เมื่อทานอาหารไปได้สักพักมนต์มีนาก็เริ่มเกริ่นเรื่องที่ตัวเองได้รับเลือกให้กับชาลิดาฟัง
“ออยมีนมีเรื่องจะบอกออย”
“เรื่องอะไรล่ะ พูดมาเลย” ชาลิดาหยิบไก่ย่างเข้าปากแล้วเคี้ยวด้วยความเอร็ดอร่อย
“ก็เรื่องที่พี่ปานพูดวันก่อน”
“วันนี้วันจันทร์แล้วนี่ พี่ปานยังไม่ได้แจ้งข่าวมาเลยไม่รู้ว่าใครได้รับเลือก มีนรู้แล้วใช่ไหมว่าใครได้รับเลือก”
“จริงๆ เขาแจ้งมาตั้งแต่เมื่อวาน”
“อะไรนะทำไมออยไม่เห็นรู้เลยล่ะ”
“พี่ปานเขาโทรมาแจ้งที่มีนน่ะ”
“มีนได้งานนี้ใช่ไหม เขาถึงแจ้งที่มีนคนเดียว”
“อือ มีนได้งานนี้แล้ว วันนี้ก็เพิ่งไปเซ็นสัญญามา”
“อะไรนะมีนทำไมมันเร็วจังล่ะ ออยขอดูสัญญาด้วยได้ไหม เผื่อมีอะไรไม่ชอบมาพากลจะได้ยกเลิกทัน”
“ได้สิ” มนต์มีนาหยิบสัญญาในกระเป๋าผ้าส่งให้เพื่อน
ชาลิดาตั้งใจอ่านบรรทัดด้วยความตั้งใจ ก่อนจะวางกระดาษลงเมื่ออ่านถึงบรรทัดสุดท้าย
“ก็ไม่มีอะไรน่าห่วงนะ ออยว่าดีด้วยซ้ำ คนอื่นก็จะได้ไม่รู้เรื่องนี้ด้วย แล้วมีนมาบอกแบบนี้จะไม่เป็นการผิดสัญญาเหรอ”
“ไม่หรอกมีนขอเขาแล้วว่าขอบอกเพื่อนสนิทคนหนึ่งถ้ามีนหายไปเฉยๆ ออยก็ต้องสงสัยแน่ๆ และถ้าไปถามเอาจากคนอื่นเรื่องมันก็จะบานปลาย”
“แล้วมีนต้องไปอยู่กับเขาเป็นเดือนออยคงเป็นห่วงมากแน่ๆ โทรศัพท์ก็ติดต่อไม่ได้”
“แต่เขาบอกว่ามีโทรศัพท์ที่บ้านให้ใช้นะ ถ้ามีนเจอเขาพรุ่งนี้มีนจะขอเบอร์โทรไว้นะ เผื่อมีปัญหาด่วนอะไรออยจะได้ติดต่อมีนได้”
“พรุ่งนี้เขาจะมาแล้วเหรอมีน”
“พรุ่งนี้เขาจะให้คนของเขามารับมีนไปตรวจร่างกาย”
“พรุ่งนี้ออยว่างขอไปด้วยคนได้ไหม”
“ไม่รู้เหมือนกันเดี๋ยวเข้ามาค่อยถามเขาก็ได้”
“หน้าตาเขาเป็นยังไงล่ะหล่อไหม”
“ยังไม่เห็นหน้าเลย”
“เสียดายจัง ไม่รู้ว่าเขาจะหล่อไหม”
“หล่อก็ดีสิมีนชอบคนหล่อๆ สูงๆ หุ่นดีมีเครานิดๆ แต่มีนว่าคงยากเผื่อเผลอจะอ้วนลงพุงด้วยหรือเปล่าก็ไม่รู้” มนต์มีนาพูดแล้วก็ขนลุกเธอลืมนึกถึงเรื่องนี้ไปเสียสนิทเลย
“แล้วทำไมทำหน้าอย่างนั้นล่ะมีน”
“ออยว่ามีนเปลี่ยนใจตอนนี้ทันไหม”
“ทำไมล่ะ”
“ก็ถ้าเกิดเขาอ้วนลงพุงขึ้นมามีนจะทำยังไง ผู้ชายคนแรกของมีนสภาพแบบนั้นประสบการณ์ครั้งนี้มันคงทำให้มีนเข็ดไปจนตายแน่ๆ” มนต์มีนารู้สึกกลัวขึ้นมาจริงๆ เพราะตอนเซ็นสัญญาก็ไม่ได้คิดถึงเรื่องรูปร่างหน้าตา คิดแต่ว่าจะได้เงินหนึ่งล้านบาทจนลืมคิดไปเลยว่าผู้ชายที่ตัวเองจะต้องไปนอนด้วยนั้นมีลักษณะแบบไหน
“อย่าเพิ่งคิดในแง่ร้ายสิมีน บางทีเขาอาจจะหล่อมากๆ ก็ได้”
“มันจะเป็นไปได้ยังไงล่ะออย คนหล่อที่ไหนเขาจะจ้างผู้หญิงไปนอนด้วยเป็นเดือน ตายๆ นี่มีนทำอะไรลงไปเนี่ย ทำไมไม่ถามเขาก่อนว่าหน้าตาเขาเป็นยังไง โอ้ยอยากจะบ้าตาย แล้วแบบนี้ถ้ายกเลิกสัญญาจะทันไหม”
“ออยว่าไม่น่าจะทันแล้วล่ะพรุ่งนี้เราค่อยถามลูกน้องเขาแล้วกันนะว่าเจ้านายของเขาหน้าตาเป็นยังไง”
“คิดว่าเขาจะบอกความจริงเหรอออย”
“เอาน่าลองถามเขาดูก่อนอย่าเพิ่งคิดมากเลย บางทีเขาจะอาจจะเป็นชายหนุ่มหล่อที่ไม่อยากมีปัญหากับผู้หญิงก็เลยใช้วิธีซื้อด้วยเงินไงล่ะ”
“สาธุขอให้มันเป็นอย่างที่ออยพูดด้วยเถอะ ผู้ชายคนแรกของมนต์มีนาขอหุ่นล่ำๆ เหมือนนายแบบก็แล้วกันนะคะ”
มนต์มีนายกมือไหว้ท่วมหัว เธอภาวนาว่านายจ้างของเธอคงจะมีหน้าตาและหุ่นดีในระดับหนึ่งไม่ต้องถึงกับหล่อล่ำเหมือนนายแบบที่เธอเห็นแต่ขอแค่ไม่อ้วนลงพุงและหัวล้านก็เป็นอันใช้ได้เธอไม่ได้บูลลี่หรือเหยียดรูปร่างแต่การจะมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับใครสักคนในครั้งแรกเธอก็อยากให้คนคนนั้นดูดีสักนิด
หลังจากทานอาหารกันเสร็จแล้วทั้งสองก็ช่วยกันเก็บกวาดและอาบน้ำก่อนจะมานอนอยู่บนเตียงของมนต์มีนาเพื่อดูไลฟ์สดของเพจที่ชาลิดาตกลงไว้ สามทุ่มตรงเพจนั้นก็เริ่มเปิดขายสินค้าซึ่งดูแล้วก็เป็นการขายสินค้าทั่วไปไม่มีอะไรน่าเสียหายเท่าไหร่
“มีนว่าออยน่าจะทำได้ไม่น่ามีปัญหาอะไร ก็แค่ขายสินค้าแต่เท่านั้นเองชุดที่ใส่ก็ไม่ได้โป๊เท่าไหร่”
“เห็นแบบนี้ก็ค่อยสบายใจหน่อย เราลองดูเพจอื่นกันบ้างไหมว่าเขาขายกันยังไง”
ทั้งสองคนเปลี่ยนไปดูเพจอีกหลายๆ เพจที่ไลฟ์ขายสินค้าในลักษณะเดียวกันชาลิดาพยายามศึกษาคำพูดและเทคนิคการขายของแต่ละเพจเพื่อจะได้เอาไปปรับใช้กับตัวเอง
“ออยมีนมีความคิดอะไรดีๆ แล้ว”
“อะไรเหรอมีน”
“ถ้ามีนกลับมาเรามาเปิดเพจขายของกันดีไหม”
“เราจะเอาเงินที่ไหนมาลงทุน ของพวกนี้มันต้องมีสต๊อกสินค้าเยอะนะ”
“มีนว่าเราเริ่มจากขายเสื้อผ้ามือสองกันดีไหม เสื้อผ้าที่เราได้มาจากลูกค้าก็เยอะแยะ ออยเอาด้วยไหม”
“เอาสิ เสื้อผ้าที่บ้านของออยก็มีเยอะแยะเหมือนกันระหว่างที่มีนไม่อยู่ออยจะพยายามคัดเลือกและซักไว้ดีไหม”
“ดีสิถ้ามีนกลับมาแล้วเราจะได้เปิดเพจ ขายเริ่มจากขายเสื้อผ้ามือสองก็ดีเหมือนกันนะแล้วค่อยดูสินค้าตัวอื่น ช่วงที่มีนไม่อยู่ออยจะมาอยู่ที่นี่ก็ได้นะ”
“เจ้าของบ้านไม่อยู่ แล้วจะให้ออยมาอยู่ได้ยังไงล่ะ”
“ได้สิเดี๋ยวมีนให้กุญแจไว้ จะได้มาช่วยดูแลบ้านด้วยไงหนึ่งเดือนที่มีนไม่อยู่กลับมาฝุ่นเขรอะแน่ๆ”
“ถ้างั้นเราขอจ่ายค่าน้ำค่าไฟทั้งหมดนะ”
“ไม่เป็นไรหรอกออย ถ้าออยจ่ายที่นี่ด้วยใจที่บ้านด้วยก็ น่าจะหนักเอาการนะ”
“แต่ออยมาอยู่ที่นี่ฟรีๆ ไม่ได้หรอกให้ออยรับผิดชอบค่าใช้จ่ายตรงนี้แล้วกันนะ”
“ถ้าอย่างนั้นก็ได้ แต่ถ้ามีนกลับมาแล้วเราก็ต้องหารกันนะ”
“มีนพูดเหมือนจะให้ออยมาอยู่ที่นี่ยาวเลย”
“แล้วอยากอยู่ยาวเลยไหมล่ะ ห้องนอนก็มีทั้งสองห้องใช้กันคนละห้องก็ได้หรือจะนอนห้องเดียวกันแบบนี้ก็ได้”
“ออยว่านอนห้องดีเดียวกันแบบนี้ก็ดีเหมือนกันนะจะได้ไม่เหงา”
“งั้นก็ตามใจนะ คืนนี้เรารีบนอนเถอะพรุ่งนี้จะได้ตื่นไปซื้อข้าวเหนียวมากินกับไส้อั่วแต่เช้าก่อนไปตรวจร่างกาย”
มนต์มีนากลับบ้านมาอีกครั้งในเวลาหนึ่งทุ่ม รู้สึกโล่งใจและใจหายไปในคราเดียวกันเมื่อเปิดประตูบ้านเข้ามาแล้วไปเจอกับยานอฟ เขาคงไปจากเธอแล้วจริงๆ เธอคงเป็นผู้หญิงที่โง่มากคนหนึ่งเลือกความรักและทิ้งเงินสามสิบล้านให้หลุดมือไปแต่เธอคิดว่าตนเองเลือกถูกแล้วเพราะถ้ามีเงินแต่อยู่กับคนที่ไม่รักชีวิตก็คงจะไม่มีความสุขเลยเมื่อเขาไปแล้วเธอก็ใช้ชีวิตตามปกติและกำลังจะลืมเขา แต่ดูเหมือนว่าชีวิตของเธอมันจะไม่ปกติตอนนี้ข้างบ้านของเธอ ซึ่งเป็นพื้นที่ว่างกำลังมีการปรับปรุงพื้นที่และเธอรู้จากเจ้าของร้านอาหารตามสั่งหน้าปากซอยว่าข้างๆ บ้านของเธอถูกนักธุรกิจคนหนึ่งซื้อไปบ้านหลังใหญ่ริมรั้วของมนต์มีนาถูกสร้างขึ้นอย่างรวดเร็วคนงานเกือบครึ่งร้อยทำงานกันอย่างขยันขันแข็งเพียงแค่สามเดือนบ้านหลังนั้นก็เสร็จตกแต่งสวยงามและพร้อมเข้าอยู่เธอไม่รู้ว่าเจ้าของบ้านหลังนั้นเป็นใครเพราะไม่เคยเห็นเขาเลยหญิงสาวเลยได้แต่แอบมองเพราะบ้านหลังนั้นมันสวยและน่าอยู่มากเทียบกับบ้านของเธอไม่ติดเลยสักนิด แต่มนต์มีนาคิดว่าจะมีบ้านหลังใหญ่ไปทำไมล่ะในเมื่ออยู่บ้านหลังเล็กเธอก็มีความสุขมากมายอยู่แล้วหญิงสาวมองไปในบ้านหลังนั้นก่อนจะเดินออกจ
ยานอฟเก็บคำพูดของกาซิมมานั่งคิดมันก็เป็นอย่างที่ผู้ช่วยของเขาพูดจริงๆ เขาเองสนิทกับมนต์มีนามากกว่าใคร ก็น่าจะรู้ดีกว่าใครว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิงที่หิวเงินบางทีเขาอาจจะต้องบินไปเมืองไทยอีกครั้งและคุยกับเธอให้รู้เรื่อง“เฮ้อ...ทำไมเรื่องความรักมันยากจังนะ” เขาถอนหายใจก่อนจะนั่งทำงานต่อช่วงนี้งานค่อนข้างยุ่งเขาอยากจะบินไปหามนต์มีนามากแค่ไหนแต่ก็ยังปลีกตัวไม่ได้เลยยานอฟใช้เวลาเคลียร์งานที่คั่งค้างเกือบสองอาทิตย์จากนั้นเขาก็บินมาประเทศไทยและให้สุทัศน์พามารอที่หน้าบ้านของเธอมนต์มีนาเลิกงานมาในเวลาหนึ่งทุ่มรู้สึกแปลกใจที่เห็นรถของคุณสุทัศน์จอดอยู่หน้าบ้าน“สวัสดีค่ะคุณสุทัศน์ ธุระอะไรคะมาหามีนถึงที่นี่เลย” มนต์มีนายกมือไหว้เหมือนทุกครั้ง“ผมมีเรื่องจะคุยกับคุณมีนนิดหน่อยครับ ขอเข้าไปนั่งคุยในบ้านในบ้านได้ไหมตรงนี้ยุงมันเยอะ”“ได้ค่ะ” หญิงสาวเปิดประตูรั้วแล้วเดินนำสุทัศน์เข้าไปในบ้านเธอเอาน้ำมาวางไว้ให้เขาจากนั้นก็หยิบผลไม้เตรียมจะเอาไปปอก“เดี๋ยวมีนปอกผลไม้ให้นะคะ”“ผมเกรงใจจังเลยครับ”“ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณนั่งรอในห้องรับแขกแป๊บหนึ่งนะคะเดี๋ยวมีนปอกผลไม้แป๊บเดียว”“ได้ครับ” หญิงสาวหายเข้าไปปอก
มนต์มีนาตื่นเช้ามาด้วยศีรษะที่หนักอึ้งขณะที่นึกทบทวนเรื่องราวของเมื่อคืนจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเธอกับเขาร่วมรักกันกี่ครั้ง รู้แต่ทุกครั้งมันก็เต็มไปด้วยความสุขหญิงสาวมองไปรอบๆ ห้องก็ไม่เห็นยานอฟไม่ได้อยู่ตรงนี้แล้วเธอเจ็บระบมจนก้าวขาแทบไม่ออกแต่ก็พยายามเก็บของลงกระเป๋าและไม่ลืมที่จะโทรไปบอกรอยด์ว่าตนเองตัวเองเจอเพื่อนที่นี่และคงไปเที่ยวกับเขาไม่ได้ฝ่ายนั้นโอดครวญเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้เซ้าซี้อะไรมากเมื่อคุยกับรอยด์เสร็จเธอก็สั่งอาหารขึ้นมาทานบนห้องเพื่อรอเวลาที่จะไปสนามบินแม้รู้ว่าคิดว่าจะไม่ได้เจอยานอฟอีก แต่ในใจของหญิงสาวกลับรู้สึกสบายเพราะเธอได้บอกความรู้สึกของตนเองให้เขารับรู้แล้ว มันก็เหมือนกับไม่มีอะไรติดค้างในหัวใจ จากนี้เธอจะใช้ชีวิตของเธออย่างมีความสุขเธอจะไม่ลืมเขาแต่จะเก็บเขาไว้เป็นความทรงจำที่ดีเธอกลับมาใช้ชีวิตอย่างปกติและเรียนจนจบระหว่างที่รอสอบบรรจุเป็นครูหญิงสาวก็สมัครเป็นครูอัตราจ้างที่โรงเรียนแห่งหนึ่งและเขาก็ตอบรับเธอแล้ว แต่จะไปเริ่มงานอีกครั้งก็ตอนเปิดเทอมในช่วงปิดเทอมประมาณสามเดือนมนต์มีนาก็เลยว่างหญิงสาวก็เลยไปสมัครงานที่โรงเรียนกวดวิชาแห่งหนึ่งเธอได้เป็นผู้ช่วยอาจาร
“ยานอฟคะ คุณอยากให้ฉันมีนคุณหรือเปล่า”มนต์มีนายิ้มยั่วแล้วเงยหน้าขึ้นมาถามขณะที่ตอนนี้มือของเธอกำลังจับมังกรของเขาและหมุนเบาๆ“ได้สิ ฉันอยากให้เธอกินฉัน”เมื่อได้รับคำตอบหญิงสาวก็คุมเข่าลงสัมผัสลิ้นลงบนส่วนปลาย สีชมพูเข้ม เพียงแค่ลิ้นเล็กสัมผัสโดน ยานอฟก็ครางลั่นห้อง เธอรู้สึกถึงกล้ามเนื้อที่ตึงเครียดเนื้อตัวสั่นเทา ตั้งแต่กลับจากเกาะชายหนุ่มก็ไม่ได้นอนกับผู้หญิงคนไหน ในทุกคืนเขาจะจินตนาการถึงหญิงสาวตรงหน้าและปลดปล่อยด้วยมือของตนเองเท่านั้นมนต์มีนาใช้ปลายลิ้นของเธอเลียวนส่วนปลายหยัก ยกท่อนเอ็นขึ้นเก่อนจะลากลิ้นยาวลงมาหยอกล้อกับพวงสวรรค์และลากขึ้นกลับไปด้านบนอีกครั้งก่อนจะครอบครองมันเข้าปากเล็ก“ดีมาก เธอทำดีมาก”หญิงสาวรู้สึกพอใจที่ได้รับคำชมจากเขา ปากเล็กๆ ของเธอดูดส่วนปลายเข้าปากและพยายามเอาเข้ามันลึกจนสุดในคอหอยความเสียวซ่านกำลังมารวมกันตรงบริเวณส่วนปลายยานอฟคุมตัวเองไม่อยู่เขารวบผมหญิงสาวจากนั้นก็จับใบหน้าของเธอดึงเข้าออกขณะที่สะโพกของเขาก็ยกขึ้นสูงจากโซฟา เพื่อให้ตนเองของเธอเข้าไปลึกที่สุดในลำคอ แต่เมื่อเห็นหญิงสาวกำลังจะสำลักเขาก็รีบดึงใบหน้าเธอตนเองออกแล้วจับให้เธอลุกขึ้นมอบ
ยานอฟมองคนที่เมาแทบไม่ได้สติแล้วหน้า วันนี้เขามาร่วมงานแต่งงานของไลลา แต่พยายามเจอกับมนต์มีนา เพราะไม่อยากให้ความรู้สึกเดิมๆ กลับมาอีกหลายเดือนที่ไม่ได้เจอกันยานอฟยอมรับว่าคิดถึงเธอมากและไม่คิดเลยว่าจะมาเจอกันในงานแต่งงานของไลลาแบบนี้ เขาเห็นเธอสนิทสนมกับรอยด์แล้วก็รู้สึกไม่ค่อยสบายใจเท่าไหร่ ยิ่งตอนที่เห็นทั้งสองเดินออกมาจากผับด้วยกันเขารู้สึกเจ็บปวดที่เห็นเธอสนิทสนมกับชายคนอื่น แต่เมื่อเห็นรอยด์กลับไปที่ผับ อีกครั้งเขาเข้าไปให้ทักทายและรู้ว่าพี่ชายของไลลากำลังสนใจมนต์มีนา ยานอฟก็เกิดความรู้สึกหวงขึ้นมาและทำให้เขาตัดสินใจขึ้นมาเธออีกครั้งแต่ก็ไม่คิดว่าจะมาเจอหญิงสาวเมาแล้วพูดจาไม่ค่อยรู้เรื่องแบบนี้“ฉันว่าเธอเมามากแล้วนะมีนพอได้แล้ว” เขาเดินตามเข้ามาและหยิบเบียร์ออกจากมือของหญิงสาว“ขอกินกระป๋องนี้ให้หมดได้ไหม”“ทำไมต้องดื่มมากขนาดนี้ล่ะ”“ดื่มเพื่อให้ลืมคุณไงล่ะ ยานอฟคุณมันผู้ชายไร้หัวใจ คุณทำให้ฉันตกหลุมรักแล้วก็เฉดหัวทิ้ง ให้ตายสิฉันไม่น่าไปรับเงินจากคุณเลย ฉันไม่น่าหลงรักคุณเลยนะยานอฟ ถ้ารู้ว่ามันจะเจ็บขนาดนี้ฉันจะไม่ทำแบบนั้นเด็ดขาด ฉันจะยอมให้บ้านถูกยึดจะยอมหาเงินตัวเป็นเกลีย
ในดึกวันหนึ่งขณะที่มนต์มีนากำลังเตรียมแผนการสอนสำหรับวันรุ่งขึ้น เธอก็ได้รับโทรศัพท์จากไลลา“สวัสดีจะมีน ฉันไลลานะ”“สวัสดีค่ะคุณไลลาสบายดีมั้ยคะ”“ฉันสบายดี แล้วมีนเป็นยังไงบ้างช่วงนี้ทำอะไรอยู่”“ช่วงนี้มีนไปฝึกสอนที่โรงเรียนค่ะ”“มีนจะปิดเทอมตอนไหน”“ปลายเดือนตุลาค่ะ”“เลยไลลาก็จะแต่งงานช่วงนั้นอยากชวนมีนมาร่วมงานด้วย”“มันจะดีเหรอคะ”“ดีสิ มางานแต่งงานไลลานะ งานจัดเล็กๆ มีแต่คนสนิทไม่กี่คนเอง”“จัดที่ไหนคะ”“ภูเก็ตจ้ะ มีนสะดวกไหม ไม่ไกลเลยนั่งเครื่องแป๊บเดียวเอง”“มีนอยากไปร่วมงานไปร่วมแสดงความยินดีกับคุณไลลาและคุณเจคอปนะคะแต่มีนคิดว่ามันไม่เหมาะสมเท่าไหร่เพราะมีนกับคุณไม่ได้สนิทกันมากขนาดนั้น”“พูดแบบนี้ไลลาเสียใจนะ อุตส่าห์ลิสต์รายชื่อมีนเป็นเพื่อนเจ้าสาวแล้วแท้ๆ มีนไม่มาใครจะเป็นเพื่อนเจ้าสาวให้ล่ะ”“คุณไลลาให้คนอื่นเป็นเพื่อนเจ้าสาวแทนได้ไหม”“เพื่อนส่วนใหญ่ไม่มีใครว่างมาที่เมืองไทยเลยน่ะสิ”“แล้วเพื่อนเจ้าบ่าวล่ะคะ” มนต์มีนาต้องถามให้แน่ใจเพราะกลัวว่าเพื่อนเจ้าบ่าวของคุณไลลาจะเป็นยานอฟ“เพื่อนเจ้าบ่าวก็เป็นเพื่อนของเจคอป ไม่ต้องกลัวว่าจะเจอยานอฟหรอกเพราะช่วงที่ไลลาแต่งงานยานอ