ตอนที่ 8 ผู้ชายที่ดีที่สุด
การันต์ขับรถออกจากเพนต์เฮ้าส์อย่างใจเย็น แม้ในใจจะเต็มไปด้วยความรู้สึกสับสนบางอย่าง ร่างกายที่เครียดตึงด้วยอารมณ์ปรารถนาเมื่อครู่เริ่มผ่อนคลายลงอย่างมาก แต่สิ่งที่เข้ามาทำให้ใจเขาเกือบสั่นนั้นคือความรู้สึกแปลก ๆ ที่ก่อตัวขึ้นในอกข้างซ้าย ชายหนุ่มเหยียบคันเร่งอย่างรวดเร็วไปยังคฤหาสน์ของตนเอง โดยพยายามสลัดความคิดที่ยุ่งเหยิงนั้นให้หลุดออกไป
“ก็แค่ผู้หญิงคนเดียว พอเบื่อก็เอาไปขาย จะคิดมากไปทำไมวะ”
แสงแดดอ่อน ๆ ลอดผ่านผ้าม่านเข้ามากระทบใบหน้าของเพลงรักจาง ๆ พอให้ช่วยปลุกเธอขึ้นมา หญิงสาวค่อย ๆ ลืมตาขึ้น ก่อนที่ภาพความทรงจำเมื่อคืนก็ดูเหมือนจะทำงานได้เป็นอย่างดี วิ่งวนเข้ามาในหัวเธอราวกับกำลังตอกย้ำเหตุการณ์นั่น
ร่างบอบบางขยับลุกขึ้นนั่ง ก่อนจะรู้สึกเจ็บปวดไปตามร่างกาย โดยเฉพาะในส่วนที่เธอรู้สึกว่ายังบอบช้ำมากที่สุด แม้จะเขินอายจนไม่กล้าจะนึกถึง แต่สุดท้ายเธอก็ต้องบังคับตัวเองลุกขึ้นจากเตียง
หลังจากที่เธอยืนได้มั่นคงดีแล้ว เพลงรักได้หันกลับไปดึงผ้าห่มบนที่นอนออก ดวงตาหวานจ้องมองผ้าปูที่นอนที่เลอะคร
ตอนที่ 10 ลงโทษพูดจบชายหนุ่มได้ใช้อีกมือกระชากแขนของเพลงรัก ก่อนจะผลักเธอล้มลงบนโซฟา มือหนาแกะกระดุมเสื้อเชิ้ตของตัวเองทีละเม็ดจนเผยให้เห็นแผ่นอก ก่อนที่เขาจะโยนเสื้อเหล่านั้นทิ้งไปอย่างไม่ไยดีไม่เพียงเท่านั้น ชายหนุ่มยังรีบร้อนปลดเข็มขัดออกพร้อมทั้งงัดความเป็นตัวตนที่ตื่นขึ้นออกมาชมโลกกว้าง เมื่อครั้งนั้นหญิงสาวไม่ทันได้เห็นตัวตนของเขาได้ชัดเจน แต่ครั้งนี้ทันทีที่สายตาของเธอจับจ้องมองความเป็นชาย ดวงตาของเธอก็ต้องเบิกโพลงความเป็นตัวตนที่หลบซ่อนอยู่ภายใต้กางเกงตัวใหญ่ มันทำให้เธอปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเจ้าสิ่งนั้นมันช่างใหญ่โตกว่าที่เธอคิดเอาไว้มากแต่ยังไม่ทันที่เธอจะได้หายตกใจ ชายหนุ่มกลับเดินเข้ามาใกล้ก่อนจะจับหัวของเธอเข้าไปใกล้จนริมฝีปากสัมผัสกับสิ่งนั้น“อม!!” การันต์พูดออกมาด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด มือหนากดศีรษะของเธอเข้าไปใกล้จนริมฝีปากนั้นอ้าออกแล้วครอบครองแท่งเนื้ออย่างช่วยไม่ได้เพลงรักที่ยังไม่ประสีประสาเรื่องนี้ กลับถูกเขาชักจูงจนเธอพอจะจับทางได้ ริมฝีปากหวานขยับเข้าออกเป็นจังหวะ สลับกับใช้ลิ้น เล็ก ๆ นั้นห
ตอนที่ 9 เธอเป็นสิ่งของของฉันเสียงกระจกไฟฟ้าถูกเลื่อนขึ้นหลังจากลูกน้องคนสนิทถามด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด ภายในรถยนต์หรูที่กำลังจอดสนิทอยู่หน้ามหาวิทยาลัยนั้น มีสายตาคมกริบมองจ้องภาพของหญิงสาวที่เขารู้จักดีกำลังยิ้มมีความสุขให้กับผู้ชายคนอื่น ทั้งสองจับมือกันด้วยท่าทางสนิทสนมก่อนจะพากันเดิมข้ามถนนเข้าไปในมหาลัยการันต์ยังคงจ้องมองทั้งสองอยู่แบบนั้นไม่แม้แต่จะขยับตัวหรือพูดอะไรออกมาเลยสักนิด สายตาของเขายังเอาแต่จดจ้องผ่านบานกระจกใสไปยังร่างของเพลงรัก หญิงสาวที่เพิ่งอ้าขาให้เขาเมื่อคืน เสียงหวานที่ครวญครางใต้ร่างเขายังจดจำได้ดี แต่บัดนี้เธอกลับกำลังดูมีความสุขกับคนอื่น“หึ! นี่เหรอคนใสซื่อ ที่แท้ก็ร่านไม่เบา” น้ำเสียงของการันต์คำรามต่ำลอดไรฟัน ก่อนจะหันไปพูดกับราเชนทร์ด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด“หึ! ถ้าร้านเล็ก ๆ หน้ามหาลัยนั่นมันทำให้เธอมีความสุขขนาดนั้น ก็ไปทำให้มันหายไปซะ!”“ครับ!” ราเชนทร์ตอบรับคำสั่งผู้เป็นนายโดยไม่ถามเหตุผลเลยแม้แต่คำเดียว“แล้วไอ้ผู้ชายนั่นให้ทำยังไงครับเฮีย” ราเ
สิ้นสุดคำพูดของเธอ ชายหนุ่มได้ตวาดเสียงดังลั่นจนหญิงสาวสะดุ้งและทรุดตัวลงพร้อมกับร้องไห้“เคยบอกแล้วใช่ไหมว่าไม่ชอบคนล้ำเส้น นับจากวันนี้ไปเราสองคนไม่มีอะไรต่อกันอีก”“พี่กรณ์จะทิ้งอินเหรอ! พี่ได้อินแล้วจะทิ้งอินเหรอ! อินไม่ยอมหรอกนะ!” เพลงรักยืนมองภาพตรงหน้าด้วยความตกใจ สำหรับเธอแล้วไม่เคยเห็นผู้ชายคนนี้เดือดดาลขนาดนี้มาก่อน ดวงตาสวยยังคงจ้องมองภาพของกรณ์ที่นั่งลงช้า ๆ ใช้มือเชยคางหญิงสาวขึ้นมา รอยยิ้มที่เขาส่งไปให้ดูน่าขนลุก ก่อนจะเห็นว่าเขาเลื่อนใบหน้าไปกระซิบข้างหูของเธอแม้ว่าเพลงรักจะไม่ได้ยินว่าเขาพูดอะไร แต่หลังจากนั้นหญิงสาวก็ทุบหน้าอกเขารัว ๆ ด้วยความไม่พอใจ และก็เป็นกรณ์ที่ลุกขึ้นก่อน และยืนปล่อยให้หญิงสาวนั่งอยู่ตรงนั้นโดยไม่ได้หันไปสนใจอะไรเธออีกในตอนนั้นเป็นจังหวะเดียวกับที่ชายหนุ่มหันมาเห็นเพลงรักที่กำลังมองอยู่พอดี และทันทีที่เขาเห็นเธอใบหน้าเมื่อครู่ที่เรียบเฉยดุดันก็เปลี่ยนเป็นรอยยิ้มหวานแบบที่เธอเห็นเป็นประจำทันทีหญิงสาวเองก็ยิ้มตอบกลับ แม้ในใจจะรู้สึกกระอักกระอ่วนเพราะไม่สามารถสลัดภาพที่เธอเห็นเมื่อครู่
ตอนที่ 8 ผู้ชายที่ดีที่สุดการันต์ขับรถออกจากเพนต์เฮ้าส์อย่างใจเย็น แม้ในใจจะเต็มไปด้วยความรู้สึกสับสนบางอย่าง ร่างกายที่เครียดตึงด้วยอารมณ์ปรารถนาเมื่อครู่เริ่มผ่อนคลายลงอย่างมาก แต่สิ่งที่เข้ามาทำให้ใจเขาเกือบสั่นนั้นคือความรู้สึกแปลก ๆ ที่ก่อตัวขึ้นในอกข้างซ้าย ชายหนุ่มเหยียบคันเร่งอย่างรวดเร็วไปยังคฤหาสน์ของตนเอง โดยพยายามสลัดความคิดที่ยุ่งเหยิงนั้นให้หลุดออกไป“ก็แค่ผู้หญิงคนเดียว พอเบื่อก็เอาไปขาย จะคิดมากไปทำไมวะ”แสงแดดอ่อน ๆ ลอดผ่านผ้าม่านเข้ามากระทบใบหน้าของเพลงรักจาง ๆ พอให้ช่วยปลุกเธอขึ้นมา หญิงสาวค่อย ๆ ลืมตาขึ้น ก่อนที่ภาพความทรงจำเมื่อคืนก็ดูเหมือนจะทำงานได้เป็นอย่างดี วิ่งวนเข้ามาในหัวเธอราวกับกำลังตอกย้ำเหตุการณ์นั่นร่างบอบบางขยับลุกขึ้นนั่ง ก่อนจะรู้สึกเจ็บปวดไปตามร่างกาย โดยเฉพาะในส่วนที่เธอรู้สึกว่ายังบอบช้ำมากที่สุด แม้จะเขินอายจนไม่กล้าจะนึกถึง แต่สุดท้ายเธอก็ต้องบังคับตัวเองลุกขึ้นจากเตียงหลังจากที่เธอยืนได้มั่นคงดีแล้ว เพลงรักได้หันกลับไปดึงผ้าห่มบนที่นอนออก ดวงตาหวานจ้องมองผ้าปูที่นอนที่เลอะคร
ตอนที่ 7 เทสต์ของหลังจากที่การันต์เหยียบคันเร่งรถสปอร์ตมิดไมล์ เขามาถึงโรงแรมได้ในเวลาเพียงไม่ถึงหนึ่งชั่วโมง ชายหนุ่มเดินขึ้นไปยังเพนต์เฮาส์ของตนเองด้วยความเร่งรีบ ก่อนจะใส่รหัสแล้วเปิดประตูเข้าไปในเวลาต่อมาทันทีที่ประตูถูกเปิดออกไฟในห้องก็พร้อมเพรียงกันสว่างขึ้น การันต์กวาดตามองไปรอบ ๆ โซฟาตัวใหญ่ แต่กลับไม่เห็นว่าเพลงรักจะอยู่ตรงนั้น สองเท้ารีบก้าวเดินตรงไปยังตำแหน่งห้องนอน ก่อนจะลองขยับลูกบิดประตูและพบว่ามันไม่ได้ล็อกและทันทีที่เปิดเข้าไป แม้ว่าในห้องจะมืดมากแต่ก็ยังพอมีแสงนวล ๆ จากโคมไฟหัวเตียงให้ความสว่างอยู่บ้าง ทำให้ดวงตาคมเห็นภาพของเพลงรักที่นอนอยู่บนเตียงขนาดคิงไซต์ภายใต้ผ้าห่มผืนหนา การันต์ค่อย ๆ ปิดประตูอย่างเบามือที่สุดก่อนที่สองเท้าจะค่อย ๆ เดินเข้าไปใกล้เธอเงียบ ๆชายหนุ่มหยุดยืนอยู่ข้างเตียง เขาย่อลงแล้วค่อย ๆ สอดตัวเข้าไปใต้ผ้าห่มข้าง ๆ หญิงสาวที่นอนหลับอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาว แม้แต่คนอื่นเดินเข้ามาใกล้เธอยังไม่ขยับ มีเพียงแค่ส่งเสียงอืออาเล็กน้อยทั้งที่ยังไม่ลืมตาการันต์ใช้มือข้างหนึ่งค่อย ๆ สอดเข้าไปใต้คอของเธ
ตอนที่ 6 ภาพติดตาเสียงประตูรถตู้ปิดดังสนั่น หลังจากที่การันต์ก้าวออกจากเพนต์เฮาส์เขาได้ทิ้งร่างเล็ก ๆ ของผู้หญิงที่เขาเพิ่งนำกลับมาไว้ที่นั่น“คืนนี้ไม่พักที่นี่เหรอเฮีย”“ไม่” เสียงทุ้มตอบเรียบเย็นก่อนจะเอนศีรษะนอนหลับตา“ดูจากสภาพเธอแล้วให้พักดีกว่า.. พรุ่งนี้ค่อยมา” ราเชนทร์พยักหน้ารับโดยไม่พูดอะไรต่อ แต่สายตานั้นก็ยังเผลอเหลือบมองขึ้นไปยังเพนต์เฮาส์ที่การันต์เพิ่งเดินลงมา ชายหนุ่มเหลือบมองลูกน้องคนสนิทของตัวเอง แล้วหลับตาลงพูดขึ้นกับเขาอีกครั้ง“สนใจผู้หญิงคนนั้นเหรอ” ลูกน้องหนุ่มแทบจะหันกลับมามองหน้าของเจ้านายแทบจะทันที ถึงแม้เขาจะยังหลับตาอยู่ในท่าสบาย ๆ แต่สำหรับราเชนทร์ที่ทำงานกันมานานกลับรู้ดีว่าคำพูดนี้หมายถึงอะไร“ผมเหรอ”“กูแบ่งให้เล่นได้นะ อยากลองไหม” น้ำเสียงที่เหมือนไม่จริงจังนั้น แต่กลับแฝงไปด้วยความรู้สึกหลายอย่าง และเพราะคำพูดนี้จึงทำให้เขารู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออก“คุณการันต์ล้อผมเล่นแล้ว..” เขายิ้มเจื่อน ๆ