Share

บทที่ 23

Author: Meowmao
last update Last Updated: 2025-09-16 20:16:46
-ดาริน-

หลังจากวันนั้นพี่วินทัพก็ติดต่อกับฉันมากขึ้น หลังจากเราได้เปิดอกคุยกันเขาก็ขอโอกาสให้เขาได้รับผิดชอบฉันบ้างเขาคอยมาแวะเวียนมาอยู่กับฉันเสมอ ฉันบอกเขาไปแล้วว่าไม่ควรยุ่งเกี่ยวกันอีก ฉันไม่ได้ต้องการอะไรเลย เพราะฉันตัดสินใจแล้วว่าจะไม่ให้อภัยเขา เพราะฉันก็ไม่ได้ให้อภัยตัวเองเหมือนกัน

ดิ่งด
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • เธอเป็นของผม   บทที่ 128

    ยามเย็นเริ่มคลี่คลุมเมืองใหญ่ด้วยแสงสีส้มอ่อน แดดสุดท้ายของวันสะท้อนกระจกตึกสูงเป็นริ้วเงายาวทอดทับถนน รถยนต์คันหรูเคลื่อนตัวออกจากลานจอดของบริษัทอย่างเงียบงัน ไม่มีบทสนทนา ไม่มีเสียงเพลง วินทัพเลือกปล่อยให้ความเงียบทำหน้าที่ของมัน เพราะบางครั้ง ความเงียบก็อ่อนโยนกว่าคำพูดใด ๆ มากกว่าดารินทร์นั่งอย

  • เธอเป็นของผม   บทที่ 127

    ประตูห้องทำงานของเขาถูกปิดลงอย่างหนักแน่น เสียงกลอนประตูดังขึ้นเพียงเบา ๆ แต่สำหรับวินทัพ มันเหมือนเป็นสัญญาณเริ่มต้นของบางสิ่งบางอย่างที่ไม่อาจเลี่ยงได้อีกต่อไป เขายืนนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง หลังพิงประตู ดวงตาคมเข้มหลับลงช้า ๆ สูดลมหายใจลึกเพื่อกดอารมณ์ที่ปะทุขึ้นไม่หยุดตั้งแต่ธามก้าวเท้าเข้ามาในอาณาเขตข

  • เธอเป็นของผม   บทที่ 126

    รถคันเดิมแล่นออกจากสุสานอย่างเงียบงัน บรรยากาศในรถแตกต่างจากตอนขามาอย่างสิ้นเชิง ดารินทร์นั่งพิงเบาะ มือหนึ่งวางบนท้อง อีกมือกำชายเสื้อแน่นราวกับยังไม่อาจปล่อยความรู้สึกที่ค้างคาออกไปได้ ส่วนวินทัพจับพวงมาลัยด้วยสีหน้านิ่งขรึม ดวงตาคมจ้องถนนตรงหน้า แต่จิตใจกลับวนเวียนอยู่กับภาพหลุมศพไร้ชื่อที่ยังตาม

  • เธอเป็นของผม   บทที่ 125

    วินทัพเค่นหัวเราะออกมาในลำคอ เสียงนั้นสั้น แข็ง และแห้งผากราวกับไม่หลงเหลืออารมณ์ขันแม้แต่น้อย เขาหันไปมองดารินทร์ ดวงตาคมเข้มฉายแววไม่พอใจอย่างชัดเจน“อย่ามาล้อเล่นแบบนี้” น้ำเสียงของเขากดต่ำ หนักแน่น “ฉันไม่ตลกด้วย” คำพูดนั้นไม่ได้ดัง แต่คมพอที่จะบาดหัวใจของเขาเป็นเสี่ยง ๆ ได้ดารินทร์ไม่สะดุ้ง ไม

  • เธอเป็นของผม   บทที่ 124

    หลังจากมื้อกลางวันผ่านไปอย่างเงียบสงบ ดารินทร์นั่งพิงพนักเก้าอี้ ปล่อยให้เวลาค่อย ๆ ไหลผ่าน เธอมองอาหารตรงหน้าที่ถูกเก็บไปเรียบร้อยแล้ว ใจที่อิ่มเอมจากความใส่ใจของเขากลับแฝงด้วยบางสิ่งที่หนักอึ้งอยู่ลึก ๆ แม้รอยยิ้มบาง ๆ จะยังอยู่ แต่แววตากลับเงียบกว่าปกติวินทัพสังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงนั้นตั้งแต่เ

  • เธอเป็นของผม   บทที่ 123

    เช้าวันทำงานเริ่มต้นขึ้นพร้อมกับรถคันหรูที่แล่นเข้ามาจอดหน้าตึกสำนักงานใหญ่ตามเวลาปกติ แต่สิ่งที่ไม่ปกติเลยคือ คนที่นั่งอยู่ในรถคันนั้นที่ปกติจะไม่ได้มาด้วยกันนั่นต่างหาก…เมื่อวินทัพก้าวลงมาก่อนและอ้อมไปเปิดประตูให้อีกฝั่ง ภาพของดารินทร์ที่ก้าวลงมาพร้อมเขาในเวลาเดียวกันก็เหมือนจุดชนวนบางอย่างขึ้นใน

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status