Chapter 3 ยอมแลกแม้ต้องเจ็บ

Chapter3 ยอมแลกแม้ต้องเจ็บ

เหมียวขับรถมาจนถึงคอนโดของวศิน

เธอจอดรถก่อนจะหยิบกระเป๋าหนังสือ และกระเป๋าสะพายออกมาจากรถ

เธอเดินเข้าไปในคอนโดแล้วตรงไปที่ลิฟท์​และกดมัน เหมียว​ดูอะไรไปเรื่อย​เปื่อย​สักพักลิฟต์ก็เปิดออก เธอเข้าไปก่อนจะกดไปชั้นที่ต้องการทันที

พอไปถึงเหมียว​ก็เดินไปหยุดที่หน้าห้องที่ห้องๆหนึ่ง เธอเคาะประตูอยู่นานแต่วศินไม่เปิด เหมียวเลยหยิบคีย์การ์ดที่พ่อวสันต์พ่อของวศินเป็นคนให้มา แตะแล้วเปิดประตู​เข้าไปอย่างถือสาสะ

ห้องของเขาสะอาดสะอ้าน ทุกอย่างในห้องถูกเก็บเอาไว้อย่างดี มันบ่งบอกว่าเขาเป็นคนมีระเบียบวินัย และเจ้าของเป็นคนสะอาด

ห้องของเขาเป็นห้องหรูมาก ราคาน่าจะหลายสิบล้าน มีห้องนอน2ห้อง ห้องนั่งเล่น ห้องฟิตเนส ห้องครัวแยกอยู่ต่างหาก พื้นที่กว้างขวางมาก

เหมียวใช้มือบิดลูกบิดประตูห้องนอนใหญ่เข้าไป เธอกวาดสายตามองไปรอบๆก่อนจะมองไปที่เตียง วศินนอนหลับตาพริ้มอยู่บนเตียง เขาใส่บ็อกเซอร์ตัวเดียวนอนอยู่ ตอนนี้เขากำลังนอนหลับสนิท ลมหายใจของเขาดังสม่ำเสมอ เหมียวมองผู้ชายที่นอนอยู่ ด้วยสายตาที่เปี่ยมไปด้วยความรัก

เธอเดินเข้าไปใกล้ๆอย่างเงียบเชียบ มือเล็กลูบแก้มของเขาเบาๆ ก่อนจะชักมือออกอย่างรวดเร็ว เมื่อมือบางสัมผัส​ได้ถึงอุณหภูมิ​สูงบนผิวกายของชายหนุ่ม

"ตัวร้อนจี๋เลย นี่นายไม่สบายนี่วศิน"

"เปลว" วศินครางออกมาเบาๆ ตัวเห่อร้อนด้วยพิษไข้

"..."

ศินรักเปลว" เขาพึมพำออกมาทั้งที่ยังหลับตา ในใจของเขามีแต่เปลวสินะ เหมียวรู้สึกน้อยใจมาก ยอมรับว่าอิจฉาเปลวไม่น้อย ที่ได้ความรักจากเขา เธออยากเป็นคนๆนั้น อยากเป็นเหมียวที่นั่งในใจเขาแทนเปลว

"ศินรักเปลวมาตลอดเลยรู้ไหม" วศินเอ่ย เขาคงเพ้อเพราะพิษไข้ เหมียว​มองหน้าของเขาที่แดงก่ำริมฝีบางแดงเหมือนผลเชอรี่สุก

"วศิน"

"อืม"

เหมียว​รีบเดินไปหยิบกะละมังใส่น้ำออกมา พร้อมกับผ้าเช็ดตัวผืนเล็ก เธอใช้ผ้าจุ่มน้ำ จากนั้นก็บิดหมาดๆ พร้อมกับเช็ดตามตัวให้เขา

"หนาว เปลวศินหนาว"

เขาใช้มือปัดป่ายไปมาเมื่อความเย็นประทะร่าง

"หนาว" เหมียวเช็ดตัวไปเรื่อย ๆ จนไข้เริ่มลด เธอเดินไปหยิบยาพร้อมกับแก้วน้ำ

ส่วนเขายังนอนหลับตาอยู่

"กินยาหน่อยนะ"

"อืม"

เธอหยิบยาใส่ปากเขา จากนั้นก็ป้อนน้ำ เขาล้มตัวนอนก่อนจะหลับตาลงนอนอีกครั้ง เธอเดินเข้าไปใกล้ๆ พร้อมกับโน้มตัวลง

เธอหอมแก้มเขาเบาๆ ใบหน้าคมคายนี้ ทำให้เธอหลงรักครั้งที่ล้าน

"ฝันดีนะ" เหมียว​มองเขาที่นอนหลับใหล​ เเล้วก้มลงจูบที่ปากเขาอย่างแผ่วเบา

"อืม" มือของเขาปัดป่าย ก่อนจะนอนหลับไปอีกครั้ง เธอเดินไปนั่งเก้าอี้ใกล้ๆเขา เหมียวกะว่าดูอาการสักหน่อยจะกลับ ถ้ากลับก่อนกลัวเขาไข้ขึ้นไม่มีคนดูแล

"ปิดไฟได้ไหมเปลว มันแยงตา" เขาใช้มือบังแสงพร้อมกับกระพริบตาถี่ ๆ หญิงสาว​รีบหันหลังให้เขาทันที เธอกลัวเขาด่าเปิงที่เธอเขามาในห้องอย่างถือวิสาสะ

"..."

เธอเดินไปปิดไฟก่อนจะไปนั่งเก้าอี้ข้าๆ ขอเป็นเปลวสักวัน แม้จะเป็นแค่เงา แต่ขอมีความสุขในใจ มันอาจแค่ระยะเวลาสั้นๆ แต่เธอก็ยินดี

"มานอนข้างๆศินสิเปลว"

ภายในห้องสลัวๆ แสงไฟเล็ดลอดเข้ามาในห้อง เหมียว​เม้มปากเป็นเส้นตรง เธอกำลังชั่งใจอยู่ว่าเธอจะไปนอนหรือกลับบ้านดี

"...."

"ศินไม่ทำอะไรหรอก ช่วยดูแลศินได้ไหม"

"..." หญิงสาว​เงียบไม่เอ่ยถ้อยคำใดออกมา

"ศินขอร้อง" เขาเอ่ยออกมาอย่างแผ่วเบา

"..."

"นะเปลว"

ในใจเขาก็มีแต่เปลวสินะ เธอรู้ว่าการทำแบบนี้มันไม่ดี แม้สมองจะสั่งว่าเรื่องที่จะทำมันไม่ถูกต้อง

แต่หัวใจสั่งให้ทำตาม เธอเดินไปล้มตัวนอนลงข้างๆเขา

"ขอบคุณนะเปลว"

".."

เขาใช้มือลูบหน้าเธอเบาๆ เธอพยักหน้าให้เขา ถึงจะผิดเธอก็ยอม

แม้ต้องเสียใจภายหลัง ตอนนี้ขอมีความสุขกับความรักแบบหลอกตัวเอง ถึงรู้ว่าต้องเจ็บ แต่ยินดีที่ต้องแลกกับมัน

ความมืดสลัว ทำให้มองไม่ค่อยเห็น เขาดึงเธอเข้าไปกอด พร้อมกับหอมที่ผมเธอเบาๆ อยู่ใกล้แค่นี้

ไม่อยากเป็นเปลวคนที่เขารัก อยากเป็นเหมียวคนที่เขารัก แต่มันก็คงจะไม่มีวันนั้นหรอกจริงไหม แค่คิดก็เจ็บแล้ว เจ็บทุกทาง

"รักศินได้ไหม?"

"..."

"คงไม่ได้สินะ"

"..."

"ในใจของเปลวมีแต่พลสินะ

ศินโง่เอง ที่คิดว่าสักวันเปลวจะรักศินบ้าง แต่มันไม่มีวันนั้นสินะ" เขาเอ่ยน้ำเสียงเศร้าสร้อย​ ยิ่งพยายาม​ยิ่งแพ้ไม่ว่าจะพยายาม​แค่ไหนก็สู้ชุมพลได้ นี่ใช่ไหมที่เขาว่าคนที่ใช่ไม่จำเป็นต้องพยายาม​

"..."

"ขอแค่เศษหัวใจของเปลวได้ไหม"

เขาพูดเสียงสั่นเครือ มันเจ็บทุกทาง เหมียว​เองก็เจ็บไม่ต่างกัน

"ขอศินได้กอดเปลวแบบนี้ได้ไหม"

"..."

เธอกอดเขาตอบ เขากอดเธอแน่นๆจากนั้นก็เริ่มลูบไล้ไปทั่วตัวเธอ ก่อนจะประคองหน้าของเธอ

"..."

"รักศินไหม"

เหมียว​พยักหน้าพร้อมกับกอดเขาเอาไว้อย่างแนบแน่น​ อยากให้ชายหนุ่ม​ที่อยู่ข้างๆ ได้รับรู้​ความรู้สึก​ที่เธอมีบ้าง

"ศินรักเปลว"

"..."

"ศินขอนะเปลว"

"..."

ตอนนี้สมองมันตีกันมั่วไปหมด เธอรู้ว่ามันผิด สมองมันสั่งว่าไม่แต่หัวใจมันต้องการ