สามี 2

สามี (2) - 1

"ไอติม...วันนี้ไปดูหนังเป็นเพื่อนหน่อยสิ มีหนังเข้าใหม่เจทอยากไปแต่ไม่มีเพื่อน" ชายหนุ่มหน้าตาลูกครึ่งเอ่ยชวนเพื่อนสาวคนสนิท เมื่อทั้งสองนั้นเดินออกมาจากตัวอาคารเรียนคณะบริหาร

"ดูหนังอีกแล้วเหรอ...ไอติมไปดูทีไรก็หลับอ่ะ" หญิงสาวที่สูงราวอกของชายหนุ่มเอื้อนเอ่ยพลางมองหน้าของเขา

"น๊านะ...เจทบอกให้ไปเป็นเพื่อนไง ไม่อยากดูไปแล้วหลับก็ไม่ได้ว่าสักหน่อย นะติมนะ" ชายหนุ่มหยุดเดินแล้วพูดอย่างออดอ้อน การไปดูหนังที่เจทนั้นชอบเพราะได้อยู่ใกล้ชิดกับหญิงสาว มันทำให้เขานั้นสุขใจและหลับฝันดีตลอดคืน

".......ตลอดเลยเลี้ยงบิงซูด้วย" ไอติมผู้ที่ไม่ค่อยชอบใจกับการดูหนัง แต่หากเพื่อนคนนี้เอ่ยขอเธอก็ไม่เคยขัดใจ เพราะตั้งแต่เล็กจนเติบใหญ่ เธอก็มีเพียงเจทเท่านั้นเป็นเพื่อนที่คบหาอย่างสนิทใจ

"เลี้ยงได้สบายอยู่แล้ว ไอติมจะกินกี่แก้วกี่ถ้วย กินให้อ้วนไปเลยยังได้" เจทที่ไม่เคยด่าทอหรือเสียงดังในการพูดจากับเพื่อนสนิทอย่างไอติม แม้เขานั้นจะโมโหเพียงใดแต่ไม่เคยที่จะตวาดเสียงใส่สักครั้งไม่ว่าจะตอนเด็กหรือตอนโต

"จริงนะ...ห้ามหลอกไอติมไม่งั้นจะไม่ไปดูหนังด้วย ชวนยังไงก็จะไม่ไปเอาช้างมาลากไอติมก็จะไม่ไปเด็ดขาด" หญิงสาววัยสิบเก้าที่มีความน่ารักสดใสมาแต่เด็ก การพูดจาแม้จะเติบใหญ่มาหลายปีแต่กับเพื่อนชายคนนี้เธอยังคงกล้าที่จะแสดงความสดใสต่อหน้าเสมอด้วยไว้ใจ

"จริงครับ!!...แถมรองเท้าให้ด้วยอ่ะ โอเคไหม?" เจทที่ชอบเอาใจในยามเพื่อนสนิทเง้างอน เขามักจะเอาของที่เธอนั้นชอบและโปรดปรานมาล่อเสมอ ซึ่งมันก็ได้ผลทุกครั้งไปแม้จะรู้แก่ใจว่าอาการที่เพื่อนหญิงนั้นงอนแค่การแสดง แต่เจทที่มีหัวใจตั้งมั่นมานานหลายปีก็ยินยอมหากมันทำให้เขาได้ใกล้ชิดหญิงสาวได้นานที่สุดในระยะเวลาของวัน

"โอเค...งั้นไปเลยไอติมจะผลาญเจทให้หมดตัวเลย" หญิงสาวผู้สดใสเอ่ยขึ้นพลางส่งยิ้มสวย ใบหน้าที่เปื้อนยิ้มตลอดเวลามันทำให้ชายหนุ่มอย่างเจทนั้นปริ่มใจ การใกล้ชิดที่อีกคนไม่ได้คิดไกลเกินเลย แต่สำหรับเขาที่เก็บกลั้นความรู้สึกไว้ยาวนานหลายปี รักแรกที่เขาตั้งมั่นมาตลอดยังไม่เคยเสื่อมคลาย แม้จะมีหญิงมากมายพยายามเข้าหา แต่ว่าพื้นที่หัวใจของเขามีไว้สำหรับเธอเท่านั้นที่รอคอย

"ทีอย่างนี้ไวเชียว" ชายหนุ่มผลักหัวของหญิงสาวเบา ๆ อย่างหยอกล้อในแบบที่ทำกันบ่อยครั้งจนกลายเป็นคุ้นชิน

"ก็ได้ของที่ชอบจะช้าอยู่ทำไมล่ะเจท..." หญิงสาวย้อนคืนด้วยใบหน้าเปี่ยมสุขกับการที่เจทนั้นเสนอของชอบแก่เธอเป็นการตอบแทน

"ทำไมเจทมีเพื่อนงกวะ..." เจทแซวด้วยรอยยิ้มเขาไม่เคยตำหนิหรือเสียดายกับการที่ต้องจับจ่ายแก่เพื่อนหญิงคนนี้แม้แต่น้อย

"ขนหน้าแข้งเจทไม่ร่วงหรอกน๊า...บ้านก็รวย ส่งออกไวน์แต่ละทีมากมายจะตาย เดี๋ยวนี้งกกับเพื่อนเหรอ ห๊ะ" หญิงสาวแหวแซวพลางจิ้มนิ้วลงอกแน่นที่เป็นกล้ามเนื้ออย่างหยอกเย้า

"หึ!! แสบว่ะ" ชายหนุ่มยิ้มลึกมุมปากแววตาที่มองหน้าของไอติมนั้นมันสื่อความหมายอย่างลึกซึ้งภายใต้คำว่าเพื่อน ความรู้สึกที่มีมาเนิ่นนานแต่ไม่เคยเลยสักครั้งที่เขาจะกล้าบอกความรู้สึกที่มันล้ำเส้นนี้ เพราะไม่อยากเสียเธอไปด้วยการคิดไกลเกินกว่าสถานะที่เธอนั้นให้

....สองหนุ่มสาวแรกรุ่นเดินเคียงกันมายังรถยนต์ที่จอดไว้ ด้วยท่าทางหยอกล้อสนิทสนมคุ้นเคย วงแขนแกร่งของเจทกอดคอหญิงสาวอย่างคุ้นชิน การพูดคุยที่สนุกสนานแต่ต้องชะงักการเดินเมื่ออยู่ ๆ ก็มีคนมายืนดักหน้าพร้อมกับส่งยิ้มสวยจ้องมองมาทางเจท จากที่ยิ้มและคุยอย่างร่าเริงสนุกครื้นเครงต้องหุบยิ้มลงทันใด

((สวัสดีค่ะเจท))

"ไอติมจะไปรอที่รถนะ" ทันทีที่มองเห็นหญิงที่จากมีรอยยิ้มเปื้อนใบหน้า ก้าวขาเดินหลบหนีทันใด ปล่อยเพียงเจททิ้งไว้ข้างหลังอย่างไม่พูดอะไรออกมามากมายนอกจากบอกกล่าวให้รับรู้ว่าเธอนั้นควรอยู่ไหน?

"ติม! เดี๋ยว! ไอติม"