ทีละนิด

พอขึ้นมาถึงจิรัสยาก็เอาแต่นั่งเงียบ เธอเลือกที่จะมองออกไปยังนอกหน้าต่างแทนที่จะหันกลับมาพูดคุยกับเขา 

"ผมขอโทษที่ทำให้คุณต้องมาเจอกับอะไรแบบนี้"

ไร้การตอบโต้และปฏิกิริยาใดๆ ทิมสังเกตุเห็นว่าที่ไหล่มีการขยับน้อยๆ เธอคงจะกำลังร้องไห้อยู่จึงได้ค่อยๆดึงให้คนตัวเล็กหันกลับมาซบลงบนหน้าอก และมันก็เป็นไปจริงดั่งที่เขาคาด ใบหน้างามถูกอาบไปด้วยน้ำตาจนชุ่ม เขาถือวิสาสะค่อยๆประครองใบหน้าเธอขึ้นแล้วค่อยใช้นิ้วเกลี่ยซับมัน

"รักเขามากหรอ" จิรัสยาส่ายหน้าก่อนจะมองขึ้นสบตาเขา

"ยังรักเขาอยู่หรอ" และเธอก็ส่ายหน้าอีก

"ถ้าอย่างงั้นคุณร้องไห้ทำไมกันหึ บอกผมซิ" ใบหน้าหล่อขยับเข้าไปใกล้ๆก่อนจะประกบชิดริมฝีปากเธอเอาไว้แล้วค่อยๆขบเม้มเบาๆ จิรัสยายังคงอยู่เฉย ปล่อยให้ทิมพูดพร่ำอยู่คนเดียวอย่างนั้น เธอเองก็ยังไม่รู้เหมือนกันว่าเหตุใดจึงไม่ผลักไสเขาออก เนิ่นนาน จนตัวเธอเองเริ่มที่จะหายใจไม่ทันเมื่อทิมเริ่มเปลี่ยนมาจูบเธอแบบหนักหน่วงขึ้น

"กะว่าจะจูบให้ปากฉันช้ำไปเลยหรือไงคะ" 

จิรัสยาถามคนที่มัวแต่จูบเอาๆ เธอค้อนสับประเหลือกให้ไปหนึ่งทีเมื่อดูท่าทีว่าทิมยังจะไม่ยอมหยุดจูบนั้นลงง่ายๆจริงๆ จนทิมเองก็ขำ เคเบิ้ลคาร์ยังคงเคลื่อนที่ลงมาเรื่อยๆ พอใกล้จะถึงข้างล่างเธอจึงได้รีบปาดเช็ดน้ำตาลที่ยังคงติดเหลืออยู่บนแก้มออ ก่อนเลือกที่จะหยิบแว่นตากันแดดสีเข้มออกมาสวมเพื่อปกปิดร่องรอยนั้นเอาไว้

ทิมเปิดประตูเคเบิลคาร์ออกเมื่อมันจอดสนิท มือทั้งสข้างถูกเขาจับมากุมไว้และจูงเธอเดินไปยังลานจอดรถที่จอดอยู่ไม่ไกลนัก

"ฉันไม่ใช่เด็กนะคะคุณทิม ไม่ต้องจูงมือฉันก็เดินเองได้ค่ะ"

"ให้ผมจูงดีกว่าครับ เผื่อใครมีตาหามีแววไม่จะได้ไม่เซ่อซ่าทะเล่อทะล่าเข้ามายุ่งกับคุณอีก"

"เกี่ยวอะไรล่ะคะ ฉันโสด ใครอยากจะเข้ามาฉันก็อ้าแขนต้อนรับไว้หมดแหละค่ะ"

"งั้นพวกผู้ชายคนอื่นคงจะต้องรอต่อแถวนานหน่อย เพราะว่าตอนนี้ผมคือคนที่อยู่คิวแรกและผมก็ไม่คิดด้วยว่าจะยอมออกจากแถวนี้ไปไหน" จิรัสยามองมาอย่างขำๆก่อนจะส่ายศรีษะแล้วหัวเราะเบาๆเมื่อเห็นสีหน้าความจริงจังของทิม

"จะบอกให้นะคะว่าถ้าคุณกำลังพยายามที่จะหว่านเสน่ห์ใส่ฉันอยู่ล่ะก็ ไม่ได้ผลหรอกค่ะ เพราะว่าฉันพึ่งจบหลักสูตรการหนีให้ไกลจากผู้ชายเจ้าชู้มาไม่นานนี่เอง"

"ผลของความพยายามมักจะสวยงามเสมอครับ คติประจำใจของผม" และแล้วทิมก็ขับรถพาจิรัสยาออกไปจากสถานที่ตรงนั้นและมุ่งหน้าตรงกลับไปส่งเธอที่โรงแรม

จิรัสยากลับมาถึงห้องก็จัดการอาบน้ำอาบท่าแล้วส่งตัวเองเข้านอนทันที ถึงแม้ว่าจะเป็นเวลาสิบเอ็ดโมงแล้วแต่ว่าเธอก็ยังยืนยันที่จะขอนอนต่อแม้ว่าเพื่อนๆในกรุ๊ปจะส่งข้อความนัดแนะกันออกไปเที่ยวในเมือง

ช่วงเวลาที่เธอหลับผ่านไปนานแค่ไหนไม่รู้ แต่ที่แน่ๆบรรยากาศด้านนอกเริ่มมืดลง จิรัสยาหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเพื่อเปิดดูนาฬิกา แต่กลับมีข้อความส่งมาจากทิมแสดงอยู่

'อย่าลืมทานข้าวเย็นแล้วหาอะไรอุ่นๆทานนะครับ เมื่อคืนนอนหนาวทั้งคืน ผมไม่รู้ว่าผมทำให้ร่างกายคุณอบอุ่นพอหรือเปล่า xoxo' 

พออ่านจบประโยคแก้มขาวๆก็แดงขึ้นอีกจนได้เมื่อนึกไปถึงวิธีที่เขานั้นใช้ทำให้ร่างกายเธออบอุ่น

"ตาบ้านี่"

จิรัสยาเลือกที่จะโทรสั่งอาหารจากทางโรงแรมขึ้นมาส่งบนห้อง เธอขี้เกียจลงไปตามคำนัดคำชวนของเหล่าเพื่อนๆพี่น้องที่พากันออกไปลััลลากันตามประสา โดยให้เหตุผลว่าอยากพักผ่อน และจนกระทั่งก่อนนอนเธอก็ยังได้รับข้อความบอกฝันดีจากทิมไปอีกหนึ่งฉบับด้วย

'ฝันดีนะครับ แต่คืนนี้คุณคงหนาวหน่อยเพราะไม่มีผมไปนอนกอด'

และก็ยังตามมาด้วยข้อความสวัสดีในตอนเช้าอีกหนึ่งฉบับ

"มอนิ่งคนสวย เมื่อคืนฝันถึงผมบ้างหรือเปล่า ผมฝันว่าได้นอนกอดคุณทั้งคืนเลย" จิรัสยาปิดหน้าจอโทรศัพท์ลงด้วยความเหนื่อยหน่ายใจและเลือกที่จะโยนมันเอาไว้บนหัวเตียง

วันนี้เธอมีนัดว่าจะเดินออกไปดูพวกกระเป๋าที่อยากจะได้และแอบเล็งมาตั้งแต่อยู่เมืองไทยเสียหน่อย จิรัสยารีบอาบน้ำแต่งตัวแล้วลงไปเจอเพื่อนสาวที่หน้าบริเวณล็อบบี้ นั่งรอไม่ถึงห้านาทีบุคคลที่เธอกำลังรอคอยก็เดินมาเช่นกัน

"ว่าไงจีจี้วันนี้จะเหมากี่ใบดี"

เอกพงศ์ ชื่อในวงการที่ทุกคนรู้จักกันดีคือ เอกกี้ รูปร่างสูงใหญ่สมชายชาตรีแต่จิตใจนั้นบอบบางยิ่งเสียกว่าสตรีเพศ 

"ใบเดียวพอมั้งเอกกี้ จีจี้ต้องเก็บเงินเยอะๆอยากเก็บเงินเอาไว้ไปเอาบ้านคุณยายกลับคืนมาให้คุณแม่"

"เห็นครั้งที่แล้วก็พูดแบบนี้ ที่ไหนได้ฟาดมาสาม" เอกกี้ยกมือขึ้นปิดปากหัวเราะเบาๆ

"แหมจริงๆแล้วจีซื้อไปไว้เกร็งกำไรน่ะ ถ้าถึงเวลาที่จะต้องเอาบ้านคืนมาจริงๆ จีก็จะเทขายให้เรียบหมดเลย"

"จ้า งั้นจะรอช้าอยู่ใยล่ะ รีบเร่งไปซื้อกระเป๋าเพื่อเกร็งกำไรกันเถอะ"เมื่อตกลงกันได้ สองสาวก็หัวเราะคิกคักแล้วจึงพากันเดินออกไปยังจุดหมายคือร้านกระเป๋าแบรนด์เนมสุดหรูใจกลางแหล่งช้อปปิ้งในเมือง 

ใช้เวลาเดินมาไม่ถึงสิบห้านาทีก็มาถึง ทั้งเอกกี้และเธอก็ไม่รอช้า รีบเดินตรงเข้าไปเพื่อเลือกชมสินค้ากันทันที เอกกี้เลือกที่จะขอชมชิ้นนั้นดูชิ้นนี้และบอกความต้องการของตนต่อพนักงานขายว่าอยากจะได้แบบไหนสีไหนบ้าง ส่วนเธอเลือกไปดูที่มุมกระเป๋าใบที่เธออยากจะได้นั้นตั้งโชว์อยู่ จิรัสยาบอกพนักงานว่าขอลองดูใบที่เธอต้องการก่อนที่จู่ๆเอกกี้จะเดินเข้ามาสะกิด

"ตายแล้วจีดูสิ นั่นคุณไฮโซทิมนี่ มากับใครกันนะส๊วยสวย ส่วนคุณทิมตัวจริงทำไมถึงหล่อชวนฝันขนาดนี้ เคยเห็นแต่ในทีวีว่าหล่อแล้ว ตัวจริงนี่หล่อกว่าในทีวีอีกอ่ะดูซิแก กรี๊ด"

พอได้ยินชื่อที่เพื่อนเอ่ย จิรัสยาก็เลยหันกลับไปมองตามที่ผู้เป็นเพื่อนบอกบอก เขาและหญิงสาวคนนั้นยืนเลือกกระเป๋ากันอยู่ที่บริเวณหน้าร้าน ส่วนเธอและเอกกี้อยู่สุดเข้ามาทางด้านในของร้าน

"ฉันว่าฉันเข้าไปขอถ่ายรูปกับเขาดีกว่านะจี"

"อย่านะเอก จีได้ข่าวมาว่าเขาขี้วีนสุดๆเลยแหละถ้าเวลาที่มีใครมาขอถ่ายรูป"

"จริงดิ? ฉันไม่เคยได้ข่าวเลยอ่ะแกว่าเขาขี้วีน"

"จริง เชื่อฉันเพราะฉันเป็นเพื่อนแก"

"เออๆไม่ถ่ายก็ได้วะ"