เสียงเจี๊ยวจ้าวของนกที่บินไปมาอยู่ในไร่และเสียงไก่ที่ขันบ่งบอกว่าเช้าแล้ว รินรีบลุกขึ้นมาทำกับข้าวให้แทนคุณก่อนที่เขาจะตื่น เธอลุกขึ้นมาข้างนอกห้องมองออกไปดูบรรยากาศยามเช้าที่สดชื้นแสงตะวันกำลังโผล่ขึ้นมาจากขอบฟ้าเธอมองไปด้วยความอบอุ่นใจ กี่วันแล้วนะที่เธอมาอยู่ที่นี่ เธอคิดถึงพี่สาวสุดที่รักของเธอเหลือเกิน เธอรีบล้างหน้าล้างตาทำกับข้าวเมื่อเธอทำเสร็จแล้วก็กลับไปดูแทนคุณที่ยังนอนหลับปุ๋ยอยู่ในผ้าห่ม เธอรีบไปอาบน้ำ วันนี้เป็นวันหยุดของเธอ เธอเลยตั้งใจจะเลี้ยงแทนคุณอยู่ที่บ้านพักโดยจะไม่พาไปที่บ้านใหญ่
เมื่อเธออาบน้ำเสร็จแล้วเธอเดินเข้ามาดูแทนคุณอีกครั้งเดกน้อยที่ได้ยินเสียงเธอเดินเข้ามารีบลุกขึ้นอย่างงัวเงียก่อนจะเรียกเธอด้วยความดีใจ
"ม๊ามา"
เธอเห็นแทนคุณตื่นแล้วรีบเข้าไปกอดทันที
"ตื่นแล้วเหรอครับ ไหนดูสิคนเก่งของฉันอยู่ไหนนะ "
"นี่ๆ "แทนคุณพูดพร้อมชี้เข้าหาตัวเองและส่งยิ้มกว้างให้รินจนเห็นฟันน้ำนมที่เรียงกันทุกเล่ม
^∆^
"มานี่สิ ให้แม่กอดหน่อยนะ เก่งจังเลยตื่นมาก็อารมณ์ดี หิวข้าวหรือยังครับ ป่ะไปล้างหน้าแปลงฟันแล้วไปกินข้าวกัน"
แทนคุณรีบลุกมาอยู่ในอ้อมกอดของรินทันทีเมื่อได้ยินคำว่าข้าว พร้อมตบมืออย่างดีใจ
"ข้าวๆ ชอบ" เจ้าก้อนตัวน้อยเปล่งเสียงพูดออกมาด้วยความตื่นเต้น รินได้พาแทนคุณออกมากินข้าวที่หน้าบ้านได้ให้แทนคุณได้หัดเดินด้วย
ฝั่งด้านธนินเขาเฝ้าคิดอยู่ทั้งคืนว่าเขาจะขอโทษรินอย่างไร จนเขาเหลียวไปเห็นเสื้อผ้าที่เขาซื้อมาให้กับแทนคุณ เขาจึงใช้เรื่องนี้มาอ้างเพื่อจะไปหารินให้ได้
เมื่อเช้าธนินรีบลุกขึ้นเตรียมตัวออกไปหาริน แต่เขามองดูเวลามันก็ยังเช้าเกิด เขาเลยเดินไปที่ห้องครัวที่คุณแม่ของเขากับป้าพรกำลังเตรียมกับข้าวกันอยู่
"วันนี้วันหยุดของลูกไม่ใช่หรือไง ทำไมถึงตื่นมาแต่เช้าแบบนี้ล่ะ ดูสิแม่กับป้าพรยังเตรียมกับข้าวยังไม่เสร็จเลย" คุณหญิงมองดูลูกชายที่เดินเข้ามาหาเธออย่างแปลกใจ
"เอ่อ ...พอดีผมนอนไม่ค่อยหลับนะครับแล้ววันนี้คุณแม่ทำอะไรกินบ้างครับ หอมมากเลย"
ธนินเดินอ้อมมาข้างหลังคุณหญิงและสวมกอดเธออย่างออดอ้อน
"เจ้าลูกคนนี้ช่างออดอ้อนปากหวานเก่งจริงๆ วันนี้แม่กับป้าพรทำแกงเขียวหวานกับผัดวุ้นเส้นของโปรดพี่ชายเรานะ แม่ว่าจะไปใส่บาตรกับป้าพรสักหน่อย"
"ผมรู้นะครับว่าคุณแม่คิดถึงพี่ ผมเองก็คิดถึงพี่เหมือนกัน ถ้าพี่ยังอยู่คงจะได้มานั่งกินข้าวด้วยกันผมสัญญานะครับว่าผมจะตามหาฆาตรกรตัวจริงมาเข้าคุกให้ได้"
"มันคงเป็นเวรกรรมของพี่ชายเราชาติที่แล้วเขาอาจจะทำร้ายคนอื่นมาชาตินี้เขาเลยมาเอาคืน ตอนนี้แม่เริ่มปลงแล้วล่ะ ทุกวันก่อนนอนแม่ได้แต่สวดมนต์ขอพรให้ชายหลายของแม่อยู่รอดปลอดภัยกลับมาหาครอบครัวของเรา "
"คุณหญิงคะกับข้าวเสร็จแล้ว เราเตรียมไปที่วัดกันดีกว่าค่ะเดี๋ยวไม่ทันพระฉันนะคะ" ป้าพรพูดขึ้นมาเธอจัดเตรียมของไปใส่บาตรเสร็จแล้ว
"งั้นเดี๋ยวแม่ไปล้างไม้ล้างมือเตรียมตัวไปวัดก่อนนะ เออแล้วตะวันเตรียมรถแล้วใช่มั้ยพร?"
"เรียบร้อยแล้วค่ะ "
"แม่ไปก่อนนะ วันนี้ลูกก็กินข้าวคนเดียวแล้วกัน เออจริงสิถ้าหนูรินมาฝากบอกรินด้วยนะตอนบ่ายช่วยพาตาหนูแทนคุณมาหาแม่ด้วย แม่จะแวะตลาดซื้อของเล่นมาให้"
"ได้ครับ เดินทางดีๆ นะครับ "
เมื่อแม่ของเขากับป้าพรขึ้นรถออกจากบ้านไป เขาก็มานั่งกินข้าวที่ป้าพรเตรียมไว้ให้ก่อนจะออกไปหารินที่ท้ายสวน
เขาเดินมาจนถึงท้ายสวนก็พบกับรินที่นั่งมองดูแทนคุณเดินส่ายไปส่ายมาเหมือนปูที่กำลังเดิน เมื่อแทนคุณเดินใกล้จะล้มรินก็รีบวิ่งเข้าไปจับแทนคุณทันที ไม่รู้ว่าสองแม่ลูกคู่นี้มีอิทธิพลกับหัวใจของเขาแค่ไหน แค่มองทั้งสองคนเขาก็ยิ้มออกมาอย่างมีความสุข มันจะดีแค่ไหนถ้าเขาเป็นพ่อของแทนคุณแค่คิดในของเขาก็เต้นตึกตักจนอยากกระโดดออกมาเต้นอยู่ข้างนอกร่างกาย
"ป๊ะ ป๊า " แทนคุณที่หันมาเห็นธนินยืนมองดูก็ได้เรียกหาอย่างดีใจ ธนินเมื่อรู้ตัวว่าถูกจับได้ว่ามายืนแอบดูทั้งคู่ ก็รีบเดินเข้าไปแล้วยิ้มให้เจ้าก้อนตัวน้อยทันที
"แทนคุณทำอะไรอยู่ครับ กินข้าวอยู่เหรอไหนมาให้ป๊ะป๊าอุ้มหน่อยสิ ดูสิวันนี้ป๊ะป๊ามีอะไรมาให้ด้วย" รินได้ปล่อยให้แทนคุณเดินเข้าไปหาธนินแต่ใบหน้าของเธอยังคงบึ้งตึงใส่เขา เขาเองก็รู้ว่าเธอคงไม่ให้อภัยเขาง่าย ก็เขาเล่นด่าเธอโดยไม่รู้ต้นสายปลายเหตุสักอย่าง เขาเหลือบมองดูเธอก่อนจะไปสนใจคนตัวเล็กที่กำลังเดินมาหาเขา
"อร่อยมั้ยครับ แทนคุณคงอิ่มแล้วใช่มั้ยเดี๋ยวป๊ะป๊าพาเดินเล่นท้ายสวนนะรู้มั้ยว่าท้ายสวนของป๊ะป๊ามีน้ำตกด้วยนะ เราไปกันเที่ยวกันนะครับ'' ธนินพูดแถมยังเหล่ตาไปมองริน
"ฉันไม่ให้ลูกไป มันอันตราย"
รินรีบตอบทันที
"โธ่คุณดูสิ แทนคุณดีใจแค่ไหนที่จะได้ไปเดินเล่น คุณจะขัดความสุขลูกหรือไง" เมื่อเขารู้ว่ารินตามใจลูกทุกอย่างอะไรที่เป็นความสุขของลูกเธอเองไม่เคยขัด ธนินรู้ข้อนี้ดีเลยใช้แผนนี้กับเธอ
"ก็ได้ งั้นรอฉันก่อนนะคะขอเก็บถ้วยข้าวเข้าบ้านและเอาเสื้อผ้าของแทนคุณก่อน"
"เย้ๆ คุณแม่ของหนูใจอ่อนแล้ว เดี๋ยวปาป๊าจะพาหนูเล่นน้ำนะครับ" ธนินโยนแทนคุณขึ้นกลางอากาศแทนคุณชอบใจหัวเราะคิกคักดังออกมาจนแก้มปริ รินกลับเข้าบ้านมาเอาเสื้อผ้าของแทนคุณและเก็บถ้วยข้าวพร้อมเสื้อตัวใหม่ที่คุณธนินซื้อมาให้ เมื่อเธอเตรียมของออกมา เธอได้ยืนมองชายที่ต่อว่าเธออย่างเสียหาย แต่ทำไมใจของเธอถึงโกรธเขาไม่ลงเสียที แค่เห็นเขาเล่นและยิ้มให้แทนคุณความโกรธทั้งหมดก็พังทลายลง แต่เธอยังคงตีหน้าตึงใส่เขาอยู่
"ฉันเตรียมของเสร็จแล้วเราไปกันเถอะค่ะ เดี๋ยวเที่ยงมาแดดจะแรงแทนคุณจะไม่สบายเอา"
"ไปกันครับ เดี๋ยวผมจะอุ้มแทนคุณเองส่วนคุณเดินตามมานะครับ"
ธนินพารินเดินมาประมาณสองกิโลเมตรก็ถึงน้ำตกหลังสวนมีสภาพแวดล้อมที่ดี เธอมาอยู่นี่ก็หลายเดือนแล้วแต่เธอไม่เคยมา เธอทำแต่งานกับเลี้ยงดูแทนคุณ ไม่เคยรู้เลยว่าจะมีที่สวยๆ แบบนี้ ธารน้ำที่ไหลลงมาจากเทือกเขาใสสะอาดปลาเล็กปลาน้อยก็พากันว่ายน้ำอย่างสบายใจ ธนินพารินมาหยุดพักตรงโคกหินใหญ่ใต้ต้นใม้ที่ร่มรื่นติดกับธารน้ำตก เมื่อแทนคุณเห็นน้ำ เด็กกับน้ำเป็นอะไรที่คู่กันแทนคุณออกแสดงอาการดี๊ด๊า อยากลงน้ำเต็มทน จนธนินแทบจับแทนคุณไม่ทันเมื่อวางแทนคุณลงบนโคกหินหลังอุ้มเดินมา
"เย่ เย่ นำ นำ" แทนคุณตบมือรัวๆ ก่อนจะใช้เท้าแตะไปที่น้ำระหว่างโคกหิน
"แรงเยอะใช้ได้เลยนะเรา ขนาดฉันเป็นผู้ชายยังแทบเอาไม่ไหวใจเย็นๆ สิ เดี๋ยวฉันจะพาเจ้าหนูลงเล่นเอง"
"สมน้ำหน้าสิไม่ว่า อยู่ดีไม่ว่าดีใครใช้ให้คุณพามาคุณก็รู้นี่หน่าว่าตาแทนคุณแกกำลังชอบเดิน เดี๋ยวนี้เดินทั้งวันแทบไม่หยุด "
"ใครจะไปรู้ละครับ ว่าแทนคุณจะชอบน้ำแบบนี้"
"วันนี้ก็รู้แล้วนี่คะ "
"_"
"แทนคุณดูสิแม่ของหนู ดุมากเลย เราไปเล่นน้ำกันดีกว่า" ธนินพูดจบเขาก็ได้พาแทนคุณลงเล่นน้ำตื้นๆ แถวๆ นั้น รินเองก็ได้แต่นั่งมองดูแทนคุณเล่น เมื่อเธอเห็นแทนคุณที่เล่นน้ำอย่างมีความสุข เธอเองก็ดีใจมากๆ ยิ่งเวลาที่แทนคุณอยู่กับธนินทีไร ทั้งสองคนเหมือนมีความผูกพันธ์กันมาก รินนั่งยิ้มเล็กยิ้มน้อยอยู่คนเดียวและคิดอะไรเพลินก็ได้ยินธนินที่ร้องออกมาด้วยตกใจ
เพียงแวบเดียวที่รินนั่งเหม่อลอยคิดอะไรอยู่เธอไม่คิดเลยว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นเมื่อเธอได้ยินเสียงของธนินเธอร้อนใจรีบลุกขึ้นตะโกนถามออกไปด้วยความเป็นห่วง
"เฮ้ย!!!คุณ คุณเจ้าหนูแทนคุณแก...."
"เกิดอะไรขึ้นคะ เจ้าหนูทำไม" รินหัวใจหล่นวูบเมื่อได้ยินชื่อเจ้าหนูแทนคุณ
"แก...แกตกน้ำ" สิ้นเสียงคำพูดของธนินรินรีบกระโดดลงไปอย่างไม่คิดอะไรเมื่อได้ยินว่าคนที่เธอรักตกอยู่ในอันตราย
บทที่ 36 บทสุดท้าย หลังเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมดรินได้กลับมาที่ไร่ธนากรและธนินกับคุณหญิงก็ได้มาพร้อมกันกับริน ได้จัดงานทำบุญเพื่อระรึกถึงพี่ชายของธนินกับพี่สาวของริน ข่าวการตายและการทำสิ่งผิดกฏหมายของมานพก็ได้ออกข่าวตามช่องต่างๆ ตำรวจที่รับสินบนและหุ้นส่วนที่ทำงานร่วมกับเขาก็ถูกจับไปจนหมดรินได้ย้ายมาอยู่ที่ไร่ธนากรเพราะต้องมาทำหน้าที่ดูแลไร่แทนเจ้าหนูแทนคุณจะโตและสามารถมารับหน้าที่ตรงนี้ได้ ทำให้เธอกับธนินไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกันแต่ทว่าเขาเองก็มาหาเธอแทบทุกวันอยู่ดี“เรื่องทุกอย่างคลี่คลายแล้ว และลงตัวคุณแม่เองก็มีความสุขในการเลี้ยงหลานแล้วเมื่อไหร่ผมกับคุณจะมีความสุขกับเขาเสียทีละครับ”รินที่นั่งทำบัญชีอยู่ก็ต้องหันมาสนใจคำพูดของธนินที่วันนี้เขาเข้ามาหารินที่ไร่“ทุกวันนี้รินก็มีความสุขมากแล้วนะคะ”“แต่ผมไม่นี่ครับ ผมอยากนอนหลับไปพร้อมกับคุณตื่นมาเมื่อไหร่ก็เจอคุณที่นอนอยู่ข้างๆ แต่งงานกับผมนะครับ อย่าทรมานผมอยู่อย่างนี้เลยนะ รู้มั้ยว่าผมอิจฉาพี่ตะวันขนาดไหน ทุกวันนที่ตะวันกับส้มพลอตรักกันทุกที่ในไร่ ผมก็ได้แต่นั่งดู”“โธ่ รินก็คิดว่าเรื่องอะไร ทุกวันนี้รินก็มอบความรักให้พี่ธนินจนหม
บทที่ 35 จุดจบของมานพ ที่ไร่ภูแสงจัดงานอย่างใหญ่โตอย่างสมฐานะของมานพ เขาได้เชิญแขกมาทั่วทุกสารทิศรวมทั้งคนของไร่ธนินทรด้วย เพื่อเย้ยธนิน"เจ้าสาวสวยมากเลยนะคะ""ขอบคุณค่ะ " ช่างแต่งหน้าได้เอ่ยปากชมรินอย่าไม่ขาดปาก แต่รินที่มีสีหน้ากังวลไม่รู้ว่าวันนี้จะผ่านไปได้ด้วยดีหรือไม่"คุณรินคะ คุณมานพให้ขึ้นมาตามใกล้จะถึงเวลาแล้ว" เนียนได้ขึ้นมาตามรินตามคำสั่งของเจ้านาย รินยืนขึ้นมองตนเองในกระจกก่อนจะก้าวเท้าออกจากห้องและเดินลงบรรไดมาเห็นมานพที่แต่งตัวด้วยชุดเจ้าบ่าว เขาเองก็เป็นคนที่หล่อมากเลยทีเดียวรินเองยังเสียดายในความหล่อของเขา แต่ทำไมจิตใจของเขาถึงได้โหดเหี้ยมเพียงนี้"เจ้าสาวของผมวันนี้ช่างสวยจริงๆ" เมื่อมานพเห็นรินในชุดเจ้าสาวสีขาวผ่องใสบวกกับที่รินแต่งหน้าทำให้มานพเองก็ตกตลึงในความสวยของรินทุกครั้งไป เขาผายมือรับเจ้าสาวของเขาเพื่อเดินออกมาตอนรับแขกๆ ในงาน รินมองเห็นธนินที่มางานแต่งนี้กับตะวันพร้ออมพยักหน้าให้กำลังริน"วันนี้คนเยอะจังนะคะ"'"ก็วันนี้เป็นวันสำคัญของผม คนก็ต้องมาร่วมแสดงความยินดีกับผมนะสิครับ""ค่ะ รินว่าวันนี้ก็เป็นวันสำคัญของรินเช่นกัน มันเป็นวันที่สำคัญมากๆ ในชีวิตเล
บทที่ 34 แต่งงานกับผมมั้ย รินขึ้นมาตรงบรรไดและหลบไม่ให้มานพเห็นเมื่อเขาไม่เห็นรินลูกน้องของเขาก็พูดกับมานพขึ้นมา"โชคดีนะครับที่เราไม่ได้เอาของผิดกฏหมายไว้ในบ้าน คุณมานพนี่ฉลาดจริงๆ""ใครมันจะโง่เอาของแบบนั้นไว้ที่บ้านกัน ไม่งั้นฉันก็โดนจับไปนานแล้วนะสิ ว่าแต่ฉันอยากรู้จริงๆ เลยว่าใครเป็นคนไปแจ้งความกับตำรวจนายช่วยไปสืบให้ฉันหน่อย""ผมคิดว่าน่าจะเป็นคนในนะครับ ผมละอดสงสัยคุณรินไม่ได้เลย ""แล้วทำไมนายต้องสงสัยรินด้วยฮ่ะ ""คุณมานพลืมแล้วหรือครับว่าคุณเป็นคนสั่งฆ่าพี่สาวของคุณรินและพี่เขยของเขา เขาอาจจะมาแก้แค้นคุณหรือเปล่า”"แกหุบปากไปเดี๋ยวนี้เลยนะ ถ้าแกไมพูดคนอื่นเขาจะรู้กันได้อย่างไร ตอนนี้คนที่ฆ่าครอบครัวนั้นก็ถูกจับตัวไปแล้วแถมยังยอมรับไปแล้วว่าปล้นฆ่าเพื่อชิงทรัพย์ แกก็อย่าโง่หน่อยเลย แกก็รู้ว่าคุณรินความจำเสื่อมเธอจะไปรู้ได้อย่างไรว่าฉันเป็นคนสั่งฆ่าตอนนี้ัเป็นคนดีในสายตาเขาคุณรินไปแล้ว ไม่มีวันที่เธอจะคิดเช่นนั้นแน่นอน แกก็หุบปากของแกเอาไว้ด้วยเรื่องนี้มันผ่านมานานเท่าไหร่แล้ว ""ครับๆ ได้ครับผมขอโทษครับที่บังอาจไปสงสัยในตัวคุณริน เดี๋ยวผมจะไปสืบให้นนะครับ แล้วของที่เราไปฝากไ
บทที่ 33 รินเข้ามาอยู่ในบ้านมานพ เมื่อมาถึงห้องมานพก็ให้รินพักผ่อน เขาก็ได้กลับมาห้องของตนเองพร้อมโทรไปหาส้มจะถามเรื่องรินหรือว่าเธอเข้ามาหาเขาจะมีแผนอะไรกันแน่"ว่ายังไงคะคุณมานพ""ฉันมีเรื่องจะถามเธอ วันนี้รินมาหาฉันที่บ้านพร้อมกระเป๋าเสื้อผ้า ฉันอยากรู้ว่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้น""เมื่อวานตอนเย็นส้มไปเดินสำรวจดู ก็เห็นว่าคุณธนินจะเข้าไปหารินที่ห้องแล้วรินเธอความจำเสื่อมจำธนินไม่ได้เลยว่าคิดว่าคุณธนินจะเข้าไปทำมิดีมิร้ายเลยโวยวายว่าจะไม่อยู่ที่นี่ พอทุกคนกลับไปนอนกันรินก็หนีออกจากไร่ไป ตอนนี้ทุกคนตามหาตัวกันให้ทั่ว""นี่เรื่องจริงใช่มั้ย แล้วเรื่องที่รินยังจำธนินไม่ได้ก็เรื่องจริงสินะ""ใช่ค่ะ แล้วตอนนี้ส้มก็ได้เอกสารมาแล้วนะคะ เดี๋ยวส้มจะหาเวลาเอาไปให้ คุณมานพออกมาหาส้มที่ตลาดหน่อยได้มั้ยคะ""ได้สิ แต่วันนี้ฉันยังไม่ว่าง ถ้าวันไหนฉันว่างฉันจะโทรไป แค่นนี้นะ""อย่าลืมค่าขนมนะคะ""เธอนี่มันหน้าเงินชัดๆ ถ้าเอกสารที่เธอได้มามันตรงกับที่ฉันต้องการฉันจะจ่ายเธออย่างสมน้ำสมเนื้อ""ส้มจะรอวันนั้นนะคะ"หลังจากที่วางสายมานพก็ออกไปข้างนอกเพราะมีนัดกับหุ้นส่วนไว้จะไปดูที่ทางของไร่ธนากรที่เขาต้อง
บทที่ 32 แผนของริน เมื่อทุกคนไม่สนใจส้มเธอจึงรีบหนีออกมา พอดีกับทางไร่ได้ออกไปส่งส้มที่ตลาดพอดี เธอจึงขอติดรถไปด้วยตอนนี้เธอคงจะอยู่ที่นี่ต่อไปไม่ได้ ถ้าจะกลับไปหามานพก็กลัวว่าเขาเองจะฆ่าเธอและแม่ เธอจึงตัดสินใจกลับบ้านไปเก็บเสื้อผ้าเพื่อหนีออกไปอยู่ที่อื่น ตอนนี้เรื่องอื่นไม่สำคัญเท่าชีวิตของเธอแล้ว"อ้าวแล้วนี่นางส้มมันไปไหนของมันเนี่ยะ" ป้าพรหันมาดูก็ไม่เจอส้มแล้ว"ช่างเถอะครับแม่ เธอคงไม่กล้าจะอยู่ที่นี่เพราะอายที่ทำเรื่องงามหน้าไว้ ผมว่าเธอน่าจะกลับไปที่้านของเรา เดี๋ยวผมจะไปดูเธอเอง""แล้วตะวันจะเอาอย่างไรกับส้มต่อไป” คุณหญิงเอ่ยถามตะวัน ตะวันตอบออกมาด้วยความเป็นลูกผู้ชายเต็มตัว"ถึงส้มจะร้าย และเราก็รู้แล้วว่าส้มถูกจ้างมาผมก็ยังจะรับส้มเป็นเมียผมอยู่ครับ อย่างน้อยผมกับส้มเราก็มีอะไรกันจริงๆ ส่วนเรื่องนิสัยผมว่าผมน่าจะให้ส้มเปลี่ยนเพื่ออนาคตที่ดีได้ ""เอาอย่างนั้นก็ได้ คนเราต้องรู้จักให้อภัยกันทุกคนต่างก็เคยทำผิดกันหมดทุกคน ไปเถอะไปบอกส้มว่าทุกคนให้อภัย หนูรินให้อภัยมั้ยจร๊ะ' คุณหญิงหันมาถามริน"รินให้อภัยก็ได้ค่ะ เป็นเพราะรินเองที่ไม่หนักแน่นเชื่อความรักที่คุณธนินมีให้ริน ไม่
บทที่ 31 รินจำได้ ทันทีที่รินรับสายและเห็นหน้าของคนที่อยู่ในมือถือก็จำได้ทันที"คุณหญิง เจ้าหนูแทนคุณ"ธนินได้ยินก็ดีใจคิดว่ารินจำได้ละจะจำเขาได้เช่นกัน"คุณจำได้ "(หนูจำฉันได้ใช่มั้ย ดูสิเจ้าหนูแทนคุณคิดถึงหนูมากเลย รีบรักษาตัวให้หายจะได้กลับมาหาเจ้าหนูนะลูก)"คุณหญิงคะ ช่วยรินด้วยรินกลัวผู้ชายคนนี้มากเลย อยู่ๆ ก็มาหาว่ารินเป็นคู่หมั้นของเขา "(ใครกัน ธนินนะหรือ เขาเป็นลูกชายของฉันเองและเป็นคู่หมั้นของหนูจริงๆ จร๊ะ) เมื่อรินได้ยินเธอจึงคิดว่านี่อาจจะเป็นเรื่องจริงแล้วทำไมความทรงจำระหว่างเธอกับเขาถึงได้ถึงไม่มีในความทรงจำของรินเลย"เรื่องจริงหรือคะ แล้วพี่วริษากับพี่ธนาพ่อของเจ้าหนูแทนคุณละคะไปอยู่ไหน แล้วทำไมเจ้าหนูถึงไปอยู่กับคุณหญิงได้"คุณหญิงได้ยินชื่อที่เธอไม่ได้ยินมานานก็ถึงกับต้องตกใจ(หนูรินว่าอะไรนะ พ่อกับแม่ของเจ้าหนูแทนคุณชื่ออะไร)"ก็พี่วริษากับพี่ธนาเจ้าของไร่ธนากรไงคะ " ธนินที่ยืนฟังอยู่ข้างๆ รินจึงรีบแย่งมือถือไปจากเธอ"คุณแม่ครับ เดี๋ยวผมจะเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟังตอนนี้ผมขอถามความจริงจากรินก่อนนะครับ"(ได้สิ) คุณหญิงทำอะไรไม่ถูกเธอร้องไห้ออกมาหลานที่เธอตามหามาตลอดกลั