ตอนที่ 3/3

ตอนที่ 3

[3/3]

มื้อเย็นวันนี้เฮียส้งเป็นคนลงมือเข้าครัวเองทำเองทุกอย่าง ศรีภรรยาอย่างเพ็ญพรและลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนเลยทำหน้าที่ต้อนรับว่าที่ลูกเขย

เพ็ญพรไม่ได้กีดดันเรื่องความรักของลูกสาวเลย เห็นว่าลูกโตพอที่จะมีความรักกับเขาได้แล้ว หากเจอผู้ชายที่เตี่ยกับม๊าเห็นว่าดี การแต่งงานออกเรือนไปมีครอบครัวเป็นของตัวเองของลูกสาวคนนี้ เพ็ญพรเองก็จะได้หมดห่วง

ที่ผ่านมาเพ็ญพรกับเฮียส้งได้มีโอกาสไปเยี่ยมขนมผิงถึงหอพักที่เชียงใหม่ ทั้งสองก็เจอพอร์ชอยู่บ่อยครั้งที่นั่นด้วย

ช่วงแรกๆ ที่รู้ว่าลูกมีแฟนแล้ว เฮียส้งแทบไม่เป็นอันทำมาหากินอยากจะบินไปเชียงใหม่ทุกๆ เย็น เพราะเป็นห่วงลูกสาวกลัวว่าจะเตลิดออกนอกกรอบจนเสียการเรียน

เฮียส้งเขาเป็นคนหวงลูกสาวเกินเหตุเสมอ และเป็นเพ็ญพรนี่แหละที่ทำหน้าที่ห้ามปรามเอาไว้ทุกครั้ง

“แล้วนี่พอร์ชจะกลับกรุงเทพฯ วันนี้เลยเหรอม๊าเกรงว่ามันจะมืดค่ำเอานะลูก?”

เพ็ญพรรินน้ำเปล่าใส่แก้วต้อนรับว่าที่ลูกเขยพร้อมกับเตรียมของว่างมาไว้ให้เป็นอย่างดี แม้ว่าตัวเองจะเพิ่งกลับมาจากร้านเหนื่อยๆ แต่ด้วยความที่มีแขกมาเยือนถึงที่แบบนี้ เธอก็ทำหน้าที่เจ้าบ้านได้ดีอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง

“ก็คงต้องเป็นอย่างนั้นครับม๊า อีกอย่างพรุ่งนี้ผมต้องเข้าไปดูโรงงานแต่เช้าด้วยครับ”

“พอดีที่บ้านพอร์ชให้เขาบริหารโรงงานเต็มตัวแล้วค่ะแม่ ก็เลยทำงานหนักหน่อย”

ก่อนหน้านี้พอร์ชได้บอกผิงเรื่องนี้แล้ว และผิงเองก็เข้าใจในความที่พอร์ชเองก็เป็นลูกชายคนเดียวของครอบครัวเหมือนกัน ฉะนั้นพอเรียนจบทางบ้านของเขาก็รีบยกโรงงานให้เลย

ส่วนพ่อกับแม่แฟนหนุ่มผิงก็เคยเจอยู่ไม่กี่ครั้งเมื่อตอนที่พวกท่านมาเยี่ยมพอร์ชถึงเชียงใหม่

เอาตรงๆ เหมือนพวกท่านจะไม่ชอบหน้าผิงสักเท่าไหร่ มีบางครั้งที่พวกท่านชอบพูดจาอ้อมค้อมราวกับว่ากำลังดูถูกลูกพ่อค้าขายบะหมี่อย่างผิงอยู่ยังไงก็ไม่รู้ แต่ผิงก็ได้แค่เก็บมันเอาไว้ในใจหากพูดไปพ่อแม่ลูกเขาอาจจะผิดใจกันได้

“จริงๆ พ่อกับแม่ผมก็อยากเจอผิงเหมือนกันนะครับ ไว้มีโอกาสผมก็อยากจะขออนุญาตม๊าพาผิงเข้ากรุงเทพฯ สักวันหน่อยครับ”

พอร์ชบอกกับเพ็ญพรไปแบบนั้น แต่ทำไมผิงถึงได้รู้สึกแปลกใจอยู่ไม่น้อยเลยกับการที่เขาบอกว่าพ่อกับแม่เขาอยากเจอผิง ทั้งที่ก็เหมือนพวกท่านจะไม่อยากได้ผิงเป็นลูกสะใภ้ด้วยซ้ำ หรือว่าผิงอาจจะคิดมากไปเองอย่างนั้นหรือ

“ม๊าน่ะไม่ได้ว่าอะไรหรอก คนที่พอร์ชต้องขอน่ะคือเตี่ยนู้น”

“ท่าทางจะอยากอยู่นะครับ ฮ่าๆ”

“รายนั้นเขาหวงลูกสาวเกินเหตุจริงๆ”

ชายหนุ่มยังพูดติดตลกกับเพ็ญพรอยู่ ทว่าในใจก็ทราบดีว่าเฮียส้งคนหวงลูกสาวอย่างกับไข่ในหินคงจะไม่ยอมง่ายๆ

ที่ผ่านมาเฮียส้งบอกอะไรพอร์ชก็ปฏิบัติตามเสมอมาอยู่แล้ว ไม่ให้ชิงสุกก่อนห่ามเขาเองก็รับคำ ทำอย่างที่รับปากไว้เป็นอย่างดีจนบางทีเขายังโดนเพื่อนล้อเลยว่าเป็นพวกไก่อ่อน คบกับแฟนมาเป็นปีแต่กลับไร้น้ำยาสู้พ่อแฟนไม่ได้

“อาผิง! มายกกับข้าวออกไปหน่อย เตี่ยทำเสร็จแล้ว”

เสียงตะโกนดังออกมาจากในห้องครัว ทั้งสามคนที่นั่งอยู่ตรงโซฟารับแขกมองหน้ากันก่อนที่เพ็ญพรจะบอกเด็กทั้งสองให้ลุกไปรับอาหารจากเฮียส้งออกมา

อาหารหลากหลายเมนูถูกจัดเตรียมไว้บนโต๊ะทานข้าวอย่างน่าทาน ก่อนที่ทั้ง 4 คนจะลงมือจัดการแต่ละเมนูตรงหน้า

“กินเยอะๆ นะอาพอร์ช ลื้อจะได้มีแรงขับรถกลับกรุงเทพฯ”

“ครับเตี่ย”

คำพูดของเฮียส้งทำให้ผิงอยากจะสำลักข้าวในปากออกมาเลย ที่พูดเพราะหวังดีกับเขาหรือกำลังไล่เขาทางอ้อมอยู่กันแน่ ผิงอดหมั่นไส้เตี่ยตัวเองไม่ได้เลยจริงๆ

พอร์ชขับรถไปกลับกรุงเทพฯ เหนื่อยๆ หากจะหวังดีกับเขาจริงๆ เฮียส้งก็ควรให้เขาค้างแรมอยู่ที่นี่ด้วย ห้องว่างด้านล่างนี้ก็มี แต่ก็ยังไม่เอ่ยปากบอกเขาสักคำ

20.00 น.

“นึกคึกอะไรวะ? ถึงได้ชวนกูมาตั้งวงได้เนี่ย” ปกติอู่ซ่อมของฉีจะปิด 1 ทุ่ม ทว่าวันนี้กลับปิดเร็วตั้งแต่ตอน 6 โมงเย็นแล้ว สาเหตุที่ปิดเร็วก็เพราะว่าเจ้าของอู้ไม่มีอารมณ์ทำงานแล้วก็แค่นั้น

“เหี้ยอรรถกว่ามึงจะมาได้นะ”

“กูก็มีงานมีการทำไหม? ไม่ได้เป็นเจ้าของอู่แบบมึง นึกอยากจะเปิดปิดตอนไหนก็ตามฉันได้ตลอดอ่ะ”

ฉีโทรชวนให้ ‘อรรถ’ มาที่อู้ตั้งแต่ 1 ทุ่มแล้ว แต่เพื่อนของเขามันเพิ่งจะโผล่หัวมาที่นี่ได้ ทั้งๆ ที่บ้านมันก็อยู่ซอยตรงข้ามกับอู่นี่เอง

อรรถเป็นเพื่อนกับฉีมานานตั้งแต่เรียนมัธยมด้วยกันแล้ว ตอนไปเรียนมหา’ ลัยก็ยังเรียนที่เดียวกับเลยแต่อยู่คนละคณะฯ พอกลับมาอยู่บ้านก็ยังเจอหน้ากันอีก

“ชวนมาแดกของฟรียังจะลีลา”

“ครับผม ทีหลังจะไม่เลทอีกนะครับเฮียฉี”

“หึ” ฉีไหวไล่ก่อนจะเตรียมชงเหล้าให้เพื่อนสนิทที่อุตส่าห์มาหา

“เออ นี่มึงรู้ยังว่าน้องผิงของมึงน่ะกลับมาอยู่บ้านแล้วนะ วันก่อนเห็นผู้ชายที่ไหนไม่รู้ขับรถหรูมารับถึงบ้านเลย ท่าทางจะรวยว่ะ”

ฉีเงยหน้าขึ้นมามองเพื่อนที่พูดถึงเรื่องผิงอยู่ ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าผิงมาแล้วก็ในเมื่อตอนกลางวันยังหอบแฟนใหม่มาเย้ยเขาถึงอู่อยู่เลย

แถมยังมาต่อปากต่อคำกับฉียกใหญ่ ผิดกับตอนในวัยเด็กที่ว่านอนสอนง่าย เฮียฉีคะ ...เฮียฉีขาอยู่เลย

“เผื่อมึงลืมนะว่ากูก็มีแฟนแล้ว ไม่ได้อยากรับรู้เรื่องของเขาอีก”

“แหม เอาจริงเถอะมึง กูยังจำได้อยู่เลยว่านั่นรักแรกของมึงเลยนี่นา”

“เอาเรื่องของมึงให้รอดก่อนไหม? กูก็ได้ข่าวมาว่าแฟนท์กลับมาอยู่บ้านแล้วเหมือนกัน” รักแรกแล้วยังไงวะในเมื่อจบกันไปนานแล้ว อีกอย่างตอนนี้ฉีเองก็มีอิ้งค์ทั้งคนไม่ใช่แค่ผิงที่มีใหม่ได้

อีกอย่างอรรถควรจะเอาเวลาไปยุ่งเรื่องของตัวเองจะดีกว่ามายุ่งเรื่องของเขาซะด้วยซ้ำ

“อะไรของมึง?”

“มึงก็รู้ดีนี่”

“แดกเหล้าดิวะ ชืดหมดแล้ว”

เรื่องน้องสาวไอ้เฟยน่ะมันจะเอาอย่างไรต่อไป ได้ข่าวว่าแฟนท์กลับมาอยู่บ้านแล้วเหมือนกัน ยังจะมาทำท่าทางไม่รู้เรื่องใส่ฉีแบบนี้อีก

ทำอย่างกับฉีดูไม่ออกเลยว่าอรรถยังรู้สึกค้างคาใจเรื่องราวในอดีตอยู่ เอาเป็นว่าเรื่องนี้ฉีจะไม่ยุ่งหากไม่จำเป็น เพราะตอนนี้ทั้งคู่ก็พากันผิดใจกับไอ้เฟยพี่ชายของแฟนท์มากแล้ว