บทที่ 9 หว่านล้อม

"อื้ออ~"

"เวียนหัว..." มินตราที่นั่งอยู่บ่นอุบพลางใช้มือลูบใบหน้าตัวเองเบาๆ เพื่อเรียกสติหลังจากที่นั่งดื่มมาได้สักพัก ซึ่งตอนนี้เธอกำลังเริ่มเมาได้ที่แล้ว

"ไปล้างหน้าหน่อยดีกว่า" หญิงสาวพูดขึ้นกับตัวเองแล้วตั้งท่าจะลุกขึ้นไปแต่ก็ไม่ลืมที่จะหันไปบอกกับเม็ดทรายที่เมาอยู่เช่นกัน

"เราไปล้างหน้าแปปหนึ่งนะ"

"อืมม~" หญิงสาวพยักหน้ารับเพียงเล็กน้อย ซึ่งเม็ดทรายในขณะนี้ก็อยู่ในสภาพที่เมามายไม่ต่างกัน 

"ให้พี่เดินไปส่งไหม" เสียงของรุ่นพี่ที่เป็นคนยื่นเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ให้มินตราเอ่ยถามขึ้น

"ไม่เป็นไรค่า เดี๋ยวมินเดินไปเองง~" มินตรายิ้มตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงยานคางแล้วเดินออกมาจากกิจกรรมรอบกองไฟนั้นทันที คนตัวเล็กเดินมายังห้องน้ำที่อยู่ไม่ไกลโดยไม่รู้เลยว่ามีคนกำลังเดินตามเธออยู่

"อ๊ะ!" เสียงของหญิงสาวร้องดังขึ้นด้วยความตกใจเมื่ออยู่ดีๆ ข้อมือบางก็ถูกจับเข้าอย่างแรงจนต้องหยุดเดิน มินตราหันกลับไปเพื่อมองเจ้าของการกระทำนั้นด้วยความสงสัยแต่แล้วดวงตากลมก็ต้องเบิกตากว้างเมื่อเห็นว่าเป็นรุ่นพี่คนเดิมที่เดินตามมา

"พี่บอกแล้วไงว่าจะไปส่ง"

"ปะ...ปล่อยนะ"

"จะกลัวทำไม แค่ไปอยู่กับพี่สักคืนเดี๋ยวพี่ก็ปล่อยเราไปแล้ว"

"มะ...ไม่ ฮึก! อย่าทำอะไรมินเลย"

"มาอยู่กับพี่ดีๆ ดีกว่า อย่าให้พี่ต้องใช้กำลัง"

"ไม่นะ ปล่อย!" ร่างเล็กตะโกนออกมาอย่างสุดเสียงเมื่อโดนบังคับให้เดินตามรุ่นพี่คนนั้นไป แต่ไม่ว่าเธอจะตะโกนเท่าไหร่ก็ไม่มีใครที่ได้ยินเลยแม้แต่น้อยเนื่องจากงานรอบกองไฟค่อนข้างเสียงดังพอสมควร จนตอนนี้หญิงสาวได้ถูกรุ่นพี่หนุ่มลากมายังบริเวณโซนบ้านพักของผู้ชายแล้ว

"ฮึก อย่าทำอะไรหนูเลย"

"คงไม่ได้หรอก เพราะพี่น่ะคอยมองเราตั้งแต่วันแรกที่มาค่ายเลยนะ"

"อึก..."

"แล้วในที่สุดพี่ก็มีโอกาส..." ชายหนุ่มพูดขึ้นแล้วพยายามจะเข้าไปฉีกกระชากเสื้อผ้าของคนตรงหน้า

"กรี๊ดดดด!"

หมับ ผวั๊ะ!!

"เฮ้ย! อะไรวะ" เสียงของรุ่นพี่ที่พยายามจะลวนลามมินตราตะโกนขึ้นอย่างไม่พอใจเมื่ออยู่ดีๆ ก็มีคนมากระชากเข้าที่คอเสื้ออย่างแรงแล้วต่อยเข้าหนักๆ บริเวณมุมปากจนมีเลือดไหลซึมออกมา

"ถ้าเงี่xxขนาดนั้นก็ควรไปซื้อกินนะ ไม่ใช่มาฉุดคนอื่น"

"ไอ้ชาร์วี"

"เออ กูเอง"

"มึงอย่ามาเสือกเรื่องของกู"

"กูคงไม่เสือกถ้ามึงไม่พยายามจะบังคับข่มขืนใครอยู่"

"ออกไปซะในตอนที่กูยังพูดดีด้วย" ชาร์วีจ้องมองคนตรงหน้านิ่งแล้วเอ่ยออกมาเสียงดุดัน

"หึ คิดว่าตัวเองเป็นพระเอกหรือไงวะ" แล้วชายหนุ่มคนนั้นก็เดินเข้าไปหาเรื่องชาร์วีทันที ทั้งคู่แลกหมัดกันอยู่พักใหญ่ก่อนที่อีกฝ่ายจะโดนชาร์วีเล่นงานจนหมดสติไป

"..." ดวงตาคมปรายตามองคนที่นอนหมดสติเพียงนิดก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองหญิงสาวที่ยืนตัวสั่นเทาอยู่ มือเล็กกำเสื้อที่ถูกฉีกจนขาดวิ่นไว้แน่นในขณะที่ใบหน้าหวานยังคงมีน้ำตาไหลออกมา

"ตามฉันมานี่" มือหนาเลื่อนไปจับตรงแขนเรียวเล็กของหญิงสาวอย่างไม่แรงนัก แล้วออกแรงดึงพาเธอเดินเข้ามาที่บ้านพักของตัวเองด้วยกันเนื่องจากบ้านพักของผู้หญิงและผู้ชายค่อนข้างห่างกันพอสมควร และมินตราตอนนี้ก็ยังอยู่ในสภาพที่ไม่ควรจะเดินไปไหนมาไหนไกลด้วย

"เอาเสื้อฉันไปใส่ เดินไปแบบนี้เดี๋ยวก็โดนฉุดอีก" ชาร์วียื่นเสื้อยืดตัวโคร่งของเขาให้ร่างบางที่ยืนตัวสั่นเทาอยู่ เธอปรายตามองเสื้อที่ถูกยื่นมาเพียงนิดก่อนจะเอ่ยออกมา

"คนใจร้าย"

"..??"

"ฮึก! ในเมื่อไม่ชอบแล้วให้ความหวังมินทำไม ที่มินเป็นแบบนี้ก็เพราะพี่แหละ ได้ยินไหมว่าเพราะพี่ๆๆ" ด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ทำให้มินตราพูดความในใจออกมาจนหมด สองมือเล็กทุบเข้าที่แผงอกแกร่งอย่างแรงตามอารมณ์ความเสียใจที่มี

"อึก...ฮือออ"

"พูดจบแล้วใช่ไหม?" ร่างสูงปล่อยให้หญิงสาวระบายอารมณ์กับร่างกายของเขาจนพอใจ เรี่ยวแรงของเธอไม่สามารถทำให้เขาเจ็บได้ แต่มันก็น่ารำคาญไม่น้อยที่มีผู้หญิงมาฟูมฟายตรงหน้า

"มินจะกลับบ้านพัก" มินตราพูดขึ้นแล้วตั้งท่าจะเดินออกไป ในเมื่อเขาไม่เคยสนใจเธอ เธอก็จะไม่สนใจเขาเช่นเดียวกัน

"เดี๋ยว" ริมฝีปากหยักได้รูปเอ่ยห้ามแล้วคว้าเข้าที่แขนของหญิงสาวก่อนที่เธอจะได้หันหลังเดินออกไป

"..." 

"มาทุบตีฉันแล้วไม่คิดจะรับผิดชอบ?"

"นี่มันยังน้อยไปค่ะกับสิ่งที่มินต้องรู้สึก พี่ยังเจ็บไม่ได้ครึ่งหนึ่งของมินด้วยซ้ำ" มินตราเชิดหน้าตอบกลับไปอย่างไม่เกรงกลัว

"เจ็บ? เธอเจ็บอะไร"

"ก็เจ็บที่พี่ทำเหมือนสนใจ ทำเหมือนมีใจให้มินยังไงล่ะคะ! ถ้าไม่ชอบจะมาให้ความหวังกันทำไม" มินตราพรั่งพรูความในใจขึ้นมาอีกครั้งเมื่อชาร์วียังคงทำเป็นเหมือนไม่รู้เรื่องอะไร

"หึ" มุมปากหนายกยิ้มอย่างพึงพอใจให้กับคำพูดของหญิงสาวตรงหน้า เมื่อได้เจอกับเรื่องสนุกที่คิดไว้ในขณะที่เธอยังคงจ้องหน้าเขาเขม็งอยู่อย่างนั้น

"ใครบอกล่ะว่าฉันไม่ชอบเธอ..." ชายหนุ่มเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลงพร้อมกับก้าวเข้ามาประชิดตัวของหญิงสาวไปด้วย มือหนาลูบที่ริมฝีปากบางเบาๆ โดยที่ดวงตาคมกริบยังคงจ้องมองคนตรงหน้านิ่ง 

"พี่ชาร์วี..." มินตราเรียกชื่อของชาร์วีเสียงเบาราวกับต้องมนต์สะกดเมื่อได้สบตากับแววตาที่ชวนให้หลงไหลของคนตรงหน้าอีกครั้ง

"เธอ...มีอะไรจะบอกฉันไหม" ในเมื่อมินตรายอมปริปากพูดออกมา เขาเองก็จะเล่นกับความรู้สึกของเธออีกหน่อย

"..."

"ฉันอยากได้ยินจากปากของเธอนะ ว่ายังไง หืม?"

"มิน..."

"ถ้าเธอไม่บอกฉันก็ไม่รู้หรอกนะ"

"..." ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันอย่างชั่งใจ มินตราเงียบไปพักใหญ่จนชาร์วีที่รอคำตอบต้องพูดออกมา

"ไม่เป็นไร ถ้าไม่มีอะไรแล้วเธอก็ไปเถอะ แล้วก็อย่าลืมใส่เสื้อของฉันไปล่ะ" ชาร์วีแสร้งพูดขึ้นอย่างตัดพ้อพร้อมกับหมุนตัวทำท่าจะเดินออกไปแต่แล้วเสียงเล็กก็ดังขึ้นอีกครั้งจนสองเท้าหนักต้องหยุดชะงัก

"มินชอบพี่ชาร์วีค่ะ!" มินตรารีบโพล่งขึ้นทันทีเมื่อเห็นว่าโอกาสสุดท้ายของเธอกำลังจะหายไป

"หึ" ร่างสูงหมุนตัวกลับมาเมื่อได้ยินคำสารภาพรักจากปากของหญิงสาวอย่างที่ต้องการ ตอนนี้เขามั่นใจแล้วว่ามินตราชอบเขาจริงๆ และเธอ...ก็ยอมเดินตามเกมของเขาอย่างง่ายดายอีกด้วย

"งั้นเหรอ..." แววตาที่เคยอ่อนโยนในตอนแรกเปลี่ยนเป็นนิ่งเรียบอย่างยากจะคาดเดา ชาร์วีดูไม่ตกใจกับสิ่งที่ได้ยินเลยแม้แต่น้อยราวกับว่าเขารู้อยู่แล้วว่าต้องเป็นแบบนี้

มินตราถอยหลังออกมาสองสามก้าวเมื่อร่างสูงเดินเข้ามาประชิดตัวเรื่อยๆ ก่อนที่เขาจะเอ่ยถ้อยคำร้ายกาจออกมาอย่างไม่สนใจความรู้สึกของเด็กสาวที่ใสซื่อตรงหน้า

"ทำไมไม่ลองอ้าขาให้ฉันดูล่ะ เผื่อฉันจะสนใจเธอบ้าง"

"..!!" หญิงสาวเบิกตาโพลงออกมาให้กับถ้อยคำร้ายกาจของรุ่นพี่หนุ่ม ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบพักใหญ่หลังจากที่ชาร์วีพูดจบก่อนที่มินตราจะเป็นฝ่ายถามออกมาเสียงสั่น

"พะ...พี่หมายความว่ายังไง"

ชาร์วีเดินเข้าไปประชิดของตัวหญิงสาวอีกครั้ง มือหนาเชยคางมนขึ้นมาให้สบตากันก่อนจะพูดประโยคที่คนฟังต้องใจสั่นขึ้นมาอย่างรับรู้ว่าเธอจะต้องเดินตามเกมของเขาเพียงเพราะประโยคนี้

"เธอน่ะ...ตรงสเปคของฉันเลยนะ" 

"พี่..."

ปกติเขาไม่จำเป็นที่จะต้องหว่านล้อมเหยื่อหรือทำอะไรแบบนี้เลย เพราะถึงยังไงก็จะมีคนมาเสนอตัวให้เขาอยู่แล้ว แต่กับคนตรงหน้าชาร์วีเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมเขาถึงต้องลงทุนกับเธอมากขนาดนี้ อาจจะเป็นเพราะมินตราดูเป็นคนหัวอ่อนไม่ทันคน และพอจะเอามาเป็นของเล่นแก้เบื่อได้ เขาจึงยอมเสียเวลาลงไปเล่นกับเธออีกสักหน่อย ถ้ามันจะให้ผลลัพธ์ที่น่าพึงพอใจตามมา

"ทำไมไม่ลองใช้สิ่งที่ตัวเองมีให้เป็นประโยชน์ล่ะ" มือหนาเริ่มลูบไล้ไปทั่วลำตัวขาวเนียนของหญิงสาว

"บางครั้งถ้าเธอยอมทำตามที่ฉันต้องการ ฉันอาจจะสนใจเธอขึ้นมาก็ได้นะ" ชาร์วีพูดอย่างไม่อ้อมค้อม เขารู้สึกสนุกที่ได้เล่นกับความรู้สึกของหญิงสาวที่อ่อนต่อโลกตรงหน้า 

"ถ้ามินยอมพี่จะสนใจมินบ้างใช่ไหม..." ปากบางเม้มเข้าหากันแน่นอย่างชั่งใจก่อนจะตัดสินใจเอ่ยถามออกมา ถึงเธอจะไม่รู้ว่าชาร์วีต้องการอะไรแต่เพื่อให้เขาสนใจแล้ว เธอยอมทำได้ทุกอย่าง

"พี่จะมองมินด้วยสายตาแบบที่มองผู้หญิงคนอื่นหรือเปล่า มินจะมีโอกาสได้ยืนข้างๆ พี่แบบนั้นบ้างไหมคะ" เพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ทำให้มินตราระบายความรู้สึกออกมาทั้งหมดอย่างเจ็บลึกอยู่ข้างใน ในขณะที่ดวงตาคู่สวยเริ่มมีน้ำตาไหลออกมา สำหรับเธอที่เฝ้ามองชาร์วีมาตลอดสองปีมันทำให้เธออยากเป็นคนที่ได้ยืนข้างๆ เขาบ้าง...

"มันก็อยู่ที่ว่าเธอจะทำให้ฉันถูกใจมากแค่ไหน"

"ถ้าสามเดือนนี้ก่อนที่ฉันจะเรียนจบ เธอสามารถเปลี่ยนแปลงความรู้สึกของฉันได้ ฉันจะยอมตอบรับคำสารภาพของเธอ แต่ถ้าไม่..."

"...เราก็ต่างคนต่างอยู่"

"มันน่าสนใจดีนะ...อย่างน้อยเธอก็จะได้มีโอกาสลองเสี่ยงดูไง ว่าไหม หื้ม~" ชาร์วีเริ่มใช้คำพูดให้คนตรงหน้าคล้อยตาม

"..."

"ว่ายังไง จะยอมรับข้อเสนอของฉันหรือเปล่า"