Mag-log inShare
บทที่ 3 ชีวิตอันแสนโดดเดี่ยวของเดมี่
Huling Na-update:
2025-05-12 16:49:35-สนามบินประเทศไทย-
“ฮึก…” ริมฝีปากบางเปล่งเสียงร้องไห้สะอึกสะอื้น หยดน้ำตารินไหลอาบแก้มทั้งสองข้างครั้งแล้วครั้งเล่า
ดวงตากลมโตวาดสายตามองอย่างหวาดระแวงพลางกอดกระเป๋าเสื้อผ้าไว้แน่น มองไปทางไหนก็เจอแต่สถานที่แปลกตาไม่คุ้นเคย
สิ่งที่ทำได้ตอนนี้คือนั่งก้มหน้าร้องไห้อย่างหมดหนทาง
เดมี่เติบโตที่ต่างประเทศ เธออ่านภาษาไทยไม่ออก เขียนหนังสือก็ไม่ได้ ทำได้เพียงสื่อสารและพูดคุยให้พอเข้าใจบ้างนิดหน่อย
“มีอะไรให้ช่วยหรือเปล่าครับ”
“เฮือก!” เดมี่สะดุ้งด้วยความตกใจและตื่นกลัวเมื่อเห็นพนักงานรักษาความปลอดภัยของสนามบินเดินเข้ามาทัก
“ไม่ต้องกลัวครับ ผมเป็นพนักงานของที่นี่” เป็นเพราะเห็นเธอนั่งร้องไห้มานานหลายชั่วโมง จึงอยากอาสาเข้ามาช่วย
“ฉันอยากไปที่นี่ค่ะ” หญิงสาวพูดเสียงสั่นพลางยื่นนามบัตรให้
‘SBD Casino’ ก่อนที่พ่อจะตายท่านได้ให้นามบัตรนี่ไว้กับเธอพร้อมกับจดหมายลายมืออีกหนึ่งฉบับ
อยู่ที่ต่างประเทศไม่มีญาติพี่น้อง พ่อและแม่ของเธอประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตเมื่อหลายเดือนก่อน เลยต้องอาศัยอยู่ตามลำพัง
ตำรวจสันนิษฐานว่าอาจจะเกิดจากเหตุฆาตกรรมไม่ใช่อุบัติทั่วไป เนื่องจากศัตรูของพ่อมีอิทธิพลมาก เด็กไร้เดียงสาอย่างเธอคงทำอะไรไม่ได้นอกจากก้มหน้ายอมรับชะตากรรมอย่างหมดหนทางสู้
ทรัพย์สมบัติของพ่อที่มีก็ถูกโกงไปจนหมดสิ้น บ้านที่เคยอยู่ก็ถูกยึดทำให้เธอกลายเป็นคนเร่ร่อนและถูกไล่ล่าจากคู่อริของพ่อ
เดมี่ตัดสินใจนำเงินก้อนสุดท้ายที่มีมาซื้อตั๋วเครื่องบินกลับประเทศไทยตามคำสั่งสุดท้ายของพ่อ
พ่อและแม่สั่งเสียเอาไว้ก่อนที่ท่านจะตายว่าให้ไปหาคนที่อยู่ในนามบัตร ‘บุรินทร์ภัทร วรางกูร’ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น คนในนามบัตรนี้จะเป็นคนช่วยเหลือเธอ
“แน่ใจเหรอว่าจะไปที่นี่ มันอันตรายนะคุณ” คนในละแวกนั้นต่างรู้ดีว่า ‘SBD Casino’ คือสถานบันเทิงอโคจรขนาดใหญ่ มีผู้คนมากหน้าหลายตาพลุกพล่านวันละหลายพันคน
นอกจากกาสิโนหลายสิบชั้นแล้วภายในยังเป็นห้องพักระดับห้าดาว มีสิ่งอำนวยความสะดวกอย่างครบครัน มีสปอร์ตเลานจ์ รวมถึงไนต์คลับชั้นใต้ดิน
“แน่ใจค่ะ ฉันจะไปที่นี่”
.
เวลาต่อมา…
เดมี่ก้าวขาลงจากรถประจำทาง หันมองซ้ายขวาด้วยความระมัดระวัง ก่อนจะเดินเข้ามาในตรอกคับแคบที่ดูเปล่าเปลี่ยว
บรรยากาศสองข้างทางเงียบสงัด สายลมพัดผ่านให้ความรู้สึกเย็นยะเยือก มีเพียงเสียงแมลงที่พอจะเป็นเพื่อนร่วมทาง พระอาทิตย์เริ่มจะลาลับขอบฟ้า เหลือแค่เพียงแสงไฟสลัวจากข้างทางที่พอจะส่องแสงให้เห็นเลือนลาง
สองมือกอดกระเป๋าไว้แน่นราวกับหวงแหนนักหนา มันเป็นเถ้ากระดูกของพ่อกับแม่และเป็นทรัพย์สมบัติเพียงอย่างเดียวที่หลงเหลืออยู่
“มาหาใคร”
ชายฉกรรจ์เดินเข้ามาทัก เมื่อเห็นท่าทางของหญิงสาวที่ยืนลับๆ ล่อๆ เกาะประตูรั้วชะเง้อคอมองคนที่เดินผ่านไปมา
“มาหาคุณอา” เดมี่ยื่นนามบัตรเพื่อเป็นหลักฐาน มองไปยังตึกสูงมโหฬารที่ตั้งตระหง่านอยู่ตรงหน้า ก่อนจะยิ้มกว้างออกมาเมื่อมองเห็นป้ายชื่อตัวโตว่า ‘SBD Casino’ ในที่สุดเธอก็มาถูกทางแล้ว
“ได้นัดไว้หรือเปล่า”
“เปล่าค่ะ ไม่ได้นัด”
“ถ้าไม่ได้นัดก็เข้าพบนายไม่ได้”
“แต่ฉันเดือดร้อนจริงๆ ฉันต้องการพบคุณอา”
“ที่นี่ไม่ใช่สถานสงเคราะห์ จะไปขอทานที่ไหนก็ไป!” สภาพของหญิงสาวตัวอ้วนดูอิดโรยซ่อมซ่อ ไม่เหมือนกับแขกของเจ้านายเลยสักนิด
“แต่ฉันไม่ใช่ขอทานนะ”
“สภาพแบบนี้น่ะเหรอที่เป็นแขกนาย”
“ฉันมาหาอาแฟรงก์ ฉันเป็นลูกสาวของคุณเจย์เดน”
“ไปเล่นไกลๆ อีหนู ถ้านายมาเจอเดี๋ยวได้ซวยกันหมด” นายใหญ่ว่าดุมากแล้ว แต่นายน้อยโหดเหี้ยมและน่าเกรงขามมากกว่าหลายเท่า
“ฉันขอพบคุณอาหน่อยนะคะ ฉันรู้จักคุณอาจริงๆ”
“วันนี้นายใหญ่กลับไปแล้ว ตอนนี้อยู่แต่นายน้อย”
“นายน้อย?” คิ้วเรียวคิ้วขมวดปมเข้าหากันอย่างหนึ่งสงสัย นายน้อยคือใครเธอไม่รู้จัก
“คุณบุรินทร์ ลูกชายของนายใหญ่”
“เฮียเฟยเหรอ ฉันขอเจอเฮียเฟยก็ได้”
“…..” ชายฉกรรจ์ชุดดำหยุดชะงักมองสำรวจคนที่เพิ่งมาใหม่ตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างถี่ถ้วน ถ้ารู้จักชื่อเล่นของเจ้านายได้นั่นแปลว่าไม่ใช่แขกธรรมดา
“เอาน่าลูกพี่ เผื่อบางทีนายน้อยอยากจะลองของแปลก” ชายฉกรรจ์อีกคนกระซิบข้างหูออกความเห็น “แต่จะว่าไปผิวพรรณนังเด็กคนนี้ก็ดีนะ ขาวจั๊วะเลย”
“…..”
“งั้นตามมาทางนี้ จะพาไปหานายน้อย”
“…..” หญิงสาวออกอาการดีใจนอกหน้านอกตา รีบเดินตามชายฉกรรจ์เข้ามาในตัวอาคารโดยไม่ทันคิดระแวง
“นั่งรอตรงนี้! อย่าคิดเดินเพ่นพ่าน ต้องรอให้นายน้อยนวดตัวและทำสปาเสร็จถึงจะเข้าพบได้”
“อีกนานไหมคะ”
“สองชั่วโมงหรือถ้ารอไม่ได้ก็กลับไป”
“รอได้ค่ะ”
สองชั่วโมงผ่านไป
“ขออนุญาตครับนาย” ลูกน้องคนสนิทรีบเดินเข้าไปรายงานผู้เป็นเจ้านายที่กำลังนั่งนอนคว่ำหน้าเปลือยกายอยู่บนเตียงโดยมีพนักงานสาวสวยคู่ใจยืนประกบคอยนวดตัวให้เหมือนอย่างเช่นทุกวัน
“มีอะไร” บุรินทร์ปรือตามองเพียงนิดหลังจากถูกขัดจังหวะ ก่อนจะหยุดการกระทำอย่างหัวเสีย
“มีคนมาขอพบนายครับ”
“ไม่เห็นหรือไงว่ากูทำอะไรอยู่” พอได้ยินน้ำเสียงเรียบนิ่งของผู้เป็นนายบริเวณโดยรอบก็เงียบสงัดลงในทันทีราวกับว่าไม่มีใครยืนอยู่ตรงนั้น
ถึงแม้ว่าเจ้านายจะไม่ได้ตะคอกหรือส่งเสียงดัง แต่ก็สามารถทำให้คนที่ได้ยินต้องเสียวสันหลังอย่างบอกไม่ถูก
“แต่เธอบอกมีเรื่องสำคัญอยากคุยกับนายใหญ่ด้วยครับ”
“ใคร?”
“เห็นบอกว่าชื่อรามิครับ” ลูกน้องคนสนิทต่างมองหน้ากัน ก่อนจะยกมือเกาหัวอย่างงุนงง “เอ่อ…ไม่ใช่ครับนาย เธอบอกว่าชื่อเรย์มี่ครับ”
“เรย์มี่?” บุรินทร์ค่อยหลับตาลงช้าๆ พลางคิดทบทวน แต่ไม่คุ้นเคย
“ใช่ครับ เธอบอกว่าชื่อเรย์มี่”
“ไล่มันออกไป!”
“…..”
Pinakabagong kabanata
เมื่อไหร่จะเลิกร้าย บทที่ 20 – บทส่งท้าย 2
FAHKIN PART บรี๊น…เสียงมอเตอร์ไซค์คันเก่าท่อดังบิดคันเร่งสนั่นจนควันขโมงไปทั่วบริเวณ เจ๊ติ๋มชะเง้อคอมองตามคอยสอดส่อง ในถือตะหลิวเตรียมจะเขวี้ยงใส่ไอ้พวกเด็กแว๊นที่ชอบมาเบิ้ลรถแถวนี้ เสียงท่อดังจนหมาข้างบ้านตกใจเห่าร้องประสานกันระงมสร้างความรำคาญใจให้แก่คนที่อยู่แถวนั้น “ขับรถรีบไปตายที่ไหนวะ ไอ้ลูกพ่อแม่ไม่…” “พ่อกับแม่ผมไปดีแล้วป้า ทิ้งลูกเต้าไว้ให้คนอื่นเลี้ยง” แต่พูดยังไม่ทันจบประโยคเสียงที่คุ้นเคยทำให้รู้ได้ทันทีว่าเป็นใคร “ที่แท้เป็นฟาคินนี่เอง ป้าก็นึกว่าใคร” ฟาคินขับรถมอเตอร์ไซค์คันเก่าคู่ใจมาหาจีบสาวที่แอบชอบมานาน “พี่รี่อยู่ไหม” “นังรี่มันอยู่ในครัว เดี๋ยวป้าไปตามมันให้” จากขุ่นเคืองแปรเปลี่ยนเป็นอารมณ์ดีหลังจากเห็นลูกชายมหาเศรษฐีมาตามจีบลูกสาวทุกวี่ทุกวัน “รีบไปรีบมาเลยนะ ฝากบอกลูกสาวป้าด้วยว่าผมคิดถึง” ตึกตัก เสียงหัวใจของชายหนุ่มเต้นแรงทุกครั้งยามได้เห็นหน้า หมาเด็กกับพี่คนสวยน่าจะเป็นฉายาที่เหมาะสมกับเขาที่สุด “มีอะไรหรือเปล่า” “ไปนั่งรถเ
เมื่อไหร่จะเลิกร้าย บทที่ 19 - บทส่งท้าย
4ปีผ่านไปPHARAOH PART “เฮียเป็นไร ทำไมไม่ยอมคุยกับน่าน” น่านฟ้าที่อยู่ในอาการมึนเมา หยุดยืนอยู่ที่ปลายเตียงด้วยท่าทางโอนเอนทรงตัวแทบไม่ไหว จ้องมองชายหนุ่มที่นอนคลุมโปงส่งเสียงสะอึกสะอื้น “ไม่ต้องมายุ่ง ออกไปให้พ้น” “งอนอะไรอีก” “ไม่ต้องมายุ่ง อยากอยู่คนเดียว” เพราะเธอออกไปพบปะสังสรรค์กับเพื่อนร่วมรุ่นเลยกลับบ้านช้าผิดเวลาไปนิดหน่อย “น่านบอกแล้วไงว่ามินนี่เป็นแค่รุ่นน้อง ไม่ได้มีอะไรกันสักหน่อย” “ถ้าไม่มีอะไรแล้วไปกินข้าวด้วยกันทำไม ฉันโทรหาก็ไม่ยอมรับสาย ส่งข้อความไปก็ไม่ตอบ” “ก็แบตมันหมด น่านเคยบอกไปแล้ว ทำไมถึงไม่เชื่อกันบ้าง” “คนเจ้าชู้แบบเธอมันไว้ใจไม่ได้ ไม่ต้องมาให้ฉันเห็นหน้าอีก เราเลิกกัน!” คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันอย่างงุนงงพลางถอนหายใจหนักๆ “พองอนทีไรบอกเลิกน่านตลอดเลย” “…..” “ถ้าน่านไปจริงอย่ามาง้อแล้วกัน” น่านฟ้าแสร้งพูดขึ้นเสียงดัง จงใจให้แฟนหนุ่มได้ยิน แล้วมันก็ได้ผลเป็นอย่างดีเมื่อคนตัวโตหยุดการเคลื่อนไหวราวกับรอฟังว่าจะเกิดอะไรขึ้นต
เมื่อไหร่จะเลิกร้าย บทที่ 18 – จุดจบของจุดเริ่มต้น
หลายวันต่อมา ร่างสูงคมคายของบุรินทร์ทอดสายตามองผืนน้ำทะเลกว้างใหญ่ที่ไกลจนสุดสายตา แสงท้องฟ้ากลายเป็นสีทองอร่ามในขณะที่พระอาทิตย์กำลังจะลาลับขอบฟ้าเมื่อถึงเวลาของมัน สายลมและเสียงเกลียวคลื่นที่ดังกระทบเข้าฝั่งให้ความรู้สึกสงบทุกครั้งที่ได้ยิน “มี่ตามหาตั้งนาน หลบมายืนอยู่ตรงนี้นี่เอง” เดมี่เดินเข้าไปสวมกอดสามีจากทางด้านหลัง ภาพเบื้องหน้ามีลูกทั้งห้าคนที่กำลังส่งรอยยิ้มพูดคุยอย่างสนุกสนาน “ดูพวกเขาเล่นกัน” ฟาคินนั่งก่อประสาททรายโดยมีฟรังค์และฟาโรห์นอนอาบแดดอยู่ข้างกัน ส่วนฟรานเป็นคนขับเจสกีมีฟาเรนนั่งซ้อนท้ายส่งเสียงกรี๊ดดังลั่นไปทั่วบริเวณ “มี่ไม่เคยเห็นพวกเขามีความสุขขนาดนี้มาก่อนเลย” “แล้วเธอมีความสุขไหม” “ความสุขของมี่ก็คือแด๊ดดี้ไง” “ฉันคงเป็นพ่อที่แย่ ขอโทษที่ไม่มีเวลาให้เธอกับลูก” ถึงแม้จะมีเงินมากมายแต่สิ่งที่ซื้อไม่ได้ก็คือเวลา บุรินทร์ใช้เวลาทุ่มเทให้กับธุรกิจของตัวเอง เขาทำงานอย่างหนักก่อนจะวางมือเพื่อให้ลูกได้ดูแลสืบสานต่อ “มี่รู้ว่าแด๊ดดี้ทำเพื่อพวกเรา มี
เมื่อไหร่จะเลิกร้าย บทที่ 17 – บ้านนี้มีอาถรรพ์
แกร๊ก…บานประตูห้องนอนถูกเปิดออกในยามวิกาล ดวงตาคู่สวยทอดสายตามองแผ่นหลังกว้างเปลือยเปล่าของสามี ริมฝีปากสีคล้ำคาบมวนบุหรี่พ่นควันจนลอยคละคลุ้งไปทั่วบริเวณ “ดึกแล้วนะ ทำไมยังไม่นอน” ร่างเล็กเดินเข้าไปหาด้วยความระมัดระวัง วางใบหน้าสะสวยซบลงบนแผ่นหลังกว้างของสามีที่เต็มไปด้วยรอยสักน่าเกรงขาม บุรินทร์หันกลับมาเผชิญหน้า ก้มลงมองภรรยาคนสวยที่มีความสูงแค่ระดับแผงอกของเขาเพียงเท่านั้น “ลูกหลับแล้วเหรอ” “มี่ส่งเข้านอนครบทุกคนแล้วค่ะ” “แล้วฟาคินเป็นยังไงบ้าง ไม่สบายดีขึ้นหรือยัง” “อาการดีขึ้นแล้วค่ะ คงเป็นเพราะได้ยาดีจากแด๊ดดี้แน่เลย” “ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว เด็กนั่นกลัวเข็มจะตายไป” บุรินทร์หัวเราะเบาๆ ในลำคอ ใช้ฝ่ามือหนาบีบเข้าที่ปลายคางของคนตัวเล็กให้เงยหน้าขึ้นมาสบตาแล้วบรรจงจูบที่ริมฝีปากอิ่มสวยเบาๆ “วันนี้เด็กดีสวยมาก สวยทุกวันเลยรู้มั้ย” “แด๊ดดี้ก็หล่อมากเหมือนกัน หล่อที่สุดในสายตามี่เลยรู้มั้ย” “ต้องการอะไรแค่พูดมา จะให้ทุกอย่าง” “อาทิตย์หน้าเราพาลูกๆ ไปเที่ยวเกาะกันดีไหมค
เมื่อไหร่จะเลิกร้าย บทที่ 16 – คนเก่งของพ่อ
หลายเดือนผ่านไป พลั่ก! ตุบ! ตุบ! เสียงหมัดหนักๆ กระแทกเข้ากับกระสอบทรายอย่างบ้าคลั่ง สายตาเรียบนิ่งของเด็กชายจ้องแน่วแน่ไปที่เป้าหมายไม่มีวอกแวก ก่อนที่จะกระแทกหมัดหนักๆ ตรงไปยังพี่เลี้ยงที่เป็นผู้ฝึกซ้อม “ลูกชายคนเล็กของเสี่ยหน่วยก้านดีนะ ผมว่าอนาคตได้เป็นดาวรุ่งแน่นอน” บุรินทร์นั่งมองภาพฝึกซ้อมผ่านจอมอนิเตอร์ในห้องทำงาน ฟาคินมีใจรักทางด้านศิลปะการต่อสู้ ซึ่งเขาเองก็ไม่ได้ห้ามอีกทั้งยังสนับสนุนหาพี่เลี้ยงระดับมือโปรมาฝึกให้ “เดือนหน้ามีเดิมพันใหญ่ ถ้าเสี่ยตกลงบอกผมได้เลย” “ถ้าชนะแล้วได้อะไร” “เดิมพันด้วยชีวิตและท่าเรือ” “…..” บุรินทร์หลับตาลงพลางใช้ความคิดหลังจากได้ยินข้อเสนอที่แสนยั่วยวน ท่าเรือเดิมพันมีมูลค่ามหาศาล ถ้าได้มันมาคงจะต่อยอดธุรกิจของเขาได้ไม่น้อย “เสี่ยอยากได้ท่าเรือของไอ้ปีเตอร์มานานแล้วไม่ใช่เหรอ ลองเสี่ยงดูสักตั้งจะเป็นอะไรไป” “ข้อเสนอถือว่าไม่เลว” “ยิ้มแบบนี้แปลว่าตกลงใช่ไหม” “ตามนั้น” “แล้วรอบนี้เสี่ยจะส่งใครขึ้นชก ผมจะได้เตรีย
เมื่อไหร่จะเลิกร้าย บทที่ 15 เณรเจ้าปัญหา
“วันนี้ตัวทำเมนูอะไรมาบ้าง” ฟาโรห์ตื่นนอนตั้งแต่เช้าตรู่ ลุกขึ้นมาทำอาหารเพื่อใส่บาตรในวันนี้ เขาสวมชุดนอนสีชมพูสดใสพร้อมกับที่มาร์คหน้าเห็นเพียงดวงตาและริมฝีปากเหมือนอย่างเคย “วันนี้มีแซนด์วิชแซลมอนรมควันท็อปด้วยไข่ปลาคาเวียร์ให้หลวงตาแบบฉ่ำๆ มีอูนินำเข้าเกรดพรีเมี่ยมด้วยนะ และก็มีกุ้งล็อบสเตอร์อบชีส” เรื่องงานบ้านงานเรือนถือได้ว่าไม่เป็นที่สองรองใคร ทำได้หมดทั้งอาหารคาวหวาน ใครที่ได้เป็นผัวมีหวังโชคดียิ่งกว่าถูกลอตเตอรี่รางวัลที่หนึ่ง “น้ำแร่บริสุทธิ์จากเทือกเขาประเทศสวิตส่วนผลไม้ส่งตรงจากออสเตรเลีย” “แค่ใส่บาตร มันต้องขนาดนี้เลยเหรอตัว” “แบบนี้ดีที่สุด ถ้าตายเราจะได้ไปสวรรค์” “…..” “นั่นไงหลวงตามาแล้ว” ฟรานยิ้มกว้างยกมือขึ้นไหว้อย่างนอบน้อม มองไปทางหลวงตาและสามเณรฟาเรนที่เดินตามหลังกันเป็นขบวน อีกทั้งยังมีฟาคินคอยเป็นเด็กวัดสะพายย่ามถือข้าวของพะรุงพะรังเต็มสองมือ ตั้งแต่น้องชายอาการดีขึ้น ปู่ก็เลยบังคับให้บวชเณรเพื่อต่อชะตาชีวิต ฟาเรนไม่มีทางเลือกจึงต้องยอมจำนนเข้าพิธีบวชเณ
Maaari mong magustuhan
วิศวะหวงเด็ก
วารินทร์ทิพย์6.2K viewsอคิณ พี่ชายโคตรดุ | Brother Love
Chugar_Chup19.0K viewsพันธะร้ายพ่ายรัก
โซลสตาร์ seoulstar5.9K viewsสาววิศวะ กับ หนุ่มบริหาร (NC 18+)
กาแฟหอมกรุ่น5.5K viewsเด็กเฮียเต
สกายควีน1.1K viewsGENTLEMAN บุรุษเย็นชา
SUNISAYOK925 viewsUnfriend สถานะเมีย
Lailafun / เฉิงเอ๋อร์ / มอ.อาร์.ยอ920 viewsเด็กดื้อคนนี้...วิศวะขอจอง
Lilybet ลิลลี่เบต59 views
