โคตรใจหาย

ธามและติวเตอร์ได้แต่มองหน้ากัน ทั้งที่ิอยากทำอะไรสักอย่าง ซึ่งมันอาจจะดีกว่าการนั่งมองอยู่เฉยๆ แต่หากไอติมต้องการแบบนั้น พวกเขาทั้งสองคนก็ไม่สามารถทำอะไรได้เลยเช่นกัน

ไอติมทิ้งสายตาจ้องมองที่แก้วบรั่นดีดีไซน์เก๋ที่วางอยู่เบื้องหน้า ฐานชั้นล่างค่อนข้างแข็งแรง เหนือขึ้นมาคือความเรียวของตำแหน่งที่เธอใช้มือจับ พอๆ กับผนังของแก้วที่บางเฉียบ แก้วจะยังคงสวยงาม หากคนที่ใช้แก้วไม่เผลอไปทำลาย เช่นเดียวกับเธอและภูพิงค์ ต่อให้สิ่งยั่วยุรอบตัวมันจะเยอะมากแค่ไหน หากคนหนึ่งคนมั่นคงมากพอมันจะต้องไม่มีอะไรเกิดขึ้น สักนิดก็ไม่ควรมี

วินาทีที่รอมันช่างยาวนาน ไม่มีคำพูดใดเล็ดลอดออกมาจากปากของติวเตอร์และธาม แต่เห็นว่าสองหนุ่มยังคงจับจ้องไปที่ทิศทางนั้นไม่วางตา

เชื่อว่าภูพิงค์จะยังอยู่ตรงนั้น หากเขาหายไป เพื่อนสองคนของเขาที่นั่งมองอยู่ร้อนรนขึ้นมาแน่ๆ แต่ก่อนที่หญิงสาวจะทนไม่ไหว ก่อนที่หลายสิ่งหลายอย่างภายในใจมันจะระเบิดและพรั่งพรูออกมา ร่างบางของใครบางคนก็ปรากฏตัว

"ยัยไอ" สาวผมสั้นที่แต่งตัวเซ็กซี่อย่างกะเพราสะกิดแขนขาว ทันทีที่พบหน้าเพื่อนรักคนสนิท ความรู้สึกว่างเปล่าและใจหายถาโถมเข้าใส่อย่างจัง

"กะเพรา"