All Chapters of เลขาเฉิ่มอุ้มรัก: Chapter 1 - Chapter 10

ตอนที่1.“เข้ามาครับ”จบเสียงอนุญาตทุ้มทรงอำนาจ เรือนร่างของผู้หญิงที่มีส่วนสูงประมาณหนึ่งร้อยหกสิบเซ็นติเมตรก็ก้าวเข้ามาภายในห้องทำงานกว้างที่ตกแต่งอย่างเรียบหรูมีสไตล์ของ ธีธัช จรรยาธาดากุลมิรดา อาภากร เลขาผู้ทรงประสิทธิภาพของประธานกรรมการใหญ่ของบริษัทการเงินยักษ์ใหญ่ที่สุดในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ และติดหนึ่งในห้าของทวีปเอเชียเขาเข้ามารับช่วงบริหารงานที่นี่ต่อจากคุณพ่อที่ว่างมือไปได้เกือบๆ ห้าปี ซึ่งตอนนั้นหญิงสาวก็ทำงานอยู่ที่นี่แล้ว แต่เพิ่งเข้ามาทำงานได้เพียงแค่สองเดือนเศษเขารับช่วงงานต่อจากบิดา และก็รับช่วงเลขาหน้าห้องต่อจากท่านด้วยเช่นกันตอนแรกเขาปรามาสหญิงสาวเอาไว้ว่าไม่มีทางทนทำงานกับผู้ชายเจ้าระเบียบ และทุกอย่างต้องถูกต้องตรงเป๊ะไร้ที่ติ เพราะคนอย่างเขาไม่เคยรู้จักคำว่าผิดพลาดมาก่อน แต่มิรดากลับทำทุกอย่างได้ตรงตามความต้องการของเขาจนน่าทึ่งไม่มีคำว่าผิดพลาดในการทำงานของหล่อนเช่นกันเพราะอย่างนี้ไงล่ะ เขากับหล่อนจึงร่วมงานกันมาถึงห้าปีเต็ม ตั้งแต่หล่อนอายุยี่สิบเอ็ดจนตอนนี้หล่อนอายุยี่สิบหกแล้วแต่ถึงแม้วันเวลาจะเคลื่อนผ่านไปหลายปี แต่แม่เลขาทรงประสิทธิภาพตรงหน้าก็

ตอนที่ 3.มิรดาจ้องมองภาพผู้หญิงที่สะท้อนออกมาจากกระจกเงาภายในห้องพักของตัวเองด้วยความอัศจรรย์ใจ ดวงตากลมโตเบิกกว้าง เพราะไม่อยากเชื่อว่าผู้หญิงที่เห็นจากกระจกเงาจะคือตัวเองจริงๆ“นี่เราจริงๆ เหรอเนี่ย”มือเล็กยกขึ้นแตะใบหน้านวลที่ถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางจากช่างมืออาชีพที่ธีธัชจัดหามาให้ซ้ำไปซ้ำมาหล่อนจริงๆ ด้วย...กลีบปากอิ่มหนาเคลือบด้วยลิปสติกสีชมพูหวานแวววาว แก้มนวลถูกแต้มด้วยสีสันจนมองไม่เห็นผิวเนื้อแท้จริงดวงตาเลื่อนลงมามองที่ลำคอของตัวเองที่ถูกเปิดเผยออกมาจากอาภรณ์มากกว่าทุกครั้ง บ่าเนียนมีเพียงแค่สายเล็กๆ สองเส้นที่ร้อยจากคริสตัสสีทองคล้องเอาไว้ทั้งสองข้าง และต่ำลงไปกว่านั้นก็คือเนินอกสาวที่หล่อนไม่เคยเปิดเผยแกสายตาของใครมาก่อนเลยหล่อนไม่เคยมั่นใจกับรูปร่างของตัวเองเลย โดยเฉพาะที่หน้าอกมันใหญ่เกินตัว และมันก็ทำให้หล่อนต้องสวมใส่ชุดตัวใหญ่กว่าขนาดจริงมาตลอดตั้งแต่อายุสิบสอง หน้าอกของหล่อนโตเร็วและเด่นชัดกว่าเพื่อนๆ ร่วมชั้น ซึ่งขนาดของมันใหญ่โตจนถูกแซวจากเพื่อนผู้ชายบ่อยครั้งหล่อนต้องซ่อนตัวเองเอาไว้ภายใต้เสื้อตัวโคร่ง และก็ห่อไหล่ลงเมื่อต้องเดินผ่านผู้คน เพราะเกรงว่าห

ตอนที่ 5.หล่อนอยากกลับห้อง...ไม่อยากอยู่ในสถานที่ที่ไม่เป็นตัวของตัวเองแบบนี้เลยมิรดาก้มลงมองเนื้อตัวของตัวเองอย่างเวทนา ต่อให้หล่อนสวยแค่ไหน พยายามทำตัวให้คู่ควรกับเขายังไง แต่ธีธัชก็ไม่มีทางมองสองแขนยกขึ้นโอบกอดเนื้อตัวเอาไว้ด้วยความเหน็บหนาว ก่อนจะสะดุ้งเมื่อมีเสื้อสูทของใครบางคนคลุมทับมาบนบ่า“อุ๊ยยยย...”หล่อนตกใจมาก รีบหันไปมอง ก็พบว่าผู้ชายหน้าตาดีคนหนึ่งเป็นเจ้าของเสื้อสูทบนบ่าบอบบางของตัวเอง“ผมเห็นคุณยืนตัวสั่นน่ะ ก็เลยให้ยืม”“ขอบคุณค่ะ แต่ว่าไม่เป็นไรค่ะ”หล่อนจะส่งเสื้อสูทคืนเขา แต่เขาขยับออกห่าง และส่ายหน้า“ไม่เป็นไรครับ ยืมเถอะ ผมไม่คิดเงินหรอก”มิรดาอมยิ้มขบขันออกมาในที่สุด“ผมดีใจที่เห็นคุณหัวเราะนะครับ”“ฉันก็ไม่ได้ร้องไห้สักหน่อยนี่คะ”ผู้ชายเจ้าของเสื้อสูทเดินเข้ามาใกล้ๆ ก่อนจะชวนหล่อนไปนั่งบนเก้าอี้ที่อยู่ห่างออกไปเพียงไม่กี่เมตร และชวนคุยต่อ“ก็ผมเห็นคุณเดินหน้าเศร้านี่ครับ”หล่อนเอียงหน้ามองเจ้าของคำพูดที่ตัวเองไม่อาจจะปฏิเสธได้“นี่แสดงว่าคุณจับตามองฉันตลอดเวลาเลยอย่างนั้นเหรอคะ”เขาหัวเราะอีกแล้ว ท่าทางสบายๆ ไม่ทุกข์ไม่ร้อนอะไรเลย หากหล่อนเป็นแบบเขาบ้างก็

ตอนที่ 7.นิ้วยาวไล้แก้มนวลแผ่วเบา แต่กระนั้นก็ทำให้คนที่หลับน้ำลายยืดอยู่รู้สึกตัว ดวงตากลมโตที่ซ่อนอยู่ภายใต้แว่นหนาเบิกกว้าง มองธีธัชที่เอียงหน้าเข้ามาใกล้มากกว่าปกติ“บอส...”ธีธัชอมยิ้ม ก่อนจะยืดตัวกลับไปนั่งตัวตรงที่เบาะคนขับเช่นเดิม“ผมกำลังจะปลุกคนนอนน้ำลายยืดน่ะ”หน้าของมิรดาแดงก่ำ รีบยกมือขึ้นป้ายมุมปากทั้งสองข้างเพื่อหาน้ำลายทันควัน ท่ามกลางเสียงหัวเราะขบขันของธีธัช“ผมล้อเล่นน่ะ ถึงแล้ว เอาของไปเก็บในห้องพักกันเถอะ”แล้วคนตัวโตก็ก้าวลงไปจากรถ ในขณะที่หล่อนต้องรีบรวบรวมสติ และก้าวตามลงไป ทั้งๆ ที่ภายในอกยังคงหวั่นไหวอยู่เลยธีธัชเดินนำหล่อนเข้าไปภายในโรงแรมหรู พนักงานสาวฝ่ายต้อนรับทักทายอย่างเป็นกันเองเป็นพิเศษกับธีธัช และก็ยื่นคีย์การ์ดให้สองใบ“เดินตรงไป ลิฟต์อยู่ขวามือค่ะ ชั้นที่ยี่สิบหกนะคะ ไปถูกไหมคะคุณลูกค้า”“ผมไปถูกครับ ขอบคุณมากครับ”ธีธัชตอบกลับอย่างสุภาพ ก่อนจะเดินนำหล่อนมายังลิฟต์ตัวโต และก้าวเข้าไปข้างในภายในลิฟต์มีหล่อนกับเจ้านายหนุ่มเพียงแค่สองคนอีกแล้วบรรยากาศชวนอึดอัด ทำให้หล่อนต้องชวนเขาคุยขึ้น“พนักงานคนเมื่อกี้นี้ ท่าทางจะตกหลุมเสน่ห์ของบอสนะคะ”หล่อนเ

ตอนที่ 9.มิรดาเลียหัวนมเม็ดเล็กของธีธัชจนแข็งเป็นไต มือเล็กเลื่อนต่ำผ่านหน้าท้องแบนราบที่แข็งราวกับไม้กระดาน ไปหยุดอยู่ที่ขอบกางเกงขายาวที่ชายหนุ่มสวมใส่อยู่“อืมม...”มือใหญ่คว้ามือของหล่อนเอาไว้ ก่อนที่หล่อนจะทันได้ปลดหัวเข็มขัดออก และเขาก็เปลี่ยนเป็นพลิกคร่อมทับหล่อนอีกครั้ง“อ๊ะ...”ดวงตาของคนเมาจ้องมองมาสบประสาน ความเงียบงันครอบงำไปทั่วทั้งจิตวิญญาณ เพราะหล่อนเกรงว่าเขาจะได้สติสัมปชัญญะกลับคืนมา และหยุดทุกอย่างลงกลางคันแต่โชคดีที่ไม่ใช่...เพราะอึดใจต่อมา ริมฝีปากหยักสวยก็กดนาบลงมาหามันร้อนแรงเรียกร้องเร่งเร้าให้ตอบสนองและเต็มไปด้วยความหิวกระหายหัวใจของมิรดาเต้นแรงระรัว เผยอกลีบปากขยับจูบตอบด้วยความเต็มใจ เสียงครวญครางของบอสหนุ่มดังกระหึ่ม เขาบดขยี้ปากอิ่มรุนแรงมากขึ้น จังหวะบีบขยี้คลึงหนักหน่วงจนเข้าขั้นป่าเถื่อน จนสาวอ่อนเดียงสาเช่นหล่อนแทบหายใจหายคอไม่ทัน“อ๊า... อา...”น้ำตาแห่งความยินดีเอ่อซึมสองดวงตา ขณะจูบตอบคนตัวโตอย่างเร่าร้อนหล่อนเฝ้ารอคอยเวลานี้มาตลอด เวลาที่จะได้อยู่ในอ้อมแขนของธีธัช ได้เป็นผู้หญิงของเขาอย่างสมบูรณ์ แม้ว่าจะมีโอกาสแค่ครั้งเดียวก็ตามบอสขา...