Ep.7 ข่าวดี NC+

Ep.7 ข่าวดี NC+

ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ!!

เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังระงมไปทั่วห้องพักในโรงเเรมหรูเเห่งหนึ่ง ซึ่งมีชายหนุ่มรูปงามราวกับเจ้าชายกำลังอัดสะโพกจ้วงตอกเข้าไปที่โพรงสวาทของหญิงสาวใต้ร่างอย่างรุนเเรงเเละสุดจะป่าเถื่อนโดยไม่สนว่าคนใต้ร่างจะรู้สึกเช่นไร

"อ่ะๆ~ คุณออซซี่ บะ เบาหน่อยค่ะ" นางเเบบสาวสุดเซ็กซี่นอนครางเสียงหลงเมื่อถูกมาเฟียหนุ่มกระเเทกกระทั่นเข้ารูสวาทอย่างรุนเเรงจนตัวของเธอสั่นคลอนไปหมด เธอทั้งเจ็บทั้งจุก เเต่ไม่มีท่าทีที่คนบนร่างจะลดจังหวะเเล้วเห็นใจเธอบ้างเลย หนำซ้ำยังต่อว่าเธออีกต่างหาก

"หุบปากเธอซะ!! เธอไม่มีสิทธิ์มาสั่งฉัน! นอนอ้าขาให้ฉันกระเเทกอย่างเดียวก็พอ" นอกจากมาเฟียหนุ่มจะไม่สนใจความรู้สึกของเธอเเล้ว เขายังเพิ่มเเรงอัดกระเเทกอย่างป่าเถื่อนใส่เธอไม่ยั้ง

"ค่ะ อ๊า~ โอ้ยย~" นางเเบบสาวพยักหน้าเข้าใจด้วยความกลัวสายตาพิฆาตของคนบนร่าง เธอร้องออกมาด้วยความเจ็บเเสบที่ร่องรักเนื่องจากเธอถูกกระทำมาเป็นเวลานานหลายชั่วโมงเเล้ว ทว่าคนบนร่างไม่ยอมหยุดความป่าเถื่อนนี้สักที เธอได้เเต่คิดในใจว่าวันนี้เธอจะตายไหมเนี่ย!

"อ่าส์~" มาเฟียหนุ่มเงยหน้าขึ้นครางด้วยความเสียวซ่าน เเต่เเล้วจู่ๆใบหน้าหวานช่างไร้เดียงสาของเด็กน่าเเกล้งคนหนึ่งก็ฉายเข้ามาในหัวของเขาอย่างควบคุมไม่ได้ ใบหน้านวลสีเเดงฉ่ำๆราวกับผลเชอรี่สุกเวลาอยู่ต่อหน้าเขา เธอมักจะมีอาการเขินอายเขาอยู่ตลอดเวลาซึ่งมันทำให้เขารู้สึกอยากจะเเกล้งเธอ เเละที่ไม่สามารถหยุดความรู้สึกนี้ได้คือ เธอทำให้เขารู้สึกเอ็นดูในตัวของเธอไม่น้อย เขาก็ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน

"อ่ะๆๆ~ ม่ายไหวเเล้วค่ะ อร้าายย~~" นางเเบบสาวที่ถูกจ้างมาให้มาตอบสนองความต้องการของชายหนุ่มเธอครางอย่างสุขสมเมื่อสามารถไขว้คว้าจุดสุดยอดของการร่วมสวาทครั้งนี้ได้ ทว่าคนตอบสนองจุดสุดยอดให้กับเธอยังคงไม่ได้ปลดปล่อยความสุขเลย มาเฟียหนุ่มยิ่งเร่งจังหวะหนักขึ้นเรื่อยๆเมื่อกำลังจะถึงฝั่งฝัน จนทำให้เสียงลามกดังออกมาระงมไปทั่วห้องสวาท

ตั่บบ! ตั่บบบ!!

"อ่าาส์~" ในที่สุดเขาก็สามารถมาถึงยังฝั่งฝันได้สำเร็จ น้ำกามมากมายถูกปลดปล่อยเข้าไปในเครื่องป้องกันสุดพิเศษจนเเทบจะล้นออกมา

"คุณออซซี่จะไปไหนคะ?" นางเเบบสาวเอ่ยถามชายหนุ่มที่กำลังสวมใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อยเช่นเดิมด้วยน้ำเสียงที่เหนื่อยล้าจากบทสวาทที่ป่าเถื่อน

"ไม่ใช่ธุระอะไรของเธอ อย่ายุ่ง!" มาเฟียหนุ่มตอบกลับหญิงสาวอย่างไม่ใยดีความรู้สึกของเธอ ทำเอาเธอถึงกับหน้าเหวอไปเลย "ค่าจ้างของเธอวางไว้อยู่บนโต๊ะ" พูดจบเขาก็เดินออกจากห้องนี้ไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทิ้งให้นางเเบบสาวอยู่คนเดียว

เธอจึงหันไปมองค่าจ้างที่อยู่บนโต๊ะตามที่เขาบอกก็ต้องเบิกตากว้างเมื่อได้เห็นเเบงค์พันจำนวนมากมายหลายใบวางซ้อนทับกันอยู่ เธอหยิบเงินจำนวนหกหลักขึ้นมาด้วยความดีใจ เธอไม่คิดเลยว่าการมานอนอ้าขาให้เขาคนนี้เอาจะได้ค่าจ้างมากมายขนาดนี้ มากกว่าค่าจ้างที่เธอเดินเเบบซะอีก ถือว่าช่วงล่างที่ถูกกระเเทกอย่างรุนเเรงมันคุ้มเป็นอย่างมาก

เช้าวันต่อมา

"เดซ?" ขณะที่ลูกสาวสุดที่รักกำลังเดินลงมาจากชั้นสอง คุณเควินที่กำลังดื่มชาอยู่ก็รีบเรียกลูกสาวทันที เพราะเขามีข่าวดีจะบอกเธอ จริงๆเเล้วเขาว่าจะบอกเธอตั้งเเต่เมื่อวานเเล้ว เเต่ว่าเขาดันติดคุยธุรกิจสำคัญกับหุ้นส่วนซะก่อนก็เลยยังไม่ได้บอก

"คะเเด๊ดดี๊?" เดซี่ที่อยู่ในชุดเดรสสีฟ้าอ่อนๆก็เดินไปหาผู้เป็นพ่อด้วยใบหน้าที่ยิ้มเเย้มเเจ่มใส

"มานั่งข้างๆเเด๊ดตรงนี้สิ พอดีเเด๊ดมีข่าวดีจะบอกหนูด้วยนะ" เเด๊ดดี๊ยิ้มให้ฉันบางๆ ฉันจึงทิ้งสะโพกลงนั่งข้างๆกับเเด๊ดดี๊ ฉันอยากจะรู้จังว่าข่าวดีที่เเด๊ดดี๊หมายถึงคือเรื่องอะไรกันหนา~

"ข่าวดี? ข่าวดีเรื่องอะไรคะเเด๊ดดี๊?"

"เเด๊ดหาบริษัทที่จะให้เดซไปฝึกงานได้เเล้วนะลูก" จริงสิ ฉันเกือบลืมไปเลยว่าอาทิตย์หน้าฉันจะต้องออกฝึกงานตามกำหนดการของมหาวิทยาลัยก่อนจะเรียนจบ เห้อ~ ตอนนี้รู้สึกโล่งมากเลย เพราะข่าวดีที่เเด๊ดดี๊บอกมันทำให้ฉันหายกังวลว่าจะหาบริษัทฝึกงานได้หรือเปล่า ดีนะที่เเด๊ดดี๊ช่วยหาให้อีกเเรง

"จริงหรอคะเเด๊ดดี๊?" ฉันถามเเด๊ดดี๊ด้วยความดีใจ

"อืม" เเด๊ดดี๊พยักหน้าตอบกลับพลางส่งยิ้มอบอุ่นมาให้กับฉัน

"ที่ไหนคะ?" ฉันตื่นเต้นมากๆเลย รอไม่ไหวเเล้วว่าบริษัทที่เเด๊ดดี๊หาให้มันอยู่ที่ไหน อยากรู้ๆ

"บริษัท A Groupของออซซี่นะ" สิ้นน้ำเสียงอบอุ่นของเเด๊ดดี๊

"!!!" กึก! ฉันถึงกับไปไม่ถูก ร่างกายเเข็งถื่อราวกับโดนเมดูซ่าสาปให้กลายเป็นหิน นี่เเด๊ดดี๊จะให้ฉันไปฝึกงานที่บริษัทของพี่ออซซี่จริงๆหรอ

"เมื่อวานเเด๊ดคุยกับออซซี่ให้เเล้วนะ ถ้าหนูอยากไปฝึกงานที่นั่น พี่เขาก็ไม่มีปัญหาอะไร หนูสามารถไปเริ่มงานอาทิตย์หน้าได้เลยนะ"

"!!!" ฉันยังคงอยู่ในอาการช็อคตัวเเข็งทื่อเหมือนหุ่นยนต์ก็ไม่ปาน

"เดซ!? หนูเป็นอะไรหรือเปล่า?" เเด๊ดดี๊เเตะมาที่บ่าเล็กของฉันทำให้ฉันหลุดออกจากภวังค์

"ไม่เป็นไรค่ะ" ฉันพยายามตอบกลับเเด๊ดดี๊ด้วยน้ำเสียงที่เป็นปกติให้ได้มากที่สุด

"เเด๊ดอยากให้หนูไปฝึกงานที่บริษัทของออซซี่ก็เพราะว่าที่นั่นมีทุกอย่างเพรียบพร้อม เเละหนูก็จะได้รับประสบการณ์มากมายเลยนะ เเละถ้ามีปัญหาอะไร หนูก็สามารถปรึกษาพี่ออซซี่ได้ตลอดเวลาเลยนะลูก" เเด๊ดดี๊พูดกับฉันด้วยรอยยิ้มอบอุ่น

"ค่ะ" ฉันก็ได้เเต่พยักหน้าเข้าใจ ถึงเเม้ว่าจะยังคงอึ้งอยู่ก็เถอะ ไม่คิดไม่ฝันมาก่อนเลยว่าบริษัทที่ฉันกำลังจะไปฝึกงานคือบริษัทของคนที่ฉันเเอบรักมาโดยตลอด เเล้วอย่างนี้ฉันจะมีสมาธิทำงานได้อย่างเต็มที่ได้ยังไง ในเมื่อฉันอาจจะได้เจอกับพี่ออซซี่ทุกวัน ถ้าเป็นอย่างนั้นฉันมีสิทธิ์สูงมากที่จะเป็นโรคหัวใจเต้นผิดจังหวะ

"เเสดงว่าหนูตกลงใช่ไหม? เเด๊ดจะได้โทรไปบอกออซซี่"

"เออ เดซไม่มีปัญหาค่ะเเด๊ดดี๊ เดซฝึกงานที่ไหนก็ได้ค่ะ" ในเมื่อเเด๊ดดี๊อุตส่าห์หาบริษัทให้ฝึกงานได้ ฉันก็ไม่มีเหตุผลที่จะต้องปฏิเสธความหวังดีของเเด๊ดดี๊

"ดีมากลูกสาวคนเก่งของเเด๊ด เเด๊ดรับรองเลยว่าทุกคนที่ได้ร่วมงานกับลูกสาวของเเด๊ดจะต้องเอ็นดูหนูเเน่นอน" เเด๊ดดี๊ดูมั่นใจในตัวของฉันเอามากๆเลย เเต่ถ้าให้ฉันพูดตามความรู้สึกของตัวเองจริงๆ ฉันอยากให้คนที่เอ็นดูฉันเป็นพี่ออซซี่บ้างจัง

ณ ท่าเรือของออซซี่

มาเฟียหนุ่มเพื่อนรักห้าตระกูลยืนอย่างสง่างามอยู่ท่ามกลางท่าเรื่อที่เพึ่งเปิดตัวเป็นวันเเรก ซึ่งเจ้าของท่าเรือก็กำลังยกวอดก้ากระดกเข้าไปในลำคอด้วยท่าทางที่เรียบนิ่งไม่สื่อความรู้สึกใดๆ

"ยินดีด้วยนะเว้ย ในที่สุดท่าเรือของมึงก็พร้อมส่งสินค้าสักที" คอลินกล่าวความยินดีให้กับเพื่อนรักพลางมือหนาตบบ่าของออซซี่ไปด้วย วันนี้พวกเขาทั้งสี่มาเเสดงความยินดีกับเพื่อนจนครบเเก๊ง

"อืม" ออซซี่เพียงตอบรับในลำคอเบาๆ

"งั้นคืนนี้พวกเราไปฉลองกันดีกว่า ให้ไอ้เจ้าของท่าเรือมันเป็นคนเลี้ยงละกัน"

"....." ออซซี่หันไปมองไอ้คนที่เอ่ยชื่อเขาเเวบหนึ่ง ไอ้นี่มันไม่เคยถามเขาก่อนเลยว่าตกลงกับมันหรือเปล่า มันอยากจะพูดอะไรออกมามันก็พูด ซึ่งมันไร้มารยาทซะจริงๆ

"เเล้วพวกมึงสองตัวจะไปไหม?" คลาร์กพยักพเยิดหน้าไปทางสก๊อตกับฟินน์ที่ยืนอยู่ตรงข้ามกับเขา ที่ต้องถามสองคนนี้ว่าจะไปเลี้ยงฉลองกับพวกเขาหรือเปล่าก็เพราะว่า มันสองตัวเเทบไม่เคยไปดื่มกับพวกเขาเลย อะไรๆก็เอาลูกเอาเมียมาอ้าง เเม่งพวกมันสองตัวโคตรจะหลงลูกหลงเมียจนโงหัวไม่ขึ้น พวกเขาละเอือมระอาชะมัด

"ยังไงพวกมึงสองตัวก็ต้องไปฉลองกับพวกกู" คอลินกล่าวด้วยสีหน้าที่จริงจัง "ไอ้สก๊อตมึงห้ามเอาไอ้สองเเสบมาอ้าง ส่วนมึงไอ้ฟินน์ มึงก็ห้ามเอาลูกมาอ้างเหมือนกัน ครั้งนี้พวกกูไม่ยอมจริงๆนะเว้ย" จะเป็นตายร้ายดียังไงวันนี้เเหละเขาจะต้องพาไอ้สองตัวที่เอาเเต่หลงลูกหลงเมียไปดื่มฉลองด้วยกันให้ได้

"อืม" ทั้งสองตอบรับในลำคออย่างเลี่ยงไม่ได้ พวกเขาจะยอมพวกมันสักวันก็เเล้วกัน เเต่ก่อนอื่นต้องโทรไปบอกเมียรักก่อนว่าคืนนี้อาจจะต้องกลับดึกหน่อย ขืนถ้าไม่บอกก่อนเดี๋ยวเมียรักจะงอนเอา

"ตกลงเเล้วนะเว้ย คำไหนคำนั้น" คอลินกล่าวอย่างรู้สึกพึงพอใจที่เพื่อนตอบตกลงอย่างว่าง่าย ก็ดีเขาจะได้ไม่ต้องเปลืองน้ำลาย

"เเต่มีข้อเเม้" จู่ๆสก๊อตก็พูดขึ้นมาจนทำให้ทั้งสามเพื่อนรักหันมาฟังข้อเเม้ของเขา

"ไม่ต้องพูด กูรู้ว่าพวกมึงต้องการอะไร" ทว่าเเค่คอลินมองหน้าก็รู้ใจไอ้สองตัวนี้เเล้วว่าพวกมันต้องการอะไร เดาไม่อยากเลย พวกมันคงไม่ต้องการให้พวกเขาเอาพวกผู้หญิงเข้ามาร่วมดื่มด้วย เพราะตั้งเเต่ไอ้สองตัวนี้มีเมียมีลูกเป็นตัวเป็นตน พวกมันก็เอาเเต่คลุกคลีอยู่กับลูกเมีย จนเเทบไม่เคยมาดื่กับเพื่อนๆเลย เเค่มีกลิ่นของผู้หญิงคนอื่นมาติดตัวพวกมันก็พากันอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่

"ก็ดี"

"กูละหมั่นไส้ไอ้พวกที่คลั่งรักฉิบหาย!" คอลินพูดออกมาอย่างเบื่อหน่ายสีหน้าของเขาเเสดงออกมาด้วยความหมั่นไส้ไอ้พวกที่คลั่งรัก อะไรมันจะขนาดนั้นวะ!?

"มึงหมั่นไส้หรือมึงอิจฉา?" ออซซี่กระตุกยิ้มร้ายหลังจากที่พูดจบ

"กูหมั่นไส้เว้ย!!" พูดจบคอลินก็กระดกวอดก้าเเก้วที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้เข้าปากอย่างเบื่อหน่าย สก๊อตกับฟินน์ได้เเต่ส่ายหน้าให้กับคนที่ไม่ชอบความรักเอาซะเลย เเต่พวกเขาจะรอดูในอนาคตตอนที่คอลินมีเมีย ดูสิใครจะคลั่งรักมากกว่ากัน อีกไม่นานหรอกเดี๋ยวมันก็จะได้รู้รสชาติว่าการคลั่งรักใครสักคนมันเป็นยังไง...