로그인공유
71.สารภาพตามตรง
최신 업데이트:
2025-08-16 09:50:57
최신 챕터
เลขาบนเตียง 78.รักคนนี้
เค้ากอดเธอเอาไว้ แล้วคนที่กำลังร้องไห้ ก็เช็ดน้ำตาของตัวเอง แล้วก็หันกลับมา ขยับตัวออกจากอ้อมอก ของเค้าสร้อยคอที่สวมอยู่เป็นจี้รูปใบโคลเวอร์ อยู่ตรงเสื้อพอดี" ถามหรือยัง ว่าไนท์มีแฟนหรือเปล่า "เค้าถามเธอซ้ำ แล้วจับปลายคางเธอขึ้นมา" เพิร์ลคงกลัว แฟนเพิร์ลคิดมาก ก็เลยคิดว่าไนท์ จะเป็นแบบเพิร์ลเหรอ "เค้าถามเธอสบตาเธอเอาไว้" เพิร์ลไม่มีแฟน ไม่ต้องกลัวใครจะคิดมาก "เธอตอบเค้ากลับไป แล้วก็ขยับตัวออกอีก แต่เค้ากลับขยับเข้ามาหา แล้วยิ้มออกมา" แล้วไอ้หมี ผมเกรียนนั่น ไม่ใช่แฟนหรอ "" หมีผมเกรียน " เธอย้อนคำพูดของเค้า แล้วยิ้มออกมา" ปากร้าย ไปว่าเค้าเป็นหมี "" อ้าว ก็ตัวใหญ่ขนาดนั้น ไม่ใช่หมีเหรอ "" ไม่ใช่ พี่ฟ้า เป็นรุ่นพี่ของภาคย์ น้องชายเพิร์ล "เธอบอกให้เค้าฟัง แต่มันคือ คำตอบที่ชัดเจน ว่าเธอ ยังไม่มีใคร" ไนท์ ไม่ได้มีใคร " เค้าจับมือเธอ มาวางเอาไว้ บนหน้าอกของตัวเอง" ฟังนะเพิร์ล ไนท์ไม่ได้มีใคร ไนท์ไม่ได้รักใคร นอกจากเพิร์ลคนเดียว "" แล้วหมอ "เธอถามถึง ผู้หญิงอีกคน ที่อยู่กับเค้า" หมอดรีม เป็นหมอประจำตัว ช่วยดูแลร่างกาย ส่วนหัวใจของไนท์ ให้เพิร์ลไปแล้ว ก็ไม่เคยเอาคืนมาเลย "
เลขาบนเตียง 77.ไนท์คิดถึงเพิร์ล
" เพิร์ลครับ ไนท์อยู่ที่นี่แล้วใครทำอะไรเพิร์ล "เสียงนุ่มนวล พร้อมกับมือที่สัมผัสเบาๆ ที่ต้นแขน ทำให้เธอ ร้องไห้ออกมา อีกครั้ง" ไนท์ เพิร์ล "เธอเรียกชื่อเค้า แล้วมองใบหน้าที่อยู่ในความทรงจำมาตลอด แปดปีเต็ม ตลอดเวลา ที่ไม่ได้เจอ ไม่มีวันไหน ที่ไม่คิดถึงเลย แม้แต่น้อย" เพิร์ล ถ้าอยากร้องไห้ ก็ร้องนะ ร้องกับไนท์ ร้องให้ไนท์ฟัง แล้วไนท์จะปลอบเพิร์ลเอง "มือหนารั้งตัวเธอเข้ามากอด เค้าอยากจะปลอบใจเธอ อยากจะกอดเธอ แล้วบอกว่า เราทั้งคู่ จะไม่เป็นอะไร เราไม่เป็นอะไรแล้ว ทั้งนั้นเสียงร้องไห้ ปิ่มใจจะขาด ทำให้คนที่นอนพักอยู่ วิ่งออกมาจากห้อง ด้วยความตกใจ คุณเพิร์ลซบอยู่กับ อกของเชฟ หนุ่ม แล้วทั้งคู่ ก็ร้องไห้ ออกมา" คุณเพิร์ล เป็นอะไรคะ เจ็บตรงไหน "คนดูแล เข้ามาประคอง คุณหนูด้วยความตกใจ ที่เห็น คุณเพิร์ลร้องไห้ อย่างหนักออกมา นานๆ ที เธอจะนอนน้ำตาไหล อยู่บนเตียง แต่ไม่เคยฟูมฟายแบบนี้เลย" เพิร์ลไม่ได้เป็นอะไรค่ะ " คุณหนูขยับตัวออกจากอ้อมกอด ที่แสนอบอุ่น แล้วมองเค้า ที่นั่งอยู่ตรงหน้า" ค่อยๆ ค่ะ ระวัง "หญิงสาวลุกขึ้นยืน แล้วยื่นมือตัวเองออกไป ให้กับคนที่นั่งอยู่ ไนท์บาดเจ็บสาหัส ทั้งแขน
เลขาบนเตียง 76.หวัดดี
เชฟส่วนตัวเฉพาะกิจ จัดเตรียมของในครัว อย่างเป็นระเบียบ เรียบร้อย ตู้เย็น เตาอบ และ อุปกรณ์ครัว ครบชุด ไม่ต่างจากครัว ที่ร้านอาหาร ทำให้คนที่มา รับหน้าที่ แปลกใจ " ทำไมเค้าไม่จ้าง เชฟ แพงๆ มาจ้าง เราทำไม "" แล้วเชฟไนท์ ไม่แพงตรงไหน "แม่ค้อนใส่ แล้วดูรอบๆ บ้านอีกที " อย่าลืมนะว่า ต้องดูแลตัวเอง แล้วอาทิตย์หน้า แม่จะมาเยี่ยม "" ไม่ต้องมาหรอก บางที แขกวีไอพี เค้าไม่ถูกใจ อาหารของไนท์ เค้าอาจจะสั่ง ให้เปลี่ยนตัวเชฟ "รถตู้คันใหญ่ขับเข้ามาจอด ในช่วงบ่ายแก่ คนบนรถ ประคองหญิงสาว รูปร่างบอบบาง ลงมาอย่างระมัดระวัง เสื้อคลุมสีขาว กับ กางเกงผ้าสีน้ำตาล พร้อมหมวกคลุมผม ทำให้เค้า ได้แต่เห็นเธอ ในระยะไกล ชายหนุ่มที่มาด้วยกัน โอบเอวเธอเข้าไป แล้วสะพายกระเป๋าให้ด้วย " น่ารักจัง คู่รัก ข้าวใหม่ปลามันสินะ "เชฟที่มองอยู่ไกลๆ เดินเข้ามาในครัว เตรียมเครื่องดื่ม และ ของว่าง เอาไว้ต้อนรับ แขก สุดพิเศษ พายไก่อุ่นร้อน ที่ทำเสร็จใหม่ๆ หอมกรุ่นจากเตา เสิร์ฟคู่กับ ชากุหลาบ หอมละมุน " เพิร์ลไม่ค่อยชอบพายไส้คาวเท่าไหร่ แต่เพราะไนท์ชอบ เพิร์ลก็เลย อยากกินกับไนท์ " เธออ้าปาก รอเค้าป้อนพายไก่แทบทุกครั้ง ที่
เลขาบนเตียง 75.ดีกว่าไหม ถ้า …
" ทำไม ทำไม "น้องชายกำหมัดแน่น ด้วยความโกรธ ที่พี่สาวตัวเอง ต้องทนทุกข์ใจมาขนาดนี้ อุบัติเหตุครั้งนั้น พรากความสุข พรากรอยยิ้ม และ พรากพี่สาวที่แสนดี ไปเพียงชั่วพริบตา วินาทีที่เห็นพี่สาว นอนแน่นิ่งอยู่บนเตียงนอน มีสายระโยงระยาง ห้อยเต็มตัว มันบีบหัวใจ คนเป็นน้อง ที่ต้องกลับมาเห็น สภาพพี่สาว ที่แสนจะทรมานใจ ความเจ็บปวด จากการผ่าตัด เปิดหน้าอก จากแรงกระแทก ความเจ็บปวดทั้งหมด ที่พี่สาว ยอมรับมันเอาไว้ แต่เพียงผู้เดียว รูปภาพผู้ชายคนนั้น ยังอยู่ใต้หมอน แหวนใบโคลเวอร์ที่สวมติดนิ้วมานาน ไม่ยอมให้ห่างกาย ของสำคัญ ที่มีค่า จากความทรงจำ ที่ดีที่สุด ในวันนั้น คือ คำบอกว่า รัก ที่หล่อเลี้ยงหัวใจของพี่เพิร์ล ทุกวัน แม้ว่า ตอนนี้ เค้าจะมีคนอื่น ไปแล้วก็ตาม ชายหญิงวัยกลางคน สี่คน นั่งประจันหน้ากัน ที่ห้องรับรอง ภายในอาคาร เจทาวเวอร์ ใบหน้า เรียบเฉย ที่มองกัน ไปมา อย่างรอคอย ก่อนที่แต่ละ คู่ จะทรุดตัวลงแม่น้ำตาล ก้มหน้าร้องไห้ ออกมา อย่างสุดจะกลั้น เมื่อเห็นแม่ของไนท์ ตาปูดบวม จากการร้องไห้ อย่างหนัก มาตลอดคืน " น้องเพิร์ล เป็นจุดอ่อน ในชีวิตของไนท์ ตอนนี้ลูกชาย ดิฉัน ไม่เป็นผู้ไม่เป็นคนแล้วค่
เลขาบนเตียง 74.เธอคนเดียว
" น้องเพิร์ล "สิ้นเสียงเรียก ร่างบอบบาง ก็ทรุดตัวลงไปกองกับพื้น ความโกลาหล ก็เริ่มต้นขึ้นทันที ชายหนุ่มข้างตัว โอบประคองคนข้างๆ เอาไว้ แล้ว มองด้วยความเป็นห่วงรอยยิ้มซีดเซียวที่ยิ้มออกมา ขัดกับ น้ำตาที่ไหลออกมาจากหางตา มันทำให้คนที่เฝ้ามองดู เธอมาตลอด 3 ปี อดเจ็บปวดไปด้วยไม่ได้" เพิร์ล เจ็บตรงไหน "เธอเจ็บแปลบที่หน้าอก ของตัวเอง แผลผ่าตัด ทำไม มันเกิดอาการขึ้นมาอีกแล้ว ภาพตรงหน้า คือความจริงไม่ใช่รูป ในไอจีผู้ชายที่เป็นรักแรก และ รักเดียว นั่งอยู่เคียงข้าง กับ ผู้หญิงของเค้า ตรงที่ที่เคยเป็นของเธอ" เพิร์ล เจ็บตรงไหน " เจ้าสาวยิ่งกระหืดกระหอบมา ทรุดตัวนั่งลงข้างเพื่อน ไม่ห่วงว่า ชุดจะเปื้อน หรือ ใครจะมองยังไงมือบางซับน้ำตาให้เพื่อนรัก" โถ เพิร์ล ทำไม เป็นแบบนี้ "กลุ่มคนเริ่มเยอะขึ้น ตรงหน้าทางเข้างาน นายทหารหนุ่ม รวบตัวคนตรงหน้ามาแนบชิด แล้วถอดสูทของตัวเองออก คลุมด้านบนของเธอ แล้วอุ้มออกไปในงาน ทุกอย่าง ใช้เวลาเพียงไม่กี่นาที แต่คนที่นั่งอยู่ไม่ไกลนัก กลับเห็นภาพทุกอย่าง วนไปวนมาขาที่ทำการผ่าตัด หลายครั้งขยับไม่ได้ มันก้าวไม่ออก การยืนทำครัว นานหลายชั่วโมง ยังไม่มีผลเท่านี้เลย
เลขาบนเตียง 73.ความทรงจำ
การ์ดแต่งงาน สีส้ม สดใส ที่อยู่ในมือ ระบุชื่อ เพื่อนสนิท สมัยเรียน ก่อนที่เจ้าตัว จะเกิดอุบัติเหตุและ ดรอปเรียน สุดท้าย ก็เป็นได้แค่ อดีต นักศึกษา ถาปัด ที่เรียนได้แค่ปีเดียว และต้องออกมากลางคัน เพื่อรักษาตัวอุบัติเหตุใหญ่ ที่พรากเอาทุกอย่างไปจาก เด็กหนุ่ม วัย19 ปี จนหมดสิ้น ภาพสุดท้าย ที่เห็น คือ รถกะบะ เปลี่ยนเลนกระทันหัน พุ่งเข้ามาชน รถเอสยูวี ของตัวเอง ก่อนจะพลิกคว่ำ อย่างแรง คนข้างๆ ที่เป็น ความสุข รอยยิ้ม และ ความฝัน นอนอยู่อีกฝั่ง หายใจรวยริน มือบางที่สวมแหวน ใบโคลเวอร์เอาไว้ สั่นนิดเดียว ก่อนทุกอย่างจะเงียบไปเสียงที่ตะโกนออกมา มีเพียงคำเดียว " เพิร์ลลลลลลล "แปดปีที่ผ่านมามันคือ ฝันร้าย ที่ไม่อาจจะตื่นขึ้นมาได้สักที ชีวิตที่ผ่านไปแต่ละวัน ด้วยความยากลำบาก พ่อกับแม่ ที่ร้องไห้ แทบขาดใจ บอกด้วยเสียง สั่นสะท้าน ว่าน้องเพิร์ลเจ็บหนัก ก่อนจะลาออก จากมหาวิทยาลัย และ ย้ายไปต่างประเทศแล้วการรักษาอาการเจ็บปวด กินเวลาเกือบ2ปี กว่าจะกลับมาเดินได้ และ ใช้แขนได้อย่างดี การเริ่มต้นชีวิตใหม่ ในวัย22ไม่ได้ง่ายนัก ทุกคืนวัน มีแต่ภาพ ของเพิร์ลเต็มไปหมด โทรศัพท์มือถือ ที่มีคลิปวีดีโอ ถูกนำออก
