เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 5.
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-04-22 11:38:23ตอนที่ 5.
หล่อนอยากกลับห้อง...
ไม่อยากอยู่ในสถานที่ที่ไม่เป็นตัวของตัวเองแบบนี้เลย
มิรดาก้มลงมองเนื้อตัวของตัวเองอย่างเวทนา ต่อให้หล่อนสวยแค่ไหน พยายามทำตัวให้คู่ควรกับเขายังไง แต่ธีธัชก็ไม่มีทางมอง
สองแขนยกขึ้นโอบกอดเนื้อตัวเอาไว้ด้วยความเหน็บหนาว ก่อนจะสะดุ้งเมื่อมีเสื้อสูทของใครบางคนคลุมทับมาบนบ่า
“อุ๊ยยยย...”
หล่อนตกใจมาก รีบหันไปมอง ก็พบว่าผู้ชายหน้าตาดีคนหนึ่งเป็นเจ้าของเสื้อสูทบนบ่าบอบบางของตัวเอง
“ผมเห็นคุณยืนตัวสั่นน่ะ ก็เลยให้ยืม”
“ขอบคุณค่ะ แต่ว่าไม่เป็นไรค่ะ”
หล่อนจะส่งเสื้อสูทคืนเขา แต่เขาขยับออกห่าง และส่ายหน้า
“ไม่เป็นไรครับ ยืมเถอะ ผมไม่คิดเงินหรอก”
มิรดาอมยิ้มขบขันออกมาในที่สุด
“ผมดีใจที่เห็นคุณหัวเราะนะครับ”
“ฉันก็ไม่ได้ร้องไห้สักหน่อยนี่คะ”
ผู้ชายเจ้าของเสื้อสูทเดินเข้ามาใกล้ๆ ก่อนจะชวนหล่อนไปนั่งบนเก้าอี้ที่อยู่ห่างออกไปเพียงไม่กี่เมตร และชวนคุยต่อ
“ก็ผมเห็นคุณเดินหน้าเศร้านี่ครับ”
หล่อนเอียงหน้ามองเจ้าของคำพูดที่ตัวเองไม่อาจจะปฏิเสธได้
“นี่แสดงว่าคุณจับตามองฉันตลอดเวลาเลยอย่างนั้นเหรอคะ”
เขาหัวเราะอีกแล้ว ท่าทางสบายๆ ไม่ทุกข์ไม่ร้อนอะไรเลย หากหล่อนเป็นแบบเขาบ้างก็คงดี
“ก็คุณสวยนี่ครับ ผู้ชายทุกคนในงานมองคุณทั้งนั้นแหละ แต่ผู้ชายที่โชคดีมีคนเดียวก็คือคนที่ควงคุณมา”
สีหน้าของหล่อนเจื่อนและเศร้าลงทันที เมื่อนึกถึงธีธัช
“ผู้ชายคนนั้นเป็นเจ้านายของฉันค่ะ”
“แค่เจ้านายหรือครับ”
“ใช่ค่ะ ฉันเป็นแค่เลขาของเขา”
“ดูท่าทางคุณไม่พอใจกับตำแหน่งที่เขามอบให้เลยนะครับ คุณคงแอบรักเจ้านายล่ะสิ”
คำพูดตรงไปตรงมาและแทงใจดำของผู้ชายข้างตัว ทำเอาไว้มิรดาถึงกับหน้าตาตื่น
“นี่คุณ... อย่าพูดอะไรบ้าๆ แบบนี้นะคะ”
“ปฏิเสธเสียงสูงแบบนี้ แสดงว่าคุณแอบรักเจ้านายอยู่จริงๆ ด้วย”
“ฉันไม่ได้...”
“สายตาที่คุณมองเขาน่ะ มันฟ้องทุกอย่าง ใครก็มองออก และผมคิดว่าเจ้านายของคุณก็ต้องรู้ ว่าคุณคิดยังไงกับเขา”
หล่อนรีบส่ายหน้าพรืดทันควัน
“ไม่... เขาไม่รู้หรอกค่ะ ฉันไม่เคยแสดงท่าทางอะไรออกไป”
“แววตาคุณมันฟ้องชัดจะตายไป”
“ฉันใส่แว่นเวลาทำงาน และก็ทำงานอยู่เฉพาะแค่หน้าห้องของเจ้านายเท่านั้น”
ผู้ชายที่เป็นคู่สนทนาของหล่อนหัวเราะขบขัน ก่อนจะขยับหน้าเข้ามาใกล้ แต่หล่อนรีบเอามือดันเขาเอาไว้ทันควัน
“นี่จะทำอะไรน่ะ”
“ไม่ต้องกลัวหรอก ผมไม่ได้ชอบคุณ ผมมีคนที่ผมชอบอยู่แล้ว”
ดวงตากลมโตของหล่อนเบิกกว้าง และแววตาก็เต็มไปด้วยความประหลาดใจ
“แล้วคุณมานั่งกับฉันแบบนี้ ไม่กลัวคนที่คุณชอบเข้าใจผิดหรือไงคะ คุณ...”
“ผมชื่ออัศวิน เป็นเลขาของนักธุรกิจชื่อดังที่มีนามว่า วรเวช อนันไพศาล”
“ห๊ะ นี่คุณทำงานกับคุณวรเวชเหรอคะ”
ทำไมหล่อนจะไม่รู้จักล่ะ วรเวช อนันไพศาลเป็นนักธุรกิจแถวหน้าของเมืองไทยเลยล่ะ หล่อนได้ยินชื่อเขาบ่อยมาก
“ใช่ครับ”
“ไม่น่าเชื่อเลย ยินดีที่ได้รู้จักคุณนะคะ คุณอัศวิน”
“เรียกผมว่าวินเถอะครับ ดูเป็นกันเองดี”
“คุณวิน...”
หล่อนทำตามที่เขาบอกอย่างว่าง่าย
“ส่วนฉันชื่อมิรดานะคะ หรือเรียกว่ามิ้มก็ได้”
“ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับ”
หล่อนกับอัศวินคุยกันอย่างถูกคอ ก่อนที่เขาจะเปิดเผยว่าตัวเองก็แอบชอบเจ้านายของตนเองเหมือนกัน นั่นก็คือวรเวชนั่นเอง
“ไม่อยากเชื่อเลยค่ะว่าคุณจะ...”
“ชอบผู้ชายด้วยกันใช่ไหม” อัศวินต่อประโยคที่ขาดหายไปของหล่อนให้อย่างรู้ทัน
“ใช่ค่ะ”
“รสนิยมทางเพศมันเลือกไม่ได้หรอก ผมพยายามชอบผู้หญิงแล้วนะ แต่ทำไม่ได้”
“แล้วครอบครัวคุณว่ายังไงบ้างคะ”
“พวกเขาไม่รู้หรอก ผมเก็บเป็นความลับ และก็คงให้รู้ไม่ได้แหละ เพราะผมเป็นลูกชายคนเดียว พวกเขาหวังเอาไว้กับผมมาก ว่าผมจะมีทายาทสืบทอดวงศ์ตระกูลให้”
หญิงสาวยื่นมือไปแตะแขนกำยำของชายข้างตัวอย่างให้กำลังใจ
“เรื่องแบบนี้ต้องอาศัยเวลา ฉันขออวยพรให้คุณสามารถหาทางแก้ไขปัญหาได้เร็วๆ นะคะ”
“ขอบคุณมากครับ”
“ฉันดีใจนะคะที่ได้คุยกับคุณ อย่างน้อยๆ มันก็ทำให้ฉันรู้ว่า โลกใบนี้ยังมีอะไรอีกมากมายที่ฉันต้องเผชิญหน้า และเรื่องของคุณก็ทำให้ฉันรู้ว่าปัญหาของฉันมันเล็กเท่ามดเลยค่ะ หากเทียบกับปัญหาที่คุณกำลังเผชิญหน้าอยู่”
“ผมดีใจนะที่ทำให้คุณรู้สึกดีขึ้น หวังว่าสักวันเราจะได้เจอกันอีก”
“เราต้องได้เจอกันแน่นอนค่ะ เพราะเจ้านายของคุณกับเจ้านายของฉันทำงานอยู่วงการเดียวกัน”
หล่อนกับอัศวินนั่งคุยกันอยู่อีกพักใหญ่ อัศวินก็ถูกเจ้านายเดินมาตามให้เข้าไปข้างใน ในขณะที่หล่อนก็เพิ่งนึกได้ว่าลืมตักอาหารให้กับธีธัช
“ขอโทษค่ะบอส มิ้ม...”
เมื่อหล่อนกลับเข้ามาภายในงานเลี้ยง แล้วพบว่าธีธัชกำลังเดินตักอาหารอยู่ด้วยตัวเอง
“ไม่ต้องขอโทษผมหรอก ไม่เป็นไร”
“มิ้ม...”
“แล้วเป็นไงล่ะ ผู้ชายคนนั้นท่าทางเข้าท่าดีเหมือนกันนะ หล่อด้วย”
“บอสเห็นด้วยเหรอคะ”
หล่อนหน้าตาตื่น ไม่อยากเชื่อกับสิ่งที่หลุดออกมาจากปากของธีธัช
“พอดีผมเดินไปห้องน้ำน่ะ แล้วก็หลงทางไปที่สวนก็เลยเห็นเข้าพอดี คุณดูผ่อนคลายนะตอนที่คุยกับผู้ชายคนนั้นน่ะ”
บทล่าสุด
เลขาเฉิ่มอุ้มรัก ตอนที่ 21..ตอนอวสาน
ตอนที่ 21..ตอนอวสานเขาจ้องมองหล่อนเขม็ง ก่อนจะเอานิ้วยาวตรึงปลายคางเล็กให้เงยแหงนขึ้นประสานสายตา“ห้ามหนีไปไหนอีกนะ”“มิ้ม...”“ผมอยู่ไม่ได้หรอกถ้าไม่มีคุณข้างกาย”หล่อนน้ำตาซึม เพราะคิดว่าธีธัชกำลังหมายถึงเรื่องงาน“มิ้ม... จะกลับไปสอนงานเลขาคนใหม่ให้กับบอสค่ะ ไม่ต้องกังวล...”“ผมไม่มีเลขาใหม่... ผมไม่ได้รับใครมาแทนคุณเลย...”นี่มันเป็นไปได้ยังไงกัน“แล้ว... บอสทำงานยังไงคะ งานเยอะมากแบบนั้น...”หล่อนถามด้วยความเป็นห่วง จนธีธัชอมยิ้มออกมาด้วยความพอใจ“เป็นห่วงผม ก็กลับไปอยู่กับผมสิ”หล่อนส่ายหน้าไปมา น้ำตาซึม“ความสัมพันธ์ของเรามันไม่เหมือนเดิมแล้ว และมิ้ม... ก็ทนอยู่ข้างกายบอสไม่ได้อีก บอสก็รู้ว่ามิ้ม... คิดเกินเลยกับบอส...”หล่อนพูดออกไปด้วยความอัปยศอดสู และมั่นใจว่าเขาจะต้องมองมาด้วยแววตาสมเพชเวทนา แต่มันกลับไม่ใช่ เขายิ้ม มันคือรอยยิ้มที่ละมุนละไมที่สุดเท่าที่เคยเห็นจากธีธัช“ผมยินดีให้คุณคิดเกินเลย มิ้ม...”“บอส...”หล่อนครางเรียกเขา และไม่อยากเชื่อว่าเขาจะยังยิ้มหวานอยู่ได้“นี่บอสไม่โกรธมิ้มเหรอคะ”เขาเลื่อนมือขึ้นมาลูบศีรษะของหล่อนไปมา และก็จูบหน้าผากเบาๆ“ผมจะโกรธคุณทำไม ใน
เลขาเฉิ่มอุ้มรัก ตอนที่ 20.
ตอนที่ 20.หล่อนเอียงหน้าที่ชุ่มคราบน้ำตามองไปที่ประตูห้อง และก็อดสงสัยไม่ได้ว่าใครกันเป็นเจ้าของเสียงเคาะประตูนั่นหล่อนมาเช่าห้องอยู่ที่นี่ และไม่ได้บอกใครเลยแม้แต่คนรู้จักอาจจะเป็นแม่บ้าน...?เมื่อคิดว่าเสียงเคาะประตูนั้นเป็นของแม่บ้านประจำหอพักที่ตนเองมาเช่าอยู่ หญิงสาวจึงลุกขึ้น และเดินไปที่ประตูห้องมือเล็กยื่นไปปลดล็อก ก่อนจะผลักบานประตูให้เปิดกว้างออก“มาทำความสะอาด...”เสียงของหล่อนถูกกลืนหายเข้าไปในลำคอจนหมด เมื่อสายตาปะทะเข้ากับร่างสูงใหญ่คุ้นตาของธีธัชที่อยู่หลังบานประตู“บอส...”ดวงหน้างามซีดเผือด แข้งขาไร้เรี่ยวแรงจนขยับก้าวหนีไม่ได้“ผมเอง”เขาตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ซึ่งต่างจากแววตาหงุดหงิดของเขานัก“เอ่อ... บอส... มาทำไมคะ”หล่อนมองผู้ชายตัวสูง เนื้อตัวบึกบึนตรงหน้าด้วยความหวาดหวั่น สมองหยุดทำงานลงในที่สุดเขาไม่ตอบ แต่แทรกตัวเข้ามาหา และเป็นคนปิดประตูห้องด้วยตัวเอง“บอส... ออก... ออกไปเถอะค่ะ”“กล้าไล่ผมหรือ”เขาก้าวเข้ามาหาหล่อน เนื้อตัวล่ำบึกของเขาทำให้หล่อนกลายเป็นมดตัวน้อยได้อย่างง่ายดาย เท้าเล็กขยับถอยหลังหนี“มิ้ม... ไม่ได้ไล่ค่ะ แต่... บอสไม่ควรอยู่ที่น
เลขาเฉิ่มอุ้มรัก ตอนที่ 19.
ตอนที่ 19.“จะรีบไปไหนล่ะ”“บอส”หน้าตาของธีธัชดูเลือดเย็นน่ากลัวนักยามนี้“ไหนๆ ก็เข้ามาแล้ว ทำงานหน่อยจะเป็นไรไปล่ะ”หล่อนส่ายหน้าไปมา ปฏิเสธเขา แต่ธีธัชตอนนี้ไม่ต่างจากซาตานร้ายแคว่กกกก“อื้อ... บอส... อย่าค่ะ อย่าทำกับมิ้มแบบนี้ อย่า... อื้อ... อ๊ะ...”เขาจับหัวหล่อนกดกับโต๊ะทำงาน จากนั้นก็ตลบกระโปรงยาวขึ้นมาไว้เหนือบั้นท้าย และพุ่งความเป็นชายเข้าไปหากลีบนางที่แห้งผาก“อ๊ะ... อื้อ... เจ็บ... บอส... เจ็บค่ะ...”บอสหนุ่มไม่สนใจ ไม่แม้แต่จะหยุดเคลื่อนไหว ความเป็นชายแข็งชันครูดเสียดสีกับเนื้อนุ่มจนแสบระบม“อื้อ... อื้อ... ฮือ”หล่อนเจ็บร้าว น้ำตาไหลริน ภาวนาให้การกระทำของธีธัชยุติลงเสียที แต่มันกลับยาวนานเหลือเกินกว่าที่เขาจะถอนถอยออกไป“ผมเสร็จแล้ว จะไปไหนก็ไป”ตอนนี้หล่อนไม่ต่างจากอีตัวข้างถนนเลยแม้แต่น้อยหล่อนขยับตัว พยุงกายให้ตั้งตรง มองเขาผ่านม่านน้ำตาแห่งความเสียใจ“บอสใจร้าย...”หล่อนต่อว่าเขาอย่างอ่อนแรง ก่อนจะพาตัวเองออกมาจากห้องทำงานของธีธัช“ผมใจร้าย เพราะว่าผมหึงคุณนั่นแหละ มิรดา”ชายหนุ่มพึมพำออกมาด้วยความเกรี้ยวกราด เกลียดตัวเองที่หงุดหงิดเพียงแค่เห็นมิรดาพูดคุยกับผู้ช
เลขาเฉิ่มอุ้มรัก ตอนที่ 18.
ตอนที่ 18.นี่เขากินยาปลุกเซ็กซ์เข้าไปหรือไงนะ ถึงได้มีอารมณ์สวาทมากมายเหลือเกิน“อ๊ากกกก โอ้วววว โอ้ววว”และมันก็เป็นแบบเดิม เขาแตกระเบิดในร่องสาวหลังจากที่หล่อนตอดขมิบเพียงแค่ไม่กี่วินาทีเท่านั้นเขาสั่นเกร็ง น้ำกามไหลรินออกมาจนหมดทุกหยด จากนั้นก็ชักท่อนเอ็นออกมา น้ำสีขาวขุ่นที่พุ่งเข้าไปในโพรงสาวค่อยๆ ไหลทะลักตามออกมา หยดย้อยลงมาตามเรียวขานวลเขาจ้องมองภาพสวยงามเย้ายวนนี้ด้วยความเสน่หา จ้องมองร่องสาวที่ยังทิ้งร่องรอยรูเอ็นที่เขาสอดแทรกเข้าไปอย่างละสายตาไปไหนไม่ได้เลยพระเจ้า...ทำไมเขาถึงได้รู้สึกลุ่มหลงแม่เลขาอย่างมิรดามากมายขนาดนี้นะนี่มันไม่ใช่แค่เรื่องเล่นๆ หรือเรื่องชวนหัวให้ขำขันอีกแล้ว“คุณเข้าห้องน้ำก่อนเถอะ”คนที่นอนคว่ำหน้าอยู่กับโต๊ะไม้ค่อยๆ ขยับตัวขึ้น ใบหน้างามแดงก่ำ เมื่อหันมาสบสายตา“มิ้ม... ขอตัวนะคะ”เขาอมยิ้มเมื่อสาวน้อยรีบเดินตรงไปยังห้องน้ำ มองก็รู้ว่าหล่อนขัดเขินแค่ไหน“ไม่เอาเสื้อผ้าเข้าไปหรือคุณมิ้ม”“เอ่อ...”เขาใจดีก้มลงเก็บเสื้อผ้าให้กับหล่อน ทั้งยกทรง ทั้งกางเกงชั้นใน และเดินไปให้หล่อนดวงตาสบประสานกัน และธีธัชก็รู้สึกไม่ต่างจากถูกดูดเข้าไปในหลุมใหญ่ที่ม
เลขาเฉิ่มอุ้มรัก ตอนที่ 17.
ตอนที่ 17.ความเจ็บปวดอดสูทำให้หล่อนต้องเบือนหน้าหนีเขา น้ำตาเอ่อล้นสองดวงตา“ให้มิ้มไปเถอะค่ะ มิ้ม... คงทนทำงานร่วมกับบอสไม่ได้อีกแล้ว...”“แต่คุณไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธผม...”มือใหญ่ลูบไล้เนินสะโพกผายอย่างแสดงความเป็นเจ้าของ“เพราะคุณเป็นของผมแล้ว มิรดา”กายสาวสั่นเทาด้วยความวาบหวาม ความทรงจำเมื่อคืนยังคงเต้นระริกอยู่ในหัว และมันก็ชัดเจนมากจนหล่อนเผลอครางออกมาเขาอมยิ้ม และฝังปลายจมูกลงบนแก้มนวล จากนั้นก็ทาบปากกระด้างลงมาหาแนบแน่น หล่อนพยายามเบี่ยงหน้าหนี แต่ไม่สำเร็จ ปากอิ่มถูกบดจูบอย่างเร่าร้อน หิวกระหาย มือใหญ่ปลดเปลื้องเสื้อผ้าของหล่อนออกอย่างรีบร้อนไร้ความอดทน“อื้อ... อย่าค่ะบอส... อื้อ... อย่า...”เขาไม่สนใจการต่อต้านอ่อนแรงของหล่อนเลยแม้แต่น้อย เพราะตอนนี้ร่างกายของหล่อนเหลือเพียงแว่นตากับกางเกงชั้นในเท่านั้นที่สวมใส่อยู่ธีธัชช่ำชองเชี่ยวชาญในเรื่องการเปลื้องผ้าผู้หญิงอย่างน่าทึ่ง“ผมต้องการคุณ... มิรดา...”“ตะ... แต่มิ้มนัดคุณหญิงเอาไว้ให้บอสแล้ว อ๊ะ... อื้อ... บอส... อย่าค่ะ...”เขาผลักหล่อนกลับไปที่เตียงนอน เพียงแค่ปลายนิ้วของเขาสัมผัส ร่างอรชรก็หงายหลังลงไปนอนบนเตียงอย่างง่าย
เลขาเฉิ่มอุ้มรัก ตอนที่ 16.
ตอนที่ 16.เข้มแข็งเอาไว้มิรดา ไม่อย่างนั้นสิ่งที่ซ่อนเอาไว้จะเปิดเผยออกมา และหล่อนจะมองหน้าธีธัชติดได้ยังไง ไม่แคล้วต้องหนีหายไปจากกัน“ไม่ ผมอยากขึ้นห้องคุณ”“บอส...”“ตั้งแต่ทำงานด้วยกันมา ผมไม่เคยเข้าไปในห้องของคุณจริงๆ จังๆ เลยสักครั้ง เคยแค่ยืนหน้าประตูห้องเท่านั้นเอง”แววตาของธีธัชมุ่งมั่น ทำให้หล่อนไม่กล้าที่จะทัดทานอีก“ก็... ได้ค่ะ แต่ว่าแค่กาแฟถ้วยเดียวนะคะ”เขาอมยิ้มบางๆ แววตามีความเจ้าเล่ห์“คุณดูเหมือนไม่เต็มใจให้ผมขึ้นห้อง ซ่อนผู้ชายเอาไว้หรือครับ”“ปะ... เปล่าหรอกค่ะ มิ้มยังไม่มีแฟน บอสก็รู้นี่คะ”“ดีแล้วล่ะที่คุณยังไม่มีแฟน”เขาเดินขนาบข้างตามเข้ามาภายในคอนโด“บอส... ดูเปลี่ยนไปนะคะ”“ผมหรือ? เปลี่ยนยังไงครับ”เขาถามยิ้มๆ“ก็... เมื่อหลายวันก่อนยังสนับสนุนให้มิ้มหาแฟนอยู่เลยค่ะ”เขาก้าวตามเข้ามาภายในลิฟต์ที่ตอนนี้มีแค่หล่อนกับเขาแค่สองคนดวงตาคมกริบที่จ้องมองมาทำให้หล่อนสะท้านไหวไปทั้งตัว“แต่ไม่ใช่ตอนนี้”“เอ่อ...”หล่อนกำลังจะอ้าปากถาม แต่ประตูลิฟต์เปิดเสียก่อน หล่อนจึงต้องก้าวออกมา โดยมีธีธัชก้าวตามมาติดๆ“ชั้นที่คุณอยู่ดูเงียบๆ นะ”“ค่ะ มิ้มไม่ชอบที่คนพลุกพล่านน่ะ
บางทีคุณอาจจะชอบ
ชีวิตหลังความตายของเซินมาน
จี้เสี่ยวนวน81.1K viewsขยี้รักคู่หมั้น NC-20
C22.1K viewsเมียสวมรอย
ชะนีติดมันส์14.3K viewsลุ้นรักคุณแม่ตัวแสบ
ผู้แสวงหาชีวิตที่เป็นสุข57.8K viewsยั่วรักสามีนิตินัย
ชะนีติดมันส์6.8K viewsรักของเราคือรสช็อกโกแลต (วัยรุ่นวัยฝันยุค 90)
เฟยเทียน / เงาจันทราสีหมึก / กัญญ์ญาภัค200 viewsนางบำเรออุ้มรัก
อัญญาณี25 viewsคฤหาสน์ซ่อนสวาท
กาสะลอง969 views
