ออกเดินทาง

เวลาล่วงเลยผ่านไปพักหนึ่งเสือหาญและไอ้กระบาน'ไอ้สันขวานได้เดินไปกล่าวลาผู้ใหญ่บ้านและสัญญาว่าจะกลับมาที่นี่บ่อย ๆ หากเกิดปัญหาอะไรให้จุดพลุส่งสันญานขอความช่วยเหลือ หลังจากทุกอย่างเรียบร้อยแล้วทุกคนต่างหอบข้าวของไปไว้ที่ท้ายรถ

"พี่เสือหาญเราจะไปที่ไหนกัน"

ไอ้จอมหยุดมองแผนที่เก่า ๆ ใบนั้นอยู่นาน สายตาไล่ตามเส้นหมึกที่ซีดจาง มันพาไปยังจุดหมายที่ไม่เคยได้ยินชื่อมาก่อน ยิ่งมองก็ยิ่งงงทำไมเส้นทางถึงวกวนราวกับตั้งใจหลอกให้คนหลง

"หมู่บ้านสนธยามีด้วยหรอพี่" ไอ้จอมถาม

“ขึ้นรถไปเลย อย่ามัวชักช้า” เสือหาญเอ่ยเสียงเข้ม สายตาคมกริบจ้องมาที่ไอ้จอมอย่างไม่เปิดโอกาสให้เถียง

ไอ้จอมยังยืนนิ่ง เหมือนจะลังเล แต่ไม่ทันเอ่ยอะไร มือใหญ่ของเสือหาญก็กวักเรียกแรง ๆ ราวกับจะบังคับโดยไม่ต้องใช้คำพูดซ้ำสอง

"จะให้ฉันอุ้มขึ้นไปเองรึไง หืม?"

น้ำเสียงหงุดหงิดแฝงแววเอาเรื่อง ทำเอาไอ้จอมสะดุ้ง รีบก้าวขึ้นรถไปอย่างเสียไม่ได้

ไอ้กระบานกับไอ้สันขวานยืนอยู่ไม่ห่าง ได้แต่ทำหน้าเหรอหรา ตาปริบ ๆ สลับมองเสือหาญกับไอ้จอม เหมือนกำลังดูคู่ผัวเมียเขาทะเลาะกันอยู่ตรงหน้า

กระบานหันไปมองสันขวานเหมือนจะถาม

"กูว่าช่วงนี่พี่เสือหาญดูเ