บทที่ 3

คอนโดมิเนียมของเธอกับภัคณิกาอยู่ใกล้กัน เดินเพียงไม่กี่ช่วงตึกก็ถึง แต่เมื่อเทียบกันแล้ว คอนโดมิเนียมของภัคณิกานั้นหรูหราและกว้างกว่ามากโข เพราะคอนโดของเธอแม้จะมีสองห้องนอนก็จริง แต่มีแค่ชั้นเดียว ส่วนห้องของภัคณิกาเป็นแบบสองชั้น โดยในส่วนข้างบนมีพี่ชายสุดที่รักของภัคณิกาครอบครอง หากไม่ใช่คนรวยจริงก็คงซื้อไม่ได้ แบบนี้ถ้าครอบครัวประกอบกิตกุลไม่รวยแล้วจะเรียกว่าอะไร

เพียงไม่นานรินลณีก็เดินเข้ามาในห้องของภัคณิกาเพราะเธอมีคีย์การ์ดที่อีกฝ่ายให้ไว้

ทั้งสองครอบครัวสนิทกัน จึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่ต่างมีคีย์การ์ดของกันและกัน

‘รินณี แกโอเคไหมวะ’ ภัคณิกามองหน้าเพื่อนที่ดูหม่นหมอง เบ้าตาคล้ำเป็นหมีแพนด้า ดวงตาบวมช้ำ ดูก็รู้ว่าร้องไห้มาอย่างหนัก

‘ฉันโอเค วันนี้ไม่เมาไม่เลิกรา’ รินลณีตั้งใจจะเมาประชดรักให้เต็มที่

‘เออ วันนี้แกค้างกับฉันนี่ละ ปิดเทอมแล้วด้วย’ ภัคณิกาพอจะรู้เรื่องราวของเพื่อนรักบ้างว่าถูกเก้งหลอก จึงอดสงสารเพื่อนไม่ได้จริง ๆ  

‘แล้วพี่พัฒน์ล่ะ’ รินลณีเอ่ยถามเพื่อน เพราะเธอไม่ได้มาแค่ดื่มกับเพื่อนเท่านั้น แต่กะจะมาแก้แค้นด้วย คิดว่ามาหลอกกันแล้วจะหนีไปมีความสุขกันสองคนเหรอ คนอย่างรินลณีไม่ทางปล่อยไปง่ายๆ หรอก

งานนี้ตาต่อตา ฟันต่อฟัน!

‘พี่พัฒน์อยู่บนห้องแน่ะ น่าจะนอนละ เมื่อคืนเห็นว่าไม่ได้นอนเลย มีอุบัติเหตุรถชน คนไข้ฉุกเฉินเยอะกว่าปกติ’

‘แล้วเราดื่มกันจะรบกวนพี่เขาไหม’ รินลณีแสร้งทำเป็นเกรงใจ

‘โอ๊ย! รินณี    แกก็รู้ว่าพี่ชายฉันเวลาหลับนึกว่าซ้อมตาย ดื่ม ๆ ไปเถอะ ไม่ต้องสนใจหรอก ไม่เมาไม่เลิกรา’

เรื่องหลับหรือซ้อมตาย อันนี้รินลณีรู้ดีเพราะว่าเคยแกล้งเขาหลายครั้งตอนหลับ สมัยทั้งสองยังอยู่ที่บ้าน ตอนนั้นก็เหมือนจะสนิทกันนะ แต่มาห่างกันตอนเธอเข้าเรียนมหาวิทยาลัยปีหนึ่งแล้วมีแฟนนี่แหละ

‘โอเค้ เต็มที่ วันนี้ไม่เมาไม่เลิก’ รินลณีตอบรับพร้อมทั้งจับมือภัคณิกาเหมือนเป็นคำมั่นสัญญาระหว่างกัน

‘ตกลงไอ้เก้งอีกตัวนั่น...มันคือใครวะ’ เสียงภัคณิกาอ้อแอ้เต็มที หลังจากดื่มไวน์ไปเกือบหมดขวด

‘แกไม่ต้องรู้หรอก อย่ารู้เลย ฉันไม่อยากพูดถึง’ รินลณีว่า ตาก็เหม่อมองออกไปนอกตัวอาคารซึ่งข้างหน้าคือวิวมหาวิทยาลัยในตอนกลางคืน คอนโดมิเนียมของเพื่อนเธอวิวดีจริง ๆ

‘รินณี แกโอเคจริงนะ’ ภัคณิกาถามย้ำ

‘อืม...ก็ยังเจ็บอยู่’ รินลณียอมรับกับเพื่อน เธอยังเจ็บอยู่ จะไม่เจ็บได้อย่างไร แผลใจยังสดขนาดนี้

‘ไม่เป็นไรนะเพื่อนรัก ผู้ชายมีมากกว่าฝูงลิง’

‘อืม แต่ผู้ชายที่เป็นเดือนคณะก็หาได้ไม่ง่ายนะแก’ รินลณีแกล้งเย้าเพื่อนกลับไป

‘ชอบผู้ชายหน้าตาก็งี้แหละ เลยโดนหลอก’ ภัคณิกาสรุปพร้อมกับเบ้หน้า

‘อืม’ รินลณีครางรับตามที่เพื่อนว่า เธอชอบคนหน้าตาดีอย่างที่เพื่อนว่านั่นแหละ…หล่อมากก็เสี่ยงสูง

เวลาผ่านไป แม้สองสาวจะดื่มกันหนัก แต่คนที่เมาจนฟุบไปมีแค่ภัคณิกา สาวเอกการละครหรือจะมาดื่มสู้เด็กวิศวะอย่างรินลณี เมื่อเห็นอีกฝ่ายหลับไปแล้ว รินลณีจึงลากเพื่อนขึ้นไปนอนบนโซฟาตัวยาวข้าง ๆ ที่พวกเธอนั่งดื่มกันเพื่อให้นอนสบายขึ้น คนมีแผนการในหัวยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์...

ไอ้เก้งบ้าแฟนเก่าเธอมันต้องเจออะไรแบบนี้

แกร๊ก!...เสียงเปิดประตูห้องดังขึ้น แต่ไม่ใช่ห้องนอนของภัคณิกา กลับเป็นห้องนอนของระพีพัฒน์ แสงจากนอกหน้าต่างทำให้เห็นว่าเขานอนอยู่ใต้ผ้าห่มหนา

สาวทั้งมหาวิทยาลัยคงเสียใจกันน่าดู ถ้ารู้ว่าที่แท้หมอพัฒน์ก็ชอบไม้ป่าเดียวกัน...หญิงสาวได้แต่บ่นในใจ แอบแง้มดูใต้ผ้าห่ม เป็นจริงอย่างที่เพื่อนเธอเคยบอกว่าพี่ชายไม่ชอบใส่อะไรนอน รินลณีจัดการเสื้อผ้าของเธอออกจากร่าง เหลือเพียงชุดชั้นในลายลูกไม้สีดำ จากนั้นก็พาตัวเองเข้าไปใต้ผ้าห่ม

‘อืม’ เสียงชายหนุ่มร้องครางเหมือนคนละเมอ

‘อุ๊ย!’ หญิงสาวอุทานตกใจเล็กน้อยเพราะเขาเอี้ยวตัวมากอดเธอไว้แน่น ใบหน้าของเขาซุกมาตรงอกนุ่มหยุ่นให้ใจสาวเต้นแรง

เลือดลมสูบฉีดไปทั่วร่าง คิดเข้าข้างตัวเองว่าคงเป็นเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ทำให้เลือดลมหมุนเวียนดีขนาดนี้ อีกความคิดหนึ่งเธอก็อยากล้มเลิกแผนการ แต่มาถึงขั้นนี้แล้วมันก็ต้องไปให้สุดทาง

เธอปลดตะขอเสื้อชั้นในดึงมันออกไปให้พ้นทาง ใบหน้าชายหนุ่มยิ่งแนบซุกกับอกกลมกลึงพร้อมมืออีกข้างที่กอบกุมหน้าอกเธอ ทำให้เธอใจสั่นหนักกว่าเดิม มือไม้ก็สั่นไปด้วยขณะหยิบมือถือมาเลือกมุมแล้วกดบันทึกภาพรัว ๆ ให้ดูเหมือนโดนแอบถ่าย

ไอ้พี่วิน แกเห็นรูปนี้ต้องกระอักเลือดแน่

เมื่อได้รูปแล้วหญิงสาวกำลังจะกดส่งรูปไปยังห้องแชตกับอดีตแฟน