แต่แล้วอยู่ๆ ความคิดหนึ่งก็แวบเข้ามาในสมอง ความคิดค้าน เป็นความคิดชั่วร้ายที่ไม่เคยอยู่ในหัวของดัตถพงศ์มาก่อน เขากำลังคิดว่า หากตนเองทำตามที่นิสารัตน์ร้องขอ เธอก็จะกลายเป็นภรรยาของเขา เขาจะมีสิทธิ์ในตัวเธอโดยชอบธรรม คราวนี้ก็จะไม่มีใครหน้าไหนมาแย่งนิสารัตน์ไปจากเขาได้ ในขณะเดียวกันเธอก็หันไปมองชายอื่นไม่ได้เช่นกันความคิดนี้ทำให้เขามองข้ามเรื่องที่ตนเองเป็นกังวล
ดัตถพงศ์กำลังชั่งใจอย่างหนักว่าตนเองจะเลือกทำในสิ่งที่ถูกต้องหรือทำตามความปรารถนาของตัวเอง ความรู้สึกของเขาเวลานี้ตีกันยุ่ง ตัดสินใจไม่ได้เลยว่าจะเลือกทำทางไหนดี แล้วระหว่างที่เขากำลังคิดไม่ตกอยู่นั้น นิสารัตน์ก็ทำอะไรบางอย่างที่ทำให้ดัตถพงศ์รู้แล้วว่า ตนเองจะตัดสินใจอย่างไรดี
“พี่ทัชพี่ทัชอย่าไปไหนนะคะ อยู่กับฟ้า รักฟ้านะคะ”
นิสารัตน์ไม่ได้เพียงแค่พูด เธอยังกอดร่างโตไว้แน่นราวกับว่าจะไม่ปล่อยเขาไปไหน ผงกใบหน้าสูงจูบปากหนาอย่างไม่เป็นประสา เธอทำตามความปรารถนาส่วนลึกในจิตใจ
ชั่วขณะนั้นดิตถพงศ์ไม่ได้คิดอะไรทั้งนั้น เขาเลือกที่จะทำตามความปรารถนาของตัวเองมากกว่าความถูกต้อง หลงลืมความเป็นสุภาพบุรุษ หลงลืมว่าเวลานี้สาวร่างเล็กไม่มีสติพอที่จะประคองความคิดหรือการกระทำของตัวเอง เขาลืมสิ้นทุกอย่างหลังจากได้รับจูบจากหญิงสาวที่ตกอยู่ในอำนาจของเมรัย
ดิตถพงศ์จูบนิสารัตน์ดูดดื่ม เขาไม่เคยจุมพิตปากของหญิงสาวคนไหนรสชาติเยี่ยมเช่นเธอมาก่อน ยามที่เขาจุมพิตปากเนียนนุ่มคู่นี้ ทำให้เขาลืมโลกทั้งใบ ลืมสิ้นทุกสิ่งอย่าง
ลิ้นของดิตถพงศ์ยังคงแลกรัดลิ้นนุ่มที่ดูเหมือนจะไม่เป็นงาน ควานหาความหวานด้วยการกวาดลิ้นต้อนชิมไปทั่วช่องปากสาว เจ้าของเรียวปากคู่งามถึงกับนอนสั่นสะท้าน หัวใจเต้นถี่แรงอยู่บนเตียงนอนอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว เขาไม่เพียงแค่จูบเธอไม่ห่าง มือใหญ่แข็งแรงยังลูบไล้ไปบนผิวกายเนียนนุ่มของเธอไปด้วย และรีบนำผ้าห่มสิ่งกีดขวางระหว่างสองร่างให้ออกห่าง กลายเป็นเนื้อแนบเนื้อ
ชายหนุ่มร่างโตขยับร่างกายมาตะแคงร่างเกยก่ายร่างเล็ก เพื่อที่เขาจะได้สำรวจร่างสาวได้โดยง่าย ทรวงอกสาวขนาดพอดีมือตกอยู่ในอุ้งมือของดิตถพงศ์ที่นวดเคล้นไปพร้อมกับปากที่ยังบดเบียดเรียวปากบางนุ่ม ล้วงลิ้นพันรัดลิ้นบางด้วยความกระหายในรสเสน่หา
ฝ่ายหญิงไม่รู้ตัวเลยว่า เวลานี้ตนเองกำลังเรียกร้องผิดคน ชายหนุ่มที่กำลังจูบและกอดเธอไม่ใช่กรกวินทร์อดีตคนรัก แต่เป็นเพื่อนสนิทของเขาต่างหาก นิสารัตน์ไม่อาจประคองตัวและสตินึกคิดและอ่านสิ่งใดได้ มีเพียงความปรารถนาส่วนลึกในจิตใจกำลังนำทางเธอสู่ความเลวร้ายที่สุดในชีวิต
ไม่...นิสารัตน์ไม่รับรู้อะไรทั้งนั้น นอกจากความอบอุ่นจากอ้อมกอดและรสจุมพิตสะท้านสะเทือนอารมณ์ ไม่เพียงแค่เธอเมาอยู่ในฤทธิ์ของแอลกอฮอล์เท่านั้น เวลานี้เธอกำลังมัวเมากับรสจูบแรกของชีวิตสาวที่ดึงเพลิงอารมณ์ทางเพศให้ลุกโชนไม่รู้ตัว
เป็นเวลานานกว่าที่ดิตถพงศ์จะละห่างปากนุ่มน่าจูบของเธอ ปากและจมูกของเขาสูดดมกลิ่นหอมบนผิวแก้มสุกปลั่ง ก่อนจะเลื่อนใบหน้ามาซุกไซ้ลำคอ สูดกลิ่นกรุ่นของผิวกายหอมๆ เข้าไปเต็มปอด ร่างหนารู้สึกกระชุ่มกระชวยขึ้นมาทันทีทันใด
ใบหน้าคมเลื่อนต่ำลงในเวลาต่อมา ผ่านเนินอกขาวลออตาที่ถูกซับจูบไปทั่ว จนกระทั่งถึงดอกบัวดอกงามที่ถูกปล่อยให้เป็นอิสระจากมือใหญ่ เพื่อที่ปากและลิ้นของเขาจะทำงานแทนที่
ปากหนาไม่รอให้ดอกบัวร้างลาสัมผัสนาน เขาครอบครองปลายถันสีสวยดึงดูดใจผลุบหายเข้าไปในปาก ดูดกลืนอย่างกระหายหิวประหนึ่งทารกแรกเกิดโหยหาน้ำนมจากมารดา ทรวงอกอีกข้างก็หาได้ว่างเว้น มือแข็งแรงตะปบบีบเคล้นคลึงมันมือ
“อืม...” เธอปล่อยเสียงครางออกมาตามสัญชาตญาณ เป็นเสียงครางแรกที่นิสารัตน์ได้รับความเสียวกระสันจากปากใหญ่ที่กลืนกินยอดถันสีหวาน มีลิ้นสากใหญ่ตวัดไล้เลียไปด้วย แรงสั่นของเรือนร่างอรชรยิ่งเพิ่มมากขึ้น ความสยิวซ่านที่ไม่เคยได้รับรู้สัมผัสมาก่อนเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง และดูเหมือนว่ามันจะเพิ่มมากขึ้นทุกขณะ
ช่วงเวลานี้ความเมาจากพิษสุราน้อยกว่าอาการเมามัวในเพลิงพิศวาสที่แผ่กระจายไปทั่วร่างค่อยๆ ขับไล่พิษจากแอลกอฮอล์ทีละน้อย
ฝ่ามือใหญ่ถอยห่างจากอุบลดอกงาม เพื่อให้ปากและลิ้นของตนทำงานได้อย่างสะดวก สลับผลัดเปลี่ยนเชยชิมทั้งซ้ายและขวา ดื่มด่ำไม่ยอมหยุดพักราวกับว่าการกระทำในครั้งนี้เป็นเรื่องที่เขารอมานานแสนนาน เขาจึงละเมียดชิมแทะเล็มให้นานที่สุด
เขาไม่เคยคาดหวังมาก่อนว่าจะได้แตะต้องผิวกายหอมหวน ไม่เคยคิดว่าจะได้จูบลูบคลำเรือนร่างแสนโสภา จากตาเปล่ายามที่เขามองผิวขาวเนียน ดิตถพงศ์จินตนาการอยู่บ่อยครั้งว่า ผิวของเธอจะนุ่มละเมียดมือมากแค่ไหน เขายังแอบอิจฉากรกวินทร์เพื่อนสนิทที่ได้แตะต้องสัมผัสกายของนิสารัตน์ แต่ทว่าเวลานี้เขาไม่ต้องอิจฉากรกวินทร์อีกต่อไปแล้ว เพราะเวลานี้และในอนาคต เขาจะเป็นผู้ชายเพียงคนเดียวที่ได้ครอบครองเรือนร่างผุดผ่อง ไม่มีวันให้ชายอื่นใดมาซ้ำรอยเขาเด็ดขาด ในอดีตเธอจะเป็นของใครดิตถพงศ์ไม่สน นับต่อจากนี้ไปนิสารัตน์จะเป็นของเขาเพียงคนเดียว
ดิตถพงศ์ไม่อยากรีบเร่งจะเชยชมร่างสมส่วน อยากจะค่อยๆ แทะเล็มเก็บเกี่ยวความนุ่มหอมไปเรื่อยๆ ทว่าร่างกายของเขานั่นเล่ากลับไม่เอื้ออำนวย เนื่องจากกำลังถูกไฟเสน่หาหลายร้อยกองสุมในร่าง อุณหภูมิภายในร่างสูงขึ้นเรื่อยๆ และเรื่อยๆ จนเขาคิดว่ามันคงจะระเบิดในไม่ช้านี้
ความรู้สึกนี้ช่างแตกต่างกับคู่นอนคนก่อนๆ ของเขามากเหลือเกิน หญิงสาวเหล่านั้นไม่เคยมีใครทำให้ชายหนุ่มนักรักหมดความอดทนเพียงแค่จูบลูบคลำ และกว่าที่เขาจะเดินเครื่องเต็มที่ต้องให้พวกเธอ สร้างลาวาแห่งอารมณ์ให้ก่อนเสมอถึงจุดเดือดเสียก่อน นิสารัตน์จึงต่างกับหญิงสาวที่ผ่านมาของเขาเหลือเกิน ต่างกันทุกด้าน ไม่ว่าจะเป็นด้านความรู้สึกหรืออารมณ์
และนั่นเองที่ทำให้เขาทานทนเพลิงพิศวาสที่อยู่ในร่างกายของตนเองต่อไปไม่ได้ มือใหญ่ที่วนเวียนไล้ลูบร่างอิ่มเลื่อนมาจับขอบกางเกงยางยืดของเธอ จากนั้นก็ม้วนตัวพร้อมกับกางเกงชั้นในไปตามเรียวขาสวย ก่อนจะใช้ปลายเท้าของตนรูดทั้งสองสิ่งให้หลุดออกไปจากปลายเท้าเล็ก ส่งผลให้เรือนร่างของนิสารัตน์เปล่าเปลือยอวดโฉมงาม
Chapter 112กรกวินทร์ก็ช้อนอุ้มร่างสวยไปวางบนเตียง มือใหญ่ลูบเบาๆ ตรงท้องของภรรยาที่นูนขึ้นเล็กน้อย ก่อนที่เขาจะเลื่อนใบหน้าไปยังจุดที่ฝ่ามือวางอยู่“พ่อรักลูกนะครับ รักแม่ของลูกด้วย” พูดจบกรกวินทร์ก็จูบเบาๆ ตรงกลางท้อง บอกรักลูกน้อยในครรภ์ ก่อนจะขยับริมฝีปากพรมจูบไปทั่วเรือนร่างของแพรวพรรณราย เริ่มต้นบทรักที่เต็มไปด้วยความอ่อนโยน ทะนุถนอมเพราะยังมีอีกชีวิตหนึ่งฝังตัวอยู่ในร่างกายของเธอ แต่ไม่ละทิ้งความเร่าร้อนชีวิตคู่ของกรกวินทร์กับแพรวพรรณรายเริ่มต้นไม่ดีนัก เริ่มต้นด้วยความเกลียดชัง แต่สุดท้ายก็จบลงด้วยความรักความเข้าใจกัน ความรักที่จะเคียงคู่ยืนยาวและมั่นคงไปตลอดชีวิตของเขาและเธอห้าเดือนต่อมา“คุณแม่คะ คุณแม่เบ่งค่ะ เบ่งอีกค่ะ อีกนิดเดียวค่ะคุณแม่”เสียงแพทย์หญิงอรทัย แพทย์ทำคลอดเอ่ยบอกแพรวพรรณรายที่นอนขึ้นขาหยั่งอยู่บนเตียงคลอด ซึ่งคนถูกสั่งก็ทำตามแต่โดยดี“อึ๊บบบบบบบบบ”แพรวพรรณรายออกแรงเบ่งมากขึ้นจนหน้าดำหน้าแดง ข้างเตียงมีสามีหนุ่มที่ขออนุญาตทางโรงพยาบาล ขอเข้ามาให้กำลังใจภรรยาและถ่ายคลิปวิดีโอบันทึกภาพนาทีแห่งชีวิตของลูกน้อย เขายืนลุ้น ยืนให้กำลังใจภรรยาสาวไม่ห่าง บางครั้งก
Chapter 111น้ำตาไว้ไม่อยู่ ก่อนจะพยักหน้าและเอ่ยตอบกลับไป “ค่ะ แต่งค่ะ”“เฮ้...” สิ้นเสียงตอบรับของแพรวพรรณราย เสียงโห่ร้องของคนที่อยู่ในงานก็ดังขึ้น กรกวินทร์ถอดแหวนวงเก่าที่สวมอยู่บนนิ้วนางข้างซ้ายของเธอออก ก่อนจะสวมแหวนวงใหม่ที่เขาตั้งใจมอบให้เป็นแหวนแทนใจเข้าไปแทนที่ จุมพิตหลังมือของภรรยาสาวตามธรรมเนียมพิธีแต่งงานระหว่างกรกวินทร์กับแพรวพรรณรายดำเนินไปอย่างราบรื่น มีการแห่ขันหมากสู่ขอตามประเพณี นิมนต์พระสงฆ์เก้ารูปมาสวดพระพุทธมนต์เพื่อเป็นสิริมงคล และที่ขาดไม่ได้คือการรดน้ำสังข์ ให้ญาติผู้ใหญ่ของทั้งสองฝ่ายมากล่าวแสดงความยินดี รวมทั้งเพื่อนๆ พี่ๆ ที่นับถือและบุคคลที่รู้จักชอบพอมาร่วมงาน จากนั้นก็เป็นงานเลี้ยงฉลองแบบเป็นกันเอง กรกวินทร์ไม่เพียงแค่จัดงานช่วงเช้าเท่านั้น ยังมีงานเลี้ยงฉลองสมรสในตอนค่ำที่จัดอย่างยิ่งใหญ่ เชิญแขกเหรื่อมานับพันคนอีกด้วยงานในช่วงเช้าว่าน่าปลื้มแล้ว งานในช่วงค่ำยิ่งเพิ่มความรู้สึกนั้นเป็นทวีคูณ เมื่อเขาลงทุนร้องเพลงให้เธอกับแขกที่มาร่วมงานฟัง ทั้งที่เขาไม่ถนัดเรื่องนี้เอาเสียเลย แล้วแพรวพรรณรายก็เพิ่งมารู้ว่าเขาลงทุนไปเรียนร้องเพลงเพื่องานค่ำนี้โดยเฉพาะ
Chapter 110สี่เดือนต่อมาหลังจากเสร็จสิ้นงานฌาปนกิจศพของภวินทร์ แก่นกล้าหรือที่รู้จักกันในสังคมว่า กวินทร์ รัตนบดี มีหลายสิ่งหลายอย่างเปลี่ยนไป เรื่องคดีการเสียชีวิตของภวินทร์ ธาริณีและลูกทั้งสองคนไม่ติดใจ คิดว่าเป็นอุบัติเหตุไม่ได้เป็นการฆาตกรรมหรือว่าอื่นใด ทำให้ตำรวจปิดสำนวนได้อย่างรวดเร็วยังมีอีกเรื่องที่ธาริณีตัดสินใจบอกกรกวินทร์กับกวินภพ เพราะไม่มีประโยชน์อะไรที่จะต้องปิดบัง เรื่องนั้นก็คือ เรื่องที่ทั้งคู่มีน้องสาว เป็นน้องสาวที่เกิดจากภวินทร์กับพริ้งเพรา ซึ่งทั้งคู่ก็ตกใจในคราแรกที่รู้ว่า บิดานอกใจมารดาแอบไปมีภรรยาน้อย แล้วภรรยาน้อยก็ไม่ใช่ใครอื่น เป็นมารดาของแพรวพรรณราย กรกวินทร์กับกวินภพไม่ถามเรื่องความหลังและความเป็นมาเป็นไป เพราะคิดว่าไม่มีประโยชน์ที่จะรื้อฟื้นในเมื่อบิดาก็เสียชีวิตไปแล้ว และทั้งคู่ก็ยินดีเป็นอย่างยิ่งที่มีน้องสาวหน้าตาสะสวย กิริยามารยาทเรียบร้อยร้านอาหารคุณแพรวกิจการไปได้สวย มีลูกค้ามากหน้าหลายตา ทั้งขาประจำและขาจรมาใช้บริการอุ่นหนาฝาคั่ง ช่วงกลางวันลูกค้าจะแน่นเป็นพิเศษ เนื่องจากอาหารที่จัดเป็นชุด ไอเดียบรรเจิดของดิตถพงศ์เป็นที่นิยมเป็นอย่างมาก อาหารก
Chapter 109“พี่อิฐขา...อา”เสียงเธอแหบพร่า ความรัญจวนเร่งเร้าในจิตใจ ลมหายใจของเธอขาดห้วง เมื่อเขาซุกใบหน้าลงบนสามเหลี่ยมผืนน้อยที่เร้นลับอยู่ในซอกขา ดิตถพงศ์ไม่รอช้า ชิมรสหวานที่ทำให้หัวใจของเขาเต้นแรงเร็วยิ่งกว่ามีคนมาตีกลองชุดในหัวใจเสียอีก ยอมรับว่าตื่นเต้นและรู้สึกดีทุกครั้งที่ลิ้นได้ไล้เลียกลีบดอกไม้งาม และพรมจูบไม่เลือกที่ปลายลิ้นสากใหญ่ตวัดไปตามกลีบดอกไม้ช่องามที่ฉ่ำไปด้วยรสหวานของหยาดน้ำทิพย์ เขากวาดไล้น้ำทิพย์เหล่านั้นเข้าไปในปาก ก่อนจะประโลมเลียกลางกลีบดอก จากบนสู่ล่างแล้วหดลิ้นสอดเข้าไปในช่องทางสวรรค์เร้นลับ“พี่อิฐ พี่อิฐ อืม...พี่อิฐ”ทันทีที่เขาสอดลิ้นเข้าไปอยู่ด้านใน ดิตถพงศ์ก็เริ่มโบกสะบัดลิ้น ไม่ต่างกับปลาที่กำลังแหวกว่ายในหนองน้ำ เป็นหนองน้ำที่เขาโปรดปรานและต้องการจะแหวกว่ายทุกเมื่อเชื่อวัน อยากจะกระโจนตัวพุ่งใส่ซ้ำแล้วซ้ำเล่า เขาไม่ได้เพียงโบกลิ้นเท่านั้น บางครั้งก็กระดกลิ้นระรัวเร็วจนเธอแอ่นสะโพกรับปากหนา ส่วนมือของเขาก็ไม่ได้ห่างหายไปไหน นวดคลึงอกอวบสลับกับใช้ปลายนิ้วบดบี้เกสรน้อยไปด้วย เธอส่งเสียงซี้ดซ้าด ครวญครางไม่เป็นส่ำ ความเสียวซ่านแทรกซึมไปทุกผิวกาย ความ
Chapter 107“มีอะไรทัช เคาะประตู เรียกแม่ซะดังเชียว” นางเอ่ยถามหลังจากที่เปิดประตูแต่ทว่าสีหน้าของลูกชายไม่สู้ดีนัก ทำให้นางเกิดความสงสัย “ทำไมหน้าตาทัชเป็นอย่างนี้ล่ะลูก มีเรื่องอะไร”“คุณพ่อครับคุณแม่ รถของคุณพ่อเกิดอุบัติเหตุครับ”คำตอบของกรกวินทร์เรียกความตกใจให้กับธาริณี นางเบิกตากว้าง หัวใจเต้นแรง ตกใจกับข่าวที่ได้รับรู้“จริงเหรอลูก แล้วคุณพ่อเป็นอะไรมากไหม” ธาริณีถามลิ้นรัว ใจสั่น “ตำรวจบอกว่ายังไม่แน่ใจว่า ศพที่อยู่ในรถจะใช่คุณพ่อหรือเปล่า ต้องรอผลตรวจดีเอ็นเอก่อนครับ แต่ที่แน่ๆ รถน่ะใช่ครับ”“ศพเหรอ” นางทวนเสียงสั่น “หมายความว่ายังไงทัชที่ว่าศพน่ะ”“เพื่อนผมที่เป็นตำรวจอยู่ที่ชลบุรีโทรมาบอกครับ พอดีว่ามีรถบรรทุกชนกับรถยนต์คันหนึ่งจนเกิดระเบิด พอตำรวจไปตรวจสอบที่เกิดเหตุก็พบว่าคนขับรถบรรทุกหนีไป ส่วนคนที่อยู่ในรถเก๋งเสียชีวิตคาที่เพราะออกมาจากรถไม่ทัน ไฟคลอกตายครับ แต่ที่ตำรวจรู้ว่าเจ้าของรถเก๋งเป็นใครเพราะทะเบียนรถที่ไม่ได้ไหม้ไปด้วยก็เลยเอาไปตรวจสอบจนรู้ว่าเป็นรถของใครครับ แต่ศพที่อยู่ในรถต้องรอผลพิสูจน์ก่อนครับ ตำรวจยังไม่สรุปว่าเป็นคุณพ่อ”กรกวินทร์ตอบมารดาบังเอิญว่าเพื่
Chapter 106รถกระบะคันนั้นแล่นห่างจากรถของภวินทร์ราวสองร้อยเมตร พริ้งเพรามองดูรถบรรทุกที่วิ่งด้วยความเร็ว 160 กิโลเมตรต่อชั่วโมง วิ่งชนรถของภวินทร์เต็มแรงจนรถของชายชั่วครูดไปตามผิวถนนยาวถึงหนึ่งร้อยเมตร แรงชนบวกกับการครูดไปตามผิวถนน ทำให้เกิดประกายไฟตามน้ำมันที่รั่วลงบนพื้น ชั่วอึดใจต่อมา รถหรูก็เกิดไฟลุกท่วมภายในรถยนต์คันนั้นเต็มไปด้วยความร้อน ไฟลุกลามไปถึงห้องโดยสารส่วนหน้า ร่างของภวินทร์ถูกเปลวไฟลามเลียร่างกาย แม้ว่าเขาจะเกิดอาการชาแต่ทว่าเปลวไฟที่มีอานุภาพรุนแรงก็ทำให้เขารู้สึกร้อนไปทั้งตัว ความร้อนแทรกเข้าสู่อวัยวะภายใน ลึกล้ำถึงอณูเนื้อ ผิวกายของเขาเริ่มพุพองจากไฟคลอก ผิวเนื้อค่อยๆ หลุดออกจนมองเห็นผิวหนังชั้นใน เขาเจ็บปวดร้อนรุ่มทุรนทุราย แต่เขาก็ไม่อาจร้องขอความช่วยเหลือ หรือแม้แต่จะขยับมือเปิดประตูรถแล้วนำพาตัวเองออกไปจากรถนี้ได้ เพราะอาการชายังคงมีอยู่ ได้แต่หลุบตามองดูเนื้อตัวของเขาที่แดงขึ้นเรื่อยๆ กลอกตามองรถที่กำลังถูกไฟไหม้ ส่งเสียงร้องอยู่ในลำคอ น้ำตาของคนชั่วหยดไหลเป็นทาง ทันใดนั้นภาพต่างๆ ในอดีตผุดขึ้นมาเป็นระลอกในอนุสติของเขา ทุกการกระทำที่เขาเคยก่อกรรมทำไว้กับผู้อื