“สวัสดีครับบอส”
“สวัสดีค่ะบอส” ตลอดโถงทางเดินขนาดใหญ่ก่อนจะถึงลิฟท์ มีพนักงานชายหญิงหยุดยืน และกล่าวทำความเคารพอย่างนอบน้อม ซึ่งทุกคนก็จะได้การพยักหน้าน้อยๆเป็นการตอบรับเหมือนกันทุกคน ลิฟต์ส่วนตัวของผู้บริหารแยกออกไป ไม่ปะปนกับของพนักงานที่กำลังยืนออกันเต็มไปหมด เพราะใกล้เวลาที่จะเข้างานแล้ว อันเดรส โรเจอร์ เข้ามาในห้องทำงานส่วนตัวที่มีความหรูหราตระการตา ตำแหน่งในปัจจุบันของเขาคือ ประธานกรรมการโรเจอร์ กรุ๊ป ผู้กุมอำนาจใหญ่สุดของบริษัท ที่มีทั้งหมดสองสาขา นั่นก็คืออิตาลีและประเทศไทย โดยส่วนมากเขาจะอยู่ทำงานที่นี่มากกว่า อีกที่ก็จะให้ลูกพี่ลูกน้องเป็นคนดูแลแทน “ขออนุญาตค่ะบอส” เสียงเคาะประตูดังขึ้นก่อนประตูห้องทำงานจะเปิดออก แล้วร่างท้วมในชุดทำงานเรียบๆก็ก้าวเข้ามา พร้อมกับรอยยิ้ม “มีอะไรด่วนหรือเปล่าครับคุณกิ่ง” อันเดรสถามเลขาสาวใหญ่ ที่คุณนายอันนาเป็นคนเลือกให้เองกับมือ เพราะท่านกลัวว่าลูกชายอย่างเขาจะเลือกสาวสวยมากกว่าคนที่มันสมอง ความจริงเรื่องแบบนี้เขาแยกแยะได้แต่เพื่อความสบายใจของมารดาเลยต้องยอม “ไม่มีงานด่วนค่ะบอส ดิฉันจะมาถามว่ามื้อกลางวันนี้บอสต้องการทานอะไรคะ ดิฉันจะได้จัดการสั่งให้ เพราะนี่ก็ใกล้จะสิบเอ็ดโมงแล้ว” “วันนี้ผมขอเป็นอะไรง่ายๆก็แล้วกัน” อันเดรสหมุนหัวปากกาด้ามสีทองในมือเล่น ปกติเขาก็ไม่ใช่คนเรื่องมากอยู่แล้ว อะไรก็กินได้แต่ต้องไม่เผ็ดจนเกินไป “ได้ค่ะ งั้นดิฉันขอตัวก่อนนะคะบอส” “ครับ” “แก้วเอาข้าวไปเสิร์ฟพี่ๆที่โต๊ะห้าให้ป้าทีลูก มีต้มยำด้วยถือระวังนะๆมันร้อน” ป้าภาเอี้ยวหน้าออกจากกระทะหันมาบอกหลานสาว “จ้า” แก้วตารับคำเสียงใส เสียงกระทะกับตะหลิวที่ป้าภากับลุงชัย ช่วยกันผัดคนละกระทะ ดังกระทบกันไม่ได้หยุดพักตั้งแต่แก้วตามาถึง เพราะมีออเดอร์สั่งใส่กล่องให้ไปส่งตามบริษัทเยอะมาก ส่วนลูกค้าที่มานั่งกินภายในร้านส่วนใหญ่จะเป็นพนักงานออฟฟิศ นี่ก็ใกล้เที่ยงแล้วทำให้เหล่ามนุษย์เงินเดือนทั้งหลายต่างเดินเข้ามานั่งสั่งอาหาร และไม่นานโต๊ะทั้งหมดก็เต็ม “น้องคนสวยมารับรายการสั่งอาหารของพี่ด้วยครับ” “ของพี่ด้วยน้อง” “ค่า” แก้วตารับคำ และรู้สึกว่าใครๆต่างก็เรียกเธอ แต่ก็ยินดีที่จะทำ เพราะทุกคนในร้านยุ่งด้วยกันทั้งหมด ถือว่าได้ออกกำลังกายไปในตัว เดินไปเดินมาไม่ได้หยุด “ป้าภาจ๋า ลุงชัยจ๋าเย็นนี้แก้วไปกินข้าวกับเพื่อนนะ พวกเพื่อนๆรู้ว่าแก้วมาอยู่ช่วยป้าที่ร้านเลยนัดเจอ” แก้วตาเดินมาเกาะขอบโต๊ะวางอาหารที่ทำเสร็จพร้อมเสิร์ฟ เพื่อขออนุญาตผู้ปกครองที่ดูแลเธอระหว่างอยู่ที่นี่ “ไกลไหมหนูแก้ว ถ้าไกลป้ากับลุงจะได้ไปรับไปส่ง” ลุงชัยถามหลานสาวของภรรยาที่เขารักไม่ต่างจากลูก เนื่องจากไม่มีลูกสาวมีแต่ลูกผู้ชายสองคน “ไม่ไกลค่ะ นั่งรถไฟฟ้าไปเดี๋ยวเดียวก็ถึง” เพราะพวกเพื่อนๆนัดร้านที่อยู่ใกล้กับรถไฟฟ้า เลยทำให้การเดินทางของเธอสะดวก ไม่ต้องรบกวนลุงกับป้า “ก็ได้ ป้าอนุญาต แต่ตอนนี้เอาข้าวกล่องนี่ไปส่งที่ตึกสูงๆข้างร้านเราให้ป้าหน่อยลูก หนูเข้าไปด้านในบอกตรงประชาสัมพันธ์ว่า เอาข้าวมาส่งคุณเลขากิ่งเพชร ชั้นสี่สิบ แค่นั้นแหละ เดี๋ยวเขาก็ให้เงินกลับมา ป้าใส่ใบเสร็จเข้าไปในถุงแล้ว” ป้าภาอธิบายรายละเอียดให้หลานสาวได้ฟัง แก้วตาพยักหน้าอย่างเข้าใจ แล้วหยิบถุงที่บรรจุข้าวกล่องสามกล่อง และถุงที่ใส่แกงจืดกับต้มยำ เดินออกจากร้านเพื่อนำไปส่งตามคำสั่ง แก้วตามองบรรยากาศชั้นล่าง ที่คล้ายกับล็อบบี้ขนาดย่อมๆภายในอาคารที่มาส่งอาหาร ช่วงพักเที่ยงแบบนี้พนักงานเลยเดินกันเต็มไปหมด หน้าตาของแต่ละคนดีจนถึงดีมากทั้งผู้ชายทั้งผู้หญิงเลย ไม่รู้ว่าตอนสัมภาษณ์งานเขาเอาหน้าตามาเป็นเกณฑ์ด้วยรึเปล่า แถมเวลาเดินผ่านเธอไปก็ทิ้งกลิ่นน้ำหอมเอาไว้ “อยากจะรู้จริงๆว่าพนักงานที่นี่เขาได้เงินเดือนกันเท่าไหร่ ถึงได้แต่งตัวแข่งกันสุดฤทธิ์ขนาดนี้” แก้วตาพึมพำกับตัวเอง เลิกสนใจสิ่งรอบข้าง แล้วตรงดิ่งเอาข้าวไปส่งตรงประชาสัมพันธ์ตามที่ป้าบอก พอได้รับเงินครบตามจำนวนเรียบร้อยแล้วก็กลับไปช่วยงานที่ร้านต่อร้านคาเฟ่สไตล์วินเทจมีลูกค้านั่งทานเกือบเต็มทุกโต๊ะทั้งที่เพิ่งเปิดร้านได้ราวสิบห้านาที นอกจากเมนูเบเกอรี่แล้วในบางวันก็มีขนมไทยเพิ่มเติมเข้ามา ขนมของที่นี่ไม่เน้นปริมาณแต่เน้นคุณภาพ ราคาเข้าถึงง่าย“สวัสดีค่ะพี่แก้ว/สวัสดีครับ”“หวัดดีจ้ะ วันนี้ลูกค้าเยอะตั้งแต่ร้านเปิดเลย เหนื่อยกันหน่อยนะ ขนมที่พี่ให้คนเอามาส่งมาถึงแล้วใช่ไหมจ๊ะ”“ขนมมาส่งแล้วค่ะ ต่อให้ลูกค้าเยอะกว่านี้พวกเราก็รับมือไหวค่ะพี่แก้ว” เด็กสาวตอบรับอย่างกระตือรือร้น ได้ทำงานกับเจ้านายสาวสวยและใจดีสุดๆ อย่างพี่แก้วตาโชคดีที่สุดแล้ว“พวกเราช่วยงานพี่ได้มากจริงๆ ขอบใจนะจ๊ะที่ทำงานหนักเพื่อร้านของเรา” แก้วตาพูดกับลูกน้องอีกเล็กน้อยจากนั้นแยกตัวเข้าห้องทำงาน ถ้าไม่ติดธุระอะไรเธอจะเข้ามาดูร้านทุกวัน …วันนี้มาเช้าหน่อย “หนีพี่กับลูกมาที่ร้านคนเดียวอีกแล้วนะยาหยี” คนตามมาทีหลังหน้าตาบอกบุญไม่รับ เพราะตื่นขึ้นมาแล้วไม่เจอเมียถึงต้องหอบลูกตามมาหาที่ร้าน รอผัวตื่นก่อนก็ไม่ได้“เบาเสียงหน่อยค่ะ” เตือนสามีจอมเอาแต่ใจที่มาถึงก็น่าตีเลยพลางอมยิ้มมองลูกรักในอ้อมแขนของผู้เป็นพ่อ “ห้ามทำหน้าบึ้งด้วยค่ะเดี๋ยวลูกค้าตกใจ” แต่อันเดรสตอนนี้
“อ้าวยัยแก้ว หอบหิ้วอะไรมาเยอะแยะล่ะนั่น ทำอย่างกับจะไปเปิดท้ายขายของที่ไหนงั้นแหละ ภาพลักษณ์ไม่เหมาะสมกับที่เป็นภรรยาของคุณอันเดรสเลย ดูลำบากกว่าที่ฉันคิดไว้อีก” น้ำเสียงเย้ยหยันระคนถากถางที่หลุดออกมาจากริมฝีปากอวบอิ่มของบุคคลที่ยืนอยู่ตรงเคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์ไม่ได้ทำให้แก้วตาโกรธ แต่เธอแค่ไม่เข้าใจว่าทำไมวันนี้ถึงได้โชคร้ายที่บังเอิญมาเจอเพื่อนที่ไม่อาจนับว่าเป็นเพื่อนที่นี่“ฉันจะเป็นยังไงมันก็เรื่องของฉัน ว่าแต่เธอเถอะ มาทำอะไรที่บริษัทสามีฉันดี้”ทว่าคนถูกถามยังไม่ทันจะตอบ“ยาหยี มาถึงนานยังคะ พี่ติดคุยงานกับอันโตนิโอเลยลงมาช้า ขอโทษนะครับ” อันเดรสมาถึงก็หอมแก้มนวลฟอดใหญ่ด้วยความคิดถึงก่อนจะแย่งของในมือเมียทั้งหมดมาถือไว้ ภาพแสดงความรักเหล่านี้เป็นที่คุ้นตากันดีของพนักงาน แก้วตายิ้มหวานพลางควงแขนสามี จูบแก้มสากเบาๆ เมื่อเขาเอียงแก้มมาให้ “แก้วเพิ่งมาถึงค่ะ บังเอิญเจอคนรู้จักเลยแวะทักทายนิดหน่อยน่ะค่ะ พี่อันเดรสเคยเจอเธอแล้วพอจะจำได้ไหมคะ” เธอใช้สายตามอง อันเดรสจึงมองตาม“คนนี้เหรอ” “ค่ะ คนนี้”“เอ่อ สวัสดีค่ะคุณอันเดรส ดี้เป็นเพื่อนของแก้ว เราเคยเจอกันแล้วที่กระบี่ ดี้เห็นว่า
“แก้วยังทำความสะอาดไม่เสร็จ พี่อันเดรสปล่อยแก้วลงเดี๋ยวนี้นะคะ ไม่ต้องหาข้ออ้างหื่นเลย” “ห่วงอะไรเรื่องทำความสะอาด เดี๋ยวพี่ช่วย แต่ต้องหลังจากพี่เราฟัดกันแล้วเท่านั้น” “แต่แก้วอยากทำให้เรียบร้อยก่อน” เธอยังยืนยัน“แต่พี่อยากรักเมีย หิวมาก อยากกิน ให้พี่กินนะคะ” มาถึงห้องนอนชายหนุ่มก็วางเมียลงแล้วรวบเอวคอดมากอดแนบอก สูดดมพวงแก้มหอมกรุ่นหนักๆ “เวลาแก้วเข้าครัวทำพี่หิวตลอด ตอนใส่ผ้ากันเปื้อนแก้วน่ารัก และเซ็กซี่มาก พี่ต้องอดทนทุกครั้งที่จะไม่กินแก้วตอนกำลังวุ่นวายกับสิ่งที่ทำ” มือเขาไม่อยู่สุข ลูบไล้ไปตามไขสันหลังตรง แผ่นหลังบาง พลางซุกหน้าเม้มซอกคอขาวๆ ที่มีรอยแดงจางๆ กระจายหลายจุด“พี่อันเดรสน่ะ” แล้วเธอก็พูดอะไรไม่ออกด้วยอับจนปัญญา ความจริงก็รู้สึกได้อยู่หรอกเวลาที่เธอเข้าครัวมักจะมีสายตาร้อนแรงคู่หนึ่งคอยมองตลอดถ้าอยู่ด้วยกัน พี่อันเดรสชอบเข้ามาคลอเคลียแล้วก็จบลงด้วยการที่เธอถูกกินต่อ วันนี้จำเลยสารภาพเองเธอควรจะตามใจเขาสินะ แต่เธอก็ตามใจเขาตลอดนี่นา ไม่ตามใจก็เอาแต่ใจจนได้“ยาหยีของพี่ดูอวบขึ้นนะคะ โดยเฉพาะตรงนี้ พี่ว่ามันใหญ่ขึ้น พี่ชอบมาก” ฝ่ามืออุ่นร้อนบีบคลึงเต้านมเปลือยเปล่า
หลังผ่านพ้นงานเลี้ยงฉลองมงคลสมรสอันยิ่งใหญ่ คู่แต่งงานข้าวใหม่ปลามันก็บินลัดฟ้าไปดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์ที่ยุโรปหนึ่งเดือนเต็ม โดยแบกความหวังจากทั้งสองครอบครัวไปด้วย พวกเขาตั้งตารอวันที่ลูกสาวลูกชายกลับมาพร้อมข่าวดีเรื่องหลานน้อย แต่ก็ต้องผิดหวังเมื่อเจ้าตัวเล็กยังไม่ยอมมาเกิด ทางด้านเรือนหอ อันเดรสเลือกจะใช้เพนท์เฮาส์ หนึ่งเพราะสะดวกในเรื่องการเดินทางไปทำงาน สองคือต้องการความเป็นส่วนตัว เรื่องนี้สร้างขัดใจแก่มาดามอันนาที่ต้องการอยู่ใกล้ลูกสะใภ้คนโปรดไม่น้อย ทว่าได้รับการปลอบโยนจากลูกชายที่ทั้งรักทั้งชังที่รับปากว่าถ้ามีหลานเมื่อไหร่จะย้ายกลับมาอยู่ที่คฤหาสน์เรื่องจึงจบลง“พี่อันเดรสขามาลองชิมขนมสูตรใหม่ของแก้วหน่อยค่ะ” แก้วตาเรียกสามีที่กำลังนั่งอยู่หน้าจอทีวีเสียงหวานขณะมือสาละวนอยู่กับการทำความสะอาดอุปกรณ์ทำขนมที่เพิ่งใช้ไป อุปกรณ์ทุกชิ้นที่เธอมีเป็นของใหม่นำเข้าทั้งหมด มีเกือบทุกแบบ บางชิ้นน่ารักจนไม่อยากหยิบออกมาใช้ ซึ่งผู้สนับสนุนหลักก็ไม่ใช่ใคร คุณยักษ์สามีตัวโตของเธอเองที่เป็นคนจ่ายเงิน โดยภาพรวมแล้วที่เธอมีอยู่เรียกว่าสามารถเปิดร้านเล็กๆ ได้เลยล่ะเรื่องของเรื่องคือก่อนจะแต่งงาน
เสื้อคลุมผ้าขนหนูสีขาวเนื้อนุ่มค่อยๆ ร่วงหล่นจากลาดไหล่เล็ก บราเซียร์แสนสวยที่โอบอุ้มภูเขาลูกขนาดล้นมือถูกปลดตะขอก่อนจะไปตกอยู่มุมไหนสักที่ในห้องหอ จากนั้นร่างอ้อนแอ้นพลิกกลับมานั่งคร่อมตักในลักษณะหันหน้าเข้าหากัน ริมฝีปากร้อนผ่าวประทับจูบแนบผิวเนื้อขาวผ่องน่าทะนุถนอม ขบเม้มลาดลำคอหอมกรุ่น ลูบแผ่นหลังเรียบเนียนเรื่อยลงมาแถวสะโพกผายแล้ววกกลับขึ้นไปบีบคลึงเต้าเต่งตึง “คิดถึงจะแย่”“อื้อ เบาหน่อยค่ะ” ความคิดถึงของเขารุนแรงเหลือเกิน ท้องน้อยแก้วตาเสียงวาบ ปลายเล็บสวยจิกเกร็งลงบนบ่าแกร่ง แอ่นหยัดเต้าใส่มือหนา แหงนหน้าเริ่ด ผมยาวสลวยสะบัดพลิ้วไหว อันเดรสอ้าปากงับเต้างาม ดูดดื่มด้วยความกระหายจัด แก่นกายขยายเหยียดเบียดกลีบกุหลาบ ร้องครางเสียงอู้อี้ยามเมียรักขยับ“แก้วจ๋า วันนี้เมียพี่สวยเป็นพิเศษ สวยจนไม่กล้าละสายตาไปที่อื่นเลย หวงมากด้วย” ชายหนุ่มงึมงำ เฝ้าดูดเลียยอดหัวนมชูชันจนแข็งชี้หน้าก่อนจะลุกขึ้นยืนโดยมีร่างบางเกี่ยวเอว “ทูนหัว นางฟ้าของพี่ ผัวหิวยาหยีมากรู้ไหม” พากันลงไปนอนบนเตียงทับกลีบกุหลาบกระจาย แก้วตายื่นมือเกี่ยวคอแกร่ง ไล้ปลายนิ้วแถวท้ายทอยสามี“สามีแก้วก็หล่อมากค่ะ หล่อจนแก้ว
หลังจากเสร็จสิ้นพิธีส่งตัวทันทีที่ได้อยู่ในห้องหอซึ่งก็คือห้องนอนของแก้วตาตามลำพังอันเดรสก็ไม่ปล่อยให้เวลาเสียเปล่า จัดการล็อกประตูจนมั่นใจแล้วว่าหลังจากนี้จะไม่มีใครเปิดเข้ามาได้ เขาเดินตรงมาสวมกอดภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายด้วยความรักใคร่ ร่างสูงยืนซ้อนด้านหลัง หอมแก้มเนียน และจูบซอกคอหอมกรุ่น ซุกไซ้ผิวขาวผ่อง กระซิบถามเสียงค่อย “พร้อมจะเข้าหอกับพี่หรือยังยาหยี” ริมฝีปากอุ่นแตะจุมพิตใบหูนิ่มซ้ำๆ พิธีในวันนี้ความจริงจะจัดที่โรงแรมก็ได้แต่ด้วยความอยากเอาใจพ่อตาแม่ยายงานจึงถูกจัดขึ้นที่บ้านอัศวเทวา วันงานเลี้ยงฉลองถึงจัดที่โรงแรมในกรุงเทพฯ“ถ้าตอบว่าไม่พร้อมล่ะคะ ความจริงแล้วเราสองคนก็เข้าหอกันมาก่อนหน้านี้แล้ว ไม่จำเป็นต้องทำตามขั้นตอนทุกเรื่องหรอกค่ะ” นับครั้งไม่ถ้วนเชียวล่ะ คิดในใจพลางสบตาสามีในกระจก อมยิ้มเมื่อคนใจร้อนอยากรีบเข้าหอเงยหน้าขึ้นมาเม้มปากจ้องกลับอย่างเอาแต่ใจ แก้วตาทำเป็นไม่เห็น ลงมือถอดเครื่องประดับออกทีละชิ้นโดยเริ่มที่ต่างหูอย่างไม่รีบร้อนส่วนหนึ่งเพราะต้องการแกล้งอันเดรสงับซอกคอขาวด้วยความมันเขี้ยว ไล้ปลายนิ้วแถวหน้าท้องแบนราบลามมาสะโพกผาย กุมบั้นท้ายงามงอนแล้วบีบเบา