ตอนที่13.

ตอนที่13.

พราวแสงแขยอมรับว่าตกใจและเสียใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแต่เธอก็ไม่ได้คิดว่าตนจะต้องมารับผิดชอบสิ่งที่เกิดขึ้นเช่นนี้ แต่ที่ยอมรับงานนี้ก็เพราะเห็นแก่ความเป็นเพื่อนและเพื่อมารดาของเธอเองหาได้เกรงกลัวผู้ชายที่นั่งอยู่ข้างๆ นี้ไม่...

หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ เตรียมตัวเตรียมใจเผชิญกับสิ่งที่เธอไม่อาจจะรู้ได้ว่ามีอะไรรออยู่ข้างหน้า แต่สิ่งที่เธอจะต้องทำคือเข้มแข็งและพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตัวเองว่าตนไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับ อุบัติเหตุ ระหว่างเมริสากับวายุ พราวแสงแขครุ่นคิดเรื่องต่างๆ ในใจโดยไม่สนใจคนที่นั่งมาข้างๆ แม้แต่น้อย... 

ในขณะเดียวกันแมทธิวเองก็ลอบพิจารณาคนข้างๆ เขาเงียบๆ ใบหน้าเรียวนวลใสไร้เครื่องสำอางที่ประดับด้วยเครื่องหน้ากระจุ๋มกระจิ๋มจะเรียกว่าสวยก็ไม่ใช่ จะว่าไม่สวยก็ไม่เชิงแต่ดวงตากลมโตซึ่งประดับด้วยขนตาดกหนายาวงอนเช้งราวตุ๊กตาของเธอนั้นโดดเด่นกว่าส่วนอื่นของใบหน้าทำให้ใบหน้าแสนธรรมดาของเธอดูน่ามองอย่างที่เขาไม่อาจจะปฏิเสธความจริงข้อนี้ได้ หากเธอจะยิ้มแย้มแจ่มใสดวงตาของเธอคงจะเป็นประกายน่ามองกว่านี้เป็นไหนๆ แต่สิ่งที่เขาเห็นคือความสงบนิ่งดูเย็นชาราวแม่ชีที่อยู่ในโบสถ์มืด ใบหน้าที่เชิดขึ้นน้อยๆ และมองออกไปนอกหน้าต่างรถนั้นดูไว้ตัวเย่อหยิ่งจนเขานึกหมั่นไส้ เป็นเด็กเป็นเล็กทำตัวแก่แดดแก่ลม...

แต่จากที่ได้จูบเธอเมื่อวันก่อนเขารู้ดีว่าเธอช่างอ่อนหัดนักจูบก็ไม่เป็นสับปะรด แต่ก็ทำให้เขาร้อนรุ่มปวดหนึบไปทั้งแก่นกายอย่างน่าโมโหซ้ำยังกลิ่นกายหอมอ่อนๆ ของเธอก็ติดตรึงปลายจมูกคมอยู่ไม่หายจนเขารู้สึกหงุดหงิดที่พอนึกถึงเธอทีไรกลิ่นกายและนวลเนื้อละมุนก็แวบเข้ามาในหัวในความรู้สึกทันที เธอซ่อนเย้ายวนไว้ภายใต้ความเรียบง่ายแสนธรรมดา เธอน่าปรารถนาและทำให้เขาร้อนรุ่มปวดหนึบไปทั้งแก่นกายอย่างที่เขาไม่คิดว่าผู้หญิงธรรมดาหน้าตาจืดๆ อย่างพราวแสงแขจะทำให้เขารู้สึกเช่นนั้นได้

แต่ยายจิ๋วตัวแสบก็ยังเป็นผู้หญิงแพศยาที่ทำลายครอบครัวของน้องสาวของเขาอยู่ดี ในที่สุดชายหนุ่มก็พยายามหาเหตุผลมากล่าวอ้างกับตนเองเพื่อไม่ให้หลงเสน่ห์ของเธอที่จู่ๆ ก็จู่โจมเขาอย่างตั้งตัวไม่ทัน หนุ่มสาวต่างอยู่ในห้วงความคิดของตนเองโดยที่ต่างฝ่ายต่างมองกันและกันด้วยอคติที่มีอยู่ในใจ ในขณะที่รถยนต์คันหรูแล่นด้วยความเร็วสม่ำเสมอไปยังสนามบินซึ่งทุกสิ่งทุกอย่างถูกเตรียมไว้เพียบพร้อมสะดวกสบายโดยที่พราวแสงแขแค่มีหน้าที่เดินไปขึ้นเครื่องเท่านั้นเอง

มาเวลส์ เลกคันทรีแอนด์รีสอร์ต เป็นรีสอร์ตหรูสไตล์โมเดิร์นที่ผสมผสานรูปแบบเรือนไทยล้านนาประยุกต์เข้ากับบรรยากาศฟาร์มเลี้ยงม้าพันธุ์ดีและไร่ชากับไร่สตรอว์เบอร์รี่ได้อย่างลงตัวบ้านพักทุกหลังปลูกเป็นสัดส่วนมีความเป็นส่วนตัวกลมกลืนกับธรรมชาติอันงดงามส่วนผู้ที่ชื่นชอบความคึกคักไม่เงียบเหงาก็จะมีรีสอร์ตอีกด้านซึ่งเป็นตึกทรงไทยล้านนาประยุกต์ที่มีห้องพักนับร้อยห้องที่หรูหราพร้อมด้วยเครื่องอำนวยความสะดวกทันสมัยครบครัน ส่วนบ้านพักที่พราวแสงแขนั้นก็คือเรือนไม้สักทองทรงล้านนาหลังใหญ่ที่อยู่ลึกเข้าไปในไร่ชาซึ่งเงียบสงบและเป็นส่วนตัวแวดล้อมด้วยขุนเขาเขียวขจีจนทำให้เธอมองรอบกายด้วยความตื่นเต้นจนลืมไปว่ามาที่นี่ในฐานะอะไร...

แมทธิวเดินนำร่างเล็กของพราวแสงแขไปยังระเบียงกว้างที่ทอดยาวสามารถมองเห็นทิวทัศน์อันงดงามกว่าร้อยแปดสิบองศาและยังอยู่ใกล้ลำธารเล็กๆ จนได้ยินเสียงน้ำไหลเอื่อยๆ ผสานกับเสียงนกการาวเสียงดนตรีธรรมชาติอันไพเราะ พราวแสงแขชื่นชมธรรมชาติรอบกายด้วยความผ่อนคลายหายเกร็งลงไปเยอะทีเดียว...

“เธอมาแล้วครับ...”

แมทธิวกล่าวกับบิดามารดาซึ่งนั่งรอการมาของเขาอยู่ก่อนแล้ว และเมื่อผู้สูงวัยทั้งสองหันมามองหญิงสาวตัวเล็กซึ่งยืนอยู่ข้างบุตรชายพร้อมกันด้วยแววตาแปลกๆ ทำให้พราวแสงแขรู้สึกอึดอัดขึ้นมาทันทีแต่เธอก็ทำความเคารพผู้สูงวัยทั้งสองอย่างอ่อนน้อม

“หนูพราว...” คุณมาลินีเอ่ยชื่อของหญิงสาวออกมาเบาๆ เมื่อนึกได้ว่าหญิงสาวคนนี้หน้าคุ้นๆ

“เอ่อ ค่ะ พราวเองค่ะ คุณท่าน...”

หญิงสาวไหว้ผู้สูงวัยทั้งสอง และเอ่ยตอบไม่เต็มเสียงนักทั้งรู้สึกเกร็งๆ ขึ้นมาเมื่อเจอหน้าคุณมาลินีกับคุณมาร์คที่มองเธออย่างไม่วางตาซึ่งพราวแสงแขไม่มั่นใจว่าท่านทั้งสองจะให้ความเอ็นดูเธอหรือมองว่าเธอเป็นคนไม่ดีเป็นต้นเหตุของเรื่องทั้งหมดเหมือนลูกชายของท่านหรือไม่...  

“แมท แม่ว่า...” คุณมาลินีทำเหมือนจะพูดอะไรสักอย่างแต่ชายหนุ่มขัดขึ้นเสียก่อน

“ผมให้เธอมาดูเมรี่ครับ ในเมื่อเธอเป็นต้นเหตุให้น้องเป็นแบบนี้เธอก็ต้องรับผิดชอบ นี่ถือว่าผมเมตตานะครับอย่างน้อยๆ เธอก็โชคดีกว่าไอ้หมอนั่น”

“แต่แม่...”

“คุณแม่ครับ ไม่ต้องห่วงว่าเธอจะทำร้ายน้องหรอกครับ เพราะหากเธอทำอะไรให้น้องเจ็บปวดอีก ผมเอาเธอตายแน่”

ชายหนุ่มไม่ฟังสิ่งที่มารดาเลี้ยงจะพูดเพราะคิดว่าคุณมาลินีอาจจะคิดสงสารพราวแสงแขในฐานะที่เคยเป็นเพื่อนของน้องสาวหรือไม่ก็กลัวว่าคุณมาลินีจะใจอ่อนกับหน้าซื่อๆ ตาใสๆ ของเจ้าหล่อนก็เป็นได้เขาจึงเลือกที่จะตัดบทเสียเลย

“พราวยินดีจะมาดูแลเมรี่ค่ะคุณท่านไม่ต้องกังวลนะคะ พราวจะทำให้เมรี่กลับมาเป็นเหมือนเดิมให้ได้ไม่ว่าจะต้องใช้เวลานานแค่ไหน และพราวก็เสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นค่ะ”

หญิงสาวบอกพวกเขาด้วยรอยยิ้มบางๆ ตามแบบของเธอ แม้คุณมาลินีจะเคยเจอพราวแสงแขไม่กี่ครั้งแต่ก็พอรู้นิสัยใจคอของพราวแสงแขอยู่บ้าง และนางคิดว่าการที่แมทธิวเลือกพราวแสงแขมาดูแลเมริสาก็เพราะแมทธิวคิดจะแก้แค้นแน่นอนคุณมาลินีหันไปสบตากับสามีที่กำลังมองนางเช่นกัน

“ถ้าอย่างนั้นหนูจะไปดูเมรี่ก่อนไหม ตอนนี้น่าจะตื่นแล้ว” คุณมาร์คเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนเปี่ยมไปด้วยความอาทรทำให้พราวแสงแขใจชื้นขึ้นมาบ้าง

“ค่ะ...” หญิงสาวรับคำแล้วเดินตามคุณมาลินีไปอย่างไม่อิดออด ในขณะที่คุณมาร์คหันมามองบุตรชายด้วยแววตาเครียดขึ้ง

“นี่แมทคิดว่ากำลังทำอะไร...”

“ผมก็แค่อยากจัดการกับคนที่ทำให้น้องเจ็บปวดไงล่ะครับ” ชายหนุ่มตอบอย่างมั่นใจ

“แต่เรื่องนี้มันไม่เกี่ยวกับแม่หนูคนนี้เลยนะ ทุกอย่างมันอยู่ที่คนของเรากับวายุ แล้วแมทเองก็จัดการกับเขาแล้วไม่ใช่หรือ”