ตอนที่3.

ตอนที่3.

“แน่นอนสิ.. เพราะเธอเป็นสาวใช้ประจำตัวของฉัน จะต้องรับผิดชอบอาหารการกินความเป็นอยู่ฉันทุกอย่าง ดังนั้นในเมื่อเธอบกพร่องในหน้าที่ เธอจะต้องรับผิดชอบ ฉันจะหักเงินเธอพันนึง หนึ่งพันต่อการทำให้ฉันไม่พอใจหนึ่งครั้ง นี่ถือว่าเมตตามากๆ เลยนะ เพราะปกติฉันไม่มีเมตตาให้พนักงานตัวเล็กๆ แบบเธอหรอก” วีรนุชอ้าปากค้างมองเขาอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ

นอกจากสัญญาทาสแล้ว เธอก็ยังมีเงินเดือนระหว่างที่เป็นสาวใช้กิตติมศักดิ์นี้ด้วย เดือนละห้าหมื่น ถือว่าเยอะพอสมควรสำหรับคนตกทุกข์ได้ยากแบบเธอ และเธอจำเป็นต้องมีเงินและต้องเก็บเงินเพื่อไถ่ถอนตัวเองจากสัญญาทาสจากอีตาธีธัชจอมมารร้าย แต่นับตั้งแต่เริ่มงานได้หนึ่งสัปดาห์ เธอถูกหักไปแล้วเกือบหมื่น แล้วแบบนี้กว่าจะสิ้นเดือน เงินเดือนของเธอจะเหลือถึงพันรึเปล่า เพราะพ่อเจ้าประคุณ เอะอะๆ หักเงินๆๆ หน้าเลือด โหดร้ายใจทมิฬอย่างที่สุด หญิงสาวคิดอย่างเดือดดาลในใจ

“หน้าเลือด โหดร้าย คุณมันไม่ใช่คน..”

“ฉันไม่ใช่คนอยู่แล้ว เพราะฉันเป็นเทพบุตรสุดหล่อ”

เขาพูดอย่างมั่นหน้า แต่วีรนุชนั้นจำต้องระงับโทสะเอาไว้อย่างสุดความสามารถ ตอนนี้เธอไม่อาจจะต่อกรกับเขาได้จริงๆ

เย็นไว้ยัยวีวี่ วันพระไม่ได้มีหนเดียว เข้าพรรษา ไม่ได้มีหนเดียว หนึ่งสัปดาห์มีเจ็ดวัน หนึ่งเดือนมีสามสิบวัน หนึ่งปีมี 365 วัน ต้องมีสักวันที่เป็นวันของเธอ.. หญิงสาวแก้มยุบแก้มพองพยายามระงับจิตระงับใจ...

“เอาล่ะๆ เอาเป็นว่า วันนี้เห็นแก่ว่าอากาศดี ฉันไม่หักเงินเธอก็ได้ แต่ตอนนี้ฉันหิวมาก ตามมานี่”

ธีธัชปรายตามองที่กำมือแน่น แก้มยุบแก้มพองตรงหน้ายิ้มๆ แล้วถอนใจออกมาเบาๆ ก่อนจะถือวิสาสะคว้าข้อมือเล็กให้เดินตามเขาไปหน้าตาเฉยและเจ้าหล่อนก็ขัดขืนไม่ได้ ต้องรีบสาวเท้าตามเขาไปอย่างไม่มีทางเลี่ยง 

“จะพาฉันไปไหนเนี่ย”

“ไปหาอะไรกินน่ะสิ ไม่หิวรึไง”

“หิวสิ ถามได้ ทั้งหิวทั้งเหนื่อยจนสายตัวแทบขาดแล้วเนี่ย”

หญิงสาวบ่นปอดแปดขณะเดินตามเขามาติดๆ จนมาหยุดที่ห้องครัวที่เธอเพิ่งจะทำความสะอาดไปเมื่อครู่ก่อน ธีธัชกวาดตามองห้องครัวที่ถูกเก็บกวาดแล้ว แต่ก็ยังมีร่องรอยวีรกรรมเหมือนโดนโจมตีด้วยขีปนาวุธจนยับเยินอยู่ก็ตาม...

“ไหนดูสิว่ามีอะไรในตู้เย็นบ้าง”

เขาปล่อยมือเล็กแล้วเดินไปเปิดตู้เย็นขนาดใหญ่ที่บรรจุทั้งอาหารสดอาหารแห้งที่เขาให้คนซื้อของมาติดไว้ระหว่างที่พักอยู่ที่นี่ราวหนึ่งอาทิตย์ คิ้วเข้มขมวดเล็กน้อย แล้วค่อยๆ หยิบข้าวของออกมาจากตู้เย็น

“ทำบะหมี่ก็แล้วกัน ไปเอาผักกวางตุ้งนี่ไปล้าง แล้วก็นี่”

ชายหนุ่มยื่นของให้ วีรนุชรับไปล้างโดยดีไม่อิดออด เดินไปที่อ่างล้างผักแต่ก็ไม่วายจะหันมาปรายตามองเขาเงียบๆ ร่างสูงใหญ่ทำให้ห้องครัวที่กว้างแสนกว้างดูเล็กและคับแคบไปถนัดตาทีเดียว ใบหน้าหล่อเหลาชนิดหนึ่งไม่มีสองที่ผสานความลงตัวระหว่างเอเชียกับยุโรปได้อย่างเหมาะเจาะ ไม่ว่าจะเป็นรูปหน้าเรียวเหลี่ยมคมได้องศาที่รับกับดวงตาคมใหญ่สีเทาอมเขียวภายใต้คิ้วเข้มดกหนานั่น จมูกโด่งเป็นสันสวยงาม รับกับริมฝีปากสีชมพูระเรื่อราวริมฝีปากอิสตรีของเขานั้นสวยงามกว่าหญิงสาวบางคนเสียอีก เธอยอมรับว่าเขาเป็นชายหนุ่มที่มีใบหน้าที่สวยมากทีเดียว หากว่าเขาแต่งตัวเป็นผู้หญิงก็คงจะสวยกว่าเธอเป็นแน่

และพลันเธอก็นึกถึงคืนที่เธอจับเขามัดไว้กับเตียง และเอาลิปสติกของตนทาปากให้เขาก็อดหัวเราะออกมาไม่ได้ ธีธัชหน้าสวยจริงๆ นั่นล่ะ ยิ่งทาปากแดงๆ ยิ่งสวย.. และท่าทางแอบหัวเราะคิกคักของเธอทำให้ชายหนุ่มอดหมั่นไส้ไม่ได้ และคิดว่าเจ้าหล่อนคงคิดอะไรไม่ดีกับเขาเป็นแน่ แต่ก็ทำเป็นไม่ใส่ใจ ขณะต้มน้ำลวกเส้นบะหมี่และทำน้ำซุปสำหรับอาหารมื้อนี้ที่เกือบจะเย็นย่ำแล้ว

“หั่นผักเป็นรึเปล่า” เขาหันมาถาม หญิงสาวพยักหน้าหงึกๆ หั่นผัก หั่นหมูเธอทำได้เพราะเคยได้ไปช่วยเป็นลูกมือวาสิฏฐีตอนอยู่ที่บ้านของเขาระยะหนึ่ง

“งั้นก็หั่นมา หั่นหมูด้วย” วีรนุชไม่รอให้เขาบอกซ้ำเมื่อได้กลิ่นน้ำซุปหอมๆ ชวนน้ำลายไหลจากหม้อน้ำซุปที่กำลังเดือด ตอนนี้ขออิ่มท้องก่อนอย่างอื่นค่อยว่ากัน หญิงสาวบอกตัวเอง

“แล้วเธอมานี่ มาดูว่าต้มบะหมี่แบบมืออาชีพน่ะต้องทำไง”

หญิงสาวยกจานผักกับหมูที่หั่นเป็นชิ้นสวยงามมายืนข้างๆ เขาแล้วจับจ้องการทำบะหมี่ของเขาไม่วางตา

และในที่สุด บะหมี่เส้นเหลืองเหนียวนุ่มน่าประทานก็อยู่ในชามเรียบร้อย พร้อมกับเสียงท้องของเธอร้องโครกครากโดยไม่รักษาหน้าตาของเธอแม้แต่น้อย วีรนุชยิ้มแหยๆ ให้เขาแล้วรีบนั่งลงสูดกลิ่นหอมยั่วน้ำย่อยของบะหมี่ชามโตตรงหน้า

“หอมจริงๆ เลย เจ้านายของวีวี่นี่เก่งจังเลยเนอะ ทำอาหารก็เป็น หล่อก็หล่อ แถมใจดีอีกด้วย ทำอาหารให้สาวใช้ตัวน้อยๆ กินด้วย ข้าน้อยซาบซึ้งใจเสียนัก”

หญิงสาวทำท่าเลียนแบบท่าทางในภาพยนตร์จีนแล้วรีบหยิบตะเกียบมาจัดการบะหมี่ตรงหน้าอย่างหิวโหยไม่รอให้เขาพูดอะไร ธีธัชเหลือบตามองเพดานกับความประจบประแจงของเธอที่ดูก็รู้ว่าหาความจริงใจไม่ได้สักนิด แล้วนั่งลงจัดการบะหมี่ตรงหน้าโดยไม่พูดอะไร เพราะตอนนี้เขาก็หิวจนตาลายแล้วเช่นกัน