บทที่ 16 ไม่สบาย 2

“เจ้านายครับ ถึงเวลาเลิกงานแล้ว ทุกคนกลับกันหมดแล้วครับ”

อึม เธอครางแผ่วในลำคอ ค่อยๆปรือตาขึ้น ก่อนจะนิ่วหน้าเมื่อสัมผัสได้ถึงความปวดตุบที่ศีรษะ รู้สึกว่า ใบหน้าร้อน เหงื่อเม็ดใหญ่ผุดพรายขึ้นเต็มใบหน้าและลำตัว ตามมาด้วยความรู้สึกหนาว ทั้งที่เธอเองก็สวมสูทตัวหนา กางเกงขายาว ดูท่าแล้วเธอคงไม่สบายแล้วสินะ

“นี่ก็ใกล้มืดแล้ว เรากลับบ้านกันเถอะครับ” คำเชิญทุ้มนุ่มน่าฟัง หลุดจากปากของเขานั้น พาให้เธออดคิดเข้าข้างตัวเองไม่ได้เลยว่า คนข้างตัวกำลังชวนกลับบ้าน ที่ไม่ได้มีความเหงาและเดียวดาย เป็นสมาชิกเพียงหนึ่งเดียวในครอบครัวอีกต่อไปแล้ว แต่ยังมีพ่อบ้านส่วนตัวอย่างเขา ที่คอยดูแลเทคแคร์อยู่ไม่ห่างกาย ยิ่งเกิดเรื่องเมื่อคืนขึ้น ทำให้ความสัมพันธ์ทางกายเปลี่ยนแปลงไปเช่นนี้แล้ว หญิงสาวก็อดคิดไม่ได้เลยว่า ตัวเอง กำลังถูกสามีชวนกลับบ้าน

“อึม” เธอผุดลุกขึ้น แต่กลับเซไปสองสามก้าว และคงได้ล้มลงไปกองกับพื้นแล้ว หากไม่มีอ้อมแขนของเชนมารับร่างสมส่วนเอาไว้

“คุณอลิศ” น้ำเสียงทุ้มนุ่ม แทรกเจือด้วยความห่วงใย ดังอยู่ข้างหูนี่เอง

“เป็นยังไงบ้างครับ เอ๊ะ” เขานิ่วหน้า ถือวิสาสะยกมือแข็งแรงขึ้นมาอังหลังมือกับหน้าผา