ชีวิตหลังแต่งงานมันไม่ง่าย 2

เช้าวันรุ่งขึ้น เธอตื่นมาช่วยแม่ครัวของบ้านเตรียมของใส่บาตรทำบุญเพื่อรอสามีแต่ง แต่รอแล้วรอเล่าเขาก็ไม่มา เธอได้ใส่บาตรคนเดียว ยอมรับว่าเสียใจเมื่อตื่นเช้ามาพ่อกับแม่ถามหาพรรธน์ยศ จะให้ตอบยังไงว่าเขาออกไปจากบ้านตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว เขาไม่ได้ค้างที่บ้านด้วย ไม่ได้นอนที่ห้องหอ เขาไปค้างที่ไหนเธอยังไม่รู้ รู้แต่ว่าคอนโด แต่คอนโดไหนล่ะ เธอไม่รู้อะไรเกี่ยวกับสามีป้ายแดงตัวเองเลยสักอย่าง

“จอมโอเคไหมลูก” ทิพย์มณีเอ่ยถามลูกสาวหลังจากทานมื้อเช้าอิ่ม

“มีตรงไหนที่จอมบอกไม่โอเคบ้างคะแม่ทิพย์ แล้วตอนนี้พ่อภูกับแม่ทิพย์ได้ข่าวของพี่ขวัญรึยังคะ” เธอตอบและถามถึงเรื่องของพี่สาวไปด้วยในท้ายประโยค

“อย่าถามถึงนังลูกไม่รักดีเลยจอม พ่อไม่อยากได้ยินชื่อของพี่สาวเรา” เป็นภูธิปเอ่ยตอบ เขาเจ็บใจและโกรธลูกสาวคนโตมากที่หนีงานแต่งงานไปกับผู้ชาย ซึ่งเขาเองก็เพิ่งรู้วันที่ขวัญใจหนีไปว่าเธอแอบมีแฟนอยู่ก่อนที่จะรับหมั้นกับพรรธน์ยศแล้ว

“ใจเย็นๆ สิคะคุณภู ยังไงตอนนี้เราก็ต้องตามหายัยขวัญให้เจอ” คนเป็นภรรยาเอ่ยพร้อมลูบต้นแขนสามีเบาๆ เพื่อให้สามีอารมณ์เย็นลง

“มันอยากไปก็ไป ไม่ต้องไปตามหามัน ดูซิ...มันจะไปได้กี่น้ำกัน นังลูกไม่รักดี” พูดจบภูธิปก็ลุกขึ้นเดินลงส้นเท้าออกไปจากห้องนั่งเล่นทันที

“แม่ทิพย์คะ”

“ปล่อยพ่อเขาไปเถอะลูก พ่อเขายังโกรธขวัญอยู่ แม่เองก็โกรธ แต่แม่ทำยังไงได้ล่ะ นั่นคือลูกที่แม่อุ้มท้องมาเองและคลอดมาเอง ส่วนลูกเถอะ ถ้ายังไงก็บอกแม่กับพ่อนะ ถ้าลูกอยากหย่าพ่อแทคก็บอกแม่กับพ่อได้ แม่รู้ว่าลูกทำเต็มที่แล้วตอนนี้”

นางเอ่ยบอกลูกสาวด้วยรู้ดีว่าจอมใจไม่ได้อยากเป็นเจ้าสาวเลยสักนิด แต่เพราะมีนางและสามีกับแม่ของพรรธน์ยศขอร้องไว้ เพราะงานแต่งงานนั้นได้เชิญแขกมาเยอะพร้อมกับผู้สื่อข่าวมากมาย จึงได้ขอร้องให้จอมใจมาเป็นเจ้าสาวแทน นางรู้ว่าเป็นการเอาเปรียบลูก แต่ทำยังไงได้เพื่อรักษาหน้าตาทางสังคมจึงต้องให้จอมใจมาแต่งงานแทน

 “แม่ทิพย์กับพ่อภูไม่ต้องคิดมากนะคะ จอมเต็มใจแต่งงาน พ่อกับแม่ไม่ได้บังคับ จอมเต็มใจแต่งงานแทนพี่ขวัญเอง และจอมก็ยินดีที่จะเป็นภรรยาของพี่แทคค่ะ งั้นวันนี้จอมไปไหว้แม่พี่แทคก่อนนะคะคุณแม่ และจะเลยไปที่ร้านอาหารของเราเลยค่ะ”

ใช่...เธอเต็มใจที่จะมาแทนพี่สาวเอง เต็มใจเพราะรักเขา แต่ตอนนี้เริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าต่อไปจะทนในตำแหน่งภรรยาของพรรธน์ยศได้นานแค่ไหน เขาพูดร้ายกาจแค่ไหนก็ทนมาได้ตลอด แต่ตอนนี้เธอเป็นภรรยาเขา ต้องมาเจอความร้ายกาจและสายตาเกลียดชังทุกวันจะทนไปได้นานแค่ไหนกัน

“อือ...ไปเถอะลูก แม่กับพ่อขอโทษลูกด้วยนะจอม ที่ทำให้ลูกต้องอยู่ในสถานะแบบนี้” ทิพย์มณีเอ่ย

“แม่ทิพย์ไม่ต้องคิดมากนะคะ จอมเต็มใจที่จะแต่งงานเอง หากจอมบอกปฏิเสธ ยังไงพ่อกับแม่และแม่ของพี่แทคก็บังคับจอมไม่ได้ แต่จอมยอมเอง จอมเลือกเอง หนูไปนะคะแม่ทิพย์ แล้วตอนเย็นเจอกันค่ะ”

“จ้าลูก ขับรถดีๆ นะลูกแม่”

“ค่ะ หนูไปเอากระเป๋าก่อนนะคะ แล้วจะออกไปเลย”

“จ้า คนดีของแม่” ทิพย์มณีนั่งมองลูกสาวคนเล็กที่เดินจากไป ตอนนี้นางเป็นห่วงทั้งลูกคนโตและคนเล็ก คนโตไม่รู้หนีไปอยู่ไหน ติดต่อยังไม่ได้ ส่งคนออกตามหาก็ยังไร้ข่าวคราว ส่วนจอมใจลูกคนเล็กก็ต้องมารับสถานภาพแต่งงานแทนผู้พี่ ทำไมนางจะดูไม่ออกและไม่รู้ว่าจอมใจนั้นแอบรักว่าที่พี่เขยตัวเองมาตลอด แต่ในวันนี้จอมใจก็ได้มาเป็นภรรยาของคนที่จะมาเป็นพี่เขยแทน

เฮ้อ!

“แม่หวังว่าความดีของจอมจะเอาชนะใจพ่อแทคได้นะลูก อดทนหน่อยนะลูก แม่รู้ว่าลูกสาวแม่เก่งและทำได้” นางได้แต่พึมพำน้ำตาคลอแล้วยกมือขึ้นปาดเช็ดน้ำตาที่กำลังไหลล้นออกนอกดวงตา ก่อนจะลุกขึ้นสูดลมหายใจแรงๆ แล้วเดินไปยังห้องพระเพื่อสวดมนต์อ้อนวอนให้พระท่านดลใจให้ขวัญใจคิดได้ยอมกลับมาขอขมานางและสามี

นิษฐามองหน้าลูกชายคนเดียวของตัวเองที่มาทานข้าวเช้าที่บ้าน ทั้งๆ ที่เพิ่งแต่งงานเข้าไปอยู่บ้านของภูธิป และทิพย์มณีเพื่อนรักของตนไปเมื่อวานนี้เอง แต่เช้าวันนี้กลับมาทานข้าวที่บ้าน กลับมาคนเดียว นางรู้ว่าลูกชายไม่เต็มใจและโกรธที่เป็นจอมใจมาแต่งงานแทนขวัญใจ แต่จะทำยังไงได้ เพราะตอนนั้นต้องแก้ผ้าเอาหน้ารอด ไม่อยากให้งานแต่งงานใหญ่โตล้มไป แถมนักข่าวก็มากันเต็มเมื่อวาน

“ทำไมมาคนเดียวพ่อแทค” นางถามลูกชายที่ก้มหน้าก้มตาซดข้าวต้มกุ้งในชามตรงหน้า

“แล้วจะให้ผมมากับใครครับแม่ฐา” เขาเงยหน้าขึ้นถามกลับ

“พ่อแทค!”

“ครับผม” เขารู้ว่าแม่กำลังโกรธที่เขาตอบรวนกลับ

“รู้ใช่ไหมว่าแม่หมายถึงใคร?”

“รู้ครับ และแม่ก็รู้ว่าผมไม่เต็มใจจะให้เธอมาเป็นเจ้าสาว แล้วทำไมยังยัดเยียดเธอให้ผม?” เขาเองก็ถามท่านกลับเหมือนกัน

“พ่อแทคหนีงานแต่งานไปก็ได้นี่เมื่อวาน ไม่เห็นต้องเข้าพิธีเลยตอนที่รู้ว่าหนูจอมจะมาเสียบแทนหนูขวัญที่หนีไป” นางตอบกลับเช่นกันพร้อมวางช้อนในมือกระทบกับปากชามเต็มแรงโกรธ

เพล้ง!

“แสดงว่าผมผิดเองที่ปล่อยให้เลยตามเลย งั้นผมจะหย่า” เขาบอกท่าน

“แม่ไม่ยอมหรอกนะพ่อแทค ถ้าลูกหย่า ลูกก็ไม่ใช่ลูกแม่ รู้ไหมว่าสัญญาระหว่างสองครอบครัวเรามันมีมาตั้งแต่พ่อเราอยู่ จนพ่อเรามาด่วนจากไปเพราะโรคมะเร็งเมื่อต้นปีที่แล้ว ก่อนที่พ่อเราจะสิ้นลม พ่อเราบอกอะไรกับลูก ลูกจำได้ไหมพ่อแทค” นางย้อนถามถึงคำสัญญาลูกผู้ชายที่ลูกชายให้ไว้กับสามีก่อนที่จะสิ้นลม