บทที่ 762 การแยกเขี้ยวอย่างกะทันหัน

เดวี่ตอบอย่างรวดเร็วว่า “ครับ! ผมจะทำมันเดี๋ยวนี้!”

สิ่งแรกที่เข้ามาในสายตาของมาร์คเมื่อเขาก้าวเข้าไปในคฤหาสน์เทรมอนต์คือแอเรียน ทันใดนั้นความเครียดทั้งหมดของเขาก็หายไป

มีเพียงเธอเท่านั้นที่สามารถขจัดเมฆมืดที่หมุนวนอยู่ในใจของเขาได้ เขาสบายใจขึ้นมาก “เด็กคนนี้เป็นเด็กดีกับแม่เขาหรือเปล่านะ? หรือเรากำลังจะได้ตัวสร้างปัญหากันแน่นะแอริ?”

น้ำเสียงที่อ่อนโยนและเปี่ยมไปด้วยความรักของเขากระทบจุดอ่อนของแอเรียน เธอหัวเราะเบา ๆ พลางมองลงและติดตามวงกลมที่มองไม่เห็นบนท้องของเธอ

“โอ้ เขาเป็นเด็กดี ขนาดและอายุแค่นี้คงไม่มีใครสร้างปัญหาได้ขนาดนั้นหรอกมั้ง? แล้ววันนี้ทำไมคุณถึงกลับเร็วจัง? คุณไม่มีงานเหรอ? อย่างไงก็ตาม คุณมาทันเวลาอาหารกลางวันพอดีเลย ตอนเย็นคุณจะกลับไปทำงานต่อไหม?”

มาร์คหมอบลงพลางแนบหูตนเองกับท้องของเธอให้มากที่สุดโดยหวังว่าจะจับสัญญาณการเคลื่อนไหวของเด็กได้ ทั้งหมดที่เขาได้ยินคือเสียงที่ดังสนั่นไม่ต่างจากเสียงฟองสบู่

มันไม่ได้น่าสนใจหรือแปลกใหม่อะไร แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง การได้ยินมันเป็นความรู้สึกที่มหัศจรรย์ที่สุด

ราวกับกังวลว่าเขาจะปลุกเด็กที่หลับใหลอยู่ เสียงของมาร์คก็เบาห