ตอนที่ 1 เดิมพัน

ตอนที่ 1

เดิมพัน

ปัง!

ขวัญข้าวยืนกอดอกหน้าตาถมึงทึง มองผู้ชายตัวสูงที่ยืนพิงขอบประตูห้องของเธอด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ เสื้อเชิ้ตสีขาวของเขาถูกปลดกระดุมสองสามเม็ดเผยให้เห็นแผงอกแน่น ๆ น่าหมั่นไส้

“นายมาทำไม”

“มาหาเมีย”

“เมียพ่อง!”

ราชันย์หัวเราะในลำคอก่อนจะก้าวเข้ามาใกล้จนขวัญข้าวต้องถอยหลังติดผนัง เขากักเธอไว้ด้วยท่อนแขนแกร่ง ดวงตาคมกริบเต็มไปด้วยแววขี้เล่นแต่ในนั้นก็มีเปลวไฟร้อนแรงที่พร้อมจะเผาเธอได้ทุกเมื่อ

“ตอนนี้ยังไม่ใช่เมีย.. แต่คืนนี้จะเป็นหรือเปล่าก็ขึ้นอยู่กับว่าเธอจะยอมดี ๆ หรือให้ฉันใช้วิธีพิเศษ”

“เหอะ! นายฝันไปเถอะ” 

ขวัญข้าวยกมือขึ้นหมายจะผลักเขาออกไป แต่เขากลับจับข้อมือเธอไว้แน่นแล้วโน้มหน้าลงมาใกล้จนลมหายใจอุ่น ๆ เป่ารดริมฝีปาก

“ใจเย็นสิข้าวเธอร้อนแรงขนาดนี้ ฉันจะทนไม่ไหวเอานะ”

“ไอ้เวร! ปล่อย!”

เธอพยายามดิ้นแต่มือของราชันย์ยังคงรั้งเอวเธอไว้แน่น แถมยังกดตัวเธอชิดกับกำแพงราวกับต้องการประกาศความเป็นเจ้าของ ใบหน้าหล่อเหลาของเขาโน้มต่ำลงมาจนลมหายใจร้อน ๆ รินรดต้นคอ

“ดิ้นเก่งขนาดนี้คืนนี้คงมันน่าดู” 

เขากระซิบเสียงพร่าพร้อมสายตาที่แพรวพราว

“นาย!!”

เธอเงื้อมือจะตบลงไปที่ใบหน้านั้น แต่เขาไวกว่าราชันย์คว้าข้อมือเธอเอาไว้ก่อนจะบิดมันไพล่หลังอย่างง่ายดาย

“โอ๊ย! ไอ้เวรนี่! บอกให้ปล่อยไง!”

ชายหนุ่มหัวเราะเบา ๆ แต่เต็มไปด้วยความขี้เล่นและความอวดดีถึงขีดสุด

“ปล่อยเหรอ.. ไม่ง่ายขนาดนั้นหรอกนะขวัญข้าว ก็เธอมันน่ารักขนาดนี้จะให้ปล่อยไปเฉย ๆ ได้ยังไงล่ะ จริงมั้ย”

ขวัญข้าวกัดฟันแน่น รู้ว่าถ้ายังอยู่ในกรงเล็บหมอนี่ต่อไปมีหวังได้เสียท่าจริง ๆ เธอเลยตัดสินใจใช้หัวโขกเข้าเต็มหน้าผากแข็ง ๆ ของเขาไปโป๊กหนึ่ง

“โอ๊ย! ยัยตัวแสบ!”

ราชันย์เซถอยไปฝช้มือกุมหน้าผากตัวเองพลางทำหน้าบูด ขณะที่ขวัญข้าวสบโอกาสก็รีบผลักเขาออกแล้วเดินหนีทันที แต่ยังไม่ทันถึงสามก้าวมือใหญ่ของเขาก็กระชากข้อมือเธออย่างแรงจนเสียหลักถลาเข้าหาอกแกร่งอีกครั้ง

“คิดว่าหนีได้เหรอ หืม..”

“นายจะเอาอะไรนักหนา!!”

เธอถลึงตาใส่แต่ราชันย์กลับยกยิ้มมุมปากก่อนจะก้มลงมากระซิบข้างหูเสียงพร่า

“เอาเธอไง”

ขวัญข้าวสะบัดข้อมือแรง ๆ แต่แรงของราชันย์มีมากกว่า เขาดึงเธอเข้าไปชิดอกแน่น ๆ อีกครั้ง กลิ่นน้ำหอมผู้ชายเจือกลิ่นเหล้าอ่อน ๆ โอบล้อมจนเธอรู้สึกร้อนผ่าว

“ฉันบอกให้ปล่อย!”

เธอแผดเสียงดวงตาวาวโรจน์ แต่ราชันย์กลับยิ้มมุมปากอย่างยั่วเย้า สายตาคมกริบไล่ต่ำจากใบหน้าเธอลงมาจนถึงเนินอกเนียนที่ขยับขึ้นลงแรงด้วยความโกรธ

“เธอคิดว่าพูดแบบนี้แล้วฉันจะกลัวเหรอข้าว” 

เสียงเขาแหบพร่ายั่วยวนจนน่าโมโห

“งั้นก็ลองดูสิ!”

ขวัญข้าวตวัดขาหวังจะถีบเขาให้กระเด็น แต่ราชันย์ไวกว่าเขาใช้เข่าดักระหว่างขาเธอไว้ ร่างทั้งร่างของเธอเลยติดอยู่ในวงแขนแกร่งไม่เหลือช่องว่างให้หนีอีก

“ขี้โมโหแบบนี้ฉันยิ่งชอบ”

ราชันย์กระซิบก่อนจะโน้มหน้าลงมาใกล้ จมูกโด่งลากไล้ไปตามแก้มนุ่มช้า ๆ ราวกับแกล้ง ขวัญข้าวสะดุ้งสุดตัวแต่ขยับไปไหนไม่ได้ ลมหายใจร้อนของเขารินรดข้างแก้มทำให้หัวใจเธอเต้นแรงจนแทบหลุดออกมา แต่ขวัญข้าวก็ไม่ยอมแสดงความอ่อนแอให้เขาได้ใจ

“นายคิดว่าทำแบบนี้แล้วจะกลัวเหรอ ฝันไปเถอะ!”

เธอแสยะยิ้มเยาะราวกับไม่สะทกสะท้าน ราชันย์เลิกคิ้วยิ้มเจ้าเล่ห์กว่าเดิม ดวงตาดำขลับเต็มไปด้วยความท้าทายและความปรารถนา

“ไม่ได้อยากให้เธอกลัวหรอก.. แต่อยากได้ยินเธอครางมากกว่า”

พูดจบเขาก็กดริมฝีปากร้อนลงบนลำคอขาวของเธออย่างจงใจ ริมฝีปากหยักลึกทั้งร้อนและช่ำชองกดจูบลงแรง ๆ จนขวัญข้าวเผลอหลุดเสียงครางในลำคอออกมาแผ่ว ๆ

“อึก! ไอ้บ้า!”

เธอพยายามบิดตัวหนีแต่ชายหนุ่มกลับต้อนเธอด้วยรสจูบเร่าร้อนที่ไล่ไปทั่วลำคอขาว ไล้ต่ำลงมาจนถึงไหล่เนียน เปลวไฟในตัวเขาลุกฮือราวกับสัตว์ร้ายที่พร้อมจะกลืนกิน

“หอมจนอดใจไม่ไหวเลยข้าว”

เขากระซิบข้างหูเสียงพร่าขวัญข้าวรู้ดีว่าถ้าปล่อยให้เขาได้ใจมากกว่านี้ มีหวังเธอได้เสียท่าจริง ๆ เธอกัดริมฝีปากแน่นพยายามสะกดหัวใจที่เต้นแรงผิดปกติ แล้วตัดสินใจเล่นแรงกลับไปบ้าง

“ถ้านายไม่ปล่อยฉัน สาบานเลยว่านายจะได้เลือด”

พูดจบเธอก็เงื้อมือขึ้นมาอีกครั้งพร้อมจะตะปบเข้าที่กลางหลังเขาแรง ๆ แต่ราชันย์กลับจับข้อมือเธอไว้แน่น แล้วผลักเธอกลับไปติดกำแพงอีกครั้งร่างสูงตามมาประชิดติดจนไร้ช่องว่าง

“เอาสิข้าวฉันชอบเล่นแรงอยู่แล้ว”

เขาแสยะยิ้ม มุมปากหยักลึกอย่างเจ้าเล่ห์น่าหมั่นไส้

“คืนนี้เธอหนีฉันไม่พ้นหรอก”

“ฉันไม่หนีหรอกนะราชันย์..”

ขวัญข้าวกระซิบเสียงต่ำ ราชันย์เลิกคิ้วรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ยังไม่ทันจางหาย แต่ก่อนที่เขาจะได้พูดอะไรต่อมือเล็กของเธอก็พุ่งเข้าไปคว้าท้ายทอยเขากระชากลงมาประกบปากเข้าหาตัวเองอย่างแรง

ราชันย์ชะงักไปเสี้ยววินาที แต่ไม่นานเปลวไฟในตัวเขาก็ลุกฮือมือแกร่งเลื่อนลงมารั้งเอวคอดของเธอแน่น ตอบรับรสจูบอย่างร้อนแรงไม่แพ้กัน ลิ้นร้อนแทรกเข้ามาอย่างจาบจ้วงกวาดชิมความหวานราวกับนักล่าที่ในที่สุดก็ตะครุบเหยื่อได้ แต่ขวัญข้าวไม่เคยเป็นเหยื่อของใคร เธอใช้จังหวะที่เขากำลังหลงใหลกับจูบ ดูดริมฝีปากล่างของเขาแรง ๆ ก่อนจะกัดมันลงไปด้วยแรงทั้งหมดที่มี!

“อึก! ข้าว!”

ราชันย์ผละออกมาเล็กน้อย ลิ้นเลียริมฝีปากตัวเองพบว่ามีรสเลือดจาง ๆ ติดปลายลิ้น เขาหัวเราะในลำคอดวงตาพร่าไปด้วยเพลิงปรารถนา

“โหดฉิบหาย”

ขวัญข้าวยกมือขึ้นปาดปากตัวเองก่อนจะเชิดหน้าขึ้น

“บอกแล้วไงว่าไม่หนี.. แต่ฉันจะเอาคืน”

ราชันย์จ้องเธออย่างพึงพอใจสุดขีดก่อนจะก้มลงกระซิบเสียงพร่าใกล้ใบหู

“งั้นเอาสิข้าว ฉันอยากรู้เหมือนกันว่าเธอจะเอาคืนฉันได้แค่ไหน”

ย้อนกลับไปหนึ่งสัปดาห์ก่อน

เสียงดนตรีกระหึ่มสะท้อนทั่วทั้งผับ แสงไฟนีออนสลับสีส่องวูบวาบ ลำโพงขนาดใหญ่ปล่อยบีทหนัก ๆ กระแทกเข้าจังหวะกับหัวใจของทุกคนที่กำลังสนุกสุดเหวี่ยง

ขวัญข้าวนั่งไขว่ห้างอยู่บนโซฟาหนังสีดำ มือเรียวถือแก้วเหล้าสีอำพันไล่ลิ้นเบา ๆ ดวงตาคมหรี่ลงมองโต๊ะฝั่งตรงข้ามอย่างพิจารณา โต๊ะนั้นเธอรู้จักดีเพราะเป็นนักศึกษาที่มหาลัยเดียวกันแม้ว่าจะคนละคณะ ชื่อเสียงของเขาก้องไกลผู้ชายที่เปลี่ยนสาวขึ้นเตียงไม่ซ้ำหน้า มีใครบ้างในมหาลัยที่จะไม่รู้จัก ราชันย์ เขากำลังนั่งเอนหลังอยู่ที่โซฟาหนังสีดำโต๊ะไม่ไกลกันนัก เสื้อเชิ้ตสีดำของเขาปลดกระดุมออกสองสามเม็ดเผยให้เห็นแผงอกแน่น ๆ แบบกวนประสาท หน้าตาหล่อเหลาแต่เต็มไปด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

“ขวัญข้าวแกเห็นโต๊ะนั้นมั้ย”

เสียงเพื่อนสาวกระซิบข้างหู ขวัญข้าวละสายตาจากแก้วในมือไปมองเจ้าของเสียงแล้วเลิกคิ้ว

“เห็นแล้ว.. แล้วไง”

“ไอ้ภัทรมันท้าให้แกจีบราชันย์เป็นแฟน ถ้าจีบติดรับไปเลยหนึ่งล้าน!”

ขวัญข้าวชะงักไปหนึ่งวินาทีก่อนจะหลุดหัวเราะออกมาราวกับเป็นเรื่องเด็กเล่น

“เหอะ! แค่นี้”

“เอ้า! จริง ๆ นะเว้ย! แกมันโหดขนาดนี้แกจีบแม่งให้ติดเลย แล้วค่อยเขี่ยทิ้งก็ได้คิดซะว่าได้เงินง่าย ๆ”

ขวัญข้าวยกแก้วเหล้าขึ้นจิบอีกครั้งก่อนจะยักไหล่ ในเวลานี้ก็รู้สึกเบื่อ ๆ เซ็ง ๆ จริงนั่นแหละ

“โอเค! งั้นเล่นด้วยก็ได้”

อีกฝั่งหนึ่งของผับ

ราชันย์เอนตัวพิงโซฟามือหมุนแก้วเหล้าเล่นอย่างเบื่อ ๆ แต่สายตาของเขากลับจับจ้องไปที่ หญิงสาวคนหนึ่งที่โต๊ะตรงข้าม หญิงสาวที่เขาเหมือนเคยเห็นแต่ก็เหมือนไม่เคยเห็นมาก่อน เธอนั่งไขว่ห้างอยู่ไม่ไกล รูปร่างประเมินจากสายตาแล้วจัดว่าเซ็กซี่ ผิวขาว นมตู้ม ส่วนสูงประมาณ 170 เซนติเมตรน่าจะได้

“มึงสนใจยัยนั่นปะ” 

เพื่อนคนหนึ่งของเขาถามขึ้นทำให้ราชันย์เลิกคิ้วแล้วหันไปจ้องหน้าเพื่อนนิ่ง ๆ 

“หืม.. ทำไม”

“มาพนันกัน ถ้ามึงสามารถเขมือบยัยนั่นได้กูจะวิ่งรอบมหาลัยร้อยรอบ”

ราชันย์หัวเราะในลำคอพร้อมทั้งส่ายหัวอย่างไม่สนใจ

“แค่ร้อยรอบ.. ตลกไปเปล่า”

“เออ! ไอ้พวกนี้ก็ด้วย!”

เพื่อนอีกสองสามคนพยักหน้ารัว ๆ ราวกับนึกสนุก ราชันย์กระตุกยิ้มแพรวพราว ก่อนจะยกข้อมือพลิกดูนาฬิกา

“ให้เวลากูเท่าไหร่”

“ภายในครึ่งเดือน!”

ราชันย์ยกแก้วขึ้นจิบ เหลือบสายตาไปมองขวัญข้าวที่กำลังลุกจากโซฟาแล้วเดินตรงมาทางเขา พร้อมกับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ไม่แพ้กัน

“ไม่ต้องรอถึงครึ่งเดือนหรอก”

เขากระซิบเสียงแหบพร่าก่อนจะโน้มตัวไปวางแก้วลง

“คืนนี้แหละ!”

ขวัญข้าวสาวเท้าเข้าไปหากลุ่มของราชันย์ด้วยความมั่นใจ สายตาคมไล่มองเขาตั้งแต่หัวจรดเท้า ไอ้ผู้ชายคนนี้มันหล่อก็จริงแต่เธอไม่ใช่คนประเภทจะมาตกหลุมใครง่าย ๆ โดยเฉพาะผู้ชายเจ้าชู้แบบราชันย์ ชายหนุ่มที่ใครในมหาลัยต่างก็รู้จัก ชื่อเสียงไม่ต้องพูดถึง.. ชื่อเสียมีนับไม่ถ้วน! เธอเดินเข้าไปหยุดตรงหน้าเขาแล้วโน้มตัวลงเล็กน้อย กระซิบเสียงหวานราวกับแมว

“นายคือ ราชันย์สินะ”

ราชันย์ที่กำลังเอนตัวพิงโซฟาหรี่ตามองเธอก่อนจะกระตุกยิ้ม

“ว่าไงครับคุณ.. เอ่อ คนสวย”

เธอเอื้อมมือไปหยิบแก้วเหล้าของเขาขึ้นมาแล้วจิบจากขอบแก้วเดียวกัน ลิ้นแตะรสชาติขมปร่าที่ปลายลิ้นก่อนจะยื่นแก้วกลับไปให้เขา

“ให้เดานะ นายน่ะนั่งมองฉันมาสักพักแล้วใช่ไหม”

ราชันย์หัวเราะเบา ๆ

“ใจตรงกันเลยนะครับ เพราะผมก็กำลังจะถามคำถามเดียวกันเลย คนสวยก็นั่งมองผมมานานแล้วละสินะ”

ขวัญข้าวโน้มเข้าไปใกล้อีกหน่อย ริมฝีปากแทบจะแตะใบหูของเขาเสียง กระซิบของเธอทั้งยั่วยวนและท้าทาย

“งั้นก็เลิกถามแล้วทำอะไรสักอย่างสิ”

ราชันย์เลิกคิ้วก่อนจะหัวเราะในลำคอ ดวงตาคมกริบฉายแววขี้เล่นเต็มที่ เขาเอื้อมมือมาจับที่ต้นแขนของเธอเบา ๆ ก่อนจะรั้งให้เธอนั่งลงบนตักเขาหน้าตาเฉย เพื่อน ๆ รอบข้างฮือฮาขึ้นมาทันที แต่ขวัญข้าวกลับไม่ได้ตกใจอะไร เธอยกยิ้มอย่างเหนือกว่าก่อนจะใช้ปลายนิ้วลากไปตามสาบเสื้อเชิ้ตสีดำของเขา

“เร็วดีนี่”

“ก็บอกแล้วไงว่าฉันไม่ชอบเสียเวลา”

ขวัญข้าวหัวเราะก่อนจะใช้ปลายนิ้วเกี่ยวกระดุมเสื้อเขาเล่น

“แล้วนายคิดว่าคืนนี้จะเป็นคืนที่เสียเวลาไหม”

ราชันย์จับมือเธอไว้แน่นก่อนจะโน้มตัวลงมากระซิบข้างหู

“ถ้าเป็นเธอ.. ฉันยอมเสียเวลาทั้งคืนเลยก็ได้”