ตอนที่ 5 - 1 สถานการณ์บ้านตระกูลหลิว

กริ๊ง...กริ๊ง.......กริ๊ง............ เสียงสมาร์ทโฟนของหัวหน้านักเลงดังขึ้น เขามองเบอร์ที่ไม่คุ้นก่อนที่จะรับสาย

“ฮัลโหล มึงเป็นใคร” เสียงกร้าวกรอกไปในสาย

“กูเอง จางหลง” สิ้นเสียงเหี้ยมของจางหลง หัวหน้านักเลงคุมบ่อนก็อ่อนเสียงลงทันที

   “อ้อ..เอ่อ พี่จางเองหรอครับ พี่โทรมาหาผมมีธุระอะไรหรือเปล่าครับ” น้ำเสียงนอบน้อมดังขึ้นทันทีที่รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นใคร

   “ไอ้คนตรงหน้ามึงตอนนี้มันเป็นหนี้บ่อนนายมึงเท่าไหร่” จางหลงเอ่ยถามขณะที่สายตายังจับจ้องคนกลุ่มนั้นอยู่โดยไม่ละสายตา เขาโทรรายงานคุณชายซือแล้ว คุณชายซือบอกให้เขาใช้หนี้ให้หลิวตงตง แล้วพามันไปหาคุณชายที่บ้านหลังเล็กที่อยู่นอกเมือง

  “เอ่อ พี่จางรู้จักไอ้หมอนี่ด้วยหรอครับ” หัวหน้านักเลงเอ่ยถามด้วยความสงสัย คนกระจอกอย่างหลิวตงตงจะไปรู้จักกับมือซ้ายของคุณชายซือผู้มีอิทธิพลอันดับหนึ่งของเมืองแอลได้อย่างไรกัน

  “เอาเป็นว่าไอ้คนตรงหน้าแกมันเป็นของคุณชายซือ แกรู้เท่านี้พอ” สิ้นเสียงของจางหลงหัวหน้านักเลงก็ไม่ถามต่อ ก่อนที่จะบอกยอดหนี้จำนวน5หมื่นหยวนเท่านั้น จางหลงส่งลูกน้องให้มาพาตัวพี่ชายของหลิวถิงถิงมาขึ้นรถที่จอดรออยู่ โดยเขาไม่ได้เป็นฝ่ายลงไปจัดการ เพียงแต่ออกคำสั่งเท่านั้น เพราะเขารู้หากเขาลงไปเอง ไอ้พวกนี้มันต้องต้อนรับเขาอย่างเวอร์วังอลังการ ซึ่งมันเสียเวลา และตอนนี้เขาก็รีบส่งบุคคลที่นายใช้เงินแลกมาส่งให้ถึงมือนาย

 ขณะที่ขึ้นมาบนรถแล้ว หลิวตงตงก็ยังอดระแวงไม่ได้ที่ต้องมากับคนแปลกหน้าพวกนี้ แต่เพราะความเจ็บปวดจากการที่ถูกรุมทำร้ายมาก่อนหน้าเลยทำให้เขาสลบไป จางหลงมองคนที่บาดเจ็บแล้วส่ายศีรษะออกมา อย่างรู้สึกเอียมระอา มีพ่อแม่เดียวกันทำไมนิสัยถึงได้ห่างไกลกันนัก สงสารก็แต่หญิงสาวที่มีพี่ชายที่ไม่ได้เรื่องแบบนี้

 ใช้เวลาไม่นานจางหลงก็พาหลิวตงตงมาถึงบ้านหลังเล็กนอกชานเมืองของคุณชายซือ ร่างบอบช้ำที่สะบักสะบอมยังคงสลบไม่ได้สติอยู่ จนจางหลงให้ลูกน้องที่มาด้วยกันช่วยกันหิ้วปีกชายหนุ่มเข้าไปในบ้าน

“มาแล้วครับคุณชายซือ” จางหลงบอกผู้เป็นนาย ก่อนที่จะสั่งให้เอาร่างที่ยังไม่ได้สติไปวางไว้บนพื้น

“เห้ย สภาพมันขนาดนี้เลยหรอวะ ไอ้พวกเชี้ยนี่เล่นหนักจริงๆ” ซือมู่อันสบถออกมาเมื่อเห็นสภาพพี่ชายของเด็กสาวที่ตนอุปการะ

“ครับ ผมทำตามที่คุณชายบอกใช้หนี้แทนมันไปแล้วครับ” จางหลงรายงาน

“จางหลง โทรตามหมอไห่ให้มารักษามันด้วย แล้วเองสองคนเอามันไปพักที่ห้องรับแขกทางซ้ายมือ รอมันฟื้นฉันค่อยคุยกับมัน” ซือมู่อันบอก ก่อนที่สายตาคมจะมองไปที่คนที่นอนสลบไม่ได้สติอยู่บนพื้นด้วยแววตาสมเพช ‘ผีพนัน’ พวกนี้มันไม่รู้จักคิด ดีที่แม่สาวน้อยนั้นออกจากบ้านมาก่อนไม่อย่างนั้นไม่รู้ตอนนี้จะโดนอะไรบ้าง อาจจะโดนไอ้พี่ชายไร้สมองคนนี้ส่งไปสังเวยเจ้าหนี้ก็เป็นได้

 หลังจากหมอไห่ หมอประจำตระกูลซือมาตรวจดูอาการของหลิวตงตง เขาก็จัดยาแก้ปวด ยาแก้อักเสบ และยาแก้ฟกช้ำให้ และหลิวตงตงก็ฟื้นขึ้นมาในเวลาต่อมา ซึ่งคนที่รอเขาอยู่แล้วก็ยังคงไม่ไปไหนเช่นกัน และทันทีที่หลิวตงตงเห็นใบหน้าของเจ้าของเงินที่ช่วยเหลือเขาให้รอดพ้นจากดงตีน เขาก็ต้องตกใจตาเบิกกว้าง

“ค่ะ..คุณ...ชาย...ซ่ะ..ซะ...ซือ” น้ำเสียงตะกุกตะกักอย่างเกรงๆดังขึ้นจากปากหนาที่มีร่องรอยแตกอยู่จากการโดนหมัดซัดเข้าไปเต็มหน้า

“ใช่ฉันเอง ซือมู่อัน” น้ำเสียงเยือกเย็นดังมาจากปากสีกุหลาบของคนที่กำลังนั่งพิงเก้าอี้ไขว่ห้างอย่างสบายอารมณ์ แต่สายตาคมที่มองมาที่หลิวตงตงนั้นมันเย็นชาจนเด่ไม่ออกว่าคนตรงหน้านี้คิดจะทำอะไร หรือรู้สึกอย่างไร

“ค่ะ...คุณ..ชาย ชะ..ช่วยผมไว้ทำไมครับ” หลิวตงตงเอ่ยถามด้วยความสงสัย

“ที่ฉันช่วยแก ไม่ได้ช่วยเพื่อให้แกกลับไปทำแบบเดิมอีก เพราะแกคงจะไม่โชคดีอีกครั้ง แล้วเรื่องที่แกไปวิ่งราวคนอื่นเขามาแกอย่าคิดว่าจะไม่มีใครรู้ เมื่อไหร่แกจะหยุดสร้างความเดือดร้อนสักที หรือว่าแกต้องหายไปจากโลกนี้ซะก่อน ฮะ หลิว ตงตง!!!” เสียงกร้าวดังขึ้นราวกับคำราม หลิวตงตงกลัวจนตัวสั่น เขาเคยได้ยินกิตติศัพท์ของคุณชายซือมาพอสมควร ว่ามีอิทธิพลมากแค่ไหนในเมืองแอลแห่งนี้ 

 “ผ่ะ...ผม..ม่ะ...ไม่กล้าแล้วครับคุณชายซือ” เสียงสั่นๆดังมาจากคนที่นอนราบอยู่บนเตียงเพราะยังรู้สึกปวดตามร่างกายอยู่

 “ขอให้แกไม่กล้าจริงๆเถอะ แกสมควรที่จะต้องทำตัวเป็นพี่ชายที่ดีได้แล้ว ไม่ใช่ทำตัวเหลวแหลกอยู่แบบนี้!! ” ซือมู่อันเอ่ยขึ้นด้วยแววตาและน้ำเสียงจริงจัง จนคนที่นอนอยู่บนเตียงต้องขนลุก

  “จริงๆครับ ผมจะไม่เล่นการพนันกับเป็นขโมยอีกแล้วครับ” เขารับปากทั้งที่ไม่รู้ว่าตนเองจะทำได้ไหม แต่เขาก็กลัวในอิทธิพลของคนตรงหน้า 

  “ฉันจะให้โอกาสแกได้แก้ตัว ต่อไปนี้แกเข้าไปทำงานที่ผับของฉันที่ตอนใต้ของเมืองแอล ฉันจะให้คนคอยจับตาดูพฤติกรรมของแก ถ้าแกยังเป็นแบบเดิม เตรียมตัวหายไปตลอดกาลได้เลย” น้ำเสียงเข้มติดเย็นชาของซือมู่อันทำให้หลิวตงตงหวาดกลัว และตกลงในทันที ก็ยังดีที่เขามีงานทำ อย่างน้อยชีวิตเขาก็ไม่ต้องอดตาย ถึงแม้จะไม่มีอิสระแบบเดิมก็ตาม แต่นั่นก็เพราะเขาเป็นหนี้คุณชายซืออยู่ เขาก็ต้องชดใช้  

  พอจัดการพี่ชายของเด็กในอุปการะเรียบร้อย ก็เหลือทางครอบครัวของหญิงสาวที่เขาจะต้องจัดการให้เด็ดขาด โดยเฉพาะแม่เลี้ยงตัวดี ต้าฉินแอบได้ยินสองผัวเมียคุยกันในบ้าน ต้าฉินแอบแฝงตัวเข้าไปหลบอยู่ใกล้ๆหน้าต่างจึงได้รับรู้มาว่า แม่เลี้ยงที่มีนามว่า หยินเยว่ นั้นต้องการให้บิดาของหลิวถิงถิง บังคับให้บุตรสาวต้องเลิกเรียนแล้วออกมาทำงานส่งน้องสาวต่างแม่เรียนแทน ตอนที่เขาฟังครั้งแรกก็อดที่จะโมโหแทนเด็กสาวไม่ได้ ดีหน่อยที่ผู้เป็นบิดาไม่ได้เข้าข้างภรรยาเสียทีเดียว หากแต่เขาก็ยังไม่วางใจ เขานั้นอยากให้เธอใช้ชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัยให้มีความสุขโดยไร้สิ่งใดๆมารบกวน

“ฉันว่า เห็นทีต้องได้ไปเยี่ยมบ้านลูกหนี้สักหน่อยล่ะ จางหลง ต้าฉิน” ซือมู่อันเอ่ยขึ้นพร้อมกับแสยะรอยยิ้มที่สองบอดี้การ์ดต่างรู้กันว่าคงไม่ได้เป็นการไปเยี่ยมแบบธรรมดาธรรมดาแน่นอน