หัวใจที่ไม่ไร้เดียงสา-ลองมองคนอื่นดูบ้างไหม ?รถหลายคันจอดเรียงรายที่ร้านชาบู ที่อยู่ไม่ไกลจากมหาวิทยาลัยมากนัก เพราะการเข้าสังคมกับกลุ่มเพื่อนใหม่ ทำให้ กัปตัน ตัดสินใจมาที่นี่ กับเพื่อนร่วมคณะ สังคมใหม่ และการเรียนรู้ใหม่ๆ ก็อาจจะเยียวยาหัวใจ ที่กำลังบอบช้ำได้"เราคิดว่ากัปตัน จะล้อเล่น มาจริงด้วย " เพื่อนร่วมคลาส ที่มองกัปตันตั้งแต่วันแรก บอกออกมาแล้วดึงเก้าอี้ ที่ว่างอยู่ ให้เขามานั่งด้วยกัน โต๊ะใหญ่หลายตัว ที่ต่อเรียงกัน ทำให้ พื้นที่ด้านหลัง มีแต่กลุ่มนักศึกษา เกือบ20คน ที่จองโต๊ะเอาไว้ล่วงหน้า"มาจริงๆ ถ้าบอกว่า จะมาก็มา " เจ้าตัวขยับแว่น แล้วปลดกระดุมเสื้อออก พับแขนเสื้อขึ้นมา ทำให้เห็น นาฬิกาและสร้อยข้อมือ หลากสี ที่เป็นของแบรนด์ดัง ด้านสายมู"กัปตัน ก็มูหรอ " มือขาวๆ ถูกยกขึ้นมา ชูให้เพื่อนได้ดู แล้วก็พบว่า กำไลข้อมือ หลายเส้น ที่สวมอยู่ มาจากใครบางคน ที่ซื้อมาให้ใส่"สวย ด้วย ขลังด้วยใช่ไหม กัปตัน "เจ้าตัวยิ้ม แล้วเอามือของตัวเองลง ไม่อยากให้เพื่อน สนใจเรื่องกำไลข้อมือมากนัก เพราะ ไม่อยากนึกถึง คนที่ใส่กำไลคู่ ให้ตัวเอง ด้วยรูปที่ถ่ายนับสิบรูป ถูกเลือกลงไอจีเพียง1รูป โดย
รถหลายคันจอดเรียงรายที่ร้านชาบู ที่อยู่ไม่ไกลจากมหาวิทยาลัยมากนัก เพราะการเข้าสังคมกับกลุ่มเพื่อนใหม่ ทำให้ กัปตัน ตัดสินใจมาที่นี่ กับเพื่อนร่วมคณะ สังคมใหม่ และการเรียนรู้ใหม่ๆ ก็อาจจะเยียวยาหัวใจ ที่กำลังบอบช้ำได้"เราคิดว่ากัปตัน จะล้อเล่น มาจริงด้วย " เพื่อนร่วมคลาส ที่มองกัปตันตั้งแต่วันแรก บอกออกมาแล้วดึงเก้าอี้ ที่ว่างอยู่ ให้เขามานั่งด้วยกัน โต๊ะใหญ่หลายตัว ที่ต่อเรียงกัน ทำให้ พื้นที่ด้านหลัง มีแต่กลุ่มนักศึกษา เกือบ20คน ที่จองโต๊ะเอาไว้ล่วงหน้า"มาจริงๆ ถ้าบอกว่า จะมาก็มา " เจ้าตัวขยับแว่น แล้วปลดกระดุมเสื้อออก พับแขนเสื้อขึ้นมา ทำให้เห็น นาฬิกาและสร้อยข้อมือ หลากสี ที่เป็นของแบรนด์ดัง ด้านสายมู"กัปตัน ก็มูหรอ " มือขาวๆ ถูกยกขึ้นมา ชูให้เพื่อนได้ดู แล้วก็พบว่า กำไลข้อมือ หลายเส้น ที่สวมอยู่ มาจากใครบางคน ที่ซื้อมาให้ใส่"สวย ด้วย ขลังด้วยใช่ไหม กัปตัน "เจ้าตัวยิ้ม แล้วเอามือของตัวเองลง ไม่อยากให้เพื่อน สนใจเรื่องกำไลข้อมือมากนัก เพราะ ไม่อยากนึกถึง คนที่ใส่กำไลคู่ ให้ตัวเอง ด้วยรูปที่ถ่ายนับสิบรูป ถูกเลือกลงไอจีเพียง1รูป โดยที่ ไม่ทันได้คิดอะไร แต่คนบางคน ที่คิดก็เห็นว่า
หัวใจที่ไม่ไร้เดียงสา-เพื่อนสมัยเด็กเท่านั้นนักศึกษาจำนวนมากนั่งคุยเล่นกันอยู่ที่บริเวณ ใต้ถุนอาคารเรียน หลังจากเลิกเรียนแล้วไม่รู้ว่าจะไปไหน แต่คนที่มีที่ต้องไป เดินเร็วๆไปที่รถ แล้วขับรถออกไปจากหน้าอาคารเรียนของตัวเอง แล้วก็หาที่จอดรถที่ใกล้ที่สุด ก่อนจะไถโทรศัพท์เล่นไปเรื่อยเปื่อยข้อความไลน์แจ้งเตือนมาว่า เลิกเรียนแล้ว และ อยู่ไหน ทำให้ คนที่นั่งอยู่หลังพวงมาลัย ต้องดับเครื่องยนต์ แล้วเดินลงไปหา คนที่เอาแต่ใจตัวอย่างสุดขีด พี่สาวคนโต ที่แสนดี ของน้องสาว และน้องชาย ลูกสาวที่น่ารักของพ่อแม่ แต่ทำไม ถึงร้ายกาจที่สุด กับเขา"กัปตัน " เสียงเรียกจากทางด้านหน้า พร้อมกับมือที่โบกขึ้นมา ทำให้เขาเห็นแล้ว กลุ่มสาวๆ กลุ่มใหญ่หลายคน ที่คบหากันมาตั้งแต่เรียนโรงเรียนเดียวกัน มองเขาเป็นตาเดียว ลูกสาวนักธุรกิจใหญ่ ลูกสาวนักการเมือง ที่พ่อแม่บินดีจ่ายค่าเทอม เทอมละหลายแสน คบหากันมานาน สนิทสนมกันดี ต่างจากตัวเอง ที่เรียนโรงเรียนรัฐบาลธรรมดา แม้จะมีชื่อเสียง ก็ตาม"หวัดดี " สาวๆ ยกมือทักทาย มองคนที่มารับ แล้วก็ยิ้ม"ทำยังไง จะมีคนมารับแบบนี้ " เสียงแซว ดังออกมา แล้วก็ยิ้มแหย่ วิตา ที่กำลัง ส่งถุงหน
"สวัสดีครับ ผมชื่อ นายกิตติภพ คณะ เทคนิคการแพทย์ ครับ "เสียงแนะนำตัว หน้าห้องเรียน ทำให้สายตาทุกคู่ จับจ้องไปที่ คนที่มาสาย ใบหน้าขาวเนียน ขยับแว่นสายตา แล้วก้มลงมองที่พื้น ไม่กล้าสบสายตากับใคร"คลาสแรก วันแรกก็สายเลย ทำไมคะ นักศึกษา ทำไมถึงมาสาย บอกเหตุผลหน่อยสิคะ " เสียงอาจารย์ประจำภาควิชา ถามด้วยความดุ ทำให้ นักศึกษาชั้นปีที่1 ต้องก้มหน้าลง"ผมมาสายครับ ขอโทษครับ " คำตอบที่อยากบอก คือ ผมไปส่งใครบางคน ที่ตึกนานาชาติก่อน เลยทำให้สาย แต่สิ่งที่ทำได้ คือการขอโทษ"เชิญค่ะ คุณกิตติภพ หวังว่า คราวหน้า คงไม่สายนคะ ""ครับ "ร่างสูงใหญ่ เดินไปที่เก้าอี้ว่าง แล้ววางกระเป๋าเป้ของตัวเอง หยิบไอแพดขึ้นมาแล้วเริ่มจดตามทันทีสามชั่วโมงของวิชาแรก ผ่านไปเรียบร้อยแล้ว มือที่รูดซิป กระเป๋า อย่างเร่งด่วน แล้วก็รีบวิ่งออกจากห้องไป ใบหน้าของคนเอาแต่ใจตัวเอง กำลังวนเวียนอยู่ในหัวสมอง และนั่นไง คนที่กำลังรอ ยืนหน้าบูดอยู่แล้ว"ออกมาคนแรกเลย "เสียงที่บอกออกไป ทำให้คนฟัง ยิ้มออกมา แล้วยกนิ้วโป้งให้"กินอะไร กินที่นี่ หรือจะกินที่ไหน " เขาถามเธอ แล้วรับถุงหนังสือของเธอมา"กินก๋วยจั้บ อยากกิน " มือบางชี้ไปที
หัวใจไร้เดียงสา-เด็กๆที่กำลังเติบโตห้องรับแขก ที่ตอนนี้ มีผู้ใหญ่หลายคนนั่งกันอยู่ และห้องของเล่น ที่มีเด็กๆ รุ่นราวคราวเดียวกัน นั่งเล่นกันในห้องถัดไป โดยมีพี่เลี้ยง คอยดูแล" หนูรินทร์ คนสุดท้ายแล้วค่ะ ไม่มีอีกแล้ว "แม่ลูกสาม ที่มีลูกสาวสามคน บอกยิ้มๆ แล้วมองน้องออม ที่ตอนนี้ เป็นผู้จัดการร้านอาหาร ในเครือของสามี หลังจาก ที่น้องออมเรียนจบ วงแหวน ก็เรียกตัวน้องออม ให้มาเริ่มงาน ที่ร้านอาหารของตัวเอง เริ่มจากพนักงานเสิร์ฟ ธรรมดา เพื่อให้ได้เรียนรู้ ก่อนจะปรับตำแหน่งขึ้นมา เป็นผู้จัดการสาขาใหญ่ คอยดูแลภาพรวมทั้งหมด"น้องออมล่ะ พร้อมไหม ""ไม่พร้อมค่ะ เลี้ยงกัปตันคนเดียว มีความสุขมากๆแล้วค่ะ " เพราะความกังวลใจ ว่าจะทำให้กัปตัน มีปมในใจ ทำให้คุยและตกลงกันกับลุงกรว่า จะไม่มีลูกเพิ่มแล้ว เพราะ ตัวเอง ก็รักกัปตัน เหมือนลูกของตัวเองจริงๆ"กัปตันน่ารักแบบนี้ ออมรักกัปตันสุดหัวใจเลยค่ะ "เด็กชาย น่ารักดั่งที่ออมบอกจริงๆ สองพ่อลูกที่ใช้ชีวิตตามลำพัง กว่าจะพิสูจน์ ให้พ่อกับแม่ของออม เห็นว่า ลุงกร ไม่ใช่ผู้ชายที่มีแต่ตัว ก็ใช้เวลานาน เกือบสองปี ทุกอย่าง จึงเข้าที่เข้าทาง และได้ จดทะเบียนสมรส แ
คุณปู่ คุณย่า ที่กำลังรอหลานสาว คนที่สาม ออกมาจากห้องคลอด แล้วก็มองหลานสาวอีกสองคน ด้วยสายตาอ่อนโยน เหลือเกิน ความฝันที่จะมีลูกสี่คน แต่ก็ไม่อาจจะทำได้ เพราะ ภรรยา เหนื่อยเกินกว่า จะท้องลูกคนที่สาม ดังนั้น คนเป็นพ่อ จึงดูแล ลูกสาวลูกชายอย่างดีที่สุด และ ภาคย์ ก็ประกาศว่าจะมีลูกสี่คนให้ได้ แต่สุดท้าย ก็ต้องยอมรับว่า วงแหวน อาจจะท้อง คนนี้ เป็นคนสุดท้ายแล้วภวิตา ภารวีร์ และ ปภาวรินทร์ สามใบเถา ที่เป็นลูกสาวทั้งหมด ทำเอาคุณปู่ ยิ่งกว่า หลง บอกได้คำเดียวว่า พร้อมเสมอ สำหรับสามสาว"ปู่ ปู่ " เด็กหญิงวัยสามขวบ เดินมานั่งข้างปู่ แล้วกอดแขนเอาไว้ ใบหน้าเล็กๆ ที่ดูเหมือนคุณย่า เหลือเกิน ยิ่งทำให้ปู่ เอ็นดู ส่วนวิตา ก็คือภาคย์น้อย แบบที่ไม่มีข้อแม้"ง่วงนอนหรือเปล่าลูก " ชายวัยหกสิบปีปลายๆ อุ้มหลานสาวมากอด แล้วเด็กหญิงก็หลับตาพริ้ม อย่างมีความสุข ความสุขในทุกวันนี้ คือการมีหลานๆ และลูกๆคอยอยู่เคียงข้าง"มาแล้ว "ภาคย์ เข็น สาวน้อย คนล่าสุด มาพร้อมกับพี่เลี้ยงและพยาบาล เด็กหญิงสีขาวอมชมพู หลับตาพริ้ม ที่ทำให้หัวใจปู่เต้นแรง ก็เพราะ ใบหน้าคล้ายตัวเอง มากกว่าใคร"หมอบอกว่า ดีเอ็นเอ ทางบ้านเรา ชัด