บทที่ 2

เวลาช่วงวันหยุดมักจะผ่านพ้นไปเร็วเสมอ เที่ยวยังไม่ทันจุใจ ก็ถึงเวลาที่แก้วตาต้องไปช่วยงานป้าตามที่ได้รับปากไว้ เมื่ออาทิตย์ที่แล้วพี่สาวของแม่ซึ่งก็คือป้าแท้ๆของเธอได้กลับมาบ้านที่นครปฐม และได้เอ่ยปากขอให้เธอไปช่วยงานที่ร้านอาหารตามสั่งของท่านที่เปิดอยู่ในย่านบริษัทชั้นนำของกรุงเทพมหานคร ท่านรู้ว่าเธอยังไม่อยากทำงานหรือไปสมัครงานที่ไหน อยากจะอยู่ว่างๆก่อนสักระยะหลังจากเรียนจบ พ่อแม่ก็เห็นพ้องต้องกันว่าควรจะไปช่วยป้ากับลุงเขย ดีกว่าช่วยพ่อกับแม่ขายของหรือเดินเก็บค่าเช่าห้อง ลูกๆของป้าก็ช่วยงานไม่ได้เนื่องจากมีการมีงานที่มั่งคงด้วยกันทั้งคู่ จึงมีเพียงลูกจ้างรายวันที่คอยช่วย ในบางวันคนเยอะออเดอร์เพียบก็ทำกันแทบไม่ทัน ป้าคงคิดว่ามีเธอไปช่วยอีกคนคงช่วยได้ไม่มากก็น้อยแหละ

“ถึงซะที”

แก้วตาอยู่ในชุดเสื้อยืดคอกลมสีขาวกับกางเกงยีนส์ขาสั้นสีเข้ม สวมใส่รองเท้าผ้าใบสีดำคู่โปรดยี่ห้อดัง แลทะมัดทะแมง บนไหล่มีกระเป๋าเป้ใบเขื่องลายสวยสะพายเกาะติดหลังเอาไว้ ในมือก็หิ้วกระเป๋าเสื้อผ้าไว้อีกหนึ่งใบ ร่างของสาวแรกรุ่นสูงราวหนึ่งร้อยหกสิบเซนติเมตร ตามแบบฉบับมาตราฐานของสาวไทยส่วนใหญ่ ก้าวลงจากรถตู้โดยสารที่นั่งมาจากนครปฐม แล้วต่อด้วยการโบกรถแท็กซี่ บอกกล่าวสถานที่ที่ต้องการจะไปเรียบร้อยก็ขึ้นนั่ง อากาศอันร้อนอบอ้าวรวมถึงฝุ่ควันจากท่อไอเสีย ทำให้หญิงสาวหงุดหงิดเล็กน้อย บริเวณไรผมมีเหงื่อซึมออกมา แม้สภาพอากาศเช่นนี้จะเป็นเรื่องปกติของเมืองหลวง คนที่เคยใช้ชีวิตในเมืองใหญ่นี้มาก่อนตอนเรียนมหาวิทยาลัยก็ยังไม่คุ้นชิน ตอนแรกพ่อบอกจะมาส่งแต่เธอก็ยืนยันว่ามาเองได้ ไม่อยากให้พ่อมาขับรถในเส้นทางที่การจราจรแออัด เพราะรู้นิสัยพ่อดีว่าคงทนกับสภาพการจรแออัดแบบนี้ไม่ได้แน่ๆ เข้ากรุงเทพบ่อยแค่ไหนพ่อก็ยังไม่ชินและจะบ่นทุกครั้งหากรถติดนานๆ

ใช้เวลาเดินทางไม่นานเธอก็มาหยุดยืนอยู่หน้าร้านอาหารตามสั่ง มองดูนาฬิกาก็เพิ่งจะสิบโมง ดีที่ว่าออกจากบ้านเร็วจะได้มาถึงที่นี่ไม่ช้าจนเกินไป ด้านข้างของร้านป้าเป็นตึกสูงระฟ้าตั้งเด่นเป็นสง่า แต่มันก็ไม่ใช่สิ่งที่จะต้องสนใจ อากาศภายนอกร้อนเกินกว่าที่จะยืนชื่นชมอะไรในเวลานี้ ยังไม่ทันจะเข้าไปก็ได้กลิ่นหอมของอาหารลอยเตะจมูก ชวนน้ำลายไหล จนต้องรีบตรงดิ่งเข้าไปในอาคารพาณิชย์ขนาดสองห้องที่เปิดเป็นร้านอาหารตามสั่งที่ใช้ชื่อว่าป้าภาทันที

Porsche 911 รถยนต์ซูเปอร์คาร์สัญชาติเยอรมนี สีเทา 2 ประตู จอดโดดเด่นสะกดทุกสายตาของผู้ที่ผ่านไปผ่านมาอยู่หน้าอาคาสำนักงานใหญ่ โรเจอร์ กรุ๊ป ประจำสาขาประเทศไทย รปภ.ที่ทำหน้าที่ดูแลความเรียบร้อยหน้าตึก ก็ต้องรีบยกมือทำความเคารพ แม้เจ้าผู้ที่ขับมาจอดจะยังไม่ลงจากรถก็ตาม เพราะไม่มีใครที่จะกล้าจอดรถในเขตหวงห้ามเช่นนี้ หากไม่ใช่ผู้บริหารระดับสูงสุดที่เป็นคนจ่ายเงินเดือน

บุรุษร่างสูงใหญ่หน้าตาหล่อเหลาในชุดสูทสีดำเรียบกริบ ก้าวเท้าลงมายืนอวดโฉมอยู่ด้านนอก ก่อนจะปิดประตูรถที่ยังคงไม่ได้ดับเครื่องยนต์ พยักหน้าทักทายรปภ. แล้วมุ่งหน้าเข้าไปในอาคารสูงชะลูด โดยไม่ต้องกังวลสิ่งใด เพราะเดี๋ยวลูกน้องคนสนิทจะเป็นคนจัดการนำรถไปจอดประจำที่ให้เอง