บททั้งหมดของ เมียบังเอิญ (NC 18+): บทที่ 1 - บทที่ 10

รินลณีกำลังนั่งก้มหน้าก้มตารับกรรมที่ตัวเองก่อ และคนที่รับกรรมไปพร้อม ๆ กับเธอไม่ใช่ใครที่ไหน เขาคือระพีพัฒน์ คู่ขาแฟนเก่าของเธอนั่นเอง ใครจะคิดว่าแผนการทั้งหมดของเธอดันกลายมาเป็นอย่างนี้ ถ้าไม่เรียกว่าซวยก็ไม่รู้จะเรียกว่าอะไรแล้ว“คุณระพี คุณพรรณี เราจะเอายังไงกันดีครับ” กิตติ พ่อของรินลณีนั่งหน้าบอกบุญไม่รับ ถามความคิดเห็นของระพีและพรรณี พ่อแม่ของชายหนุ่มที่นั่งคุกเข่าอยู่กลางห้องรับแขกคู่กับเธอระพีพัฒน์ หรือเอกซ์เทิร์นพัฒน์ นักศึกษาคณะแพทยศาสตร์ชั้นปีที่หกซึ่งเป็นปีสุดท้าย และกำลังจะได้เป็นว่าที่คุณหมออยู่รอมร่อแล้ว แต่กลับต้องมามีเรื่องวุ่นวายกับยายตัวแสบที่นั่งข้าง ๆ เขานี่แหละก่อนที่จะมีใครพูดอะไรออกมา ชายหนุ่มก็ตัดสินใจเอ่ยขึ้น“ผมจะรับผิดชอบน้องเองครับ” เสียงที่เปล่งออกไปช่างไร้อารมณ์ จะให้ทำอย่างไรได้ ก็ในเมื่อภาพมันฟ้องเสียขนาดนั้นใครได้เห็นก็คงจะคิดไปถึงไหนต่อไหน ในเมื่อมาถึงขั้นนี้แล้ว มันก็ต้องไปให้สุด…ชายหนุ่มบอกกับตัวเองระพีกับพรรณีถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกเพราะกลัวว่าลูกชายตัวดีจะไม่ยอมรับผิดชอบสาวน้อยตรงหน้า ไม่อย่างนั้นทั้งสองครอบครัวคงมองหน้ากันไม่ติด เหตุเพราะเ

คอนโดมิเนียมของเธอกับภัคณิกาอยู่ใกล้กัน เดินเพียงไม่กี่ช่วงตึกก็ถึง แต่เมื่อเทียบกันแล้ว คอนโดมิเนียมของภัคณิกานั้นหรูหราและกว้างกว่ามากโข เพราะคอนโดของเธอแม้จะมีสองห้องนอนก็จริง แต่มีแค่ชั้นเดียว ส่วนห้องของภัคณิกาเป็นแบบสองชั้น โดยในส่วนข้างบนมีพี่ชายสุดที่รักของภัคณิกาครอบครอง หากไม่ใช่คนรวยจริงก็คงซื้อไม่ได้ แบบนี้ถ้าครอบครัวประกอบกิตกุลไม่รวยแล้วจะเรียกว่าอะไรเพียงไม่นานรินลณีก็เดินเข้ามาในห้องของภัคณิกาเพราะเธอมีคีย์การ์ดที่อีกฝ่ายให้ไว้ทั้งสองครอบครัวสนิทกัน จึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่ต่างมีคีย์การ์ดของกันและกัน‘รินณี แกโอเคไหมวะ’ ภัคณิกามองหน้าเพื่อนที่ดูหม่นหมอง เบ้าตาคล้ำเป็นหมีแพนด้า ดวงตาบวมช้ำ ดูก็รู้ว่าร้องไห้มาอย่างหนัก‘ฉันโอเค วันนี้ไม่เมาไม่เลิกรา’ รินลณีตั้งใจจะเมาประชดรักให้เต็มที่‘เออ วันนี้แกค้างกับฉันนี่ละ ปิดเทอมแล้วด้วย’ ภัคณิกาพอจะรู้เรื่องราวของเพื่อนรักบ้างว่าถูกเก้งหลอก จึงอดสงสารเพื่อนไม่ได้จริง ๆ ‘แล้วพี่พัฒน์ล่ะ’ รินลณีเอ่ยถามเพื่อน เพราะเธอไม่ได้มาแค่ดื่มกับเพื่อนเท่านั้น แต่กะจะมาแก้แค้นด้วย คิดว่ามาหลอกกันแล้วจะหนีไปมีความสุขกันสองคนเหรอ คนอย่างรินล

“ไม่ต้องเลย ยัยอีกา” รินลณีเหยียดมุมปากขึ้น“ณิกาย่ะ เรียกให้มันถูกหน่อย” ภัคณิกายู่หน้าโมโหใส่เพื่อน ทั้งสองโตมาด้วยกันตั้งแต่อายุสิบขวบ สนิทกันตั้งแต่เด็กจนถึงปัจจุบัน ภัคณิกานั้นมีความใฝ่ฝันอยากเป็นนักแสดงละครเวที ส่วนรินลณีใฝ่ฝันอยากมีบริษัทรับเหมาก่อสร้าง เธออยากสร้างถนนดี ๆ ที่ไม่ต้องซ่อมแล้วซ่อมอีกเหมือนทุกวันนี้“นี่แกมอมเหล้าเพื่อเคลมพี่ฉันเหรอ” ภัคณิกาต่อว่า แต่เสียงเย้าแหย่ชัดเจน“เปล่า” รินลณีรีบปฏิเสธ“อย่ามาเนียน” ภัคณิกาชี้นิ้วใส่หน้าเพื่อน“มันเป็นอุบัติเหตุ” รินลณีลากเสียงย้ำ“อุบัติเหตุมาก ห้องเฮียอยู่ชั้นสอง แกเมาจนเข้าห้องเขาเลยนะ”“ยุ่ง”“จ้า อาซ้อ ไม่ยุ่งก็ได้ แต่ก็ดีเหมือนกัน แกจะได้ลืมไอ้พี่วินเร็ว ๆ”“หึ” ฉันทำได้แค่ส่งเสียงในลำคอ คงจะลืมหรอกนะ ไม่รู้เหรอว่าทุกครั้งที่มองหน้าระพีพัฒน์ เธอก็เหมือนเห็นหน้านาวินและภาพที่พวกเขาจูบกัน“ตกลงแกจะบอกฉันได้หรือยังว่าคู่ขาไอ้พี่วินคือใคร”รินลณีจะบอกได้อย่างไรว่าคู่ขาแฟนเก่าของเธอก็คือสามีตีทะเบียนคนปัจจุบันของเธอนี่ไง“ช่างมันเถอะ แกไม่ต้องรู้หรอก ฉันไม่อยากพูดถึงมันอีก”“อือ ตามใจแกก็แล้วกัน” ภัคณิกาก็ไม่ได้รบเร้า เพร

เฮ้ย!…ไอ้บ้า ทำอะไรวะ!!ระพีพัฒน์เลิกคิ้ว เกือบเผลอถีบคนขโมยจูบแล้ว หากว่า...‘พี่วิน...นี่มันอะไรกัน’ เสียงผู้หญิงดังขึ้น ทำเอาใจของระพีพัฒน์หล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม เมื่อเห็นเจ้าของเสียงคือเด็กสาวข้างบ้าน‘ขอโทษ...รินณี เราเลิกกันเถอะ’ นาวินพูดกับรินลณี ไม่รู้ว่ารู้สึกผิดหรือสถานการณ์ที่ปฏิเสธไม่ออก แต่กลับหันมาทางเขา ‘พี่พัฒน์ ผมชอบพี่’ไอ้บ้า...อย่าเอากูเข้าไปเกี่ยวนะ ระพีพัฒน์ได้แต่คิด ไม่ทันได้แก้ตัว‘ไอ้เลว!’ รินลณีตวาดกลับทั้งน้ำตา แล้วก็วิ่งออกไป...ซวยแล้ว เอากูไปเกี่ยวด้วยทำไมวะพลั่ก! พี่รหัสเหวี่ยงหมัดต่อยโจรขโมยจูบไปทีหนึ่ง จูบที่เล่นเอาระพีพัฒน์สยองไปเลยทีเดียว...ไอ้เวร!‘ไอ้เหี้ยวิน กูไม่ใช่เกย์ ที่กูบอกไม่ชอบผู้หญิงเพราะยังไม่มีคนที่ชอบ’ ระพีพัฒน์พูดจบก็รีบผละออกมาหลังจากเหตุการณ์วันนั้น ระพีพัฒน์ก็จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวจากเหตุการณ์สยองขวัญนั่น เขากลับบ้านไปด้วยความรู้สึกที่ไม่ดีนัก อยากไปอธิบายให้น้องสาวข้างบ้านฟัง แต่อีกใจก็ไม่รู้จะอธิบายว่าอย่างไร‘เอ่อ...พี่ไม่ได้ชอบผู้ชาย’ เพื่ออะไรวะ หรือจะบอกว่า‘พี่ไม่ได้ชอบไอ้วิน’ เพื่ออะไรวะ หรือจะบอกว่า‘เรากำลังเข้าใจพี่ผิ

“เดี๋ยวกูจัดการเอง มึงเล่าเลย” หมอภีมผู้ไม่เสือกเรื่องชาวบ้านสักนิดพูดขึ้นทันที พร้อมทั้งยื่นเมนูที่คิดไว้ตั้งแต่ก่อนมาให้พนักงานรับออร์เดอร์เออ...พร้อมไปอีก เพื่อนกู ระพีพัฒน์มองความอยากรู้ของเพื่อน ๆ แล้วเริ่มเล่าทันที“มึงจำน้องข้างบ้านกูได้มั้ย”“จำได้ น้องรินณี สวยเด็ดขนาดนั้น ใครจะจำไม่ได้วะ สาววิศวะตัวท็อปเลยนะนั่น” พายุพูดขึ้นพร้อมกับสายตาเคลิบเคลิ้มระพีพัฒน์เห็นแล้วอยากจะถีบเพื่อนตัวเองตกเก้าอี้ แต่เอาไว้ก่อน มันรู้ความจริงแล้วจะหนาว“เสียดาย ที่คบกับไอ้วินน้องรหัสแกไม่ใช่เหรอ” เอกภพพูดเสริมขึ้นมา“อือใช่”“กูว่าน้องรินณีกับไอ้วินก็เหมาะสมกันอยู่นะ ไอ้นั่นเป็นถึงเดือนคณะ ความหล่อก็สูสีกับมึง” พายุพูดขึ้นมาอีก แต่ขัดใจคนฟังฉิบหาย“แต่กูว่าคู่นี้แปลก ๆ” หมอภีมที่ตอนนี้ก้มหน้าก้มตาดูไอจีของรินลณี ก็ต้องยอมรับว่าเธอค่อนข้างเป็นที่รู้จักของคนในมหาวิทยาลัย ถึงจะไม่ได้เป็นดาวคณะ แต่ก็เป็นผู้นำเชียร์ ความฮอตไม่น้อยเลย“แปลกยังไงวะ” เอกภพถามขึ้นอย่างสงสัย“น้องรินณีอัลฟอลโลว์ไอจีไอ้วินแล้ว รูปคู่ก็ลบเกลี้ยง แถมน้องเขายังไม่โพสต์อะไรมาเกือบสองอาทิตย์ละ” หมอภีมผู้เป็นคนไม่เสือกเรื่อง