บทที่ 3

"พอแล้วค่ะ ฉันหนาว" ตอนนี้ทั้งสองคนยังอยู่ในอ่างอาบน้ำ

"วันนี้วันแต่งงานของเรานะ ไอรอคอยวันนี้มานานแล้วไม่ใช่เหรอ"

"เหรอคะ? ไม่สิ.. ค่ะ ไอรอนานแล้ว" ถ้าเขาไม่สมองเสื่อมด้วยคงจะจับผิดเราได้แล้วแน่เลย ..เพราะเธอตอบเขาตะกุกตะกักมาก "แต่ตรงนี้มันในห้องน้ำนะ คุณก็อาบน้ำนานแล้วเดี๋ยวไม่สบาย" หญิงสาวพยายามจะพูดไปเรื่องอื่น

"พูดเหมือนกับว่าในห้องน้ำเราไม่เคยมีอะไรกัน" แต่เขาก็ยังคงวนกลับมาเรื่องเดิม

"ห๊า!?" ในห้องน้ำยังไม่เว้นอีกเหรอเนี่ย นอกจากจะตาบอด สมองเสื่อมแล้วยังโรคจิตอีกหรือเปล่า?

"เมื่อกี้ว่าอะไรนะ ใครโรคจิต"

"คะ!? ใครว่า.. คุณได้ยินความคิดฉันด้วยเหรอ??!!"

"อะไรนะ?" 

แย่แล้วไออุ่น! เขาจะจับได้ก็เพราะแกนี่แหละ ใครเค้าจะบ้ามาได้ยินความคิดของแกล่ะ "..ไอหนาวแล้วค่ะ เราออกไปข้างนอกกันเถอะ"

เขาจะออกหรือไม่ออกก็ช่างเขาแล้วตอนนี้ แต่ไออุ่นต้องรีบลุกออกจากอ่างน้ำไปก่อน พอออกมาได้เธอก็รีบถอดเสื้อผ้าชุดที่เปียกตรงข้างอ่างน้ำนั้นเลย เพราะยังไงเขาก็มองไม่เห็นอยู่แล้ว

"ไอ" ชายหนุ่มลุกขึ้นแล้วหันหน้ามาทางหญิงสาวที่กำลังถอดผ้าอยู่ เขาพยายามใช้มือลูบคลำแถวขอบอ่างเพื่อจะออกไปจากตรงนั้น

"เดี๋ยวฉันไปช่วยค่ะ ฉันกำลังเปลี่ยนผ้าอยู่"

"โอ้ย!" 

"คุณ!" ไออุ่นถอดเสื้อผ้าเสร็จพอดีเขาก็ล้มลงไปก่อน 

หญิงสาวรีบเข้ามาประคองเขาลุกขึ้นด้วยร่างกายที่ยังเปลือยเปล่า

มือของชายหนุ่มคว้ามาถูกหน้าอกของเธอ "อุ๊ย!! คุณทำอะไร!!" 

"ก็ผมมองไม่เห็น แล้วทำไมคุณต้องตกใจขนาดนี้ด้วย มีอะไรหรือเปล่า"

"เปล่าค่ะ ไม่มีอะไร คุณรออยู่ตรงนี้นะฉันไปหาผ้ามาให้เปลี่ยนในนี้"

มุมปากน้ายกยิ้มขึ้นเล็กน้อยแบบมีเลศนัย แต่เขาก็ไม่แสดงอาการอะไรออกมาให้เห็น

"เสื้อผ้ามาแล้วค่ะ" 

"ทำไมไปนานจัง"

"ฉันก็ต้องใส่เสื้อผ้าก่อนน่ะสิ"

"จะใส่ทำไมเดี๋ยวก็ได้ถอดแล้ว"

"ถอด!?"

"มีอะไร เสียงเหมือนตกใจ"

"ปะ..เปล่าค่ะ คุณรีบใส่เสื้อผ้าก่อน" แล้วหญิงสาวก็จัดแจงใส่เสื้อผ้าให้เขาทีละชิ้น

"ที่จริงไม่ต้องใส่ก็ได้นะ เดี๋ยวก็ลำบากตอนถอดอีก"

..ในหัวของนายมีแต่เรื่องถอดเสื้อผ้านี่ใช่ไหม

"อะไรนะ?"

"ฉะ..ฉันเปล่าคิดอะไรนะ" ..ฉันจะบ้าตายก็เพราะนายนี่แหละ ตกลงนายชื่อราชสีห์หรือชื่อริวจิตสัมผัสกันแน่เนี่ย