6
หวง
วันนี้เป็นวันหยุดของภามกับคัพเค้กทั้งสองคนไม่ได้ออกไปไหน ภามตื่นเช้ามานั่งดื่มกาแฟที่หน้าระเบียงห้องของเขาอยู่ๆ คัพเค้กก็เดินออกมาที่ระเบียงหน้าห้องของเธอในชุดนอนสุดเซ็กซี่ซึ่งเธอก็ไม่ได้คิดว่าภามจะนั่งอยู่ตรงนั้น เธอจึงยกมือขึ้นบิดขี้เกียจทำให้ชุดนอนที่เป็นเดรสสายเดี่ยวผ้าซาตินสีดำบางเบาล่นขึ้นไปโชว์ขาอ่อนเนียนๆ ของเธอ
ภามมองไปที่เรือนร่างของเธอตาไม่กระพริบยิ่งเธอขยับร่างกายของเธอก็ยิ่งทำให้ภามมองไปเพลินๆ แต่ความเป็นชายของเขาชี้โด่ขึ้นมาโดยอัตโนมัติ คัพเค้กหันมาเห็นภามเธอก็ต้องตกใจเพราะชุดนอนของเธอเป็นชุดนอนที่เธอไม่ได้ใส่ชั้นในแม้แต่ชิ้นเดียวแน่นอนว่าถ้าแสงกระทบก็มองเห็นทะลุเนื้อสาวของเธอแน่นอนซึ่งมันก็เป็นอย่างนั้นภามจึงมองตาไม่กระพริบ คัพเค้กเห็นอย่างนั้นก็รีบเข้าห้องของเธอในทันที
“ทำไมต้องมานั่งแอบมองเราอย่างนั้นด้วย” คัพเค้กบ่นพึมพำคนเดียวแต่อยู่ๆ เธอก็ได้ยินเสียงร้องมาจากระเบียงห้องของภามเธอจึงวิ่งออกไปดูด้วยความตกใจแต่เมื่อเธอวิ่งออกมาดูก็เห็นว่าภามกำลังหยอกล้อกันกับแมวตัวโปรดของเขา ตอนนี้แมวกำลังใช้ขาหน้าตบไปที่ขาของภามทำให้เขาร้องออกมา
“นึกว่าเป็นอะไรร้องซะเสียงหลง” คัพเค้กจึงกลับเข้าไปในห้องอีกครั้ง
อัญชันลงมาทานข้าวเที่ยงกับภามทั้งสองไม่ได้คุยกันอย่างเช่นทุกวันทั้งสองไม่ได้โกรธกันแต่ทั้งสองคนมีท่าทีที่ดูเปลี่ยนไปด้วยความรู้สึกบางอย่างแต่ภามก็พยายามหาเรื่องคุยเพื่อไม่ให้บรรยากาศเงียบและตึงเครียดเกินไป
“วันนี้อาจะไปซื้อของที่ห้างคัพเค้กไปกับอามั้ย” ภามพูดขึ้นพร้อมกับตักไข่เจียวของโปรดคัพเค้กใส่จานให้กับเธอ
“ไปค่ะ เค้กจะไปซื้อของมาทำงานพอดีเลย อาภามจะไปตอนไหนคะ” คัพเค้กเองตอบไปก็ตักหมูสามชั้นทอดน้ำปลาให้กับภามเช่นเดียวกัน
“น่าจะหลังกินข้าวเสร็จอาก็ว่าจะไปเลย” ภามพูดพร้อมกับตักหมูที่คัพเค้กตักให้เข้าปากแล้วเคี้ยวตุ้ยๆ อย่างน่าอร่อย
ภามกับคัพเค้กออกมาซื้อของที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง ทั้งสองก็เดินกันเงียบๆ แต่แล้วอยู่ๆ ก็มีชายคนหนึ่งเดินเข้ามาทักทายคัพเค้กและดูเหมือนว่าทั้งสองจะรู้จักสนิทสนมกันเป็นอย่างดี ภามก็จ้องมองทั้งสองที่พูดคุยกันอย่างมีอรรถรส
“แล้วไว้เจอกันอีกนะ คิดถึงนะคะ” คัพเค้กบอกกับชายหนุ่มคนนั้นก่อนที่ชายหนุ่มผู้นั้นจะเดินไปจากตรงนั้นแต่ก่อนไปทั้งสองก็กอดกันเป็นการลา
“คงสำคัญสนิทมากสินะถึงได้กอดกันกลางห้างอย่างนี้” ภามพูดขึ้นอย่างกระแหนะกระแหนเมื่อคัพเค้กเดินมาตรงที่เขายืน
“อะไรของอาภามทำไมต้องทำหน้าไม่พอใจอย่างนั้นด้วย นี่ใจคอจะไม่ให้เค้กใกล้ผู้ชายคนไหนได้เลยหรือไง” คัพเค้กพูดพร้อมกับเดินไปซื้อของต่อเพราะเธอไม่อยากทะเลาะกับภามในเรื่องนี้เพราะเรื่องนี้ต่อให้พูดกันอีกกี่รอบก็ต้องทะเลาะกันแน่นอน
“พี่ภามขาคิดถึงจังเลยค่ะ ไม่เจอกันนานทำไมทั้งหล่อทั้งยาวขึ้นอย่างนี้ล่ะคะหมายถึงตัวสูงขึ้นนะคะ” หญิงสาวนมโตคนหนึ่งเดินเข้ามาหาภามพร้อมกับกอดที่แขนของภามราวกับว่าสนิทสนมกันมานาน
“พี่มาซื้อของเชอรี่มากับใคร” ภามถามเธอกลับแต่สายตามองมาที่คัพเค้กที่ตอนนี้กำลังหน้างอเป็นปลาทูแม่กลองเมื่อเห็นว่ามีสาวมาเกาะแกะภาม
“ทีเราทำเป็นว่า ทีตัวเองผู้หญิงเข้าหาไม่ซ้ำหน้า” คัพเค้กพูดกับตัวเองเบาๆ แล้วเดินหนีไปจากตรงนั้น ภามก็มองตามเธอก่อนจะขอตัวจากหญิงสาวเพื่อเดินตามคัพเค้ก
“คัพเค้กจะเดินไปไหนรออาด้วย” ภามเดินตามหลังคัพเค้กมาติดๆ พร้อมกับเรียกเธอ
“เค้กจะไปไหนมันก็เรื่องของเค้กอาภามอยากไปกับใครทำอะไรก็แล้วแต่เค้กกลับบ้านเองได้” คัพเค้กที่หงุดหงิดมากๆ เมื่อเห็นภามอยู่ใกล้กับผู้หญิงคนอื่น
“อาจะทิ้งหนูได้ยังไง เรามาด้วยกันแล้วทำไมต้องหน้างออย่างนี้ด้วยเป็นอะไร” ภามเดินไปจับที่แขนของเธอไว้
“ทำไมเวลาที่คัพเค้กอยู่ใกล้ผู้ชายอาภามต้องโมโหแล้วทำไมทีตัวเองมีผู้หญิงเข้าหาทุกวันอาภามไม่คิดบ้างหรือไงว่าเค้กก็ไม่ชอบ” คัพเค้กที่หวงภามจนลืมตัวพูดออกมาอย่างนั้น เมื่อภามได้ยินที่เธอพูดอย่างนั้นเขาก็ยิ้มออกมาที่รู้ว่าคัพเค้กหวงเขา
“อย่าบอกนะว่าหนูหวงอา” ภามถามเธอพร้อมกับยิ้มออกมาอย่างพอใจ
“ทำไมเค้กต้องหวง เค้กแค่รู้สึกไม่ยุติธรรมที่อาภามมาห้ามไม่ให้เค้กใกล้ผู้ชาย” คัพเค้กรีบพูดแก้ตัวในทันทีทั้งๆ ที่สิ่งที่ภามพูดคือเรื่องจริงที่เธอหวงภาม เธอไม่ชอบให้ผู้หญิงมาใกล้ภาม
“จะไม่ยุติธรรมยังไงเค้กหวงอา อาก็หวงเค้กเหมือนกัน ไม่ยุติธรรมตรงไหน” ภามพูดจบคัพเค้กก็มองหน้าของภามอย่างไม่เชื่อที่ตัวเองได้ยิน
“อาภามหมายความว่ายังไง” คัพเค้กพูดออกมาอย่างยากลำบากเธอรู้สึกหายใจติดขัดเพราะภามหวงเธอก็แสดงว่าเขาชอบเธออย่างนั้นหรอ
“อาก็หมายความอย่างที่อาพูด ที่อาไม่อยากให้หนูใกล้ผู้ชายเพราะอาหวง” ยิ่งภามพูดซ้ำก็ยิ่งทำให้คัพเค้กตัวชาไปทั้งตัวเพราะเธอไม่คิดว่าความรู้สึกที่เธอมีต่อภาม ภามเองก็มีต่อเธอเช่นเดียวกัน
ภามกับคัพเค้กนั่งรถกลับบ้านโดยที่คัพเค้กไม่พูดไม่จาตั้งแต่อยู่ในห้างจนนั่งรถกลับบ้านจนตอนนี้ถึงบ้านเธอก็ไม่พูดอะไร เมื่อถึงบ้านเธอก็ขึ้นไปบนห้องทันที
7อาไม่ชอบให้ใกล้ผู้ชายคนอื่นนอกจากอา ภามนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่ห้องนั่งเล่นอย่างที่เขาทำเช่นทุกวัน ภามเป็นคนที่ดูเหมือนเจ้าชู้แต่เขาชอบนอนอ่านหนังสือ ดูหนังเพลินๆ แต่ก็มีปาร์ตี้กับเพื่อนบ้างแต่ไม่ได้บ่อยแต่คนมองเข้ามาก็ยังมองว่าเขาดูเจ้าชู้เพราะชอบมีสาวๆ เข้าหาเขาอยู่เป็นประจำอาจเป็นเพราะว่ารูปร่างหน้าตาและฐานะของเขาสมบูรณ์แบบไปทุกเรื่อง “อาภามวันนี้เค้กขอไปทำงานที่บ้านเพื่อนได้มั้ยคะ” คัพเค้กเดินมาหาภามที่กำลังนอนอ่านหนังสืออย่างตั้งใจ“ไปบ้านใคร ผู้หญิงหรือผู้ชายไปกี่คนมีผู้หญิงกี่คนผู้ชายกี่คน” ภามถามอย่างละเอียดยิบยิ่งกว่าหน่วยสืบสวนสอบสวน“อาภามถามขนาดนี้ไปด้วยกันเลยดีมั้ยคะ” คัพเค้กพูดพร้อมกับทำตามองบน“อาไปได้ใช่มั้ย ถ้าอย่างนั้นอาไปด้วย” ภามพูดพร้อมกับลุกขึ้นนั่งเหมือนเตรียมตัวจะไปกับเธอ“เค้กประชดค่ะ สรุปว่าอนุญาตมั้ยงานนี้เป็นงานที่สำคัญมากต้องทำให้เสร็จก่อนวันพุธนี้ไม่อย่างนั้นเค้กอาจไม่มีสิทธิ์สอบ” คัพเค้กพูดอธิบายเหตุผลกับภามอย่างละเอียด“ถ้าอย่างนั้นก็บอกอามาก่อนว่ามีผู้ชายไปด้วยมั้ย” ภามมองหน้าคัพเค้กอย่างต้องการคำตอบ“ไม่มีค่ะมีแต่ผู้หญิงบ้านก็เป็นบ้านเพื่อนผู้หญิงค่
6หวง วันนี้เป็นวันหยุดของภามกับคัพเค้กทั้งสองคนไม่ได้ออกไปไหน ภามตื่นเช้ามานั่งดื่มกาแฟที่หน้าระเบียงห้องของเขาอยู่ๆ คัพเค้กก็เดินออกมาที่ระเบียงหน้าห้องของเธอในชุดนอนสุดเซ็กซี่ซึ่งเธอก็ไม่ได้คิดว่าภามจะนั่งอยู่ตรงนั้น เธอจึงยกมือขึ้นบิดขี้เกียจทำให้ชุดนอนที่เป็นเดรสสายเดี่ยวผ้าซาตินสีดำบางเบาล่นขึ้นไปโชว์ขาอ่อนเนียนๆ ของเธอ ภามมองไปที่เรือนร่างของเธอตาไม่กระพริบยิ่งเธอขยับร่างกายของเธอก็ยิ่งทำให้ภามมองไปเพลินๆ แต่ความเป็นชายของเขาชี้โด่ขึ้นมาโดยอัตโนมัติ คัพเค้กหันมาเห็นภามเธอก็ต้องตกใจเพราะชุดนอนของเธอเป็นชุดนอนที่เธอไม่ได้ใส่ชั้นในแม้แต่ชิ้นเดียวแน่นอนว่าถ้าแสงกระทบก็มองเห็นทะลุเนื้อสาวของเธอแน่นอนซึ่งมันก็เป็นอย่างนั้นภามจึงมองตาไม่กระพริบ คัพเค้กเห็นอย่างนั้นก็รีบเข้าห้องของเธอในทันที“ทำไมต้องมานั่งแอบมองเราอย่างนั้นด้วย” คัพเค้กบ่นพึมพำคนเดียวแต่อยู่ๆ เธอก็ได้ยินเสียงร้องมาจากระเบียงห้องของภามเธอจึงวิ่งออกไปดูด้วยความตกใจแต่เมื่อเธอวิ่งออกมาดูก็เห็นว่าภามกำลังหยอกล้อกันกับแมวตัวโปรดของเขา ตอนนี้แมวกำลังใช้ขาหน้าตบไปที่ขาของภามทำให้เขาร้องออกมา“นึกว่าเป็นอะไรร้องซะเสียงหลง”
5ต่างคนต่างหวง คัพเค้กเดินเข้าไปนั่งที่โต๊ะตามหลังของโน๊ตแต่ในขณะที่คัพเค้กเดินตามชายหนุ่มเข้าไปนั่นเอง ภามที่มากินข้าวเที่ยงกับนักศึกษาสาวสวยหน้าตาดีนางหนึ่ง มองเห็นคัพเค้กกับโน๊ตกำลังเดินตามกันเข้าไปซึ่งคัพเค้กเองก็เห็นทั้งสองคนเช่นเดียวกันและร้านที่ภามกับนักศึกษาสาวคนนั้นจะมากินก็เป็นร้านเดียวกันกับร้านที่คัพเค้กกำลังนั่งรอสั่งอาหาร “โน๊ตมีมี่ส่งข้อความมาบอกว่าเธอต้องรีบกลับบ้านก่อนเพราะน้องหมาที่เธอเลี้ยงไว้โดนรถเฉี่ยว” หมาของเธอเจ็บเล็กน้อยแต่เธอรักหมาของเธอมาก มีมี่จึงต้องกลับบ้านพาหมาไปเช็คร่างกาย “ถ้าอย่างนั้นเราก็สั่งเลยดีกว่า” โน้ตจึงพูดพร้อมกับเรียกพนักงานเพื่อสั่งอาหารภามที่เดินเข้ามาในร้านและไม่รู้ด้วยความบังเอิญหรืออะไรเพราะโต๊ะที่จองไว้อยู่ติดกับโต๊ะของคัพเค้กพอดีเหมือนกับถูกกำหนดไว้“พี่ภามขา หลิวว่าเราสั่งแซลมอนมากินกันดีมั้ยคะ พอดีว่าหลิวอยากกินแซลมอนร้านนี้มากๆ เลย ร้านนี้เขาทำแซลมอนสะอาดแล้วก็สดมากเลยนะคะ” ภามที่ฟังหญิงสาวแต่เขาไม่ได้สนใจเธอสักเท่าไรสิ่งที่เขาสนใจนั่นก็คือเด็กดื้อที่มากับผู้ชายโต๊ะข้างๆ ต่างหาก หลิวเป็นหญิงสาวที่เป็นลูกสาวของหุ้นส่วนอีกคนที่อย
4ซูชิ ภามกับคัพเค้กกลับมาคุยกันตามปกติแต่มีสิ่งหนึ่งที่ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปนั่นก็คือความรู้สึกของทั้งสองคนที่มันเปลี่ยนไปจนทั้งสองเองก็ยังรู้สึกเกร็งๆ เมื่อต้องนั่งรถไปมหาวิทยาลัยอย่างเช่นเมื่อก่อนที่ทำทุกวันแต่มาวันนี้ทั้งสองคนดูเกร็งๆ และไม่เป็นธรรมชาติเลย “ให้อามารับกี่โมง” ภามจอดรถหน้าตึกคณะที่คัพเค้กเรียนพร้อมกับถามหญิงสาวอย่างเช่นทุกวันแต่วันนี้ชายหนุ่มกับรู้สึกเขินเมื่อเห็นคัพเค้กในชุดนักศึกษาที่รัดรูปกว่าทุกวันกระโปรงทรงเอที่แน่นเปรี๊ยะแล้วยังผ่าข้างขึ้นมาอีกเผยให้เห็นเรียวขาอ่อนที่ขาวเนียนของเธอเสื้อนักศึกษาสีขาวสะอาดตาที่แน่นจนเต้าอวบแทบจะหายใจไม่ออกอยู่แล้วยิ่งมองยิ่งทำให้ภามคิดไปไกลแต่ความคิดนั้นต้องหยุดลงก่อนเพราะคัพเค้กพูดขึ้น“ไม่ต้องมารับเค้กก็ได้ค่ะวันนี้เค้กต้องไปทำรายงานกับเพื่อนต่อเดี๋ยวเค้กกลับเอง” ภามที่ได้ยินอย่างนั้นแม้ในใจอยากห้ามไม่ให้ไปแต่เขานึกได้ว่าทั้งสองพึ่งคืนดีกันเขาเองก็ไม่อยากทะเลาะกับเธอภามจึงพยักหน้าให้กับหญิงสาว“วันนี้มาแปลกไม่ห้าม” คัพเค้กเองก็รู้สึกแปลกไปเมื่อภามไม่ห้ามเธอก็นึกสงสัยขึ้นมาเหมือนกัน“สงสัยไม่อยากทะเลาะกับเรา ก็ดีเหมือนกัน” คั
3คุยกันดีๆ ไม่ได้ใช่มั้ย ภามกับคัพเค้กไม่ได้คุยกันเลยหลังจากที่ทั้งสองทะเลาะกันในวันนั้น ภามไม่ได้โกรธที่คัพเค้กดื้อกับเขาแต่คัพเค้กโกรธมากที่ภามทำอย่างนั้นกับเธอ “ป้าสายไปเรียกคัพเค้กให้ผมหน่อยครับ เรียกให้ลงมากินข้าวแต่อย่าบอกว่าผมให้ไปเรียกนะครับ” ภามบอกกับป้าแม่บ้านพร้อมกับนั่งรอที่โต๊ะอาหาร“คุณเค้กคะ ลงไปทานข้าวเที่ยงได้แล้วค่ะ ป้าทำเสร็จแล้วนะคะ” ป้าสายแม่บ้านประจำบ้านของภามที่ทำงานที่บ้านหลังนี้ตั้งแต่ภามยังเป็นเด็กๆ“ค่ะ เดี๋ยวหนูลงไปนะคะ” คัพเค้กตอบกลับป้าสายพร้อมกับลุกจากที่นอนในขณะที่เธอกำลังนอนอ่านนิยายเรื่องใหม่ที่เธอพึ่งซื้อมาเมื่อวานคัพเค้กคิดว่าภามออกไปข้างนอกแล้วเธอจึงเดินลงไปเพื่อที่จะกินข้าวเที่ยงเพราะตั้งแต่เช้าเธอยังไม่ได้ทานอะไรเลยแต่เมื่อเธอเดินลงมาเห็นภามกำลังนั่งรอเธอที่โต๊ะอาหารเธอก็เปลี่ยนใจขึ้นไปบนห้องอย่างเดิมโดยที่ไม่ยอมลงไปกินข้าวเที่ยงร่วมกับภาม“นี่จะไปไหนหยุดตรงนั้นเลยนะ” ยิ่งภามบอกให้คัพเค้กหยุดเธอก็ยิ่งเดินให้เร็วขึ้นพร้อมกับเตรียมตัววิ่งแต่ก็ไม่ทันที่คัพเค้กจะวิ่ง ภามที่มีช่วงขาที่ยาวกว่าทำให้เขาก้าวขาแค่ไม่กี่ก้าวก็ไปยืนขวางเธอไว้ได้“จะไปไหน
2ทำไมถึงดื้อกับอา วันนี้คือวันที่ภามบอกว่ามีธุระที่ต้องพาคัพเค้กไปธุระสำคัญแต่คัพเค้กกลับไม่ยอมเชื่อฟังในสิ่งที่ภามบอก “ไหนแกบอกว่าแกจะไปธุระกับอาไม่ภามสุดหล่อไม่ใช่หรือไงทำไมถึงมาตามนัดฉันได้ล่ะ” เพื่อนสาวของคัพเค้กอย่างมีมี่ถามเธอด้วยความสงสัย“ฉันก็แค่ไม่ไปแล้วก็เลือกที่จะมาหาแกยังไงล่ะ” คัพเค้กพูดพร้อมกับหัวเราะร่วนอย่างพอใจที่กล้าขัดใจภาม“ถ้าอย่างนั้นเราไปแรดกันดีกว่า” คัพเค้กจูงมือของมีมี่ไป เดินเข้าไปในห้างเพื่อซื้อของที่พวกเธอจะใช้ในการแต่งตัวในงานคริสมาสต์ที่กำลังจะมาถึงภามที่ตื่นขึ้นมาเพราะเสียงนาฬิกาปลุกหลังเพื่อที่จะไปธุระสำคัญกับคัพเค้ก แต่เมื่อเขาอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วเดินไปที่หน้าห้องของคัพเค้กกลับพบว่าคัพเค้กออกจากบ้านไปแล้ว“ทำไมดื้ออย่างนี้นะคัพเค้ก บอกว่าธุระสำคัญก็ไม่เชื่อ เมื่อไหร่จะเชื่อฟังกันสักที ไม่เข้าใจคำว่าเป็นห่วงและหวังดีเลยหรือไง” ภามบ่นพึมพำคนเดียวก่อนจะออกไปข้างนอกเพื่อทำธุระสำคัญครั้งสุดท้ายให้กับพ่อของคัพเค้กหลังจากไปทำธุระข้างนอกเสร็จภามก็กลับมาที่บ้านก็ยังไม่เห็นว่าคัพเค้กจะมาที่บ้านสักที ภามโทรตามคัพเค้กโทรติดแต่คัพเค้กก็ไม่มีท่าทีจะรับสายจา