EP7...เจอเขาอีกครั้ง

“อะ...อะ...อะ...” เขากระแทกกระทุ้ง ตะบันเด้าเธอไม่ยั้งตามแรงใคร่ราคะที่ถูกกระตุ้นหนักมาก่อนหน้า กระแทกซอยถี่ยิบหนักหน่วงไม่พักยก กระทั่งน้ำกามกระฉอกออกมาจากช่องเสียวของเธอราวกับน้ำฉี่ราด น้ำรักน้ำใคร่เหนียวเหนอะไหลนองเต็มที่นอนไปหมด เสียงครางจากสองร่างดังระงมไปทั้งห้อง

ความสุขซ่านเสียวประดังประเดเข้ามาไม่หยุดหย่อน ทำเอาเธอหายใจหายคอแทบไม่ทัน

“โอว...ดีจังเลยค่ะพี่ภู...อืมมม โอ๋มีความสุขจัง มีความสุขที่สุดเลย”

ความสุขและความฝันที่เป็นจริงของเธอ ทำให้เธอรู้สึกเหมือนมีดอกไม้บานอยู่รอบกาย เกสรดอกไม้ส่งกลิ่นหอมหวนยวนใจไปหมด ที่เขาบอกว่าโลกเป็นสีชมพูนั้น มันก็คงเป็นเช่นนี้เองสินะ

“พี่ก็มีความสุขจ้ะที่รัก” แน่นอน เขาไม่ได้ตักตวงแค่ครั้งเดียว แต่เขาร่วมรักกับเธอจนเสร็จเสียวไปสามรอบ จากนั้นก็นอนกอดก่ายถ่ายเทความรักความอบอุ่นให้กันและกันจนถึงเช้า

“อืม อืมมม....” เมื่อตื่นขึ้นมาในเช้านี้ในอ้อมกอดของเขา เธอรู้สึกสุขสบายและปลอดภัยอย่างบอกไม่ถูก หากวันนี้ไม่ต้องไปทำงานล่ะก็ เธอจะทำเรื่องอย่างว่ากับเขาทั้งวันเลยล่ะ ทำให้หมดแรงล้าไปเลย

“ถ้าเราแต่งงานกันแล้ว” เขากระซิบกระซาบ “โอ๋อยากอยู่บ้านหรืออยู่คอนโดล่ะ”

“อืมม โอ๋ว่าเราอยู่คนโดดีกว่าค่ะ สะดวกเวลาไปทำงานมากกว่า เพราะถ้าซื้อบ้านเราก็ต้องซื้อแถวชานเมืองใช่มั้ยล่ะคะ เพราะงั้นอยู่คอนโดไปก่อนนะคะ เอาไว้ในอนาคตถ้าเรามีลูกเมื่อไหร่ เราค่อยวางแผนเรื่องที่อยู่กันใหม่นะคะ”

เธอตกลงกับว่าที่สามีตามนี้ ก่อนจะแยกย้ายกันไปทำงาน วันนี้เขาบินไปต่างประเทศ ซึ่งเป็นประเทศใกล้ ๆ ในแถบเอเชีย ส่วนเธอมีบินภายในประเทศ แต่ยังไม่ทันได้บิน หัวหน้าโทรเรียกให้เข้าพบเสียก่อน

“ว่าไงนะคะ ไปปารีสคืนนี้เหรอคะ!!!”

“ใช่ เป็นเที่ยวบินแบบเหมาลำน่ะ ลูกค้าต้องการความเป็นส่วนตัวมาก”

“โอ...สงสัยคนมีชื่อเสียง หรือไม่ก็รวยมากแน่ ๆ”

“รวยมากสิ ก็เค้าเป็นลูกชายของCEOของเรานี่แหละจ๊ะ เห็นว่าจะไปดูที่เรียน เธอไปเตรียมตัวเถอะ”

“แล้วกัปตัน...”

“คุณเมฆเจาะจงให้เป็นกัปตันภูธเนศจ๊ะ”

“อะ!” เธอแทบจะกรี๊ดเมื่อได้ยินชื่อของว่าที่เจ้าบ่าว...เพราะนั่นย่อมหมายความว่า เธอกำลังจะได้บินกับคู่หมั้นในคืนนี้ และจุดหมายปลายทางคือสถานที่ ในฝัน ที่เธอวาดฝันเอาไว้ในใจว่าจะไปฮันนีมูนกันในช่วงฤดูไบไม้ผลิ

“ว๊าว...ทำไมชีวิตฉันมันดีอย่างนี้นะ!”

นาฬิกาข้อมือของเธอบอกว่าขณะนี้เป็นเวลาเที่ยงคืนสิบห้านาที...

หลังจากเครื่องบินทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้าได้ราว ๆ ยี่สิบนาที เครื่องบินลำใหญ่ก็ลอยลำอยู่เหนือน่านฟ้าของประเทศพม่าไปแล้ว...

แอร์โฮสเตสเพียงคนเดียวของไฟท์นี้ เดินเข้าสู่ห้องผู้โดยสารชั้นธุรกิจเพื่อทำหน้าที่แนะนำตัวและบริการตามหน้าที่ที่ได้รับมอบหมาย

“สวัสดีค่ะ ดิฉันนาราริน อาภารัตน์ จะทำหน้าที่บริการ....”

เธอยังแนะนำตัวไม่ทันจบ ชายหนุ่มในชุดสูทหรูซึ่งนั่งหันหลังให้เธออยู่บนเก้าอี้ผู้โดยสารสุดหรู เขาถอดแว่นกันแดดออกแล้วเหลียวกลับมามองเธอ ด้วยสีหน้าชิลๆสบาย ๆ แต่มันทำให้เธอตะลึงไปหลายวินาที

‘หมอนี่!’

เขาเหยียดยิ้มมุมปากนิด ๆ ขณะไล่สายตามองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า

“ชื่อนารารินเหรอ?”

“อืม...ค่ะ ดิฉันจะทำหน้าที่...”

“ถอดเสื้อผ้าออกให้หมด!”

เขาออกคำสั่งบ้า ๆ ขณะหยิบหนังสือขึ้นอ่าน หญิงสาวตกใจจนหน้าชา ก่อนหันหน้ามองชายฉกรรจ์ในชุดสูทดำจำนวนห้านาย ซึ่งยืนประจำในแต่ละจุด คนพวกนี้ถูกแนะนำว่าบอดี้การ์ดของเขา

“คุณว่าอะไรนะคะ?”

“ไม่ได้ยินเหรอ?” น้ำเสียงเย็นชาของเขาเริ่มมีแววขุ่นเคือง ก่อนตวัดสายตาดูถูกเธอ

“ดิฉันคงทำตามคำสั่งของคุณไม่ได้หรอกค่ะ”

“ทำไมจะไม่ได้!” เขาพูดจบก็ลุกขึ้นยืน ประจันหน้ากับเธอ สายตาของเขาราวกับสัตว์ป่า ทำเอาเธอกลัวอย่างบอกไม่ถูก

“อย่าให้ต้องใช้กำลังนะ”

เธอตาลุกวาว “คุณคิดจะทำอะไร!”

“เดี๋ยวก็รู้”

เธอเห็นว่าสถานการณ์ไม่ค่อยดีซะแล้วจึงคิดจะหลบออกไปตั้งหลัก แต่เขาเข้าขวางไว้เสียก่อน

“อย่าคิดว่าเป็นลูกชายเจ้าของสายการบินแล้วจะทำอะไรกับพนักงานก็ได้นะคะ”

“แต่ฉันทำได้ว่ะ เธอคงไม่รู้ว่าฉันเป็นแค่ลูกเลวๆเป็นแค่แกะดำในครอบครัว ฉันทำเลวได้แบบไม่ห่วงหน้าตาครอบครัวอยู่แล้ว”

หัวใจเธอเริ่มสั่นรัว “คุณคงโกรธฉันมากเรื่องที่ฉันปฏิเสธคุณในผับคืนนั้น”

“ใช่!!! คนอย่างฉันไม่เคยมีใครปฏิเสธ รู้เอาไว้ด้วย!!!”

เขาพูดพลางขยับเท้าเข้าหาเธอ หญิงสาวก้าวถอยหลังด้วยความกลัว

“เธอพลาดแล้วที่เล่นกับคนอย่างฉัน!!!”

“ที่ฉันปฏิเสธเพราะฉันมีแฟนอยู่แล้ว ฉันไม่ผิดที่ปฏิเสธคุณ ไม่ว่าคุณจะเป็นใคร ยิ่งใหญ่มาจากไหนก็เหอะ มันเป็นความพอใจของฉัน!”

เขาคว้าข้อมือเธอแล้วบีบอย่างแรง...

“โอ๊ย! ฉันเจ็บนะ...พี่ภูช่วยด้วย!!” เธอร้องตะโกนลั่นห้องหวังให้ได้ยินไปถึงห้องนักบิน แต่ก็เป็นไปได้ยากเหลือเกิน ลูกน้องสองคนของเขาจัดการปิดประตูอย่างรู้งานและรู้ใจเจ้านายเลวๆ

“นี่คุณจะทำบ้าอะไรห๊า???”

“ทำบ้าอะไรน่ะเหรอ???” แล้วเขาก็หัวเราะลั่นเหมือนสติเสีย ก่อนจะมองหน้าเธอด้วยสายตาคลั่งและดูถูก หมอนี่เป็นโรคจิตหรือไม่ก็ไบโพล่าแน่ ๆ