ตอนที่ 17 พร่ำเพ้อ

หลังจากติณณภพทานข้าวต้มเสร็จเรียบร้อย เขาก็อยู่เล่นกับพีพีสักพักใหญ่ แล้วขอตัวกลับบ้านตัวเอง แพร์พีญาไม่สามารถขัดใจอรณีได้เลยต้องเลยตามเลย ปล่อยให้ยายหลานมีความสุขกับแขกที่นับวันยิ่งมีอิทธิพลต่อสมาชิกในครอบครัวเธอมากขึ้นเรื่อย ๆ

“แม่ แพรขอคุยด้วยหน่อย”

แพร์พีญาอาบน้ำแต่งตัวให้พีพีเสร็จก็พาออกมานั่งหน้าทีวีเหมือนเดิม จนกระทั่งพีพีเผลอหลับกลางวัน เธอจึงอุ้มลูกไปนอนในห้องและออกมาหาผู้เป็นแม่

“หืม มีอะไรเหรอ” อรณีรู้ดีว่าลูกสาวจะพูดเรื่องอะไร แต่ก็ทำเฉไฉไปก่อน

มือบางคว้าแขนแม่ไปนั่งคุยมุมหนึ่งของบ้าน

“แม่เป็นคนโทรบอกพี่หมอให้มารับแพรเหรอ”

“ทำไม แกว่าแม่ปากสว่างมากน่ะเหรอ”

อรณีแวดเสียงกลบเกลื่อน แค่นี้แพร์พีญาก็รู้แล้วว่าเป็นฝีมือใคร เพราะแม่จะไม่ใช้น้ำเสียงแบบนี้คุยกับเธอถ้าหากไม่ทำไรผิดมา

“เปล่า แพรแค่ถาม ทำไมแม่ต้องใส่อารมณ์ด้วย”

“ก็แม่อยากได้ลูกเขยเป็นหมอ แม่ผิดด้วยเหรอ”

สุดท้ายอรณียอมรับความจริง เธอไม่ใช่แค่อยากได้เป็นลูกเขยเพียงเพราะหน้าที่การงานมั่นคงหรอกนะ แต่เธออยากให้แพร์พีญามีคนดูแลหัวใจที่บอบบางสักที รู้ว่าลูกสาวเจ็บปวดกับอดีตมากแค่ไหน ซึ่งหนึ่งในสาเหตุนั้นก็มาจากเธอด้วยที่มีส่