“ทำไมถึงเปียกขนาดนี้ล่ะแมวน้อย?” เอเดรียนกระซิบข้างหูหยอกล้อเธอเมื่อเขารับรู้ว่าอลิซแฉะมากแล้วใบหน้าของอลิซเห่อร้อนด้วยความเขินอาย เธอตอบเขาด้วยความดื้อรั้น “น้ำจากฝักบัวต่างหากล่ะคะ....” อลิซแก้ตัวน้ำขุ่นๆด้วยเสียงที่สั่นเครือ “น้ำก็น้ำ...หึหึ” เอเดรียนหัวเราะด้วยเสียงทุ้มเสน่ห์ นิ้วของเขายังคงซุกซนต่อไป เขาถูไปมาที่ติ่งเสียวที่บวมแดงของเธออย่างกลั่นแกล้งร่างกายของอลิซสั่นระริกตอบรับต่อสัมผัสอันร้อนแรงของเขา น้ำอุ่นที่ไหลผ่านร่างกายยิ่งทำให้ความรู้สึกนี้ทวีคูณขึ้นไปอีก ท่อนเนื้อแข็งร้อนของเอเดรียนเสียดสีกับช่องทางที่เปียกแฉะของเธออย่างช้าๆ จนทำให้เธอแทบจะทนไม่ไหว“อื้อออ เอเดรียน คุณ!!” เธอครางออกมาเมื่อถูกแกล้ง น้ำเสียงของเธอผสมผสานระหว่างความต้องการและความกระดากอายมือของมาเฟียหนุ่มไม่อยู่นิ่ง ยังคงหยอกล้อร่างกายของเธอ “เป็นอะไรหรือเปล่าอลิซ? ต้องการให้ฉันหยุด?” น้ำเสียงของเขาเย้าแหย่ โดยเขารู้ดีว่าเธอต้องการเขาแล้วอลิซกัดริมฝีปากของเธอ ความดื้อรั้นของเธอขัดแย้งกับความปรารถนาของเธอ “คุณ...อย่าแกล้งฉันได้ไหมคะ!!”เอเดรียนโน้มตัวไปใกล้ กระซิบข้างหูของเธอด้วยน้ำเสียงทุ้มลึกและยั่
แก่นกายของเขากระแทกเข้าไปได้ถูกจุดเสียวของเธออย่างแม่นยำ ทำให้อลิซหายใจไม่ทั่วท้อง "รู้สึกดีไหมแมวน้อย?" เขาถามด้วยน้ำเสียงคำรามอันเย้ายวน "บอกพี่สิครับ"ถึงแม้จะรู้สึกดีแค่ไหนก็ตาม แต่อลิซก็รู้สึกกระดากอายเกินกว่าจะพูดออกมา “อ๊ะ...อ๊าาา...ม...ไม่รู้!!!” เธอพูดตะกุกตะกัก น้ำเสียงของเธอสั่นเทา "อื้ออออ...ช..ช้าหน่อยสิคะ"เอเดรียนยิ้มที่มุมปากและพ่นลมหายใจร้อนใส่หูของเธอ “แต่พี่รู้นะ...” เขาเย้าแหย่และเพิ่มความเร็วของขึ้น “รู้สึกดีมากใช่ไหม?”การที่เอเดรียนเล่นงานจุดเสียวของเธอทำให้เธอไม่อาจปฏิเสธเขาได้ ทำได้แต่ครางออกมาเป็นคำตอบ “อื้อออ ด...ดี...รู้สึกดี....” รอยยิ้มแห่งชัยชนะของเอเดรียนเป็นสิ่งสุดท้ายที่เธอเห็นก่อนที่เขาจะจูบเธออย่างดุเดือด ลิ้นเกี่ยวกระหวัดกันจนแทบแยกไม่ออก ร่างกายเคลื่อนไหวประสานกันอย่างสมบูรณ์แบบและน่าหลงใหล มันดีกว่าครั้งแรกมากๆ“เสียวไหมครับ หืมม?” สะโพกของเขาเคลื่อนไหวอย่างไม่หยุดยั้ง กระแทกแก่นกายไปที่จุดอ่อนไหวของอลิซทั้งเร็วและแรงขึ้น“อ๊าาา อย่าาาา!!!” อลิซกรีดร้องและส่ายหัวไปมาปฏิเสธคนขี้แกล้ง น้ำเสียงของเธอมีทั้งความเจ็บปวดและความสุข "อลิซไม่ไหวแล้ว!!"
ด้วยการกระแทกครั้งสุดท้าย เอเดรียนผลักดันตัวเองเข้าไปลึกที่สุด และอลิซก็รู้สึกได้ถึงแก่นกายของชายหนุ่มที่กระตุกสั่นก่อนที่จะรู้สึกอุ่นร้อนวายในช่องท้องของเธอ ร่างกายของ อลิซตอบสนองเขาอย่างรุนแรง เธอเกร็งตอดรัดแน่นราวกับไม่อยากให้น้ำอุ่นร้อนนั้นออกไปจากตัวของเธอความรู้สึกที่เอเดรียนเติมเต็มเธอนั้นรุนแรงมาก เธอรู้สึกได้ว่าแก่นกายของเขากระตุกทุกครั้งที่ฉีดพ่นของเหลวร้อนนั้นออกมา ความอุ่นร้อนแผ่ซ่านไปทั่วตัวเธอ และเธอพบว่าตัวเองชอบความรู้สึกนี้อย่างอธิบายไม่ถูก อลิซทำได้เพียงปล่อยร่างกายไปกับความสุขสมนี้เอเดรียนยังคงขยับสะโพกเข้าออกอย่างช้าๆ เพื่อปลดปล่อยออกมาให้หมด “รู้สึกดีใช่ไหม หืม?” เขาครางต่ำถามเธอ "พี่รู้สึกดีมากเลยนะ...อาาา..."แมวน้อยกอดเขาแน่น เล็บจิกแผ่นหลังหนาเพื่อระบายความเสียวซ่านออกมา ลมหายใจของเธอขาดห้วง และร่างกายของเธอสั่นเทา อลิซรู้สึกได้ว่าน้ำกามส่วนเกินเริ่มล้นออกมา และไหลออกมารอบๆบริเวณที่เชื่อมต่อกัน “อื้ออออ” อลิซไม่ตอบอะไร เพียงแต่ส่งเสียงครางหวานออกมา“เธอเป็นของพี่แล้วนะแมวน้อย” น้ำเสียงของเขาผสมผสานไปด้วยความพึงพอใจและความเสน่หา จิตใจของอลิซปั่นป่วนไปหมด ร่า
อลิซพยายามเพิ่มความเร็วในการขยับตัว เธอรู้สึกถึงความเสียวซ่านทุกครั้งที่เธอขยับขึ้นลง "อ๊ะ...อ๊าาา....มันลึกจังค่ะ อลิซเสียว!!" เธอครางออกมาด้วยความสุข"ดีมาก แมวน้อย" เอเดรียนพูดพร้อมกับจับสะโพกของเธอเพื่อช่วยกำหนดจังหวะ "ขยับไปเรื่อยๆ แบบนี้แหละ แล้วหนูจะรู้สึกว่าพี่อยู่ในอำนาจของหนู"อลิซพยายามทำตามที่เอเดรียนบอก ช่วงล่างที่เชื่อมต่อกันนั้นรู้สึกร้อนและชื้นแฉะมาก ทุกครั้งที่ขยับจะเกิดเสียงเปียกแฉะที่ฟังแล้วหยาบโลน เอเดรียนคอยช่วยกำหนดจังหวะและเพิ่มความแรงของการกระแทก "อื้อออ...พี่คะ...มันเสียว...." แมวน้อยครางออกมาอย่างไม่ปิดบังอีกต่อไป"ดีมาก แมวน้อย" เอเดรียนพูดพร้อมกับจูบเธอ "พี่ก็เสียวเหมือนกัน"เอเดรียนคอยช่วยขยับสะโพกสวนขึ้นรับกับจังหวะของอลิซเพิ่มความแรงของการกระแทก "พี่คะ...อลิซจะเสร็จแล้ว!!" อลิซกอดเขาแน่น สะโพกของเธอขยับเองอย่างควบคุมไม่ได้"ปล่อยมันออกมา แมวน้อย..." เอเดรียนพูดด้วยน้ำเสียงยั่วเย้าเมื่อถูกมาเฟียหนุ่มกระตุ้น การเคลื่อนไหวของอลิซก็ดูมั่นคงขึ้น เธอเร่งความเร็วในการขยับเอาบนตัวของเขา มือหนึ่งของเอเดรียนลูบไล้ไปตามร่างกายของเธอ อีกมือหนึ่งเลื่อนไประหว่างจุด
อลิซหน้าแดงและหอบเหนื่อยจากการใช้ปาก เธอเช็ดปากด้วยหลังมือโดยที่ไม่ได้พูดอะไร เธอแค่ส่งสายตาดื้อรั้นให้เขาเพียงเท่านั้น และเดินกลับห้องไปพักผ่อน อลิซนั้นขี้อายเกินกว่าที่จะยอมรับว่าการทำสิ่งนี้มันก็ทำให้เธอรู้สึกดีเช่นกันชีวิตของอลิซเข้าสู่กิจวัตรที่เรียบง่ายและสบายขึ้นนับตั้งแต่ย้ายมาอยู่กับเอเดรียน เธอทุ่มเทเวลาให้กับการเรียนได้เต็มที่ โดยที่เอเดรียนดูแลทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัวเธออย่างใส่ใจ เขาปรนเปรอเธอ ดูแลทุกความต้องการของเธอ และเมื่อพวกเขาอยู่บ้านด้วยกัน ความใกล้ชิดอันเร่าร้อนก็กลายเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของทั้งสองคนเย็นวันหนึ่ง ขณะที่อลิซกำลังตั้งใจอ่านหนังสือ เธอก็ได้ยินเสียงโกลาหลจากชั้นล่าง เสียงฝีเท้าที่รีบเร่งและเสียงพูดคุยของคนหลายคน แต่ฟังไม่ชัดเจนทำให้เธอเกิดความกังวลอลิซวางหนังสือลงและเดินไปตรวจสอบ เมื่อเธอลงมาถึงบันไดก็เห็นบรรดาลูกน้องของเอเดรียนกำลังพยุงเขาเข้ามาในบ้าน เอเดรียนหน้าซีดและมีเลือดซึมผ่านเสื้อผ้าของเขา ทำให้เสื้อของเขาเปื้อนไปด้วยสีแดงฉาน“เอเดรียน!” อลิซตะโกนออกมาและรีบวิ่งไปหาเขา แต่เธอก็ถูกบอดี้การ์ดสองคนขัดขวางไว้อย่างรวดเร็ว“ถอยกลับไปครับคุณอลิซ” หน
เอเดรียนยิ้มและเอื้อมมือไปกุมมือของอลิซไว้ "โรงพยาบาลมีไว้สำหรับคนที่ไม่มีหมอส่วนตัวอย่างพี่" เขาพูดพร้อมกับขยิบตาอย่างขี้เล่น อลิซกลอกตาเล็กน้อย แต่ริมฝีปากของเธอยังคงยิ้ม "ยังจะมาเล่นมุกอีก" เธอพึมพำ"เป็นห่วงพี่เหรอ?" เอเดรียนพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังขึ้น "ทำไมล่ะ?"อลิซลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะมองลงไปที่มือที่ประสานกัน "ก็เพราะ... อลิซไม่รู้สิ เป็นใครเห็นแบบนั้นก็ต้องเป็นห่วงรึเปล่าคะ?" เธอยังคงปากแข็งเอเดรียนกุมมือเธออย่างเบามือ “หึหึ พี่ไม่เป็นอะไรแล้ว..”อลิซรู้สึกสับสนในใจขณะมองเอเดรียน แม้คำพูดล้อเล่นของเขาจะทำให้บรรยากาศผ่อนคลายลง แต่เธอก็ไม่สามารถสลัดความกังวลที่มีต่อเขาได้ เธอพยายามซ่อนความรู้สึกเหล่านั้นไว้ใต้รอยยิ้ม แต่เอเดรียนก็สามารถมองทะลุผ่านมันได้อย่างง่ายดาย“เป็นห่วงก็บอกมาสิ หึหึ” เอเดรียนแหย่เธอเล่นอลิซทำหน้ามุ่ย พยายามปิดบังความรู้สึกที่แท้จริง “เปล่านะคะ...” เธอพูดพลางเบี่ยงสายตา “อลิซก็อยู่กับพี่มาสักพักแล้ว มันก็แค่...รู้สึกผูกพันตามธรรมชาติเท่านั้นเอง” แก้มของเธอเริ่มมีสีระเรื่อ “พี่ดูแลอลิซอย่างดี มันก็ยุติธรรมที่อลิซจะทำแบบเดียวกัน...”เอเดรียนเลิกคิ้วอย่า
เมื่อเช็ดตัวเสร็จ อลิซก็เตรียมอุปกรณ์ทำแผลที่หมอทิ้งไว้ให้มาใกล้ๆ เธอเห็นบาดแผลที่ถูกพันเอาไว้ยังคงมีเลือดซึมออกมาเล็กน้อยเอเดรียนสังเกตเห็นมือของอลิซสั่นเล็กน้อยเมื่อเธอเอื้อมไปใกล้ผ้าพันแผล “เธอไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้ก็ได้นะ” เขาพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “พี่ให้คนของพี่ทำก็ได้”แต่ออลิซส่ายหัวอย่างดื้อรั้น “ไม่ค่ะ อลิซจะทำเอง”เธอหายใจเข้าลึกๆ และเตรียมตัวเตรียมใจให้พร้อม เธอจำคำแนะนำของแพทย์ได้ โดยต้องล้างมือให้สะอาด ค่อยๆดึงผ้าพันเก่าออก ทำความสะอาดแผลด้วยน้ำเกลือ ทาครีมยาปฏิชีวนะ จากนั้นจึงพันผ้าพันฆ่าเชื้อใหม่ไว้บนแผลเมื่อทบทวนขั้นตอนเสร็จ อลิซก็ค่อยๆเปิดผ้าพันแผลที่พันรอบแผลของเอเดรียนออก แต่เมื่อเห็นเลือดซึมออกมาจากแผล รู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดที่เขาต้องทน มือของเธอก็เริ่มสั่นอย่างไม่อาจควบคุมได้ ความกังวลที่กดดันอยู่ในใจทำให้เธอหยุดชะงัก“ไม่ต้องฝืนหรอกนะ แมวน้อย” เอเดรียนพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “พี่ให้ลูกน้องมาทำให้ก็ได้ ถ้าเธอไม่ไหว”แต่อลิซส่ายหน้าอย่างดื้อรั้น ความมุ่งมั่นในแววตาชัดเจน “ไม่ค่ะ พี่ไว้ใจอลิซเถอะ อลิซทำได้” เธอยืนยัน พลางพยายามระงับความกังวลอลิซหยิบผ้าก๊อซและน้ำย
อลิซผ่อนคลายคอของเธอและค่อยๆรับเขาเข้ามาลึกขึ้นตามที่เขาต้องการ มือของเธอลูบโคนด้วยความนุ่มนวลที่เข้ากันกับการเคลื่อนไหวของปาก สะโพกของเอเดรียนเริ่มขยับตอบสนอง และเสียงครางของเขาก็ดังขึ้นอย่างต่อเนื่องเธอรู้สึกได้ถึงความคับแน่นและความร้อนในปากของเธอ ความรู้สึกนั้นทำให้ร่างกายของเธอเริ่มตอบสนองโดยไม่รู้ตัว หัวใจของเธอเต้นแรงขึ้น และความอบอุ่นเริ่มแผ่กระจายไปทั่วร่างของเธอท้องของเธอเริ่มบิดเบี้ยวเสียววูบในท้องน้อยด้วยความรู้สึกที่คุ้นเคย ส่วนที่อ่อนไหวของเธอเริ่มเปียกชุ่ม ความตื่นเต้นและความต้องการที่ถูกปลุกเร้าทำให้ร่างกายของเธอแฉะมากขึ้นเรื่อยๆ“อืมมมม แมวน้อยของพี่เก่งมากจริงๆ” เขาพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่า ดวงตาของเขามีประกายที่แสดงถึงความต้องการ “อลิซทำให้พี่มีความสุขมาก”คำชมจากเอเดรียนทำให้หัวใจของอลิซเต้นแรงขึ้น ความปรารถนาที่จะเอาใจเขาทำให้เธอเพิ่มความเร็วขึ้น ปากของเธอรับเขาเข้าไปลึกขึ้นเรื่อยๆ จนเธอรู้สึกได้ว่าเขาใกล้ถึงจุดสุดยอด“อาาส์ พี่ใกล้ถึงแล้ว” เอเดรียนเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เร่งเร้า มันเต็มไปด้วยความปรารถนาที่จะปลดปล่อยอลิซพยายามรับเขาเข้าไปในปากลึกที่สุดเท่าที่เธอจะทำได้
"พี่..." อลิซครางออกมา ขณะที่มือของเขายังคงสัมผัสร่างของเธอ เขาไม่เพียงแต่แสดงความต้องการทางร่างกาย แต่ยังสื่อถึงความรักและความห่วงใยที่ลึกซึ้ง ทำให้เธอรู้สึกปลอดภัย และเป็นที่รักอย่างสมบูรณ์แบบ เอเดรียนขยับสะโพกเข้าออกช้าๆ อีกครั้ง แต่ละจังหวะหนักแน่นและเต็มไปด้วยความปรารถนา ร่างของอลิซเริ่มตอบสนองต่อสัมผัสของเขาอย่างชัดเจน มือของเธอยึดจับขอบอ่างล้างหน้าแน่น เพื่อควบคุมตัวเองในขณะที่เขาเพิ่มจังหวะมากขึ้น "พี่รักเธอ..." เอเดรียนกระซิบด้วยน้ำเสียงที่เย้ายวนชวนให้หลงใหล อลิซหอบหายใจแรง ร่างของเธอสั่นสะท้านจากความเร่าร้อนที่เพิ่มขึ้น "อย่าหยุดนะคะ...พี่เอเดรียน" อลิซครางออกมา ขณะที่เขาเพิ่มความรุนแรงและลึกซึ้งมากขึ้น จนทำให้เธอรู้สึกเหมือนทุกอย่างหลอมละลายเป็นหนึ่งเดียวกับเขา เอเดรียนไม่หยุดตามคำขอของอลิซ ร่างของเขายังคงขยับเข้าออกอย่างมั่นคงและหนักแน่น มือใหญ่ของเขาเลื่อนลงจากสะโพกของเธอขึ้นไปจับที่เอวและหน้าท้อง ออกแรงกดเล็กน้อยเพื่อปรับมุมและจังหวะตามที่รู้ว่าเธอจะชอบ ทุกครั้งที่ขยับลึกเข้าไป มันทำให้อลิซสั่นสะท้าน ร่างของเธอเกร็งแน่น มือของเธอยึดขอบอ่างล้างหน้าไว้แน่น เพื่อพ
หลังจากอาบน้ำเสร็จ อลิซยืนอยู่หน้ากระจกในห้องน้ำ ผมเปียกชื้นและร่างกายของเธอที่เคยกระชับบัดนี้กลับเต็มไปด้วยร่องรอยของการเปลี่ยนแปลงหลังคลอด เธอมองดูหน้าท้องที่อวบอิ่มและเต็มไปด้วยรอยแตกลาย นิ้วมือสัมผัสลงบนผิวที่เคยเรียบเนียน เธอถอนหายใจ รู้สึกไม่มั่นใจในตัวเองเอเดรียนที่เพิ่งออกมาจากการอาบน้ำ เห็นท่าทีของเธอ เขาขยับเข้ามาใกล้ ค่อยๆ โอบเธอจากด้านหลัง พรมจูบไปบนไหล่ของเธอ "แมวน้อยของพี่ คิดอะไรอยู่หืม?" เสียงทุ้มต่ำของเขาทำให้หัวใจของเธอเต้นแรงขึ้น"อลิซอ้วนขึ้น... แล้วก็มีรอยพวกนี้เต็มไปหมดเลย" เธอตอบอย่างด้วยน้ำเสียงที่อ่อนอย่างเห็นได้ชัด พลางจ้องมองเงาของตัวเองในกระจกด้วยสายตาที่ไม่มั่นใจเอเดรียนยิ้มเล็กน้อยก่อนจะเลื่อนสายตามองตามร่างกายของเธออย่างละเอียด ดวงตาเขาฉายแววปรารถนา "พี่กลับคิดว่าเธอสวยมากอยู่แล้วนะ" เขาพูดช้าๆ พร้อมกับลูบไล้ไปตามรูปร่างของเธอ มือลูบไล้ไปตามรอยแตกลายบนหน้าท้อง ราวกับต้องการให้เธอรู้ว่าเขายังชื่นชอบในตัวเธอทุกส่วน "รอยพวกนี้... มันคือเครื่องหมายที่บอกว่าร่างกายของเธอแข็งแกร่งและพิเศษขนาดไหน"อลิซหน้าแดง รู้สึกถึงความร้อนวูบวาบที่เกิดขึ้นจากคำพูดของเขา "
ไม่กี่ปีต่อมา เอเดรียนและอลิซตัดสินใจแต่งงานกัน งานแต่งงานเป็นงานเล็กๆ และเรียบง่าย อลิซไม่ได้เชิญญาติฝ่ายเธอมาเลย เพราะแม่ของเธอได้เสียชีวิตไปแล้ว และเธอก็ได้ตัดขาดจากพ่อที่เคยทำร้ายเธอตั้งแต่เธอยังเด็ก แต่นั่นไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกเหงา เพราะเอเดรียนอยู่ข้างเธอตลอดเวลา งานแต่งงานของพวกเขาเต็มไปด้วยความอบอุ่นและความรัก หลังแต่งงาน ชีวิตของทั้งคู่ก็เต็มไปด้วยความสุข เอเดรียนยังคงบริหารธุรกิจของเขาอย่างมีประสิทธิภาพ และอลิซก็ยังคงทำงานที่เธอรัก ทั้งคู่วางแผนที่จะสร้างครอบครัวไปด้วยกัน แม้ชีวิตจะมีความท้าทายบ้าง แต่ทั้งคู่ก็ผ่านมันไปได้ด้วยความรักและความเข้าใจในกันและกัน ในที่สุด พวกเขาก็มีลูกด้วยกัน ลูกน้อยกลายเป็นแก้วตาดวงใจของเอเดรียนและอลิซ เอเดรียนแม้จะเป็นมาเฟียผู้ทรงอิทธิพล แต่เมื่ออยู่กับครอบครัว เขากลายเป็นคนอ่อนโยนและอบอุ่น รอยยิ้มของลูกน้อยและอลิซคือสิ่งที่ทำให้เขารู้สึกว่าชีวิตของเขามีความหมายมากกว่าความสำเร็จในธุรกิจ เมื่ออลิซตั้งท้อง อารมณ์ของเธอแปรปรวนอย่างมาก ทั้งเพราะฮอร์โมนที่เปลี่ยนไปและความกังวลเรื่องการเป็นแม่ครั้งแรก บางครั้งเธอรู้สึกหงุดหงิดและร้องไห้โดยไม่มีเ
"พี่ต้องทำความสะอาดก่อนนะ" เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน ขณะที่เริ่มเช็ดคราบต่างๆ บนตัวเธออย่างเบามือ มือที่ใหญ่และอบอุ่นของเขาสัมผัสกับผิวกายที่ยังคงอ่อนไหวจากความรู้สึกเมื่อครู่ อลิซกัดริมฝีปากของตัวเองพยายามไม่ให้ตัวเองรู้สึกเขินมากกว่านี้เอเดรียนทำความสะอาดให้เธออย่างระมัดระวัง ใช้ทิชชู่เช็ดบริเวณต้นขาและจุดที่เปียกชื้นอย่างใจเย็น ก่อนจะจัดเสื้อผ้าให้เธอกลับเข้าที่ "เรียบร้อยแล้ว" เขาพูดพร้อมยิ้มมุมปาก ราวกับทุกอย่างเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับเขา"พี่...พี่ทำเกินไปแล้วนะ" อลิซพูดดุเขา ยังรู้สึกเหนียมอายอยู่ แม้ว่าจะเพิ่งผ่านเรื่องราวที่หนักหนามาเมื่อทำความสะอาดเรียบร้อย เอเดรียนก็เลื่อนแขนลงไปโอบรอบเอวของเธอ ขณะที่ยกเธอขึ้นจากตักอย่างง่ายดาย แม้ว่าเธอจะรู้สึกหมดแรงจนขยับตัวเองไม่ไหว แต่เอเดรียนกลับยกเธอเหมือนเป็นสิ่งของที่เบาหวิว เขาโอบเธอไว้แนบอกก่อนจะค่อยๆ วางเธอลงบนเบาะข้างคนขับอย่างนุ่มนวล"นอนพักตรงนี้นะ" เอเดรียนพูดพร้อมยกมือขึ้นลูบผมของอลิซด้วยความรัก ราวกับจะบอกให้เธอผ่อนคลาย ขณะที่เขาจัดเสื้อผ้าของตัวเองให้เรียบร้อย และเตรียมตัวขับรถกลับเมื่อรถมาถึงบ้าน เอเดรียนจอดรถอย่างเงี
"เร็วอีกสิ เธอทำได้มากกว่านี้ แมวน้อย... " เอเดรียนกระซิบยั่วเย้าเธอเสียงต่ำ กระตุ้นให้เธอตอบสนองตามสัญชาตญาณ ร่างกายของเธอร้อนรุ่มจนแทบจะทนไม่ไหว เธอเร่งจังหวะขึ้นอีกครั้ง สะโพกสวยยกขึ้นลงเร็วและหนักหน่วงกว่าเดิมเอเดรียนยิ้มอย่างพอใจ ร่างกายของเขาเริ่มตอบสนองต่อความเร่าร้อนของเธอมากขึ้น เสียงหอบหายใจหนัก ผสมกับเสียงครางที่ขาดเป็นห้วงๆ ดังก้องไปทั่วห้องโดยสาร ความเสียวซ่านที่ล้นทะลักทวีความรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ"อ๊าา พ... พี่เอรียน!! อลิซทนไม่ไหวแล้ว!! " อลิซพูดออกมาด้วยเสียงกระเส่า พรางมองหน้าเอเดรียนด้วยสายตา ที่พร่าเลือนไปด้วยหยาดน้ำตาแห่งความสุขสมเอเดรียนหัวเราะออกมาขณะที่อลิซเริ่มตอดรัดเขาแน่นถี่ขึ้น ดวงตาของเขาฉายแววเจ้าเล่ห์ ก่อนที่จะขยับสะโพกสวนขึ้นเล็กน้อย ส่งแรงเสียดสีจนอลิซสะดุ้ง ร่างกายของเธอเกร็งสั่นสะท้านอย่างห้ามไม่อยู่"ทำไมวันนี้ถึงเสร็จเร็วขนาดนี้ล่ะ หืมม?" เอเดรียนแหย่เธอด้วยน้ำเสียงที่ทุ้มต่ำ ใบหน้าของเขาขยับเข้ามาใกล้กระซิบข้างหู ขณะที่มือของเขายังจับสะโพกเธอไว้แน่น "หรือว่าห่างพี่ไปนานเกินจนทนไม่ไหวแล้ว?" คนพี่ยังพูดแกล้งเธอไม่หยุดอลิซหน้าแดงจัด เธอถูกทำให้รู้ส
“พี่ไม่เคยเบื่อ...โดยเฉพาะเมื่อเป็นเธอ” เขาตอบกลับด้วยความมั่นใจ ริมฝีปากของเขายกขึ้นเป็นรอยยิ้มที่มักทำให้เธอหวั่นไหวแต่อลิซไม่ถอยกลับ เธอเลื่อนตัวเข้ามาใกล้ชิดเขามากขึ้น ปลายนิ้วลูบผ่านกรอบหน้าของเขาอย่างยั่วยวน “แต่คราวนี้...อลิซจะเป็นคนคุมเอง” เธอกระซิบชิดริมฝีปากของเขา ดวงตาของเธอเปล่งประกายด้วยความท้าทายเอเดรียนหัวเราะเสียงต่ำ ก่อนที่เขาจะเอนหลังพิงเบาะรถ ราวกับยอมให้เธอทำตามที่ต้องการ “งั้นลองดูสิ...พี่จะรอดูว่าเธอจะคุมเกมได้ยังไง” น้ำเสียงของเขาท้าทายกลับ แต่ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความอยากรู้ว่าเธอจะทำอะไรต่ออลิซไม่รอช้า เธอจับหน้าของเอเดรียนและโน้มตัวเข้าใกล้ ก่อนที่ริมฝีปากของเธอจะกดลงบนริมฝีปากของเขาอย่างร้อนแรง จูบที่เต็มไปด้วยความโหยหาและท้าทายเอเดรียนตอบรับจูบของเธอทันที แต่คราวนี้เขาให้เธอเป็นฝ่ายนำ ร่างกายของเขาตอบสนองต่อสัมผัสของเธอทุกครั้งที่ ริมฝีปากและมือของเธอเคลื่อนที่ไป เขายกมือขึ้นโอบรอบเอวของเธอ แต่ก็ปล่อยให้เธอเป็นคนคุมจังหวะ“พี่คิดว่าอลิซจะทำได้แค่นี้เหรอ?” อลิซแกล้งกระซิบชิดริมฝีปากของเขา แววตาของเธอเต็มไปด้วยความท้าทายที่เอเดรียนไม่ค่อยเห็นบ่อยนัก“พี่ไ
หลังจากผ่านไปประมาณหนึ่งอาทิตย์ เอเดรียนก็จัดการเรื่องธุรกิจมืดของเขาได้เรียบร้อย แม้เขาจะถอยออกมาอย่างที่สัญญาไว้กับอลิซ แต่บารมีของเขายังไม่ลดลงสักนิด ทุกคนยังคงเกรงกลัวเขา รัศมีอำนาจที่เขามีทำให้ไม่มีใครกล้าเข้ามายุ่งด้วยวันนี้เอเดรียนขับรถหรูมารับอลิซที่มหาวิทยาลัย เป็นรถสปอร์ตคันสีดำเงางามที่ทำให้ใครต่อใครต้องหันมามองเมื่อเขาจอดตรงหน้า เพื่อนๆ ของอลิซมองตามด้วยความสงสัยและประหลาดใจเมื่อเห็นชายคนนี้ปรากฏตัวตรงหน้าอลิซเบิกตากว้างเล็กน้อยเมื่อเห็นเอเดรียน เธอรีบโบกมือลาเพื่อนๆ และวิ่งขึ้นรถอย่างรวดเร็วทันทีที่เปิดประตู“พี่เอเดรียน! ทำไมต้องขับรถหรูมารับอลิซแบบนี้ด้วยคะ?” อลิซถามด้วยน้ำเสียงกึ่งดุกึ่งเขินเมื่อเธอปิดประตูรถเอเดรียนยิ้มมุมปาก ก่อนจะหันไปสบตาเธอ “พี่อยากเจอเธอเร็วๆ นั่งรอเฉยๆ .... มันน่าเบื่อ”อลิซถอนหายใจ พร้อมกับมองออกไปนอกหน้าต่าง รู้ดีว่าเขามักจะทำตามใจแบบนี้เสมอเอเดรียนขับรถออกไปด้วยความเร็วที่ทำให้หัวใจของอลิซเต้นแรงเล็กน้อย เขาเลี้ยวเข้าไปยังมุมอับของลานจอดรถที่ไม่มีใครเห็น ก่อนจะจอดรถและหันมามองเธอด้วยสายตาที่ชวนให้รู้สึกไม่ค่อยปลอดภัย“พี่ทำอะไรคะ?” อลิซถา
อลิซรู้ว่าต้องทำอะไรสักอย่างเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเธอกับเอเดรียน ความเงียบที่อบอวลรอบตัวทำให้เธอได้แต่คิดทบทวนสถานการณ์นี้ซ้ำไปซ้ำมา โลกของเขาช่างแตกต่างจากโลกของเธออย่างสิ้นเชิง ถึงเขาจะไม่เคยบอกตรงๆ แต่เธอก็ไม่ใช่เด็กน้อยที่จะไม่รู้ว่าเขาคือมาเฟีย ผู้ชายที่มีอำนาจและมีอันตรายตลอดเวลา ส่วนเธอเป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาที่ใช้ชีวิตเรียบง่าย ตั้งแต่ที่เขาหายจากบาดแผล เขาก็ยุ่งมากขึ้น ไม่ค่อยได้กลับบ้านตรงเวลา และทุกครั้งที่เธอเจอเขา เธอรู้สึกว่ามีบางสิ่งที่ค้างคาอยู่ระหว่างทั้งคู่ พวกเขายังไม่เคยพูดถึงอนาคต ไม่เคยคุยกันอย่างจริงจัง และนั่นทำให้เธอยิ่งรู้สึกไม่มั่นคงมากขึ้นเรื่อยๆ อลิซสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วตัดสินใจ มันถึงเวลาแล้ว เธอจะต้องคุยกับเขา เธอต้องรู้ว่าเอเดรียนคิดยังไงกับความสัมพันธ์นี้ และเธอไม่สามารถอยู่ในความไม่แน่นอนแบบนี้ต่อไปได้ เธอลุกขึ้นจากโซฟา ก้าวเดินตรงไปที่ห้องทำงานของ เอเดรียน ประตูไม้หนักที่เคยดูคุ้นเคยตอนนี้กลับรู้สึกเหมือนเป็นอุปสรรคที่เธอต้องผ่านไป อลิซยืนอยู่หน้าประตูห้องทำงานของเอเดรียน ลมหายใจของเธอติดขัด มือกำลูกบิดแน่น ก่อนที่จะผลักเข้าไปช้าๆ ภายในห้องเ
"ขอโทษด้วยครับบอส... ผมพยายามห้ามแล้ว" ชายชุดสูทที่อยู่ด้านหลังเธอคนนั้นส่งเสียงเข้ามาก่อนที่จะถอยไปอย่างรู้งานเอเดรียนยิ้มและพูดกับผู้มาใหม่ "ลิซซี่ เธอมักมาในช่วงเวลาที่แย่เสมอเลยนะ หึ" เขาดูหงุดหงิดเล็กน้อยลิซซี่หัวเราะแล้วโค้งคำนับอย่างขี้เล่น “ฉันไม่กวนแล้ว เชิญใช้เวลากันต่อได้เต็มที่เลยนะจ๊ะ” จากนั้นหล่อนก็ปิดประตู ให้ความเป็นส่วนตัวกับทั้งสองคนอีกครั้งอลิซรีบลุกจากเอเดรียนและเริ่มแต่งตัว แก้มของเธอร้อนผ่าวด้วยความเขินอาย “นั่นใครคะ? ฉันเคยเห็นเธอมาก่อน” เธอถามทั้งที่ยังสับสนอยู่เอเดรียนหัวเราะแล้วดึงเธอเข้ามาในอ้อมกอด “ลิซซี่เป็นหุ้นส่วนธุรกิจ เรารู้จักกันมานานแล้ว เธอชอบหยอกล้อ แต่ก็ไม่เป็นอันตราย”อลิซเงยหน้าขึ้นมองเอเดรียนก่อนจะพูดเหน็บเขาที่ไม่ยอมบอกเธอตรงๆ “หุ้นส่วนทางธุรกิจเหรอ? พี่มีชีวิตที่น่าสนใจจริงๆ นะคะ”เอเดรียนยิ้มและจูบหน้าผากของเธอ “มีเธออยู่ด้วยแล้วน่าสนใจกว่าเยอะนะแมวน้อย”แม้ว่าเธอจะรู้สึกหงุดหงิดใจในตอนแรก แต่อลิซก็อดไม่ได้ที่จะแอบยิ้ม “อลิซไม่หลงคารมพี่หรอกค่ะ”เอเดรียนหัวเราะอย่างเอ็นดูคนตัวเล็ก “อยู่กับพี่นี่แหละ… พี่จะแนะนำเธอให้รู้จักกับเขา”'เขา?'