เด็กดื้อ – 24

แววตาคู่นั้นของพี่ลีวายมันไร้ความอ่อนโยน เขาไม่เคยมองฉันแบบนั้นเลยสักครั้ง… ไม่เคยเลย ทำไมกันนะความรักของฉันมันถึงเจ็บปวดมากขนาดนี้

ฉันมองแววตาคู่นั้นของพี่ลีวายก่อนจะบอก “ที่มิลินไม่ยอมไปเพราะคุณท่าน”

“เพราะพ่อฉันเกี่ยวอะไร?”

“บ้านหลังนี้เป็นของคุณท่านถ้าท่านไล่มิลินก็จะไป”

“ไม่นานบ้านหลังนี้ก็ต้องเป็นของฉัน”

“ให้ถึงวันนั้นก่อนนะคะ”

พี่ลีวายพ่นลมหายใจออกมาแรง ๆ ก่อนจะรวบมือของฉันขึ้นมาขึงตรึงไว้เหนือศีรษะแล้วบีบแขนฉันแน่น จากนั้นก็ตวาดถาม “หรือว่าเธอคิดว่าควบทั้งพ่อทั้งลูก”

“คิดอะไรบ้า ๆ แบบนั้นได้ยังไงคะ” เหลือจะเชื่อเลยจริง ๆ ที่

พี่ลีวายคิดเรื่องแบบนั้นได้ลงคอทั้งที่คุณท่านเป็นผู้มีพระคุณของฉัน

“ทำไมจะคิดไม่ได้”

“พี่ลีวายเป็นบ้าไปแล้วหรือไง ปล่อยมิลินนะ!!”

ครั้งนี้ฉันดิ้นอย่างแรง เพื่อให้ตัวเองหลุดพ้นจากตรงนี้ โดยที่

พี่ลีวายก็ปล่อยให้ฉันดิ้นเขาเพียงแค่มองดู ไม่นานแรงของฉันก็ค่อย ๆ หมดลง ก่อนจะเหนื่อยหอบเพราะดิ้นเท่าไรก็ไม่หลุด

“อย่าให้รู้ก็แล้วกันว่าเธออยากจะได้พ่อฉันเป็นผัวอีกคน” พี่ลีวายบีบแขนฉันแรงขึ้นพร้อมจ้องเขม็ง ก่อนจะพูดต่อ “เพราะเธอต้องมีฉัน

เป็นผัวแค่คนเดียว”

“…” เสียง