บทที่ 7 ต้องตา..ต้องใจ..ต้องการ 2 (I want you. I need you)100%

"เอ่อ..คือ..เอ่อ..ฉัน" มาริสาอย่ากลัวสิเขาก็แค่ผู้ชายทั่วๆไปที่ต้องการแค่ร่างกายของผู้หญิงอย่างเธอก็แค่นั้น! อย่าไปใส่ใจหวั่นไหวกับเสน่ห์ของเขาเชียวนะ อีกใจก็พยายามต่อต้านอาการสั่นไหวของตัวเองที่ตกอยู่ในอ้อมกอดของเขา เธอก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรกันที่ทำให้ตัวเธอควบคุมตัวเองไม่ได้ ตัวมันสั่น ใจมั่นสั่น หวั่นวิตกประหม่าอย่างไม่เคยเป็นกับใครมาก่อน ทั้งที่ก่อนหน้านี้เธอจะใช้ความสวยและสายตาบวกกับมารยาร้ายของเธอสะกดให้ผู้ชายสั่นไหวไปเอง แต่อยู่กับผู้ชายคนนี้เธอกลับกลายเป็นคนไหวหวั่นเองซะนี่ ที่ควบคุมจิตใจตัวเองไม่ได้ "ให้ตายเถอะ" มาริสาได้แต่คิดในใจและพยายามควบคุมสติให้ได้มากที่สุด

"อึ๊บ..อื้อ.."

ไม่ทันไรลีโอนาร์ดก็เริ่มจู่โจมเธออย่างรวดเร็ว เขาประกบปากหนาเข้ากับริมฝีปากบางแดงเรื่อของเธอในทันที

"อยากรู้นักว่ามันจะหอมหวานแค่ไหนกัน ลีโอนาร์ดคิดในใจ" เขาลากลิ้นซอกซอนในโพรงปากเล็ก และเกี่ยวกระหวัดดูดพันลิ้นเล็กพร้อมขมเม้มเบาๆด้วยความรุ่มร้อนบ้างรุนแรงบ้างหวานละมุน เพื่อให้ลิ้นเล็กรับสัมผัสของเขามากขึ้น มาริสาไม่ทันได้ตั้งตัว เธอจึงเผลอไปกับอารมณ์ที่เขาส่งมาให้เธออย่างรวดเร็ว ลิ้นเล็กๆค่อยๆเผลอเกี่ยวกะหวัดดูดพันลินใหญ่ของลีโอนาร์ดอย่างไม่ประสีประสาเช่นกัน

มือของลีโอนาร์ดก็ไม่ได้อยู่ว่างแม้แต่น้อย มันทำเหมือนมีกลไกของมันที่คอยรับคำสั่งอย่างอัตโนมัติ เขาบีบเคล้นหน้าอกที่ทะลักล้นชุดเดรสของมาริสาอย่างรุนแรงเร่าร้อนอย่างทันทีทันใด ก่อนจะสอดแทรกมือหนาๆเข้าไปในเนื้อผ้าด้านในเข้าไปสะกิดปลายถันอย่างรักใคร่และเมามันส์

"อ๊ะ.!..ยะ..อย่าค่ะ!..".มาริสาครางในลำคอเบาๆเธอรีบร้องห้ามปรามเขาทั้งๆที่ตัวเธอเองก็หายใจหอบถี่รัว เธอรู้สึกวาบหวิวและวาบหวามไปทั้งตัวอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน มันก่ออาการปั่นป่วนในช่องท้องของเธออย่างวุ่นวายอลหม่าน ช่องท้องของเธอปั่นป่วนหวิวๆยังไงชอบกล บางครั้งเธอเองก็เหมือนจะหมดลมหายใจไปเสียดื้อๆ เพราะเขาบดจูบอันเร่าร้อนดูดดื่มกับเธออย่างยาวนานเหมือนต้องการจะสูบวิญญาณและเลือดเนื้อของเธอไปจนหมด เขาทำให้เธอล่องลอยไปในอากาศ ร่างของเธอเบาบางล่องลอยไปในอากาศอย่างไรอย่างนั้นเลยทีเดียว

ลีโอนาร์ด เมื่อเห็นคนตัวเล็กนิ่งเงียบงันไปนานกว่าปกติ เขาก็ค่อยๆยกยิ้มที่มุมปากอย่างเล็กน้อยอย่างพออกพอใจ พลางคิดว่าแม่สาวน้อยคนนี้คงจะติดใจในรสจูบอันดูดดดื่มเร่าร้อนของตัวเขาเองเป็นแน่

"เอ๊ะ..ทำไมยังเงียบอีก" ลีโอนาร์ดคิดในใจ พลางถอนริมฝีปากออกจากปากเธอ และค่อยๆเขย่าตัวเธอไปมา..

"นี่คุณ!...คุณ..คุณ! ให้ตายสิ เธอเป็นลมหรือนี่? แค่นี่ถึงกับเป็นลมเลยเหรอ? นี่ผู้หญิงอย่างธออยู่ในสถานที่แบบนี้นี่นะ ถึงมันจะดูหรูหราแต่ใครๆก็รู้ว่าที่นี่เป็นคลับเฮาส์ ที่เปิดให้บริการเรื่องแบบนั้นด้วยหากใครพอใจ " หึ..ทำอย่างกับไม่เคย..ทำอย่างกับตกใจอะไรหนักหนา" ..โธ่เว้ยยยย!... ลีโอนาร์ด สบถออกมาอย่างเสียอารมณ์ แต่ก็พลันนึกไปถึงตอนที่ตัวเขาเองบดจูบอันอันตรายเร่าร้อนไปกับเธอ เธอก็ทำท่าทางงกๆงันๆเหมือนผุ้หญิงที่ไม่ประสีประสากับเรื่องทางเพศเข้าจริงๆ

"เป็นไปไม่ได้..ไม่มีทาง!" ลีโอนาร์ดสบถอาการอารมณ์เสียออกมาเสียงดังกับตัวเอง เมื่อตัวเองพลันนึกไปคิดว่า ผู้หญิงอย่างมาริสา จะไม่เคยจูบหรือผ่านมือชายคนไหนมาก่อน บางทีรึว่ามันอาจจะเป็นการแสดงละครฉากหนึ่งของผู้หญิงเล่ห์เหลี่ยมร้ายกาจอย่างเธอก็อาจจะเป็นไปได้ พอคิดได้อย่างนั้น ลีโอนาร์ดก็อารมณ์โกรธแค้นขึนมาอย่างรวดเร็ว

คนอย่างเขาไม่เคยที่จะต้อนอ้อนวอนหรือขอร้องผู้หญิงคนไหนบนโลกนี้ การขึ้นเป็นผู้นำตระกูลอันยิ่งใหญ่ และการถูกเลี้ยงดูมาแบบครอบครัวของมาเฟีย จึงทำให้เขาเป็นคนเย่อหยิ่ง ทะนงตน ถึงผู้หญิงตรงหน้าคนนี้จะสวยงามมากขนาดไหน ก็คงหนีไม่พ้นเป็นพวกผู้หญิงที่ต้องการจะเรียกร้องหาเงิน และใช้มารยามาหลอกล่อเขาเพียงเพื่อจะไดเเงินเพิ่มมากขึ้นก็เท่านั้นเอง