“คุณจำคำพูดของตัวเองไม่ได้เหรอคะ ตอนที่พูดกับเพื่อนคุณบอกว่ายังไง ถ้าม่านท้องขึ้นมาคุณจะหย่ากับม่าน และสัญญาของม่านกับคุณมันก็สิ้นสุดลงแล้วด้วย”
“ม่าน…” เพียงเขาอ้าปากเรียกชื่อเธอ ม่านทิวาก็พูดแทรกขึ้นมาอย่างไม่ยอมให้โอกาสคนใจร้ายอย่างเขาได้พูดอธิบายสักคำ
“ที่คุณทำไปทั้งหมดก็เพราะต้องการแก้แค้นให้ยัยวิเจ็บใจแล้วก็เอาชนะเดิมพันเพื่อนของคุณ” เธอยอกย้อนเสียงราบเรียบ แต่มันกลับบาดลึกเข้าไปในหัวใจของชายหนุ่มจนเจ็บปวด
“ฉัน...” รณพีร์กำลังจะเอ่ยค้าน แต่ก็ถูกม่านทิวาพูดดักคอเอาไว้เสียก่อน
“อย่าไปทำแบบนี้กับใครอีกนะคะ เพราะการหลอกลวงให้ ผู้หญิงคนหนึ่งรักคุณจนหมดใจ แต่คุณกลับตอบแทนเขาด้วยความเจ็บช้ำ มันจะทำให้ ผู้หญิงคนนั้นหมดความหวัง ความศรัทธา ความเชื่อใจในความรักจนหมดสิ้น” เสียงสั่นเครือของหญิงสาวทำเอาชายหนุ่มอยากจะกอดปลอบ แต่เธอคงไม่ต้องการ
“ม่าน...ฉันขอโทษ”
---------------------------------------------------------------------------------------------------
เสน่หาสามีลวงใจ
ประพันธ์ ญาดาพัชร์
ออกแบบปก คนวาดสีเทา
หมวดนิยาย นิยายโรมานซ์
วันที่ตีพิมพ์ 9 กรกฏาคม 2564
จำนวนหน้า 489 หน้า
ขอสงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ. 2558 ห้ามให้ผู้ใดละเมิด มิให้คัดลอก ทำซ้ำ ดัดแปลงส่วนใดส่วนหนึ่งของหนังสือ ไม่ว่ากรณีใด ๆ ทั้งสิ้น โดยไม่ได้รับอนุญาตจากผู้เขียนเป็นลายลักษณ์อักษรถือว่าละเมิดลิขสิทธิ์
---------------------------------------------------------------------------------------------------
จากใจนักเขียน
สวัสดีนักอ่านที่น่ารักในปี 2564 ค่ะ ครึ่งปีแล้วที่ไม่ได้เจอกันเลย วันนี้พาผลงานเรื่องล่าสุดมาฝากค่ะ กับเสน่หาสามีลวงใจ นิยายเรื่องนี้มีฉากหนึ่งที่แวบเข้ามาในหัว ตอนที่เขียนเรื่อง เมียนอกสถานะ อยู่นั้น เกี่ยวกับความหลอกลวงของ รณพีร์ ที่ดึงเอา ม่านทิวา คนที่ไม่เคยแม้แต่จะรู้จักเข้ามาในชีวิต เพื่อแผนการบางอย่างของพระเอก ทำทุกอย่างที่ต้องการจะเอาชนะ แต่กว่าจะรู้ว่ารักก็เกือบสายเกินไป
ขอบคุณนักอ่านที่รอนิยายเรื่องนี้มานาน ไม่รู้ว่านักอ่านทุกท่านที่ได้อ่านเรื่องของพี่สองกับน้องม่านไปแล้วจะชอบกันบ้านหรือเปล่า
สุดท้ายขอบคุณพี่ ๆ น้อง ๆ นักเขียนทุกคนที่คอยให้กำลังใจ ในช่วงที่เขียนเรื่องนี้นะคะ ท้อมากแต่ก็ไม่หยุดเขียน ดึงกำลังใจของทุกคนมาเขียนต่อจนจบ และขอขอบคุณทุกคนที่คอยให้คำปรึกษาเกี่ยวกับนิยายเรื่องนี้ ขอบคุณพี่ Noomeaw.siri ที่คอยดูความสมเหตุสมผลของนิยายเรื่องนี้ให้จนจบด้วยค่ะ
แต่ยังไงก็ขอให้อ่านกันให้สนุกนะคะ. แล้วเจอกันใหม่ในเรื่องต่อไปค่ะ
ด้วยรัก...ญาดาพัชร์
ม่านทิวานั่งอยู่กับโต๊ะที่จองเอาไว้ร่วมกับเพื่อนอีกมุมหนึ่งของร้าน ร้านนี้ร้านใหม่ที่พวกเธอไม่เคยเข้ามา อันที่จริงพวกเธอนั้นไม่ค่อยได้เที่ยวบ่อยนักหรอก นาน ๆ จะหาเวลาว่างมาสักครั้ง แก้วเครื่องดื่มที่วางอยู่บนโต๊ะยังคงมีไอน้ำเกาะพราวเพราะมันถูกยกขึ้นจิบเพียงไม่กี่ครั้ง ความสนุกและการเมาท์มอยมันทำให้ม่านทิวาลืมความทุกข์ไปชั่วขณะและนั้นมันทำให้เธอไม่ทันสังเกตว่ากำลังมีสายตาคมเข้มคู่หนึ่งกำลังจับจ้องเฝ้ามองเธออยู่ในเงามืด ชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งนั่งอยู่ในอีกมุมหนึ่งในชุดสูทลำลองท่ามกลางบรรยากาศของทุกคนที่แต่งตัวสบาย ๆ ในโทนสีดำ แต่ทุกอย่างมันทำให่ดูโดดเด่นและมีแฝงความอันตรายขึ้นมาไม่ว่าจะรูปร่างหน้าตาหรือแม้กระทั้งออร่าที่เปล่งประกาย เขาจดจ้องใบหน้าหวาน ริมฝีปากระเรื่อสวยได้รูปเวลาพูดคุยหัวเราะอยู่กับเพื่อมันช่างน่าหลงใหลเสียจริง ๆการกระทำของเขามันช่างเหมือนคนโรคจิต แต่ทำไงได้คนมันหลงความสวยของหญิงสาว อยากได้เธอมาครอบครอง เขามองเธอจนกระทั่งเธอลุกออกจากโต๊ะไป ทำให้เขาต้องบอกคนที่นั่งร่วมโต๊ะและลุกตามออกไป ม่านทิวาลุกออกมาทำธุระส่วนตัวที่ห้องน้ำอีกทั้งแวะตอบกลับข้อความงานด้วยครู่หนึ่งแล้
เสน่หาสามัลวงใจ ตอนพิเศษเมื่อเราได้พบกัน 2วันนี้มีตอนพิเศษของพี่สองกับน้องม่านมาฝากก่อนที่จะไปอ่านพี่หนึ่ง...พี่ชายสุดหล่อของพี่สองค่ะ ยังไงก็ฝากด้วยนะคะ ช่วงนี้ไรท์มีเวลาน้อยแต่จะรีบปั่นมาลงให้อ่านค่ะ มาอ่านกันเถอะ มันพิเศษไหมนะ✨❤ คุณเคยเชื่อเรื่องความบังเอิญ โชคชะตา หรือ พรหมลิขิตหรือไม่ ❤✨"ยัยม่าน แกน่ะจะประหยัดอะไรนักหนา ทำงานหาเงินมาก็เหนื่อยให้รางวัลตัวเองบ้างเถอะ" ธาริกาเอ่ยเมื่อเห็นเพื่อนยืนเหม่อมองอยู่หน้าร้านนานสองนาน ไม่ยอมเข้าไปเลือกซื้อสักที่ แต่ก็ตามสไตล์เพื่อนของตนนั่นแหละสองสาวที่เดินตามหลังมาสมทบมองดูสถานการณ์ก่อนถามเจ้าตัวเช่นกัน "นั่นสิ ฉันก็เห็นด้วยนะ แกน่ะไม่ได้ใช้เงินตัวเองเลย หามาก็ถูกสองแม่ลูกจอมสูบนั้นเอาไปหมด เก็บไว้บ้าง ตอนนี้อยู่หอก็เอาไว้นั้น สองคนนั้นคงไม่มาวุ่นวายหรอก" อัญญ์หนึ่งในเพื่อนสนิทของม่านทิวาบอกอย่างเข้าใจเพราะรู้อยู่แล้วว่าบ้านของเพื่อนเป็นอย่างไร อย่างน้อย ๆ ก็ให้ซื้อของใช้บ้าง“ปล่อยพวกเขาไปเถอะ แล้วพวกแกน่ะ ซื้อของกันเสร็จแล้วเหรอ” “ยังเหรอเดินมาดูคนประหยัดอย่างแกก่อนเนี่ยว่าได้อะไรติดไม้ติดมือหรือยัง”“กำลังจะเข้าไปดูร้านนี้น่ะ พอดี
ไม่ได้ออกนิยายเรื่องยาว มาทักทายนักอ่านหลายปีเลย ตั้งแต่ออกเรื่อง เสน่หาสามีลวงใจ มาก็หายเลย เนื่องจากปัญหาหลาย ๆ อย่าง แต่มีเรื่องสั้นออกมาบ้างประปราย แต่หลังจากนี้จะออกงานเรื่อย ๆ ค่ะ ทั้งเรื่องสั้น และเรื่องยาว อย่างเรื่องที่รอกัน ยังจำได้ไหมน้า “เสน่หาสามีลวงรัก” พี่หนึ่ง ยังไงก็มาให้อ่านแน่นอน ระหว่างรอ ฝากเรื่อง “ทิวาเปื้อนราคี” , “ จะมีเรื่องยาวมาบ่อย ๆ กำลังใจจากนักอ่านทุกท่านด้วยนะคะ วันนีีไรท์ มีตอนพิเศษของพี่สองกับน้องม่านมาฝากก่อนที่จะไปอ่านพี่หนึ่ง...พี่ชายสุดหล่อของพี่สองค่ะ ยังไงก็ฝากด้วยนะคะ ช่วงนี้ไรท์มีเวลาน้อยแต่จะรีบปั่นมาลงให้อ่านค่ะ มาอ่านกันเถอะ มันพิเศษไหมนะ ด้วยรัก...ญาดาพัชร์ 🌸เมื่อเราเพิ่งเคยพบกัน🌸 ✨❤ คุณเคยเชื่อเรื่องความบังเอิญ โชคชะตา หรือ พรหมลิขิตหรือไม่ ❤✨ แต่สำหรับม่านทิวาแล้ว ทั้งสามสิ่งนี้มันแทบจะไม่ได้อยู่ในความคิดของเธอเลยแม้แต่เสี้ยวหนึ่ง... เพราะทุกสิ่งมันเกิดขึ้นด้วยการกระทำ แต่แล้วทุกอย่างก็ทำให้เธอคิดว่า บางทีการที่เธอได้พบกับครอบครัวของสามีอย่างรณพีร์ มันอาจจะเป็นทั้งสามสิ่งที่ว่ามาจัดสรรค์ก็เป็นได้ คนตัวเล็กนั่งเลี้ยงลูกน้อยอยู่ภายใ
รณพีร์กำลังขะมักเขม้นกับการทำอาหารด้วยเตาถ่านที่หลังบ้านของม่านทิวาอย่างใจสู้ เพราะว่าเขาไม่เคยใช้มันมาก่อน ตอนที่อยู่ต่างประเทศเขาทำอาหารรับประทานเองก็จริงแต่เครื่องครัวมันทันสมัยกว่านี้ พอมาลองทำอะไรแบบนี้บอกตรง ๆ ว่าเริ่มต้นไม่ถูกว่าจะทำอย่างไรดี จนเขาต้องเปิดคลิปวิดีโอจากยูทูปทำตามขั้นตอนทุกอย่างที่สอนในคลิปวิดีโอชายหนุ่มอยากทำอาหารให้ลูกกับเมียได้ลองชิมฝีมือเขาครั้งแรกระหว่างที่ม่านทิวานอนกลางวัน เธอเพิ่งกลับจากการไปทำงานที่บ้านของย่าเขา ครั้นจะห้ามทำก็กลัวเมียจะโกรธจึงต้องปล่อยเลยตามเลย ให้ทำงานเบา ๆ ไม่หนักจนเกินไปไม่อยากขัดใจเมีย ถ้าเธอโกรธมันจะพลอยกระทบกระเทือนถึงลูกในท้อง“ไฟแรงเกินไป มันต้องทำยังไงวะ” บ่นกับตัวเองอย่างหัวเสียเพราะหลังจากเทไข่เจียวหมูสับลงในกระทะที่มีน้ำร้อนจัด ไฟในเตาก็ยิ่งโหมลุกรุนแรงมากยิ่งขึ้นทำเอาไข่เจียวของเขามีกลิ่นไหม้ขึ้นมาทันที“ฉิบหายแล้ว…ไหม้หมดแล้ว!”“พี่สองทำอะไรคะ กลิ่นไหม้ฟุ้งกระจายเต็มบ้านเลย”เป็นจังหวะเดียวกันกับม่านทิวาที่ตื่นจากการนอนกลางวันพอดี เธอออกจากห้องมาดูเพราะได้กลิ่นเหม็นไหม้มาจากทางหลังบ้าน
“เอาน้ำหอมปรับอากาศในรถออกหรือยังคะ” เธอชั่งใจอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนหน้านี้เธอนั่งรถคันไหน ๆ ก็ต้องเวียนหัวทุกครั้งไปเพราะกลิ่นน้ำยาปรับอากาศในรถ ทั้งที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ก็เลยไปตรวจดูพบว่าอาการคลื่นเหียนอาเจียนบ่อย ๆ ของเธอนั้นมาจากอาการตั้งครรภ์“เอาออกแล้วน่า รถคันนี้พี่พึ่งจะซื้อมาใหม่ เราไม่มีทางเวียนหัวแน่นอน รู้ว่าท้องอยู่…หลานไม่ชอบ”หญิงสาวพยักหน้ารับก่อนก้าวขึ้นรถไป ผิดกับนทีที่พอจะได้ยินว่าธาริกาอาเจียนเวียนหัวเพราะเหตุใด เขาจะไม่มีทางปล่อยเธอกับลูกออกจากอกแน่นอนชายหนุ่มยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์มองรถที่ขับออกไปอย่างนิ่งนอนใจและตัดสินใจขับตามไปห่าง ๆ แน่นอนว่าต้องไปสนามบินสุวรรณภูมิ นทีหยิบพาสปอร์ตที่เขาแอบเก็บเอาไว้ในลิ้นชักหน้ารถของตนขึ้นมาดูอยากจะรู้นักถ้าไม่มีพาสปอร์ตนี่…เธอจะหนีเขาไปไหนได้!ธาริกามาถึงสนามบินสุวรรณภูมิประมาณหนึ่งชั่วโมงแล้ว แต่ยังไม่ได้ไปโหลดกระเป๋าให้เรียบร้อยเพราะยังไม่ถึงเวลาขึ้นเครื่อง เธอจึงนั่งเล่นโทรศัพท์มือถือรอไปพลาง ๆ ตลอดการจับโทรศัพท์มือถือของเธอนั้นนทีพยายามโทร.หาและส่งข้อความมาตลอด แต่หญิงสาวกลับไม่
ตอนพิเศษ 1นที VS ธาริกาทุกคนต่างพากันร่วมแสดงความยินดีกับคู่สามีภรรยาที่ปรับความเข้าใจกันได้เสียที หลังจากที่ไม่เข้าใจกันมานานนับหลายเดือน ธาริกามองภาพของม่านทิวาที่ยิ้มอย่างมีความสุขกับรณพีร์อยู่คู่หนึ่งก็หาจังหวะปลีกตัวออกจากงานที่มากมายไปด้วยผู้คนทุกคนต่างหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน รวมทั้งเพื่อนสาวทั้งสองของเธอที่กำลังคบหาดูใจกับสองหนุ่มหล่ออย่างพชรและจอมพล หญิงสาวรอจังหวะที่ไม่มีสายตาคู่คมคอยจับจ้องรีบถอยห่างออกมาจากตรงนั้นทันทีธาริกาเดินลัดเลาะตามแนวทางเดินของสวนคุณย่ามาลัยไปยังบ้านเช่าที่ตนกับม่านทิวาเช่าอยู่ด้วยกัน นับตั้งแต่ที่พาว่าที่คุณแม่หนีออกมาจากโรงพยาบาล หญิงสาวคอยลอบมองซ้ายมองขวาว่าจะมีใครแอบตามเธอมาหรือไม่ หลังจากที่ดูจนแน่ใจว่าไม่มีใครตามมาจึงรีบเดินไปยังประตูหน้าบ้านทันที เพื่อที่จะเอากระเป๋าเดินทางใบเล็กของเธอที่ลืมหยิบออกมาตั้งแต่แรก เมียงมองหากระเป๋าใบใหญ่ของตนแต่ก็ไม่พบ แต่พอลองนึกย้อนเหตุการณ์ก่อนหน้านี้นทีเป็นคนที่คว้าเอาของของเธอไปถือไว้หน้าตาเฉยตอนนี้กร