ВойтиShare
บทที่ 461
Related chapter
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 462
“ไม่ถึงชีวิต แค่ต้องพักผ่อนสองสามวันเท่านั้น” สีหน้าของเหยียนหรูอวี้เคร่งขรึมขึ้นมา “เข้าใจแล้วค่ะ!”จากนั้น เธอก็หันไปสั่งการเจ้าหน้าที่หน่วยตรวจการทั้งหมด “เปิดทาง! คุ้มกันคุณหลินกลับบ้าน!”คราวนี้เหล่าแฟนคลับก็ร้อนใจแล้ว พากันคัดค้าน มีคนเอาปากกาสำหรับเซ็นชื่อออกมาขอให้หลินหยางเซ็นชื่อให้“รอจนคุณหลินหายดีแล้ว ฉันจะจัดงานเลี้ยงฉลองให้คุณหลินที่ที่ทำการเจ้าเมือง ถึงเวลานั้นทุกคนจะมีโอกาสได้พบคุณหลินอีก!”หลังจากการประกาศของเหยียนหรูอวี้ บรรดาแฟนคลับจึงได้ยอมล้มเลิก ต่างพากันมองส่งเฮลิคอปเตอร์บินจากไปอย่างอาลัยอาวรณ์ส่วนบนเฮลิคอปเตอร์ หลินหยางกวาดตามองฝูงชนที่อยู่เบื้องล่างเพื่อค้นหาร่องรอยของลั่วหงอวี๋ แต่กลับพบว่าไม่รู้ว่าลั่วหงอวี๋หายไปตั้งแต่เมื่อใดแล้ว“เมื่อครู่ฉันยังคิดจะไปคารวะเถ้าแก่ลั่ว คิดไม่ถึงว่าเถ้าแก่ลั่วจะจากไปก่อนแล้ว เถ้าแก่ลั่วช่างเป็นมังกรที่เห็นหัวไม่เห็นหางจริงๆ ” เหยียนหรูอวี้กล่าวอย่างเปี่ยมอารมณ์ นับระยะเวลาที่เธอรู้จักลั่วหงอวี๋มาก็ไม่น้อยเลย คิดว่าเธอเป็นปรมาจารย์ของเมืองลั่วที่อ่อนแอที่สุดมาโดยตลอด จึงไม่ได้ให้ความสนใจมากนักทว่าวันนี้การแสดงออก
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 463
แต่พวกเขากลับไม่รู้ว่า หลินหยางที่แสนสูงส่งไม่อาจล่วงเกินในใจของพวกเขานั้น หลังจากเข้าไปในวิลล่า ท่าท่าทางสูงส่งดั่งขุนเขาลึกล้ำดั่งหุบเหวนั่นก็พังทลายลงทันที เขาเจ็บจนแยกเขี้ยวไม่หยุด“แม่มันเถอะ ทำเท่โคตรเหนื่อยเลย บิดาเกือบเก๊กไม่อยู่แล้ว!”ผลข้างเคียงของวิชาข้อห้ามสังหารเทพรุนแรงอย่างมาก เมื่อครู่เพื่อรักษาภาพลักษณ์ผู้สูงส่งต่อหน้าบรรดาแฟนคลับ ถึงได้ทนไว้ตลอดเวลานี้เมื่อผ่อนคลายลง ความอ่อนแรงอันไร้ที่สิ้นสุดก็จู่โจมเข้ามาทันทีหลินหยางรู้สึกว่าร่างกายของตนราวกับเป็นกระสอบป่านที่เปื่อยขาด เป็นรูรั่วไปหมด เส้นเอ็นและจุดชีพในจุดต่างๆ เป็นรูพรุนนับไม่ถ้วน จำเป็นต้องรักษาอาการบาดเจ็บเดี๋ยวนี้เขารีบนำสมุนไพรที่ตระกูลฉินส่งมาก่อนหน้า มาจัดเป็นยาแช่ตัวทันที เมื่อแช่อยู่ในถังน้ำอันอบอุ่น เขาก็ขับเคลื่อนพลังมังกรคชสารสะเทือนฟ้าเพื่อดูดซับฤทธิ์ยาทว่าหลังจากดูดซับไปได้ครู่หนึ่ง เขาก็พลันเผยสีหน้าตื่นเต้นยินดีขึ้นมาอย่างกะทันหัน “นี่คือการทำลายแล้วสร้างใหม่?”เขาพบว่าความไวในการดูดซับตัวยาของตนเร็วกว่าเมื่อก่อนมากนัก หากบอกว่าความเร็วในการดูดซับฤทธิ์ยาเมื่อก่อนเปรียบเหมือนการไหลของก๊อ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 464
และทักษะการโจมตีจิตใจนี้ มีพลังที่ไม่อาจคาดเดาได้ ด้วยการมองเหลือบมองเพียงครั้งเดียว ก็สามารถปลดปล่อยพลังสูงสุดที่สามารถสยบสัตว์ร้ายลงได้ส่วนทักษะการโจมตีจิตใจในตอนนี้ เป็นเพียงการเริ่มต้นเท่านั้น แต่ก็มีทรงพลังในระดับหนึ่งแล้ว ในระดับเบิกฟ้าลงไป หลินหยางไม่จำเป็นต้องลงมือ เพียงแค่เหลือบมองก็สามารถสั่นสะท้านจิตใจของผู้ที่มีระดับมานะสร้างได้และนี่ก็เป็นสัญลักษณ์ของการใกล้บรรลุเนตรคู่ระดับสามแล้วเมื่อรวมกับสมุนไพรอายุห้าร้อยปีอีกยี่สิบต้น ร่างกายถูกทำลายลงแล้วก่อกำเนิดใหม่ การประลองของหลินหยางในครั้งนี้ พูดได้ว่า ได้รับประโยชน์ไปเต็มๆจริงๆ!นอกจากนี้ บางทีอาจนับรวมงานเลี้ยงฉลองที่จะโด่งดังไปทั่วเมืองลั่วในวันนี้ด้วยเขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา รักษาอาการบาดเจ็บอย่างเดียวมาสองวัน ในโทรศัพท์สะสมข้อความไว้ไม่น้อยมีข้อความจากเหยียนหรูอวี้เธอไม่กล้ารบกวนการรักษาอาการบาดเจ็บของหลินหยาง จึงกล่าวว่าได้ส่งรถมารอที่วิลล่าเลขที่สิบแปดในหมู่บ้านตี้เหาแล้ว เธอจะรอต้อนรับอยู่ที่ที่ทำการเจ้าเมืองตลอดเวลานอกจากนี้ ยังมีข้อความหลายข้อความและสายที่ไม่ได้รับอีกหลายสายแบ่งเป็นจากพวกมู่หรงยิ่นและมู
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 465
เหยียนฮ่าวเกือบโมโหจนเสียสติ ตอนนั้นตนเองโขกหัวไปถึงสามชั่วโมง ไม่ง่ายเลยกว่าเรือยอทช์ของหลูอ้าวตงจะปรากฏขึ้นมาตอนที่เขาก้าวเข้าไปคิดจะลองถามข้อเท็จจริงเกี่ยวกับหลินหยาง ผลก็คือ เพิ่งพูดจบ หลูอ้าวตงก็ตบตนเองมาฉาดหนึ่ง แล้วพูดว่าตนที่โง่แบบนี้ไม่คู่ควรที่จะมาพูดคุยกับเขาเขาจึงได้แต่ไปสืบข่าวการประลองชี้ชะตา เพราะวีดีโอการประลองได้ถูกตระกูลหลูที่ขายหน้าจนหมดสิ้นลบทิ้งไปแล้วเขาจึงได้แต่ฟังพวกคำบอกเล่าบางส่วนเท่านั้นสรุปคือ ทุกคนต่างพูดว่า บนร่างของปรมาจารย์หลินปรากฏลวดลายโลหิตขึ้นมา ทั้งดูองอาจและชั่วร้าย ทุกการเคลื่อนไหวมีพลังที่คนนับหมื่นไม่อาจต้านได้แม่งนอกจากชื่อแล้ว ยังมีข่าวเรื่องไหนที่ตรงกับไอ้เวรนี่อีกบ้าง?ตนเองกลับถูกไอ้จอมลวงโลกนี่ หลอกให้โขกหัวอยู่สามชั่วโมง!เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ความโมโหของเขาก็พุ่งสูงไปถึงฟ้า ยิ่งรู้สึกว่าศักดิ์ศรีของตัวเองถูกไอ้คนหลอกลวงนี่เหยียบไว้ใต้ฝ่าเท้า แล้วทำการเหยียดหยามอย่างรุนแรง!“แม่มึงเถอะ แกยังกล้าโผล่มาที่นี่อีก เอาตัวมาติดกับเองใช่ไหม รอก่อนเถอะ ฉันจะให้คนมาเปิดโปงฐานะของแกเดี๋ยวนี้เลย”“นายก็เน็ตตัดเหมือนกันเหรอ? ช่างเถอะ ใครใ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 466
เหยียนฮ่าวเยาะหยันอย่างดูแคลนฉินเยียนหรานยังคงรู้สึกว่ามีที่ใดไม่ถูกต้องผลคือในเวลานี้ ด้านหลังมีเสียงหนึ่งดังมา “เยียนหราน พวกเธอกำลังพูดถึงใครอยู่หรือ?”“แม่ ในที่สุดแม่ก็มาสักที นานแล้วนะคะที่หนูไม่ได้เจอแม่” เมื่อฉินเยียนหรานเห็นฉินโม่หนงเดินเข้าในโซนพักผ่อน ก็รีบเข้าไปกอดและออดอ้อนเมื่อเหยียนฮ่าวมองไป ก็ตาสว่างขึ้นมาเช่นกันบางทีอาจเป็นเพราะถูกหลินหยางบำรุงมากเกินไป ทุกอิริยาบถของฉินโม่หนงจึงค่อนข้างมีเสน่ห์เนื่องจากมาเข้าร่วมงานเลี้ยง วันนี้เธอจึงแต่งกายค่อนข้างสุภาพ เป็นชุดเดรสที่ประณีตตัวหนึ่งเท่านั้น พร้อมกับถุงน่องสีดำที่สวมอยู่บนท่อนขากลมกลึงในท่อนล่างความสมบูรณ์บริเวณหน้าอกผลิพุ่งออกมา เรือนร่างสง่างามอรชรราวกับผลท้อที่สุกเต็มที่ ดูเย้ายวนเป็นพิเศษเมื่อประกอบกับฉินเยียนหรานวัยกำดัดสดใสที่ยังคงกอดเธออยู่ ยิ่งเสริมรัศมีของความเป็นมารดาให้ชัดออกมาสามงามวัยใหญ่น้อยสองคนมารวมอยู่ด้วยกัน ทำให้หัวใจของเหยียนฮ่าวจุดติดความเร่าร้อนขึ้นมาเขาก้าวเข้าไปกล่าวอย่างสุภาพว่า “สวัสดีครับคุณน้า ผมคือเหยียนฮ่าวครับ” เธอยิ้มบางๆ ให้เหยียนฮ่าวว่า “เธอก็คือเพื่อนนักเรียนที่เย
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 467
“อะไรนะคะ? แม่ แม่ถึงกับให้ไอ้ตัวไร้ประโยชน์นั่นมาร่วมงานเลี้ยงฉลองของคุณหลิน?”ฉินเหยียนหรานพูดอย่างไม่อยากเชื่อ“วันหลังลูกก็อย่าไปเรียกเขาว่าขี้ยาแล้ว ถ้าลือกันออกไปจะไม่ดีต่อชื่อเสียงซิงเย่ากรุ๊ปของเรา” ฉินโม่หนงขมวดคิ้วพลางกล่าวออกมา“แม่ แม่คิดยังไง การที่แม่พาไอ้ขยะนั่นมาร่วมงานเลี้ยงฉลอง จะยิ่งกระทบต่อชื่อเสียงของซิงเย่ากรุ๊ปมากกว่านะคะ!”ฉินเยียนหรานพูดอย่างโมโหเมื่อเหยียนฮ่าวได้ยินเช่นนั้น สีหน้าก็ดูดำทะมึนอยู่บ้างเช่นกันพฤติกรรมที่ฉินโม่หนงช่วยหลินหยางนี้ ทำให้เพลิงโทสะในใจเขาลุกโชนขึ้นมาเขาได้เห็นฉินโม่หนงเป็นทาสรักบนเตียงของตนแล้ว หล่อนกลับไปช่วยหลินหยาง ทำให้เขารู้สึกเหมือนสิ่งของของตนถูกคนล่วงละเมิดขึ้นมา!“คุณหน้าครับ หากต้องการจะเข้าสู่สังคมของชนชั้นสูง ก็ไม่อาจใจอ่อน คุณใจดีกับหลินหยางคนนี้เกินไปแล้ว เขาจะทำให้คุณเดือดร้อนได้นะครับ” ในใจของฉินโม่หนงรู้สึกหงุดหงิดอยู่บ้าง เดิมเธอยังมีความประทับใจดีๆ กับเหยียนฮ่าวที่ดูสุภาพมีมารยาทในตอนแรกอยู่บ้างทว่าการดูถูกและเยาะหยันที่เหยียนฮ่าวมีต่อหลินหยางในตอนนี้ ยิ่งทำให้เธอเกิดความรู้สึกรำคาญขึ้นมาทว่า ฉากหน้
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 468
“สวัสดีค่ะคุณชายเหยียน” หลิ่วฟู่อวี่ที่อยู่ด้านข้างใบหน้าเต็มไปด้วยความเขินอาย ราวกับสาวน้อยใสซื่อคนหนึ่ง“ครับ?”มุมปากของเหยียนฮ่าวโค้งงอขึ้น หน้าตาของหลิ่วฟู่อวี่คนนี้เมื่อเปรียบกับฉินเยียนหรานแล้วด้อยไปสักหน่อย ทว่าเขากลับสามารถมองออกได้ในทันทีว่า หลิ่วฟู่อวี่กำลังแสร้งทำเป็นไร้เดียงสาและผู้หญิงประเภทนี้เมื่อขึ้นเตียง ก็ร่านอย่าบอกใครเขาเห็นคนประเภทที่มาเสนอผู้หญิงให้แบบนี้มามากแล้ว ผู้หญิงแบบนี้แค่เล่นๆ ก็พอแล้ว เป็นประเภทที่เล่นๆ แล้วก็ทิ้งเท่านั้นเอง“เหยียนฮ่าว คุณกำลังทำอะไรกันคะ?"ฉินเยียนหรานกลับรู้สึกหึงหวงอยู่บ้างฉินเยียนหรานกับหลิ่วฟู่อวี่เป็นคนที่คุ้นเคยกันดี เมื่อก่อนเคยต่อสู้หึงหวงกันเพื่อหลินหยาง ต่างฝ่ายก็ต่างขัดตาอีกฝ่าย ตอนนี้ขัดแย้งกันตามประสา“ก็แค่คุยกันน่ะ คุณไม่ใช่อยากรู้เกี่ยวกับคุณหลินเหรอ? ลองถามคุณคนสวยคนนี้สิ”เหยียนฮ่าวมองไปทางหลิ่วฟู่อวี่พร้อมยิ้มบางๆ “พวกเราไม่ได้ดูการถ่ายทอดสดครั้งนั้น คุณน่าจะได้ดูตั้งแต่ต้นจนจบใช่ไหมครับ?”เมื่อพูดถึงหลินหยาง สีหน้าของหลิ่วฟู่อวี่ก็เขียวขึ้นมาแล้ว โดยเฉพาะเมื่อเห็นท่าทางของเหยียนฮ่าวที่ดูจะสนอกสนใจอยู
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 469
และในเวลานี้เองเหยียนฮ่าวกำลังวางโทรศัพท์ลง จากนั้นหัวเราะเบาๆ ว่า “วางใจเถอะ ผมได้แจ้งเจ้าเมืองเหยียนแล้ว อีกครู่เธอก็จะไปจัดการแล้วล่ะ” “การจัดการกับคนหลอกลวง ก็ควรลงโทษอย่างเข้มงวด! ให้เขาได้รับบทลงโทษที่สาสม”เมื่อฉินเยียนหรานคิดว่าอีกไม่ช้าหลินหยางก็จะถูกนำตัวเข้าสู่กระบวนการยุติธรรม มุมปากก็โค้งขึ้นเป็นรอยยิ้มยินดีคุณหลินเป็นวีรบุรุษในใจของเธอ หลินหยางนับเป็นตัวอะไรกัน ถึงกล้ามาล่วงเกินชื่อเสียงของคุณหลิน!กับคนที่เป็นเหมือนหนูแบบหลินหยาง ก็สมควรซุกหัวอยู่ในท่อระบายน้ำ ยิ่งตายอย่างน่าอนาถยิ่งดี!เรื่องที่ฉินเยียนหรานเสียใจที่สุดก็คือสองปีมานี้ไม่ได้ฆ่าหลินหยางให้ตาย ทั้งที่ตีจนเกือบตายโยนลงไปในแม่น้ำลั่วแล้วชัดๆ ไม่รู้ว่ามันรอดกลับมาได้ยังไงกันคนยิ่งชั่วชะตายิ่งแข็งจริงๆ“คุณชายเหยียน คุณช่างเก่งกาจเหลือเกินค่ะ” ดวงตาของหลิ่วฟู่อวี่เต็มไปด้วยความชื่นชม สำหรับตระกูลหลิ่วแล้ว เหยียนหรูอวี้สูงส่งจนไม่อาจเอื้อม แต่เหยียนฮ่าวกลับสามารถสั่งการเหยียนหรูอวี้ได้ตามใจ“เรื่องเล็กเท่านั้นเองครับ” เหยียนฮ่าวเพลิดเพลินกับการชื่นชมของสาวงาม อารมณ์ดีปลอดโปร่งอย่างยิ่งทว่าเมื่
Latest chapter
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 610
“ผม ผมยินดีเป็นพยานที่มีความผิด ประณามและฟ้องร้องจ้าวเจี้ยนชิง! ในมือของผมมีข้อมูลอยู่ร้อยชุด สามารถเป็นหลักฐานที่แสดงว่าจ้าวเจี้ยนชิงได้กระทำความผิด!”เขารู้ดีแก่ใจว่า ชีวิตของตนในตอนนี้ถูกกุมอยู่ในกำมือของหลินหยาง ดังนั้นจึงรีบเคลียร์ความสัมพันธ์ให้ชัดเจน หวังว่าหลินหยางจะไว้ชีวิตตนเองสักครั้งแต่ทว่าในเวลานี้ ยังไม่ทันที่หลินหยางจะพูด เฉิงหว่านฉิงกลับพูดขึ้นมาทันทีว่า “ปรมาจารย์หลินอย่าเชื่อพ่อของฉัน! เขาแค้นคุณมานานมากแล้ว! เขายังจับตาดูคุณ ภายใต้คำสั่งของหลูอ้าวตง!”“อีกทั้งข้อมูลในมือของเขา ไม่ใช่เพียงแค่หนึ่งร้อยชุด อย่างน้อยต้องมีถึงสามร้อยชุด! เขาไม่ซื่อสัตย์กับคุณเลยแม้แต่นิดเดียว!”“อย่างนั้นเหรอ?” หลินหยางหันหน้าไปมองเธอด้วยสีหน้าประหลาดใจเมื่อเฉิงคั่วได้ยินดังนั้น กลับโมโหจนแทบกระอักเลือด “แม่งเอ๊ย ทำไมฉันถึงได้มีลูกสาวอกตัญญูอย่างแก่! ไม่นึกเลยว่าแม้แต่พ่อของตัวยังทรยศได้! ตอนนั้นฉันควรจะยิงแกให้ติดกำแพง!”แต่ทว่าเฉิงหว่านฉิงกลับไม่สะทกสะท้าน ในทางกลับกันดวงตาคู่งามนั้น จ้องมองหลินหยางด้วยสีหน้ากังวลใจพร้อมกล่าววิงวอน “ขอเพียงแค่ปรมาจารย์หลินไว้ชีวิตฉันสักครั้ง ฉัน
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 609
เปรี้ยง!ตอนที่ยาเสพติดมากมายปรากฏขึ้น ทุกคนต่างพากันอ้าปากค้างตกตะลึง?!“ไม่นึกเลยว่าจ้าวเจี้ยนชิงยังสมคบคิดกับชาวตงอิ๋งค้ายาเสพติด!”“ยาเสพติดเหล่านี้ มากพอที่จะทำให้ทั้งตระกูลตายหลายพันรอบ!”แต่ท่ามกลางเสียงร้องตกใจเหล่านั้นจ้าวเจี้ยนชิงก็จ้องมองยาเสพติดเหล่านั้นด้วยความตกตะลึง กล่าวด้วยใบหน้าที่ยากจะเหลือเชื่อ “เป็น เป็นไปได้ยังไง?”ยาเสพติดพวกนี้ตนเก็บเอาไว้ในสถานที่ที่เป็นความลับ จะถูกตรวจเจอได้ยังไง?เขาหันหน้าไปมองหลินหยางทันทีกล่าว “แกซื้อตัวคนของฉัน?!”“อย่าพูดจามั่วซั่วสิ ฉันไม่ได้จ่ายแม้แต่สตางค์แดงเดียว”หลินหยางมองบน ตนไม่ได้จ่ายแม้แต่สตางค์แดงเดียวจริง ๆเห็นกันอยู่ชัด ๆ ว่าฉันใช้แรงกายบนเตียงเพื่อให้ได้มาต่างหาก!“พ่อครับ ตอนนี้เราจะทำยังไงกันดี?”จ้าวเจิ้งฮ่าวตกใจจนเสียงสั่นเครือ สีหน้าตกใจและหวาดกลัวทำยังไงดี?จ้าวเจี้ยนชิงกลับหัวเราะด้วยความเจ็บปวด เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ยังจะทำอะไรได้อีก?!เขาคุกเข่าลงให้หลินหยางเสียงดังตึ้งอย่างรวดเร็ว กล่าวอย่างสิ้นหวัง “ปรมาจารย์หลิน ผมขอโทษคุณ ผมไม่ควรหาเรื่องคุณ ผมไม่ขอร้องให้คุณไว้ชีวิตผม แต่ปล่อยคนในครอบครัวข
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 608
“ปรมาจารย์หลินปิดบังเก่งนี่นา! แม้แต่กรมอัยการสูงสุดแห่งหนานตูยังเชื่อฟังคำสั่งของปรมาจารย์หลิน?!”“น่าตลก จ้าวเจี้ยนชิงนั่นยังใช้อำนาจและอิทธิพลข่มเหงผู้คน! อำนาจและอิทธิพลของปรมาจารย์หลินมากกว่าเขาไม่รู้ตั้งกี่เท่า!”“ไอดอล...เก่งมาก!”หานเซวี่ยอิ๋งอ้าริมฝีปากแดงเล็กน้อย จ้องมองหลินหยางที่สีหน้าเรียบเฉยด้วยความตื่นตะลึง ในใจไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดีจ้าวเจี้ยนชิงที่อวดดีจนถึงขนาดไม่มีใครเทียบได้ ไม่นึกเลยว่าจะถูกจับกุมแบบนี้?“นายพลจ้าว ช่วยพวกเราด้วย! ฉันไม่อยากตาย!”และในเวลานี้ เฉิงหว่านฉิงกลับถูกเจ้าหน้าที่ผู้บังคับใช้กฎหมายจับกุม ใส่กุญแจมือ เธอหันหน้าไปมองจ้าวเจี้ยนชิงอย่างขอร้องด้วยสีหน้าตื่นตระหนกและหวาดกลัวถึงแม้ว่าเธอจะเป็นแม่ม่ายดำ แต่สถานการณ์ในตอนนี้ใหญ่เกินไป เกือบจะทำให้เธอฉี่ราด ตอนนี้ทำได้เพียงฝากความหวังทั้งหมดไว้ที่จ้าวเจี้ยนชิง?จ้าวเจี้ยนชิงในเวลานี้กลับหันไปมองเหยียนฮ่าวด้วยสีหน้าไม่ดีพร้อมกล่าวเสียงเย็นยะเยือก “คุณชายเหยียน! คุณไม่ได้รับสายโทรศัพท์ของคุณพ่อคุณเหรอ นายท่านตงกับคุณพ่อของคุณสัญญากันเอาไว้เรียบร้อยแล้ว ว่าจะเก็บหลินหยาง!”หลังจากเกิดเรื่องต
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 607
“แกพูดจาเหลวไหล! พวกเราทุกคนเห็นกันหมดแล้ว เห็นอยู่ชัด ๆ ว่าแกสมคบคิดกับชาวตงอิ๋ง รังแกคนประเทศหลงของพวกเรา!”“ชาวตงอิ๋งนั่นบอกว่าพวกเราเป็นไอ้ขี้ยาแห่งเอเชียตะวันออก ทำไมแกถึงยังปกป้องเขาอยู่อีก! เห็นกันอยู่ชัด ๆ ว่าแกควรจะปกป้องเมืองลั่ว!”“ทำแต่เรื่องชั่วช้าสามานย์!”ทันใดนั้น บรรดาฝูงชนที่มุงดูเกิดอารมณ์ขุ่นเคืองขึ้นมา พยายามปกป้องหลินหยาง การกระทำที่กลับดำเป็นขาวของจ้าวเจี้ยนชิงทำให้พวกเขาโมโหจนสำลัก พากันหยิบมือถือขึ้นมาอัดวิดีโอเอาไว้เป็นหลักฐานแต่ทว่าเสียงปังดังขึ้นทันที!บรรดาคนสนิทของจ้าวเจี้ยนชิงลงมือทันที ราวกับเสือกระโจนเข้าฝูงแกะ ทำให้ฝูงชนที่มามุงดูพวกนั้นถูกเตะล้มลงไปบนพื้น โทรศัพท์มือถือของบรรดาแฟนคลับถูกเหยียบแตกละเอียด!ทั้งหมดเต็มไปด้วยความวุ่นวาย!“หลินหยาง ฉันยอมรับว่าฉันเอาชนะแกไม่ได้ แต่นั่นแล้วยังไง ฉันจะจัดการกับคนเจ้าเล่ห์อย่างแก ก็ยังคงง่ายเหมือนกับปอกกล้วยเข้าปาก!”ถึงแม้ว่าจ้าวเจี้ยนชิงจะถูกหลินหยางบีบคอเอาไว้ แต่สีหน้ากลับไม่แสดงความกลัวเลยแม้แต่น้อย ในทางกลับกันยังเต็มไปด้วยความเย้ยหยันและเหยียดหยาม!“ข่มขู่ฉัน?” หลินหยางกลับยิ้มออกมา“ฉันจะข่
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 606
ร่างกายของฮิเดนากะ ยามาโมโตะเหมือนกับระเบิด แฝงไปด้วยพลังมหาศาล!“บ้าเอ๊ย!”จ้าวเจี้ยนชิงรีบจับเอาไว้อย่างรวดเร็ว พยายามรักษาระยะห่างกับหลินหยางแต่ทว่าหลินหยางกลับขยับตัวเข้าไปใกล้! ตามเขาไปอย่างใกล้ชิด!ทันใดนั้น แม้ว่าเป็นพวกคนสนิทของจ้าวเจี้ยนชิงก็ไม่กล้าเหนี่ยวไก กลัวว่าจะพลาดทำจ้าวเจี้ยนชิงบาดเจ็บ!“ไสหัวออกไป!”จ้าวเจี้ยนชิงคำรามออกมาพร้อมทั้งสวนหมัดออกไป อยากจะบีบให้หลินหยางถอยออกไปแต่หลินหยางกลับคว้าข้อมือของเขาเอาไว้ กล่าวพร้อมแสยะยิ้ม “คิดจะหนี? แกหนีพ้นเหรอไง?”จ้าวเจี้ยนชิงสีหน้าตกใจ ออกแรงอย่างบ้าคลั่งพยายามจะทำให้หลุดพ้นแต่ทว่ามือของหลินหยางเหมือนกับคีม ขยับเขยื้อนไม่ได้เลยสักนิด! ในทางกลับกันมีเสียงดังสนั่นกลุ่มหนึ่งลอยมา ทำให้จ้าวเจี้ยนชิงรู้ว่าตนเองราวกับถูกพันธนาการเอาไว้แน่น!“แม่งเอ๊ย แกปล่อยมือฉันเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นฉันจะฆ่าผู้หญิงขี้ยาพวกนั้น!” จ้าวเจี้ยนชิงกล่าวข่มขู่ด้วยความโมโหเพี้ยะ!ทันใดนั้นก็ถูกตบหน้าฉาดหนึ่ง!นี่เป็นการโจมตีที่รุนแรงและหนักหน่วง เสียงเปรี้ยงดังขึ้นทำให้หัวของจ้าวเจี้ยนชิงสั่นสะเทือน!“การตบนี้ ตบเพราะแกลืมรากเหง้า!” หลิ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 605
เปรี้ยง!หลินหยางสวนหมัดสังหารออกไปทันที หมัดนี้เต็มไปด้วยเจตนาฆ่า!เขาต้องการจะเอาชีวิตสุนัขของเขา!แต่ทว่าในเวลานี้ ทันใดนั้นที่ประตูใหญ่ของตระกูลเฉิงก็แหลกละเอียด จ้าวเจี้ยนชิงพังประตูออกมา ขวางเอาไว้ที่ด้านหน้าของฮิเดนากะ ยามาโมโตะ สวนหมัดเพื่อโจมตีออกไปเช่นกัน!หมัดทั้งสองปะทะเข้าใส่กัน เกิดเสียงดังเปรี้ยงขึ้นทีหนึ่งแล้วทั้งสองก็ถูกแรงสั่นสะเทือนลอยออกไปพร้อมกันร่างกายของจ้าวเจี้ยนชิงร่นถอยไปหลายก้าวติดต่อกัน เสียงดังเปรี้ยง หินแผ่นหนึ่งถูกบดขยี้อยู่ใต้เท้า“ปรมาจารย์หลิน เรื่องเล็กน้อยนี้ควรค่าที่จะให้คุณต้องโมโหขนาดนี้เลยเหรอ? ไม่คู่ควรหรอกน่า”จ้าวเจี้ยนชิงยืนเอามือไพล่หลัง สายตาที่จ้องมองหลินหยางราวกับกำลังชื่นชม หลินหยางยิ่งโกรธ เขาก็ยิ่งรื่นรมย์ เขาถูกหลินหยางทำให้โมโหจนขาดสติหลายครั้ง ยินดีมากที่จะได้เห็นหลินหยางโมโห“ไม่ผิด!” ฮิเดนากะ ยามาโมโตะกลับกล่าวพร้อมรอยยิ้มเยาะหยัน “พวกเธอเป็นผู้หญิงเสพยาทั้งนั้น ฉันปรารถนาดีหางานให้พวกเธอ ยังจัดการต้อนรับอย่างยิ่งใหญ่ขนาดนั้นให้คุณอีก”“ปรมาจารย์หลินยังจะตำหนิผมอีก ผมนี่มันทำดีแต่ไม่ได้ดีเลยจริง ๆ!”แต่ทว่าทันทีที่พูดจบ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 604
“เหลวไหล!” หลินไร้ศัตรูกลับค้อนเขาทีหนึ่งแล้วกล่าว “หลานชายของฉันเป็นสายเลือดโดยตรงรุ่นที่สามที่เหลืออยู่เพียงคนเดียวของตระกูลหลิน! ถ้าหากเขาไม่อยู่แล้ว กิจการมากมายของตระกูลหลินจะส่งต่อให้ใครดูแล?!”“คือ...”ว่านเหลยกล่าวด้วยท่าทางลำบากใจ“พยายามตามหาเข้า ถึงอย่างไร...” หลินไร้ศัตรูถอนหายใจเบา ๆ ทีหนึ่ง กลับมีสีหน้าผิดหวังเล็กน้อย “ตอนนั้นเป็นเพราะตระกูลหลินของฉันติดค้างเขาแล้วก็ยังมีพี่ชายคนโตของฉันด้วย หนี้ก้อนนี้ จำเป็นต้องคืน”อีกทางด้านหนึ่งหลินหยางกลับจามอย่างรุนแรง “ใครกำลังด่าฉัน? แม่งเอ๊ย จะต้องเป็น...”เมื่อลองคิด ๆ ดูแล้วเหมือนว่าศัตรูที่อยากจะด่าตนมีเยอะแยะมากมาย หลินหยางก็คร้านจะนับเช่นกันมองดูเวลาแวบหนึ่งก็เป็นตอนกลางคืนแล้ว เขาจึงออกจากบ้านด้านนอกคฤหาสน์ หลี่หรูเยว่ได้ยืนอยู่ที่ด้านหน้ารถแล้ว เปิดประตูรถให้หลินหยาง กล่าวด้วยความเป็นห่วงเล็กน้อย “ตระกูลเฉิงจัดงานเลี้ยงไว้รอแล้ว แต่ว่าจ้าวเจี้ยนชิงอยู่ที่งานเลี้ยงนั่นด้วย ที่นั่นจะต้องมีกองทัพทหารคอยเฝ้าอยู่!”ถ้าหากจ้าวเจี้ยนชิงเป็นสุนัขจนตรอก เรื่องจะต้องมีความยุ่งยากขึ้นแน่“งานใหญ่ขนาดนี้ ฉันจะพลาดได้ยังไ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 603
ชายวัยกลางคนที่อยู่อีกด้านของปลายสายโทรศัพท์ราวกับตะลึงงันไปครู่หนึ่ง เหมือนว่าจู่ ๆ ก็ได้เห็นความหวัง กล่าวด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือเล็กน้อย “คุณรักษาได้จริง ๆ เหรอ?”“คือว่าค่าตอบแทนนี่...”“ค่าตอบแทนไม่ใช่ปัญหา! ขอเพียงแค่คุณสามารถรักษาพิษเหมันต์แทรกซึมเข้ากระดูกได้ คุณอยากได้อะไรก็ว่ามาได้เลย!”“ยอดเยี่ยม! โสมคนอายุสามร้อยปีสักสามสิบต้น สมุนไพรอายุห้าร้อยปีสิบต้น...”หลินหยางก็ไม่ได้เกรงใจเช่นกัน จากนั้นก็สั่งสมุนไพร ราวกับสั่งอาหาร สมุนไพรพวกนี้มากพอที่จะทำให้หลูอ้าวตงต้องเจ็บปวดใจแต่ทว่าปลายสายกลับกล่าวด้วยความไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย “ได้! คืนนี้ผมจะให้รถไปรับคุณ!”น้ำเสียงที่ดีใจดีนี้ ทำให้หลินหยางรู้สึกเหมือนกับว่าตนเสนอราคาต่ำไปแต่ว่าไม่เสียใจภายหลัง เขาก็ไม่ได้สนใจอีก “โรคพิษเหมันต์แทรกซึมเข้ากระดูกจะรีบร้อนไม่ได้ ผมจำเป็นต้องเตรียมตัวสักหน่อย ถึงเวลานั้นผมจะแจ้งให้คุณทราบ”ชายวัยกลางคนนั้นรับปากทันทีหลินหยางวางสายโทรศัพท์ พูดเบา ๆ “ดูท่าจะเป็นมหาเศรษฐี”อีกฝ่ายไม่ยินยอมที่จะเปิดเผยตัวตน ยังสามารถเอาสมุนไพรมากมายขนาดนี้มาให้ได้อีก ตัวตนจะต้องสูงส่งมาจนไม่สะดวกที่จะเ
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง บทที่ 602
หลินหยางกล่าวอย่างสบาย ๆ รางวัล?คงไม่ใช่เป็นเพราะเขาเป็นลูกผู้ชายร่างกายกำยำใช่ไหม?เหยียนฮ่าวสีหน้าซีดขาวทันที คุกเข่าลงบนพื้นเสียงดังตึง “คุณหลิน ผมมีตาหามีแววไม่ คุณหลินได้โปรดยกโทษให้ผมด้วย!”หลินหยางจ้องมองเขาอย่างหมดคำพูดแวบหนึ่ง “จ้าวเจี้ยนชิงอยู่กับตระกูลเฉิง สมคบคิดกับชาวตงอิ๋งค้ายาเสพติด แกไปตรวจสอบให้ละเอียด นี่เป็นผลงานความดีความชอบครั้งใหญ่ใช่ไหม?”“ค้ายาเสพติด? เขากล้าขนาดนั้นเลยเหรอ?”เหยียนฮ่าวเหลือเชื่อ“นายลองไปตรวจสอบคลังสินค้าเทียนหนาน ที่นั่นเป็นจุดที่พวกมันขนส่งสินค้า” หลินหยางกล่าวอย่างสบาย ๆซ่งหว่านอวี๋เป็นคนบอกข่าวกรองนี้ด้วยตัวเอง โชคดีที่มหาปรมาจารย์หลินทำงานอย่างยากลำบากบนเตียงเหยียนฮ่าวดีใจเป็นล้นพ้นขึ้นมาทันที นี่ไม่เพียงแต่เป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่เท่านั้น แต่เป็นความดีความชอบที่โคตรยิ่งใหญ่ประเทศหลงอ่อนไหวต่อยาเสพติดมากที่สุด และจ้าวเจี้ยนชิงเข้าร่วมด้วย ปริมาณของยาเสพติดนั่นจะต้องไม่ใช่จำนวนน้อย ๆ แน่นอน!“ขอบพระคุณคุณหลิน! ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้!”แม้แต่ความกังวลของเหยียนฮ่าวที่ถูกวางพิษกู่ ก็จางหายลงไปไม่น้อยรีบเรียกรวมคนแล้วออกไป กา
