเต็มโต๊ะมากมายไปหมดทุกมื้อ ซุปและของหวานแสนอร่อ
ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกว่ามีมือมาวางบนท้องของเธออย่างอ่อนโยน สภาพจิตใจที่อ่อนไหวของเธอทำให้เธอสะดุ้งและตื่นขึ้นทันที เธอลืมตาขึ้นและได้รับการต้อนรับด้วยการจ้องมองอย่างเข้มข้นของมาร์คเมื่อตระหนักว่าพวกเขาอยู่ใกล้กันมากเกินไปเธอจึงผลักตัวเองออกจากเขา “คุณกลับมาทำอะไรที่บ้านเร็วขนาดนี้? ยังไม่บ่ายสามเลย สิ้นปีแล้วที่ออฟฟิศยุ่งไม่ใช่เหรอ?”มาร์คขมวดคิ้วกับปฏิกิริยาของเธอ “เธอไม่อยากเจอฉันเหรอ? ฉันกลับมาบ้านเพราะว่าฉันไม่สามารถหยุดคิดถึงเธอในสำนักงานและฉันซื้อหนังสือที่เธอต้องการมาให้ด้วย ที่ออฟฟิศก็ยุ่งแหละ แต่การได้อยู่กับเธอสำคัญที่สุด ฉันทำให้เธอตื่นหรือเปล่า?”เธอแปลกใจที่แมรี่มอบหมายให้เขาซื้อหนังสือของเธอ เธอส่ายหัว “ไม่… ฉันนอนเพียงพอแล้ว คืนนี้ฉันคงนอนไม่หลับถ้าฉันนอนต่ออีก ฉันกำลังจะไปเดินเล่น ถ้าคุณเหนื่อยก็พักผ่อนนะ”เมื่อเธอลุกขึ้นมาร์คก็ดึงเธอกลับลงไปเข้าอ้อมกอดเขาอย่างแม่นยำ แขนของเขาโอบเธอไว้แน่น “นอนกับฉันสักพักนะ… ฉันแวะไปเยี่ยมคุณย่าระหว่างทางกลับบ้านด้วย ฉันรู้ว่าเธอเองก็อยากไปด้วย แต่เธอไปไม่ได้ ดังนั้นฉันจึงไปเยี่ยมคุณย่าแทนเธอ”เขาไม่ได้บอกเธอว่าหญิงชราคนนั้นเป็นอย
มาร์คเงียบไป เขาใช้เวลาสักครู่ก่อนจะพูดอีกครั้งว่า “มันไม่จำเป็น มีแค่แจ็คสันเท่านั้นที่รู้ ในตอนแรกฉันไม่ได้ตั้งใจที่จะเล่าให้คุณย่าฟังแต่ฉันรู้สึกว่าฉันไม่มีสิทธิ์ที่จะเก็บการตายของลูกชายของเขาจากเขา อย่าถามเลยแอริ… มีบางสิ่งที่เลวทรามเกินกว่าที่เธอควรจะรู้”แอเรียนไม่แปลกใจกับผลลัพธ์นี้ เธอรู้ว่าเขาจะไม่บอกเธอ เธอจึงถามว่า “แม้ว่าฉันจะยอมกลับมาหาคุณ คุณคิดว่าเราจะอยู่ด้วยกันได้จริง ๆ เหรอ? ช่องว่างระหว่างเรานั้น… นั่นมันกว้างเกินไป แม้กระทั่งกับลูก มันยังมีอุปสรรคที่เราไม่สามารถผ่านไปได้”เขาเอื้อมมือออกไปและยกคางของเธอขึ้นพลางมองตรงเข้าไปในดวงตาของเธอ เขาจ้องตรงมาที่เธอและพูดว่า “ในเมื่อฉันจะทำทุกอย่างเพื่อให้เธอกลับมาหาฉันแล้วทำไมเราจะอยู่ด้วยกันไม่ได้ล่ะ? เธอจะรักหรือจะเกลียดฉันก็ได้ ฉันจะยอมทุกอย่าง ที่เหลือให้ฉันจัดการเอง ฉันจะทำทุกอย่างให้ถูกต้อง ฉันรักเธอและฉันไม่เชื่อว่าเธอไม่ได้รักฉันเลย”เธอสามารถเห็นเงาสะท้อนของเธอในดวงตาของเขาและแสงที่ริบหรี่ คนเราเวลามีความรักตาจะสว่าง มันเป็นความจริง ความรักที่เขามีต่อเธอไม่มีที่สิ้นสุดและอยู่เหนือฤดูกาลต่าง ๆ มากมายอย่างไรก็ตาม
ล่วงเลยเวลามา 19.00 น. ทิฟฟานี่ขับรถของเธอไปจอดใกล้บริเวณที่อยู่อาศัยของเธอและอืดอาดยืดยาดอย่างลังเล ข้อมูลใหม่ที่นักสืบได้ส่งมาเมื่อหนึ่งชั่วโมงก่อนยังคงวนเวียนอยู่ในหัวของเธอ มีบางอย่างผิดปกติกับแกรนท์ แจ็คสันตอนแรกเธอตั้งใจจะเชื่อสัญชาตญาณของแม่หรือทำความรู้จักกับแกรนท์เป็นการส่วนตัว อย่างไรก็ตาม ด้วยเหตุผลบางอย่าง ตาชั่งในใจของเธอเอียงไปทางนักสืบที่เธอไม่เคยพบมาก่อน เธอลังเลว่าจะขึ้นไปชั้นบนหรือไม่เพื่อแนะนำลิเลียนไม่ให้ออกเดทกับแกรนท์ เธอรู้ว่าเมื่อเธอพูดคำเหล่านี้ก็จะเกิดสงครามขึ้นอีก เธอไม่ต้องการให้ความสัมพันธ์ของเธอกับลิเลียนกลับไปเป็นเหมือนเดิมหลังจากลังเลอยู่นาน เธอก็พิมพ์ข้อความถึงนักสือบว่า : ข้อมูลของคุณถูกต้องหรือไม่? สิ่งนี้สำคัญมากสำหรับฉัน มีอะไรผิดปกติกับแกรนท์ แจ็คสัน? คุณช่วยอธิบายให้ละเอียดได้ไหม?คำตอบตามมาในไม่ช้า : 'ตอนนี้คุณนับเป็นลูกค้าเก่าของผมแล้ว คุณควรรู้ดีไม่ใช่เหรอว่าข้อมูลที่ผมให้ถูกต้องหรือไม่? ผมได้ตรวจสอบกรณีนี้อย่างถี่ถ้วนแล้ว และอย่างสุดความสามารถด้วย เพราะเราร่วมงานกันมาบ่อยครั้งแล้ว ผมไม่สามารถให้คำอธิบายโดยละเอียดแก่คุณได้ว่าทำไมแกรนท์