LOGIN"ทำไมใจร้อนอย่างนี้คะ?..ฮึ?"
มาริสาทำสายตายั่วยวน ลีโอนาร์ดเห็นอย่างนั้นแล้วก็แอบยิ้มอย่างพอใจ พลางคิดถึงตอนที่กำลังจูบกับเธอ
"ทำไมแม่สาวคนนี้ถึงได้ตัวสั่นเทา หน้าแดง เหมือนกับ อายเขาอย่างนั้นล่ะ?..แล้วทีนี้ก็กลับจะกลายเป็นแม่เสือยั่วสวาทซะนี่! แต่ยังไงก็ช่างเถอะ ยังไงแม่สาวจันทร์ทราคนนี้ก็ต้องมาเล่นเกมส์กับเขาอยู่ดี"
พลันความคิดนั้นก็ต้องหยุดลงเมื่อ มาริสาค่อยๆจับเขาให้นอนราบลงกับเตียง ก่อนจะรีบกระโจนขึ้นคร่อมร่างลีโอนาร์ดทันที ตามด้วยปากมาประกบปากอย่างรวดเร็ว เธอคิดในใจ
"มาริสา เธอต้องใจกล้า หน้าด้านเข้าไว้" อืออ..เสียงลีโอนาร์ดครางในลำคอ "อือออ" เสียงมาริสาครางออกมาเช่นกัน
"ทำไมมันวาบหวิวแบบนี้อีกแล้วนะ ขนลุกขนชันหมดแล้ว" มาริสาคิดในใจ ลีโอนาร์ดถอนริมฝีปากออกมา ก่อนจะเลื่อนเปลี่ยนลงมาตามซอกคอขาว ลิ้นไล้เล็ม ขบเม้มติ่งหู ก่อนจะดูดดันพันติ่งหูเล็กนั้น
"อืมมม" มาริสาครางเบาๆ ส่วนมือของลีโอนาร์ดก็รีบปลดชุดเดรสของมาริสาออกเขาค่อยๆรูดมันลงเบาๆ
"พรึ่บ!" ชุดเดรสของมาริสากองอยู่ที่พื้น เผยให้เห็นบราเซียลูกไม้สีขาว กับแพนตี้ตัวน้อยสีขาว
"โอ้ววว..พระเจ้า..เธอสวยมาก..เธอหอม..เธอหวานไปหมดทั้งตัวแม่สาวน้อย"
ลีโอนาร์ดกระซิบเบาๆที่ข้างหูของมาริสา ลีโอนาร์ดยังคงดูดเลีย ขบเม้ม ตามซอกคอขาวของมาริสาเรื่อยๆ เขาตีตราจองด้วยรอยสีแดงเป็นจ้ำๆ ไปหมด ก่อนลีโอนาร์ดจะจูบไซ้ ลงมาถึงหน้าอก มือของลีโอนาร์ด ก็ไปลูบไล้ตรงเนินเนื้อดอกไม้งามกลางกายสาวอย่างแผ่วเบา สร้างความสยิวให้มาริสาเป็นอย่างมาก ร่างกายเธอสวยหมดจด หวานไปทุกที่ที่เขาเชยชม
ลีโอนาร์ดไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเขาถึงกลายเป็นคนนุ่มนวลเป็นอย่างมากแบบนี้ ทั้งๆที่ตัวเขาแทบจะกระโจน รวบรัดรุนแรงกับผู้หญิงที่ผ่านๆมาบนเตียงกับเขา แต่ผู้หญิงคนนี้กลับทำให้เขาลุ่มหลง จนต้องหลงไหลสัมผัสนุ่มนวลแผ่วเบาแต่แฝงไปด้วยความเร่าร้อนเช่นนี้...
"คงเพราะธอหวานหอมสวยหมดจดอย่างนี้นี่เอง" ลีโอนาร์ดคิดในใจ ส่วนมาริสา เมื่อได้รับรสรักที่ลีโอนาร์ดปรนเปรอ เธอก็เคลิบเคลิ้มหลงไหลไปเช่นกัน จนลืมไปเสียสิ้นว่าตัวเอวใส่ยานอหลับไว้ตามร่างกาย
"อ๊ะ..อ้าาาา.." มาริสาครวญคราง เมื่อรับรู้ว่า ปทุมถันถูกครอบครองไปด้วยปากของเขา ไม่รู้ว่าบราเซียตัวน้อยของเขาหลุดลุ่ยไปตั้งแต่ตอนไหน
ลีโอนาร์ดยังคงดูดเม้มปทุมถันงาม พร้อมมืออีกข้างก็ขยำบีบเคล้นเต้างามอีกข้างอย่างรุนแรง เมื่อไฟแห่งความปราถนาดำเนินมาเรื่อยๆ จากความนุ่มนวลกลายเป็นเร่าร้อนขึ้นเรื่อยๆ ลีโอนาร์ดลากลิ้นโลมเลียเลื่อนต่ำลงมาเรื่อยๆ จากสองเต้างามต่ำลงมาๆ จนถึงหน้าท้องแบนราบขาวเนียน พร้อมกับดึงแพนตี้ตัวน้อยรูดหลุดออกไปจนพ้นตัว
เขาหยุดเงยหน้ามอง ดอกไม้งามให้เต็มสองตา "อาาา..สวย..สวยมาก"
ส่วนมาริสาไม่รู้ไม่ได้ยินอะไรทั้งสิ้นเพราะรสรักที่ลีโอนาร์ดป้อนให้ทำให้ตัวเธอลอยเคว้ง หูอื้อไปหมดไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น นอกจากบิดกายเร่าไปมา ก่อนที่ลีโอนาร์ดจะจับขาเรียวของมาริสาแยกออกเพื่อมองสัดส่วนที่อวบอูมนั้น แล้วลีโอนาร์ดก็ใช้มือไปสะกิด เรียกเสียงครางของมาริสา
"อ้าาาาาา..ซีดดด" พร้อมกับบิดกายอ้าปากเหยเกไปมาด้วยความเสียว ส่วนลีโอนาร์ดก็ใช้นิ้วลากไล้ไปตามร่องเสียวสีแดงระเรื่อนั้นก่อนจะกดนิ้วลงไปเบาๆ สัมผัสได้ถึงน้ำหวานแห่งดอกไม้งานนั้นปริ่มเต็มนิ้วรู้สึกว่าข้างในดอกไม้นี้ มันรัดนิ้วเขาแน่นจนลีโอนาร์ดตัองสูดปาก
มาร์คอส เมื่อเห็นท่าทางของโลอองซ์เปลี่ยนไปเขาจึงเข้าไปถามทันที "เป็นอะไรรึเปล่าครับพ่อ" มาร์คอสถามโลอองซ์ด้วยความเป็นห่วง "เปล่าๆไม่มีอะไรหรอกแล้วนี่แกหายไปไหนมา""ผมออกไปเดินเล่นแถวๆนี้ล่ะครับพ่อ..พ่อมีอะไรรึเปล่าครับ" มาร์คอสเอ่ยถามทันทีเมื่อเห็นสีหน้าของผู้เป็นพ่อคล้ายๆกับมีเรื่องหนักใจที่แสดงออกมาทางแววตาท่าทางของเขาค่อนข้างเป็นกังวลอย่างเห็นได้ชัด"แกไปสืบเรื่องผู้หญิงที่ชื่อแมรี่..มาริสาให้พ่อหน่อยว่าเธอเป็นใครมาจากไหน? มาร์คอสสงสัยนิดหน่อยก่อนที่จะเอ่ยรับคำออกไป "ได้ครับพ่อ..มาริสาเธอเป็นใครนะ? ทำไมใครๆถึงให้ความสนใจกับเธอมากขนาดนี้..แม้แต่ตัวเขาเองมาร์คอสคิดในใจ เพราะเธอสวยมีเสน่ห์หรือเพราะอะไรกันแน่นะ" มาร์คอสยังคงสงสัยอยู่ในใจอย่างกังวลเช่นกันอีกด้าน อนาตาลี ให้คนสนิทของพ่อไปหาของบางอย่างมาให้ ก่อนที่อนาตาลีจะรับมันมาเก็บไว้ในกระเป๋าอย่างใจเย็น แล้วตัวเองจึงรีบเดินเข้าไปตีสนิทแมรี่ทันทีอย่างรวดเร็ว"เอ่อ..คุณแมรี่คะฉันยินดีด้วยนะคะ..ที่คุณกำลังจะแต่งงานแหม! น่าอิจฉาจังเลยนะคะ ลีโอนาร์ดคงรักคุณมากๆ คุณช่างเป็นคนที่โชคดีจริงๆเลยค่ะ อนาตาลีอาศัยช่วงจังหวะที่ลีโอนาร์ดไม่อยู่เพร
"ค่ะ..ขอบคุณนะคะ" แมรี่รับคำแล้วรีบเดินตามมาร์โก้เข้าไปภายในงานทันที เมื่อแมรี่เดินเข้ามาจนถึงด้านในงาน เธอก็เห็นลีโอนาร์ดกำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะแถลงข่าว รอก่อนหน้าแล้ว โดยมีดอนริคาโด้กับมาดามเทเรซ่าพร้อมกับเซเลน่าที่นั่งอยู่ข้างๆ ก่อนที่นักข่าวจะเริ่มบทสัมภาษณ์ในทันที"คุณลีโอนาร์ดครับไม่ทราบว่าเพชรชุดนี้คุณได้แรงบันดาลใจมาจากอะไรครับ..ถึงคิดค้นเพรชชุดนี้ออกมา? นักข่าวคนหนึ่งเอ่ยถามขึ้นก่อน"ผมได้แรงบันดาลใจมาจากหญิงสาวแสนสวยคนหนึ่ง..เธออ่อนหวาน..นุ่มนวลน่าทะนุถนอม..และอีกอย่างเธอสวยสง่าเลอค่าและเจิดจรัสมากๆ ผมจึงได้ตัดสินใจคิดและทำเพชรชุดนี้ออกมา" ลีโอนาร์ดเอ่ยบอกด้วยท่าทางมั่นใจและทรงพลังมากที่สุด ทันทีที่ได้เอ่ยถึงผู้หญิงคนนั้นออกมา เพชรชุดที่ลีโอนาร์ดคิดออกมา มันเป็นเพรชที่มีจี้รูปหัวใจอยู่ตรงกลาง รายล้อมด้วยดอกไม้กระตุ้งกระติ้งล้อมรอบทั้งเส้น เพรชที่ทำออกมาชุดนี้เป็นเพรชสีชมพูที่หายากมากๆราคาจึงสูงมากๆอีกเช่นกัน"คุณลีโอนาร์ดกำลังหมายถึงหญิงสาวแสนสวยที่คุณควง้เธอมาในงานนี้ด้วยรึเปล่าคะ" นักข่าวหญิงอีกคนยิงคำถามต่อไปทันที"ใช่ครับ..เธอคือแรงบันดาลใจที่ทำให้ผมคิดเพชรชุดนี้ออกมาได้" ล
"จ๊ฟฟฟฟฟฟ..อ้าาาา..ชื่นใจจริงเลย" ก่อนที่เขาจะหันไปยักคิ้วยักไหล่ใส่ลีโอนาร์ดอย่างไม่แคร์และไม่แยแสต่อสายตาของลีโอนาร์ดที่ส่งสายตาแข็งกร้าวและโกรธเกรี้ยวเข้าใส่เขาในทันที "ฮ่าๆๆๆๆๆๆ..สะใจจริงๆ" ฟรานซิสยังคงหัวเราเยาะลีโอนาร์ดด้วยท่าทางดีใจและเยาะเย้ยลีโอนาร์ดอย่างต็มที่"ลีโอมานี่หน่อยซิลูกแม่มีแขก เซเลน่าด้วย มาเร็ว! ลูก" เสียงของมาดามเทเรซ่าดังขึ้นทันขัดจังหวะของลีโอนาร์ดกับฟรานซิสเข้าพอดี"แมรี่เดี๋ยวผมมารอผมอยู่ที่นี่นะ อ้อ!..ที่รักห้ามอยู่ใกล้ไอ้ฟรานมันนะ..ส่วนแก! ไอ้ฟรานแกไปให้ไกลๆไปให้พ้นๆจากเมียของฉันเลยไป!..เดี๋ยวผมมานะครับ" ลีโอนาร์ดบอกแมรี่ด้วยสายตาหวานซึ้งและทั้งหวงทั้งห่วงเธอเป็นที่สุด"ลีโอ..นี่ท่านรัฐมนตรีกระทรวงเศรษฐกิจลูกท่าน แกรนด์ฟราท่า เฟซ โลอองซ์ เผื่อมีอะไรเรื่องธุรกิจเราจะได้ปรึกษาท่านได้นะลูก "สวัสดีครับ..ท่าน" ลีโอนาร์ดกล่าวทักทาย""สวัสดีครับ คุณลีโอนาร์ดหนุ่มหล่อไฟแรงคุณทั้งเก่งและมีฝีมือมากๆที่สามารถบริหารกิจการของเลอเดอฟรองได้ดีและยอดเยี่ยมขนาดนี้" โลอองกล่าวชื่นชมด้วยท่าทางยิ้มแย้ม"ท่านชมเกินไปแล้วครับ..เพราะผมมีดอนและมาดามที่เก่งมากกว่าถึงทำให้เลอเดอฟร
"ฮ่าฮ่าฮ่า..ไอ้นี่มันแน่จริงว่ะ ตาถึง..สวย..สวยมากจริงๆ" ดอนริคาโด้หัวเราะชอบใจ ก่อนที่จะหันไปเห็นมาดามเทเลซ่าที่ส่งสายตาค้อนขับตาเขียวปั๊ดเข้าให้อย่างจงใจ"ครับดอน" ลีโอนาร์ดยิ้มร่าตอบรับด้วยท่าทางดีใจสุดๆที่เห็นดอนชอบแมรี่ ก่อนที่เขาจะมองไปเห็นมาดามเทเลซ่าที่ส่งสายตาขวางเข้าใส่ในทันที"หึ!..เมีย พูดได้เต็มปากจริงๆนะลีโอ แม่บอกแล้วไง..แม่ไม่รับผู้หญิงคนนี้มาเป็นลูกสะใภ้! มาดามเทเลซ่ามองแมรี่ด้วยสายตาเหยียดหยัน แมรี่เห็นสายตานั้นแล้วมันทำให้เธอกระอักกระอ่วนใจจนทำอะไรไม่ถูกเลยทีเดียว เธอก้มหน้าหลุบต่ำมองพื้นก่อนที่จะค่อยๆถอนหายใจออกมายาวๆ ก่อนที่ลีโอนาร์ดจะค่อยๆเดินเข้ามาสวมกอดและจับมือแมรี่เอาไว้แน่น"มาดามเลิกจับคู่ให้ผมกับคนนั้นคนนี้ได้แล้วนะครับ ผมมีเมียแล้วและอาทิตย์หน้าผมจะกลับไปแต่งงานกับเธอที่เมืองไทย ผมพาเธอมาแนะนำให้ดอนกับมาดามรู้จักก่อน ผมรักแมรี่มาก และผมจะแต่งงานกับแมรี่แค่คนเดียวเท่านั้น ผมหวังว่ามาดามจะเข้าใจ และพรุ่งนี้ผมจะไปงานเปิดตัวคอลเลคชั่นใหม่ของเราที่อังกฤษ ผมมาบอกดอนกับมาดามแค่นี้ล่ะครับ สวัสดีครับดอน สวัสดีครับมาดาม" ลีโอนาร์ดเอ่ยกล่าวลาพร้อมกับรีบจูงมือแมรี่เด
ลีโอนาร์ดกับแมรี่มาถึงสนามบินก่อนที่มาร์โก้จะเดินลงมาเปิดประตูให้ทั้งสองคนลงมา ลีโอนาร์ดจึงรีบจูงมือแมรี่ไปขึ้นเครื่องในทันที ก่อนที่ลีโอนาร์ดจะสังเกตุเห็นแมรี่ตัวสั่นและมือของเธอต่างชุ่มเย็นไปหมด เหงื่อของแมรี่ผุดขึ้นมาจนเปียกชื้น"ไม่ต้องกลัวนะครับ..ผมจะอยู่กับแมรี่เอง" ลีโอนาร์ด รู้ว่าอาการของแมรี่คงเป็นอาการกลัวที่จะขึ้นเครื่อง"ค่ะ" แมรี่จับมือลีโอนาร์ดแน่นก่อนที่คนทั้งสองจะก้าวขึ้นเครื่องไปพร้อมๆกัน เมื่อพวกเขาเข้ามาด้านในแมรี่ก็สังเกตุเห็นด้านในยังคงหรูหราทันสมัย เหมือนตอนที่เธออยู่ที่ห้องกับเขา"ไม่เห็นมีคนอื่นเลยค่ะ แมรี่นึกว่าจะมีคนอื่นเยอะๆเหมือนในทีวี ซะอีกค่ะ" แมรี่ถามลีโอนาร์ดเมื่อสังเกตุเห็นห้องโดยสารภายในยังคงเงียบเชียบไร้วี่แววคนอื่นๆ มีเพียงแค่ พนักงานแอร์โฮสเตส แค่ไม่กี่คนเท่านั้นเอง"มีแค่เราครับที่รัก..นี่เป็นเครื่องบินส่วนตัวของผมเอง" ก่อนที่ลีโอนาร์ดจะจับมือแมรี่เพื่อพาเธอก้าวเข้าไปนั่งประจำที่ จากนั้นเขาจึงเอื้อมมือไปคาดเข็มขัดนิรภัยให้เธอ ก่อนที่พนักงานแอร์โฮสเตสจะมารอรับออเดอร์ จากนั้นคนทั้งคู่จึงสั่งอาหาร พร้อมกับถึงเวลาเครื่องขึ้นพอดี แมรี่เกาะแขนลีโอนาร์ด
"อ้าาาาาา..ดีมากครับที่รัก..โอววววว..สุดยอดคุณเก่งจริงๆแมรี่..โอววววที่รัก" แล้วลีโอนาร์ดก็ค่อยๆจับแมรี่นอนหงายทาบทับร่างหนาใหญ่ของตัวเอง ก่อนจะจับร่งกายอันแข็งแกร่งแข็งขืนสวนขึ้นจากดานล่างเข้าเนินเนื้อของแมรี่ที่อยู่ด้านบนเข้าไปจนมิด"อ๊าาาาาา"อืมมมมม..ลีโอคะ..แมรี่จะไม่ไหวแล้วค่ะ..แรงๆนะคะที่รัก" อ้าาาาาา" ลีโอนาร์ดก็ขยับเข้าออกอย่างรุนแรง "อ้าาาาาาา..อืมมมมมม" แมรี่เสียวซ่านมากจนต้องจิกเล็บเอาเผ้าปูที่นอนขึ้นมาแน่น ปากก็ร้องครวญระงม "อ้าาาาาาาาาาา" ลีโอนาร์ดสัมผัสได้ถึงน้ำอุ่นๆที่หรั่งไหลออกมามากมาย เมื่อแมรี่เสร็จสมไปเรียบร้อย ก่อนลีโอนาร์ดจะค่อยๆพลิกแมรี่ขึ้นกลับมาคร่อมร่างหนาใหญ่ของตัวเอง แล้วแมรี่ก็เหมือนรู้งานเมื่อเธอค่อยๆโยกขึ้นลงบนกายแกร่งของเธอกับเขา"อ้าาาา..อืมมมมม..ซีสสสส..ดีมาก..อ้าาาา..แบบนี้แหละแมรี่..อืมมมมม..ซีสสส..อาาาาา" ลีโอนาร์ดร้องครางเสียงดัง แมรี่ขยับจากช้าๆและเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นและเร็วขึ้นๆ "โอ้วววววว/ อ้าาาาาาา" เมื่อทั้งคู่ต่างเสร็จสมเป็นอีกรอบ บทรักที่แสนจะเร่าร้อน ยังคงดำเนินดหมกระหน่ำไปต่อเรื่อยๆ อย่างหนักจากเย็นย่ำจนถึงค่อนคืน ก่อนที่แม่รี่จะหลับไป..







